استصحاب برای مقلدین

استصحاب چیه؟ ایا میشه اونو توی نجسات به کار برد یا فقط برای مسایل خاصیه؟

سلام علیکم تعریف استصحاب: استصحاب یا اصل استصحاب، اصطلاحا حکم به بقای چیزی است که قبلا یقین به وجود آن بوده است. این اصل، یکی از اصطلاحات علم "اصول فقه" است که در بخش "اصول عملیه" می آید. یعنی اصل هایی که در زمان تحیر و شک، بدون اینکه ناظر به واقعیت و کاشف از آن باشد، صرفا وظیفه عملی مکلف را مشخص می کند تا از تحیر و سردرگمی در مقام عمل خارج شود. این اصل، اختصاص به مساله خاصی ندارد و در تمام مسائل و بخشهای فقه، کاربرد دارد.   استصحاب و کاربرد آن برای فقیه و مقلد: استصحاب جزو مواردی است که هم فقیه در فرآیند استنباط و دست یابی به احکام، با شرایط خاصی بدان رجوع می کند و هم مقلد در موارد شک در موضوعات خارجی این قاعده را جاری می‌کند. مکلف زمانی می تواند از استصحاب استفاده کند که نسبت به وضعیت و حالت قبلی چیزی یقین داشته باشد اما در مورد وضعیت فعلی تردید و شک دارد، در این صورت باید فرض را بر بقای حالت سابق می‌گذارد، مگر آنکه خلافش ثابت گردد.  

مثالهایی برای استصحاب: استصحاب یک اصل کاربردی است و در جاهای مختلفی به کار می آید، در اینجا از باب مثال تنها به دو نمونه اکتفا می شود: مثال برای استصحاب در نجاست و طهارت: اگر مکلف الان شک دارد که لباسش نجس شده یا خیر، باید به حالت قبلی نگاه کند: اگر می داند لباسش قبلا پاک بوده است، مطابق قاعدۀ استصحاب، حالت یقین سابق (پاکی لباس) را تا زمان حال (که شک دارد) ادامه می‌دهد و به شک خود اعتنا نمی‌کند. مثالی برای وضو: اگر در وقت نماز، مکلف شک کرد وضو دارد یا نه، به حالت سابق نگاه می کند: اگر می داند قبلا وضو گرفته ولی نمی داند آن را باطل کرده است یا نه، حالت سابق را استصحاب می کند و می تواند با همان حال، نماز بخواند.