خواستگاری

سلام

چطور باید به خواستگار جواب منفی بدیم تا ما رو از ذهنش بیرون کنه و بره سراغ یکی دیگه؟
این مشکل چندین ساله منه که خواستگاران بعد از خواستگاری و شنیدن جواب منفی واکنش های عجیبی از خودشون نشون میدن و درعین حال مدام اصرار می کنند!
مثلا پسر خالم و خالم بعد از اطمینان از منفی بودن جواب با مادرم حسابی دعوا راه انداختن و کار به قهر حدود ده سال کشید!
پسر داییم نامزد داشت و ما به علت دوری خونه هامون از بچگی همدیگر رو ندیده بودیم اما وقتی من به سن ازدواج رسیده بودم رفتیم شهر اونا، اون با اینکه نامزد داشت رفت نامزدش رو طلاق داد و طالب ازدواج با من شد!!! ( یه وقت فک نکنید من سبکم یا چیز دیگه ای، من محجبه ام و خیلی مقید به مسائل شرعی و اهل شوخی با نامحرم هم نیستم تازه بهم میگن دختر مغرور!! پس خطایی از ناحیه من سر نزده که او به نامزدش جفا کرده، بله عرض می کردم ، بعد از طلاق نامزدش خودش و خونوادش همش مطرح کردند و همش جواب رد شنیدند ، پسرداییم تا منو می دید گل از گلش می شکفت!! ولی من هیچ سنخیتی با او نداشتم(نامردیش به نامزدش که بماند) اون اهل ماهواره و اینها بود و نمازم نمی خوند بعد میخواست با من ازدواج کنه!! منم مجبور شدم یه بار بهش حسابی بی محلی کنم بلکه بفهمه دوسش ندارم ، اونم سریع رفت به داییم گفت و بعد هر دو تا یعنی دایی و پسردایی بهم بی محلی کردند تا حالم رو بیارن سرجاش، البته درخواستشون همچنان پابرجا بود

یکی دیگه از پسر دایی هام چندین سال خواستگارم بود در حالی که اهل رفیق بازی و دوست دختر بود و نمازم نمی خوند، اینقدم اعتماد به نفس داشت که نمی گفت بریم خواستگاری میگفت با پیش حلقه بریم کار رو تموم کنیم!!!!! بعد از رد شدن این قضیه هم با اونا رابطمون ریخته بهم، نه من میرم خونه اونا نه اون پسردایی میاد خونه ما گرچه الان زن گرفته

پسر عموم هم که سالها خواستگارم بود اما به دلایل متعدد با اونم همخوان نبودم، حتی خاله های پسر عموم هم بارها خواستگاری رو مطرح کردند . الان رفته زن گرفته ولی کلا خونوادگی با خونواده ما بد شدن، همش دنبال بهونن که رابطه خانوادگی قطع بشه کلا، پسرعموم هم یه طوری نگام میکنه انگار من در حقش جفا کردم

هی،
یکی دیگه هم بودش که فامیل دورمون بود، پدر پسر ازم در جمع خواستگاری کرد، در جمع آقایون جوون، خیلی بده اینجوری از آدم خواستگاری کنند،(ادم سرخ و سیاه میشه تو جمع) با این آقا هم سنخیتی نداشتم و خیلی پرت بود، منم مجبور شدم در جمع به پدر پسر گفتم ببخشید من میخوام درس بخونم، اونام در جا بلند شدند و بدون خداحافظی رفتند و تا چند سال قطع رابطه کردند!! نمی تونستم بگم هر چی بابام میگه، برید به بابام بگید و این حرف ها، چون از انتخاب پدرم برای خودم می ترسیدم بلاخص که از نظر فکری با پدرم تفاوت دارم و اون معتقده بهترین شوهر پولدارترینه و من معتقدم بهترین شوهر مومن ترینه!!!

