جمع بندی چرا شیعه حاجتش را از غیر خدا می خواهد؟

سوال1:
می خواهم از وضعیت حضرت عباس«ع» پسر علی ابن ابی طالب«ع» سؤال کنم. او باب الحوائج است، چرا خیلی از شیعیان مستقیما برای برآورده شدن خواسته خود از حضرت عباس«ع» استفاده می کنند؟ خصوصا مردم هند و پاکستان؟ آنها مشابه پرچمی که حضرت عباس«ع» در نبرد کربلا داشته است می بوسند و دائما از مشابه علم می خواهند که حاجتشان را برآورده کند. آیا این کمک ها فقط توسط خداوند برآورده نمی شود؟ آیا این بدان معناست که درخواست کمک از خداوند را متوقف کنیم و به جای آن از حضرت عباس جلب کمک کنیم؟
جواب:
درخواست حاجت از غیر خدا دو صورت دارد:
1. گاهی این درخواست به صورت استقلالی است یعنی ما خواسته خود را از کسی می خواهیم و او را مستقل در تاثیر و بر آورده شدن حاجاتمان می پنداریم مانند درخواست مشرکان صدر اسلام از بت ها. که هر کدام از آن ها را رب یک چیز و منشا کاری می دانستند از یکی باران طلب می کردندو از یکی فرزند . با این تفکر که آنها به خودی خود و مستقلا در عالم آفرینش موثر هستند. این نگاه شرک آمیز و غیر توحیدی است و کاملا مردود است. و خدا دائما در قرآن ما را از آن نهی کرده است. این همان شرک ربوبی است که مشرکان بدان گرفتار بودند.
2. گاهی این درخواست ما از کسی به عنوان واسطه ای است. یعنی ما در عالم جز خدا را مستقل در تاثیر نمی دانیم و اگر درخواستی از کسی داریم او را واسطه در کار می دانیم. این خواستن دیگر نه شرک است و نه اشکال دارد چرا که خدا کارهایش را با اسباب انجام می دهد و به ما امر کرده که به آنها متوسل شویم.
البته این بدان شرط است که واقعا آن کسی را که ما بدان متوسل می شویم مورد تایید باشد و گرنه کار ما اگر چه شرک نمی شود-چون در حقیقت ما آن را از خدا خواسته ایم - اما کار ما لغو است و فایده ای بر آن مترتب نمی شود. مانند کسی که به امید این که فلان درخت واسطه است بین او و خدا از او درخواستی داشته باشد در حالی که این درخت اصلا جایگاهی نزد خدا ندارد که واسطه شود.

پس بنا بر حالت دوم درخواست از واسطه های حقیقی نه تنها اشکال ندارد بلکه خدا نیز به توسل و حاجت خواستن از آنها امر کرده است:
خدا در قرآن می فرماید:
«یا اَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إتَّقُوا اللَّهَ وَ إبْتَغُوا اِلَیهِ الْوَسِیلَةَ وَ جَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»؛ «ای كسانی كه ایمان آورده اید! تقوای الهی پیشه كنید و وسیله‌ای برای تقرب به خدا بجویید و در راه او جهاد كنید! باشد كه رستگار شوید.»( مائده / 35)

