جمع بندی باقی ماندن جای پای پیامبران و امامان بر روی سنگ
تبهای اولیه
سلام
اینکه جای پای پیامبران و امامان یا امام زادگان بر روی سنگ وجود دارد و به عنوان زیارتگاه استفاده می شود ، چگونست که جای پای ایشان بر روی سنگهای سخت بوجود آمده است؟ مگر چگونه راه می رفتند که جای پا بر روی این سنگهای سخت باقی می ماند؟
سلام
اینکه جای پای پیامبران و امامان یا امام زادگان بر روی سنگ وجود دارد و به عنوان زیارتگاه استفاده می شود ، چگونست که جای پای ایشان بر روی سنگهای سخت بوجود آمده است؟ مگر چگونه راه می رفتند که جای پا بر روی این سنگهای سخت باقی می ماند؟
علیکم السلام.
قطعاً و یقیناً اینگونه نبود که انبیاء و ائمه(علیهم السلام)هر جایی که عبور می کردند،رد پایشان روی سنگها و زمین سفت باقی بماند،چون آن بزرگواران در ویژگی های جسمانی و مسائل عادی زندگی هیچ فرقی با مردم عادی نداشتند.
اینکه در برخی موارد که انگشت شمار هم می باشد،مکانهایی وجود دارد که بعنوان جای پای یک پیامبر یا یک امام معصوم معروف می باشند،بر فرض صحت اینکه واقعاً همان محل،جای پای آن بزرگواران است،می تواناین را بعنوان یک معجزه و کرامت پذیرفت.
پرسش:
اینکه جای پای پیامبران و امامان یا امام زادگان بر روی سنگ وجود دارد و به عنوان زیارتگاه استفاده می شود ، چگونست که جای پای ایشان بر روی سنگهای سخت بوجود آمده است؟ مگر چگونه راه می رفتند که جای پا بر روی این سنگهای سخت باقی می ماند؟
پاسخ:
قطعاً و یقیناً اینگونه نبود که انبیاء و ائمه(علیهم السلام)هر جایی که عبور می کردند،رد پایشان روی سنگها و زمین سفت باقی بماند،چون آن بزرگواران در ویژگی های جسمانی و مسائل عادی زندگی هیچ فرقی با مردم عادی نداشتند.
اما اینکه در برخی موارد که انگشت شمار هم می باشد،مکان هایی وجود دارد که بعنوان جای پای یک پیامبر یا یک امام معصوم معروف می باشند،بر فرض صحت اینکه واقعاً همان محل،جای پای آن بزرگواران است،می توان این را بعنوان یک معجزه و کرامت پذیرفت.همانگونه که خداوند در مورد مقام ابراهیم(علیه السلام) می فرماید:" فيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ إِبْراهيمَ وَ... ، (1) : از جمله آیات و نشانه های خداوند در روی زمین، مقام ابراهیم است.
در مورد علت نامگذاری این مکان و سنگ به مقام ابراهیم،ابن عباس میگوید: چون ابراهیم روی آن سنگ می ایستاد، به مقام ابراهیم مشهور شده است. همچنین از او نقل شده است که چون ابراهیم روی آن سنگ ایستاد، دو پای او در آن فرو رفت. (2).
پی نوشتها:
(1): آل عمران: 97.
(2). ازرقی، اخبار مکه، مکه مکرمه، دارالثقافة 1403 هـ . ق. ج1، ص 59; نظام الدین نیشابوری، تفسیر غرائب القرآن، حاشیه تفسیر طبری، بیروت، دار احیاء تراث العربی، ج1، ص 395.