یه چند تا مورد دیگه هم تو فامیل بوده که بماند.... دیگه خیلی طولانی میشه

الانم یکی هست که منو بیرون دیده و چند سال پیش اومد خواستگاریم، نه ایمان درست و حسابی داره، نه صداقت داره، نه از قد و قیافش خوشم میاد(خب باید به دل بشینه دیگه) در ضمن در خواستگاری دروغ هم گفت و خودشم فهمید دروغش رو فهمیدیم، فقط دوشغله است و وضع مالیش خوبه تقریبا، من چند سال پیش ردش کردم ، اما چند ماه بعد از خواستگاری اول اومد ازم خواستگاری کرد ، دوباره ردش کردم ، فک میکردم تا الان زن گرفته باشه اما مجرده، دوباره داره پیغام میفرسته و واسطه گری میکنه، من دوسش ندارم:Ghamgin: اما اصلا دوست ندارم بهش بی احترامی کنم و دلش یه وقت بشکنه، در ضمن میخوام منو از ذهنش خارج کنه و بره سراغ یکی دیگه، اون میگفت تو با همه دخترایی که باهاشون حرف زدم متفاوتی و سطح درک و فهمت از بقیه بالاتره، من با خیلیا حرف زدم هیچ کس مثل شما نیست! خب زبون می ریخت دیگه، منم مودبانه گفتم ما نمیتونیم با هم خوشبخت بشیم، هی اصرار میکرد چرا،علتش رو بهم بگو، ولی من که نمی تونم بگم مثلا از قیافت بدم میاد!! اون دوباره داره راه باز میکنه که بیاد، چی کار کنم منو فراموش کنه؟ اصلا چی کار کنم که خواستگارهام بعد از جواب رد نه دعوا راه بندازن و نه تجرد چندین ساله پیش بگیرن؟ و هر از گاهی نیان خواستگاری؟ در ضمن وقتی خواستگاری سماجت میکنه مادرم هم منو تحت فشار میزاره برای پذیرش او!!!

سلام
من سالهاست برای داشتن همسر خوب دعا کردم،نماز ودعا وخلاصه هرچی بود خوندم،ولی دریغ از یه خواستگار درست وحسابی که به دلم بشینه
با خودم گفتم اینجور که نمیشه،دختر زندگیتو کن،از همه چی گذشتی فقط داری به این چیزا فکر می کنی

تازه داشت فکرم آروم میشد،که سرو کله ی یه خواستگار پیدا شد!
انگار آسمون دهن باز کرده بود این یدونه افتاده بود رو زمین!
از هر نظر که بگید،100 برابر چیزی بود که من همیشه آرزشو داشتم،وکلا شیفته ی کمالاتش شدم
با هم حرف زدیم،گفت بی پولم،گفتم عیب نداره عوضش تحصیلات و شخصیت واخلاق داری
گفت خونه ندارم با بابامینا زندگی کنیم،گفتم عیبی نداره
تازه داشتم پیش خودم میگفتم مهریه هم هرچند تا خودش بگه،سخت نمیگیرم!
تازه همونجا گفتم من عروسی ام نمی خوام بگیرم!
نه اینکه جو گرفته باشتم،از اول هم نذر کردم اگه ان شاءالله ازدواج کنم،بهترین زن دنیا برای شوهرم باشم،اذیتش نکنم،مثل زنای دیگه رو مخش نباشم،به خانوادش محبت کنم،با نداریش بسازم،مایه ی آرامشش باشم و هر چی گفت بگم چشم و.....

خلاصه،اینقدر هم تو جلسه مشتاقانه حرف میزد من گفتم اینم صد درصد خوشش اومده دیگه،رفتند و بعد از یک هفته تماس گرفتن که کلیاتمون به هم نمیخوره!(به همین راحتی!)