در روایات شیعه سفارش بسیاری نسبت به توسل به اهل بیت علیهم السلام وارد شده است. دعای پر فیض توسل تنها گوشه‌ای از این سفارشات است. از روایات اهل سنت نیز معلوم می‌شود كه توسل به انبیاء و اولیاءعلیهم السلام جایز و بلكه مورد سفارش دین اسلام است.
عثمان بن حنیف روایت می‌كند كه مردی مبتلا به درد چشم، از پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله درخواست دعا كرد تا بهبودی یابد. پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: «اگر بخواهی، دعا می‌كنم؛ ولی اگر بر همین حال صبر كنی، بهتر است.» مرد گفت: برایم دعا كن! پیامبرصلی الله علیه وآله دستور داد كه نیكو وضو كند و دو ركعت نماز بخواند و این دعا را بخواند: «اَللَّهُمَّ اِنّی اَسْأَلُكَ وَ أَتَوَجَّهُ اِلَیكَ بِنَبِیكَ نَبِی الرَّحْمَةِ یا مُحَمَّدُ اِنّی اَتَوَجَّهُ بِكَ اِلی رَبّی فی حاجَتی لِتَقْضی، اَللَّهُمَّ شَفِّعْهُ فِی؛ (صحیح ترمذی، ج 5) خدایا از تو درخواست می‌كنم و به [واسطه] پیامبرت كه پیامبر رحمت است، به تو روی می‌آورم.‌ای محمد! من به وسیله تو به سوی پروردگارم رو می‌آورم در مورد حاجتم تا برآورده شود. خدایا! او را در مورد من شفیع قرار ده!‌» راوی می‌گوید: به خدا قسم! چیزی نگذشت كه مرد شفا یافت.
************************************************** ****************************
حضرت ابوالفضل (ع) هم در پیشگاه خدا از جایگاه ویژه ای برخوردار است و نزد امام حسین نیز وجیه و دارای مقام است.
در زیارت حضرت که از معصوم هم صادر شده است می خوانیم
السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ سَلَّمَ

امام صادق (ع) در شان عموی بزرگوارشان حضرت عباس (ع) فرمود: كان عمنا العباس نافذا البصيره. "عموى ما، عباس بصيرت نافذ (چشم تيز بين و عمق نگر) داشت"

امام زمان (عج)، در قسمتی از زیارتنامه ای که برای شهدای کربلا ایراد کردند، حضرت عباس (ع) را چنین مورد خطاب قرار می دهند: السلام علی ابی الفضل العباس بن امیرالمومنین المواسی اخاه بنفسه، الاخذ لغده من امسه، الفادی له، ‌الوافی الساعی الیه بمائه، المقطوعه یداه لعن الله قاتله یزید بن الرقاد الجهنی و حکیم بن طفیل الطائی. «سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، هم درد بزرگ برادر که جانش را فدای او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایی برادر بود و از او حفاظت کرد و برای رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن طفیل طایی» را لعنت کند."

امام زین العابدین (ع) در رثای عمویشان عباس فرمودند:‌ خداوند حضرت عباس (ع) را رحمت کند که به حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خود را فدای برادرش کرد تا آنکه دو دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض،‌ دو بال به او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند، همان طور که به جعفر بن ابی طالب (ع) هم دو بال عطا فرمود و به تحقیق، حضرت عباس (ع) نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می خورند.

آری حضرت عباس دارای مقامات رفیعی نزد خدا و رسول و اهلبیت پیامبر هستند. و از آن حضرت کرامات متعددی نقل شده که راه را بر هر شبهه ای می بندد.

البته به نص صریح قرآن شهدا زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند
«وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ...»؛ «گمان مبر آنانكه در راه خدا كشته شدند مرده اند؛ بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.»(آل عمران/ 179-161.)
برای همین توسل به ایشان در حال حیات و یا بعداز شهادتشان تفاوتی ندارد. و به قول آیه الله بهجت گاه دست آنها در بعد از شهادتشان باز تر است.

نکته آخر درباره توسل اهل پاکستان به علم شبیه علم حضرت عباس:
توسل به آثار اهلبیت و آنچه که به ایشان متعلق است از جمله علم ها ضریح ها و.... به خاطر تعلق این اشیاء به آن حضرات است و الا هیچ کس در واقع حاجت خود را از این علم ها و ضریح ها و... نمی خواهد بلکه از صاحب آنها می خواهند.

