نظر مراجع دینی راجع به فرافکنی و پرواز روح
تب‌های اولیه
نظر مراجع دینی راجع به فرافکنی و پرواز روح
باعرض سلام وارزوی قبولی طاعات و عبادات
میخواستم بپرسم نظرمراجع دینی راجع به فرافکنی و پرواز روح چیست ؟
همان که اساتید میگن وارد بدن برزخی میشوند ایا برای اهل خانه وخود شخض ضرر دارد؟
مرجع تقلید اقای مکارم
کارشناس بحث: استاد حافظ
میخواستم بپرسم نظرمراجع دینی راجع به فرافکنی و پرواز روح چیست ؟ همان که اساتید میگن وارد بدن برزخی میشوند ایا برای اهل خانه وخود شخض ضرر دارد؟بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و تحیت و آرزوی قبولی طاعات در این ایام و لیالی ضیافت‌الله؛ از قرآن و روایات و تجربه چنین بر می‌آید که آدمی به اندازه سعه وجودی‌اش می‌تواند بر تکوین تسلط پیدا کند. این تسلط انسان بر تکوین مراحل گوناگونی دارد از جمله «تسلط او بر نفس اماره»، «تسلط بر وهم و خیال»، «تسلط بر بدن» به طوری که بدنش تابع او باشد –شاید بتوان طی‌الارض را جزء این مرحله به حساب آورد- و خلاصه از همین موارد است تسلط بر خلع بدن –یا همان فرافکنی و پرواز روح-. [1] از افراد معدودی به طور متواتر نقل شده که اقدام به این عمل برای آنان به تجربه ثابت شده است. از افرادی چون میرداماد و حکیم سهروردی نقل شده که گفته‌اند هر کس که قادر به خلع بدن نباشد حکیم نیست. شهید مطهری در این رابطه می‌گوید: «انسان در نتیجه تقرب به خداوند – می‌رسد به این مرحله که در عین اینکه بدنش نیازمند به روح است روحش از بدنش بی‌نیاز می‌شود،چطور؟ ما الان هم روحمان نیازمند به بدنمان است، هم بدنمان نیازمند به روحمان، الان اگر آن روح و قوه حیات ما نباشد این بدن ما زنده نیست؛ اگر هم این بدن ما نباشد این روح ما در اینجا کاری از او ساخته نیست، نمی‌تواند کاری بکند. اما آیا همه انسان‌ها همین‌جورند؟ هم بدنشان نیازمند به روح است و هم روحشان نیازمند به بدن؟ یا این که انسان‌هایی در نتیجه تقرب به خدا و عبودیت پروردگار می‌رسند به این حد که لااقل روحشان از بدنشان بی‌نیاز می‌شود. چطور بی‌نیاز می‌شود؟ یعنی این قدرت را پیدا می‌کنند که به اصطلاح روح را از این بدن تخلیه کنند (البته در اینجا تخلیه به معنی مردن نیست)، یعنی همان استقلال روح را در مقابل بدن حفظ می‌کنند. در زمان خودمان، هستند چنین اشخاصی که قدرت دارند تخلیه کنند، یعنی روح را از بدن منفک کنند به طوری که خودش را مسلط بر این بدن می‌بیند. بدنِ‌خودش را می‌بیند که در اینجا مثلا مشغول عبادت است و خودش در جای دیگر سیر می‌کند، افق وسیع‌تری را دارد می‌بیند. شیخ شهاب الدین سهروردی، معروف به شیخ اشراق عبارتی دارد می‌گوید ما حکیم را حکیم نمی‌شماریم مگر آن وقتی که قدرت داشته باشد بر این که روح خوئدش را از بدنش خلع کند. میرداماد می‌گوید ما حکیم را حکیم نمی‌شماریم مگر در آن مرحله‌ای که خلع بدن برایش ملکه شده باشد،یعنی هر وقت که اراده کند بتواند روح خودش را از بدنش مستقل و جدا کند».[2] نتیجه: خلع بدن و پرواز روح حالی از حالات انسان است که نتیجه قوت و قدرت روح در سایه عبودیت محض و خالص پروردگار است و چیزی که ماهیتاً از جنس عوارض و آثار وضعی است را نمی‌توان محل نقض و ابطال فقهی و حتی سرزنش اخلاقی قرار داد؛ چرا که از لوازم وجودی عمل به فقه و شریعت می‌باشد. همچنین با استناد به قاعده معروف و مشهورِ برگرفته از کلام رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله که فرمود «لاضرر و لا ضرار [فی الدین]»[3] می‌توان گفت چیزی که نتیجه‌ی عمل به دین و شریعت است نه تنها به کسی ضرر نمی‌رساند بلکه دیگران می‌توانند از رهگذر آن منتفع گردند. [1]. مظاهری، حسین، آفاق نیایش تفسیر دعای کمیل، قم: نشر اتقان، ۱۳۸۹، ص ۵۱۵. [2]. مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، تهران: نشر صدرا، ۱۳۷۶، ج۲۳، ص ۴۹۲. [3]. کلینی، کافی، تصحیح دارالحدیث، قم: دارالحدیث، ۱۴۲۹ق، ج۱۰، ص ۴۷۷.
سلام نه مشکلی ایجاد نمیکنه و از نظر شرعی ایرادی نداره مگه این که تو خونه مردم سرک بکشید
تو اینرنت هم تمرینایی هست برای رسیدن بهش،ولی تخلیه کامل روح اتفاق نمیفته