خانواده ی اونا نسبت به خانواده ی ما تحصیل کرده تر بودن،دیگه این نقصیر من نیست که خواهر و برادرام تحصیلات عالیه ندارن،مهم اینه با این شرایط من تمام تلاشمو کردم،تو بهترین دانشگاه درس خوندم،نجابت و متانت مو حفظ کردم،با هیچ نامحرمی هم کلام نشدم،عفت و پاکدامنی پیشه کردم

حالا سوالم اینه:
من همیشه از خدا خواستم،تنها مردی که میاد خواستگاری ومن باهاش صحبت می کنم همسرم باشه
(یعنی می گفتم اگه قراره کسی بیاد خواستگاریم که اون تو تقدیرم همسرم نیست اصلا نیاد،دلم نمیخواست حتی همین مقدار هم با مرد نامحرم هم کلام بشم)
من سر جلسه ی خواستگاری از ائمه دعوت کردم بیان تو مجلس،زیارت جامعه خوندم،خلاصه هرکاری از دستم برمیومد انجام دادم
من که تو حال خودم بودم،خدا این آدمو یه راست وارد زندگی من کرد،چرا با وجود اینهمه دعا اینطوری منو امتحان کرد؟
الان از نظر روحی خیلی خسته ام،راهنماییم کنید

وقتی خواستگاری که از همه نظر چیزی بود که من میخواستم،دیگه بقیه خواستگارا که درجشون از این پایین تر باشه از نظر اخلاق وشخصیت به دلم نمیشینه،خیلی اجتماعی بود

اتفاقا وقتی نظرشو راجع به خودم پرسیدم گفت،مودب ومذهبی ومومن وبا وقار ومتین!

از اینجا معلومه هیشکی واسه اخلاق وایمان تره هم خرد نمی کنه،من که دختر بسازی بودم چرا نخواستنم؟غیر اینه که به خاطر مادیات وظاهر ومسائل دنیوی منو رد کردن!

دیگه با چه امیدی دعا کنم؟آیا ممکنه خدا همسر خوبی نصیبم کنه؟میترسم با یه آدم معمولی ازدواج کنم،ولی بعدا این خواستگارم همش یادم بیوفته ،من خوشم نمیاد تو زندگی آیندم با کوچکترین مشکلی،شوهرمو با این خواستگارم مقایسه کنم،چجوری از یادم ببرمش؟

تازه عزت نفسمم اومده پایین،چجوری دوباره شاداب بشم؟افسردگی گرفتم از اونموقع به بعد
خیلی برام دعا کنید

برام دعا کنید به زودی زود با یه مرد خوب وبا شخصیت ومهربون وبا ایمان ازدواج کنم خیلی زود،من از تنهایی خسته ام،دلم میخواد یک مرد خوب وبا ایمان تو زندگیم ازم حمایت کنه،پشتیبانم باشه ومنو به خاطر خودم بخواد

با سلام
آیا با شرایطی که دارم پسری حاضر هست من را به همسری برگزیند
من دختری هستم که متاسفانه شرایط خانوادگیم با دختر های دیگر فرق دارد من یک خواهر عقب مانده دارم و پدر و مادرم نیز مشکل اعصاب دارند که پدرم مشکلش شدیدتر و دارو مصرف میکند
خودم با اعتقاد و اهل عمل به دستورات و احکام اسلام است اعتقادم شاید از حد معمول یه خورده بیشتر باشه اهل مسجد نماز اول وقت رفتن به مجالس مذهبی و کارهای از این قبیل هستم
اما مشکل من اینه تا یکی ازم خواستگاری میکنه بهم می ریزم به خودم میگم کدوم پسره شرایط بد خانواده منو قبول کنه و به خاطر همین اجازه نمیدم کسی بیاد خواستگاریم
پیش خودم میگم خواستگار اگه بیاد و شرایط منو ببینه منصرف میشه پس چه بهتر خودم بگم نه که ضربه نخورم
این فکر خیلی منو اذیت میکنه و باعث میشه خیلی از موقعیت ها که هر دختری داشته باشه من نداشته باشم
از تمام کاربران درخواست دارم نظر بدن و بگن حاضر هستند دختری با شرایط من رو به عنوان همسر انتخاب کنند؟