سوال2:
چرا ما باید توسل کنیم و طبق فرموده قران کسی را واسطه قرار بدهیم؟
اگر قراره که خدا کاری رو برای ما انجام بده خوب انجام میده دیگه چرا واسطه تعیین کنیم؟
فلسفه این توسل چیه و چرا خداونمیگه که بنده های من خیلی رو راست از خودم چیزی رو بخواهید و نیازی نیست کسی رو واسطه قرار بدید.خدا اگر بخواد کاری رو انجام نده ،خوب قاعدتا با واسطه هم انجام نمیده

جواب:
نظام علی و معلولی که خدا حاکم بر جهان ساخته است باعث می شود که خدا هر کاری را توسط یک واسطه ای انجام دهد نه این که نتواند بدون واسطه انجام دهد نه! بلکه حکمت خدا ایجاب می کند که عالمی را که بر اساس علت و معلول ساخته است را مراعات کرده و جز بر اساس علت و معلول کارها را انجام ندهد. امام صادق(ع) فرمودند:" ابا الله ان یجری الامور الا باسبابها" خداوند ابا دارد از این که امور را به غیر اسبابش انجام دهد.
وسيله بردونوع است.گاهي ازامور مادي مثل
آب وغذا که وسيله رفع تشنگي وگرسنگي است و گاهی از امور معنوی مثل آمرزش و بر آورده کردن دعا ها و شفای مریض و...است
همان گونه که درعالم ماده نمي توان پرسيد
چراخداوند زمين راباخورشيد نوراني نموده است درعالم معنا نيز نمي توان گفت چراخداوند مغفرت
خويش رابه واسطه اولياي اللهي شامل حال بندگان مي کند.شهيد مطهري مي گويد :فعل خداوند
داراي نظام است اگر کسي بخواهد به نظام آفرينش اعتنا نداشته باشد گمراه است به همين جهت است
که خداوند گنه کاران را ارشاد نموده است که درخانه ي رسولش بروند وعلاوه براينکه خوداستغفا ر
کنند ازآن بزرگواربخواهند که براي ايشان
طلب مغفرت کنند.قران کريم مي فرمايد (اگرايشان هنگامي که باارتکاب گناه به خود ستم كردند
نزد توآمدند
وازخداآمرزش مي خواستند وپيامبر هم براي ايشان طلب مغفرت مي نمود خدارا توبه پذيرمهربان مي يافتند{نسا ۶۴ }).ازهمين رو مي بينيم که درقرآن وسنت تاکيد فراواني به وسيله وتوسل شده است
.(اي مومنين
تقواپيشه کنيد وبراي رسيدن به اووسيله طلب کنيد{مائده ۳۵ }).بله اساس هستي برمبناي واسطه
است .مثلا خداآب ومواد غذائي رابوسيله ريشه ،تنه وشاخه به برگ مي رساند ،خداباران رابوسيله
ابرفرومي فرستد،خداوندقرآن رابوسيله حضرت جبرئيل برپيامبرش نازل فرمود،خداوندبوسيله
چرخش زمين شب وروزراخلق نموده است بله خداوند براي هرکاري علتي وواسطه اي قرار داده
است {امام صادق(فرموده اندکه خداوند ازاينکه کارها بدون سبب وعلت جريان پيداکندابا دارد
)هرچندشفاودرمان ازخداست{واذامرضت فهويشفين(شعرا ۸۰ )}اما همين شفا راخداوند درعسل قرار
داده است فيه شفا للناس(نحل ۶۹ )}هرچند خداوندکارهاراتدبير ميکند {يدبرالامر(يونس ۳)}ام ا
فرشتگان واسطه تدبيراوهستند{فالمدبرات امرا(نازعات ۵)}خلاصه مي توان گفت اين سنت خداوند
است که امورراازطريق وسيله انجام دهدمثلادرجنگ بدر خداوندمستقيما فتح وپيروزي رانصيب
مسلمانان ننمود بلکه طبق آيات ۱۲۲ تا ۱۲۶ آل عمران خداوندبوسيله فرشتگان پيروزي رانصيبمسلمانان نمود .خداونددرآيه ۱۲۵ آل عمران فرموده است :(بلي اگر شما صبر وايستادگي درجهاد
پيشه کنيد وپرهيزگارباشيد چون کافران برسر شماشتابان بيايند،خداوند ۵۰۰۰ فرشته به مددشما
فرستد)پس بعيد نيست وقتي انسان درگرفتاري قرار گرفت خداوند پيامبرش رابه مدد
اوفرستدوبوسيله پيامبر مشکل آن فرد راحل نمايد.خلاصه اينکه
خداوندبراي حل مشکلا ت ، خودش ما را به استفاده نمودن ازوسيله نيز راهنماي نموده است مثلا
درسوره بقره آيه ۴۵ خداوندفرموده است:ازنماز وصبرکمک بگيريد.

