آیا رسول خدا با کسی شوخی می کرد؟
تبهای اولیه
آیا رسول خدا با کسی شوخی می کرد؟
آیا رسول خدا(صلّى اللَّه عليه و آله) با کسی شوخی می کرد؟
وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ
حسين بن زيد گويد: به امام صادق عليه السّلام گفتم: فدايت شوم، آيا رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) هرگز با كسى شوخى مىكرد؟ فرمود: خداوند او را به داشتن خلقى بزرگ ستوده است، و همانا خداوند پيامبرانش را برانگيخت در حالى كه در آنان خشكى بود و محمد را با دلسوزى و مهربانى[كامل] برانگيخت، و از دلسوزى و مهر آن حضرت اين بود كه با اصحاب خود شوخى مىكرد تا عظمت و بزرگىاش دل آنان را نگيرد كه راحت بتوانند به او نگاه كنند [و بدون سختى با او رفتار كنند و خواستههاى خود را بازگو كنند].
سپس حضرت صادق (ع) ادامه داد كه پدرم از پدران گرامىاش از على علیه السلام روايت كرده است كه فرمود : هر گاه رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) يكى از يارانش را غمگين مىديد با شوخى كردن دل او را شاد مىساخت. آن حضرت مىفرمود: خداوند كسى را كه با ترشرويى با برادرانش ديدار كند دشمن مىدارد. « إنّ اللّه يبغض المعبّس في وجه إخوانه.»
از «ابو درداء» نقل شده است كه گفت: رسول خدا (ص) چون سخن مىگفت، هنگام سخن گفتن تبسّم مىكرد.
پيامبر اكرم (ص) با همه جاه و قدر و قربتى كه داشت متبسّمترين مردم و گشادهروترين و خوشروترين آنان بود چنان خوشروى بود كه با مردم خود مزاح مىكرد.
«ابن قتيبه دينورى» مىنويسد: «كان رسول اللّه (ص)- و لنا فيه أسوة حسنة- يمزح و لا يقول إلّا حقّا.» رسول خدا (ص)- كه [ويژگىها و روش] او نمونه و سرمشق نيكو و پسنديدهاى براى ماست- مزاح مىكرد و جز سخن حق، چيزى نمىگفت.آن حضرت خود مىفرمود: «إنّي لأمزح و لا أقول إلّا حقّا.»من مزاح مىكنم و جز سخن حق نمىگويم.
اوصياى پيامبر بر پيروى از پيامبر (ص) در همه وجوه تأكيد مىكردند، چنان كه يونس شيبانى گويد:امام صادق (ع) فرمود: «كيف مداعبة بعضكم؟» (شوخى كردن شما با يكديگر چگونه است)؟ عرض كردم: اندك است. فرمود: «فلا [هلّا] تفعلوا، فإنّ المداعبة من حسن الخلق و إنّك لتدخل بها السّرور على أخيك و لقد كان رسول اللّه (ص) يداعب الرّجل يريد أن يسرّه.» اينگونه نباشد زيرا شوخى از خوش خلقى است و با شوخى مىتوانى برادرت را مسرور كنى چنان كه رسول خدا (ص) با كسى شوخى مىكرد و منظورش مسرور ساختن وى بود.
غرر الحكم، ج 1، ص 340.
سيره نبوى«منطق عملى» مصطفی دلشاد ،ج1،ص:473
ترجمه سنن النبى علامه طباطبایی ،ص:42
(3). مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 157.
دو كلام از حامي
شوخي، بهترين سوخت براي سفينه فضا نورد خلاقيت است.
شوخي، در فشار هاي رواني سموم رواني را دفع مي كند.
شوخي، بين هيجانهاي منفي و شناخت ديوار ميگذارد تا خشم و ناراحتي بر تصميم شما اثر نگذارد.
شوخي، سبب ايجاد روابط موثر و دوام آن و جلب حمايتهاي مادي، عاطفي، شناختي و رفتاري و معنوي مي شود.
شوخي احساس مثبت ما، خلق مثبت ما و احساس كارآمدي ما را افزايش مي دهد
ولي
شوخي بي حساب
جريان همان گاو نه من شير است
وديگر هيچ