سوال3:
وقتی که کسی توسل می کند به امامی مثلا امام رضا(ع) آیا ایشان واقعا شفا میده یا خدا؟ آیا این گونه نیست که امام فقط دعا میکنه..و خدا شفا میده..
جواب:
بدون شک خدا شفا می دهد امام رضا وسیله است.
هیچ کاری در عالم نیست جز این که منتسب خداست.
اما این کار می تواند در طول فاعلیت خدا به فرد دیگری هم نسبت داده شود.
مثلا آیا وقتی دکتر می روید و دارو می خورید و مریضی شما خوب می شود آیا دارو مریضی شما را خوب کرده یا خدا؟
مسلما خدا . اما این تاثیر را در دارو قرار داده تا دارو موجب بهبودی شما شود.
پس این خوب شدن هم به خدا نسبت داده می شود و هم به خدا نه در عرض هم بلکه در طول هم . بدین معنا که این دارو هم تاثیر اگر می کند از خدا تاثیرش را گرفته است.
امام رضا هم اگر شفا می دهد این شفا هم به خود ایشان منتسب می شود هم به خدا. خود خدا این تاثیر را در امام رضا قرار داده که ایشان می تواند شفا بدهد.
وقتی که عیسی ابن مریم دست بر بدن مریض می کشید آیا خود او شفا می داد یا خدا. آنگاه که در گل می دمید خود او زنده می کرد یا خدا.
همه این ها جوابش در قرآن هست خدا این تاثیر را در دست عیسی قرار داده بود در نفس ایشان قرار داده بود. که همه این ها را خدا به عیسی نسبت می دهد البته به اذن پروردگار.
وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ بِإِذْنِی فَتَنفُخُ فِیهَا فَتَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِی وَتُبْرِیءُ الأَکْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِی وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوتَی بِإِذْنِی
و آن گاه که به اذن من از گل چیزی به شکل پرنده می ساختی و در آن می دمیدی و به اذن من پرنده می شد، و کور مادرزاد و پیس را به اذن من شفا می دادی، و آنگاه که مردگان را به اذن من [زنده از قبر] بیرون می آوردی،(مائده 110)

و مهمتر از این حضرت عیسی خلق و شفا و ...را به خودشان نسبت می دهند نمی فرماید دعا کردم خوب شد دعا کردم زنده شد بلکه می گوید که:
أَنِّي أَخْلُقُ لَکُمْ مِنَ الطِّينِ کَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنْفُخُ فيهِ فَيَکُونُ طَيْراً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ أُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْيِ الْمَوْتى‏ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ أُنَبِّئُکُمْ بِما تَأْکُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ في‏ بُيُوتِکُمْ إِنَّ في‏ ذلِکَ لَآيَةً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنينَ
من از گِل ، چیزی به شکل پرنده می سازم سپس در آن می دمم و به فرمان خدا ، پرنده ای می گردد. و به اذن خدا ، کورِ مادرزاد و مبتلایان به برص [ پیسی ] را بهبودی می بخشم و مردگان را به اذن خدا زنده می کنم و از آنچه می خورید ، و در خانه های خود ذخیره می کنید ، به شما خبر می دهم مسلماً در اینها ، نشانه ای برای شماست ، اگر ایمان داشته باشید!

آری این همه کارههای خدایی - مثل خلق و شفا و...- به عیسی نسبت داده شد هم خود عیسی به خودش نسبت داد و هم خدا بعه عیسی نسبت داد و نه عیسی مشرک شد نه ...

سوال 4:
اگر خودمون از خدا بخوایم طوری میشه؟یعنی اگر بنا باشه کار ما حل بشه ، اگر خودمون از خدا بخوایم نمیشه تا زمانی کا به یه اءمه متوسل بشیم اون وقت خدا کارمون رو درست میکنه؟ با عقل جور در نمیاد
جواب:
اگر خدا به شما بگوید که از من بخواهید ولی به این طریق خاص اگر بخواهید من زودتر جواب می دهم شما چه می گویید؟
آیا بعید است که خدا طریقه خاصی را برای حوایج قرار دهد.
آیا این که خدا بگوید مثلا در شب جمعه یا در فلان محل -مثلا مستجار بیت الله - حاجت خود را بخواهید من بیشتر توجه می کنم زودتر جواب می دهم آیا این با آیه "ادعونی استجب لکم" منافات دارد.
هرگز خدا گفته از من بخواهید از من طلب کنید در این شکی نیست اما طریق این خواستن را هم گفته است.
نه این که توسل به ائمه تنها ترین راه باشد برای حوایج اما بهترین راه و سریع ترین آنهاست.
حال اگر ثابت شد که راه بهتری برای رسیدن به مقام استجابت الهی هست مگر انسان مشکلی دارد که راه مطمئن و سریع را رها کند .
راهی که خود خدا توسط پیامبرش معرفی کرده است.
درست است که خدا دعا را بر آورده می کند ولی آیا این حرف با ارائه طریق وصول به این استجابت منافات دارد؟؟!!!

قرآن راهگشای حقیقی این مسایل است: به خدمت قرآن برویم
وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّـهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّـهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا(النساء/64)
خداوند شرط پذیرفتن توبه گناه کاران زمان پیامبر را آمدن نزد پیامبر می دادند. تا آن حضرت واسطه شود و برای آنها دعا کند
مگر نفرمود " ادعونی استجب لکم"
چرا مسلمانان خودشان دعا نکردند و خدا آنها را استجابت کند؟؟؟
آری راه بهتر این است که پیامبر را واسطه دعا قرار دهند چرا که پیامبر در خانه خدا وجیه است و این ها امت پیامبر اند.
این کار در امت های پیشین هم بوده و خدا آن را تاییدا نقل کرده است.
وقتی که برادران یوسف ارز کار خود پشیمان شدند نزد پدر آمدند و خواستند که واسطه در خانه خدا شود و برای آنها طلب آمرزش کند:
قَالُواْ يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ
ای پدر برای گناهان ما آمرزش بخواه که ما خطاکار بوده ايم(یوسف 97)

سوال5:در آیه" وابتغوا الیه الوسیه"
معنای الوسیله یعنی هر عملی که باعث شودشما به الله تعالی نزدیک شوید از نماز و دعا گرفته تا محبت به محمد و ال محمد علیهم السلام !
ولی معنی وسیله به سوی خدا این نیست که خدایا تو دوری و نمیشنوی و من دیگری را جای تو صدا بزنم !!!!!
کجای ایه گفته برو در خانه دیگری و به بهانه توسل حالاتی را که باید به سوی پرودرگارت که همه جا ناظر و حاضر بر احوال توست را به سوی دیگری ببری ! وسیله یعنی هر عملی که باعث تقرب به سوی خداست و بی شک شرک به خدا باعث ضلالت است نه وسیله !
جواب:
این که باید توسل به وسیله برای تقرب الهی کرد شکی در آن نیست چرا که صریح آیه قرآن است ولی این که این وسیله چیست را چه کسی باید بگوید؟؟
من؟ شما؟ افرادی مثل من و شما؟؟
نه! مفسرین اصلی قرآن ؛ پیامبر و اهلبیت ایشان.
پس برای فهمیدن وسیله و مصادیق آن باید کلام آن حضرات مراجعه کرد و بدون هیچ پیش داوری - بعد از بحث سندی و قبول صدور آن از حضرات- آن را پذیرفت.
بدون شک هیچگونه توسلی شرک نیست چرا که شرک آن است که برای خدا شریکی قایل شویم.
و هیچ مسلمانی اهلبیت را شریک خدا نمی دانند بلکه آنها را بندگان مخلص او می دانند.
هیچ کس آنها را نمی پرستد و برای آنها مقام الوهی قایل نیست و برای آنها تاثیر استقلالی قایل نیست.

در روایات مصادیق فراوانى براى آن ذکر شده است که به نمونه هایى از آن اشاره مى شود:

الف: اطاعت خدا و اجراى فرمان هاى الهى
ب: جهاد در راه خدا
ج: اخلاص
د: برپادارى نماز
هـ: زکات
و: روزه
ز: حج و عمره
ح: صله رحم
ط: صدقه پنهانى و آشکار
ى: هر کار خوب
ک: قرآن
ل: امامان معصوم و اهلبیت علیهم السلام

برخى روایات مصادیق وسیله را امام معصوم(ع) مى داند چنان که پیامبر خدا(ص) فرمود:
1. حضرت سلمان فارسی از پیامبر گرامی اسلام(ص) چنین نقل می‌کند: خداوند می‌فرماید: ای بندگان، آیا چنین نیست که چه بسا کسی حاجات بزرگی از شما می‌خواهد و شما حوایج او را برنمی‌آورید، تا اینکه کسی را که محبوب‌ترین مردم نزد شماست، شفیع قرار می‌دهد؛ آن‌گاه حاجات او را به احترام آن شفیع برمی‌آورید؟ «الا فاعلموا ان اکرم الخلق علی وافضلهم لدی محمد واخوه ومن بعدهم الائمة الذین هم الوسائل الیّ؛حال آگاه باشید و بدانید که گرامی‌ترین خلق نزد من، محمد و برادر وی علی و امامان پس از اویند که همانا «وسیله» مردم به سوی من‌اند.» اینک هر کس حاجتی دارد و نفعی را طالب است یا آنکه دچار حادثه‌ای صعب و زیانبار گشته و خواهان رفع آن است، باید مرا به محمد و خاندان پاکش بخواند تا به نیکوترین وجه حاجت او را برآورم.(مجلسی، علامه محمدباقر، بحارالانوار، ج 94، ص 22.)
2. ابن‌شهر آشوب از امام علی(ع) نقل می‌کند که حضرت در ذیل آیه «وابتغوا الیه الوسیلة»فرمود: «انا وسیلته؛ من وسیله خدا هستم.»(طباطبایی، علامه محمدحسین، المیزان، ج 4، ص 262.)
3. از حضرت علی‌بن‌موسی الرضا (ع) چنین نقل شده است: «قال رسول الله: الائمة من ولد الحسین من اطاعهم فقد اطاع الله و من عصاهم فقد عصا الله هم عروة الوثقی وهم الوسیلة الی الله؛ امامان از فرزندان حسین‌اند. هرکس از آنان اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده است و هر کس از آنان سرپیچی کند، همانا خدا را نافرمانی کرده است. آنان دستگیره محکم و وسیله به سوی خدایند.»(حویزی، شیخ عبد علی‌بن‌جمعه الروسی، تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 626.)
4. در امالی شیخ مفید به نقل از محمدبن‌مثنی آمده است: من از امام صادق(ع) شنیدم که فرمود: «نحن السبب بینکم و بین الله عزوجل.»(مجلسی، علامه محمدباقر، بحار الانوار، ج 23، ص 101.)
ابان‌بن‌تغلب از امام باقر(ع) نقل می‌کند: «آل محمد هم حبل الله الذی امر بالاعتصام به فقال: واعتصموا بحبل الله جمیعاً ولاتفرقوا؛38آل محمد آن ریسمان خدایند که فرموده است: همگی چنگ به ریسمان خدا بزنید و پراکنده نشوید.»(همان، ج 36، ص 16.)
5.شیخ صدوق از امام صادق(ع) چنین نقل می‌کند: روز قیامت پس از آنکه بهشتیان به بهشت و دوزخیان به دوزخ مسکن یابند، بنده‌ای هفتاد خریف در میان آتش بماند(خریف هفتاد سال است). سپس به خدا رو می‌کند و می‌گوید: «یا رب اسألک بحق محمد و اهل بیته لما رحمتنی.» خدا به جبرئیل فرمان می‌دهد او را از جهنم بیرون آورد. آن‌گاه خدا می‌فرماید: آگاه باش، به عزت و جلالت خودم سوگند، اگر نبودند کسانی‌که مرا به حقشان قسم دادی، هر آینه بر مذلت و خواری‌ات در آتش می‌افزودم، ولی بر خودم حتم کرده‌ام هر بنده‌ای مرا به حق محمد و اهل بیتش قسم دهد و سعادت خویش را از من بخواهد، او را بیامرزم و از گناهی که بین من و اوست، درگذرم. اینک تو را آمرزیدم و از گناهت درگذشتم. آن‌گاه او را به بهشت می‌برند.(مجلسی، علامه محمدباقر، بحارالانوار، ج 27، ص 212.)
6.در تفسیر على بن ابراهیم نیز در تفسیر آیه آمده است: «تقرّبوا الیه بالامام؛ با امام به خدا تقرّب بجوئید.»
7.پیامبر اکرم(ص) نیز نقل شده است:
«فاذا سألتم الله فاسئلوا لی الوسیلة.» اصحاب گفتند: «یا رسول الله، من سکن معک فیها؟ قال: علی و فاطمه و الحسن و الحسین(ع).» این حدیث را حدیث وسیله می‌گویند

سوال6:
مصداق وسیله در قرآن کیست از کجا می توان گفت که منظور از وسیله توسل به امامان است؟
جواب:
این را باید از کلام پیامبر و معصومین دریافت کرد همانگونه که بقیه کلیات که در قرآن آمده است را ما با کلام معصومین جزئیاتش را می فهمیم.
پیامبر که مفسر قرآن است وسیله به درگاه الهی را خود و اهلبیتش معرفی می کندو شیوه توسل را هم بیان کرده و آن را تنها به برگزیدن شیوه و روش معنی نمی کند:
حضرت سلمان فارسی از پیامبر گرامی اسلام(ص) چنین نقل می‌کند: خداوند می‌فرماید: ای بندگان، آیا چنین نیست که چه بسا کسی حاجات بزرگی از شما می‌خواهد و شما حوایج او را برنمی‌آورید، تا اینکه کسی را که محبوب‌ترین مردم نزد شماست، شفیع قرار می‌دهد؛ آن‌گاه حاجات او را به احترام آن شفیع برمی‌آورید؟ «الا فاعلموا ان اکرم الخلق علی وافضلهم لدی محمد واخوه ومن بعدهم الائمة الذین هم الوسائل الیّ؛حال آگاه باشید و بدانید که گرامی‌ترین خلق نزد من، محمد و برادر وی علی و امامان پس از اویند که همانا «وسیله» مردم به سوی من‌اند.» اینک هر کس حاجتی دارد و نفعی را طالب است یا آنکه دچار حادثه‌ای صعب و زیانبار گشته و خواهان رفع آن است، باید مرا به محمد و خاندان پاکش بخواند تا به نیکوترین وجه حاجت او را برآورم.(مجلسی، علامه محمدباقر، بحارالانوار، ج 94، ص 22.)

و در كتاب معانى الاخبار به سند خود از ابى سعيد خدرى روايت آورده كه گفت:
رسول خدا (ص) فرمود: هر گاه حالت در خواست از خدا پيدا كرديد از خداى تعالى براى من وسيله را بخواهيد، عرضه داشتيم وسيله چيست؟ فرمود: وسيله درجه من در بهشت است (تا آخر حديث)