سلام من یه خاطره بگم از تهمت
یکبار من در منزل پدرم نشسته بودم عروسمون اومد و از قول یه عروس دیگرمون
کلی حرفهای بد زد و گفت که این عروستون دیروز این حرفها رو زده!!!
مادرم گفت خب بماند برا بعد نهار
وقتی عصر عروس دومون اومد مادرم بهش گفت این حرفها رو شما گفتید اونم بیچاره قسم میخورد که نمیدونه موضوع چیه
من به مادرم گفتم بهتره
به عروس اول زنگ بزنیم بیاد
روبرو کنیم اونوقت مشخص میشه چی به چیه
وقتی روبرو شدند عروس اولی جا زد و گفت
نمیدونم یه جایی شنیدم
داداش منم بلند شد هر چی حرف بلد بود بارش کرد و همه ذوق مرگ شده بودیم از خوشحالی که دیگه ادب شد دختره لوس افاده اییییی
به نام خدا
با سلام
بزرگواران فکر می کنید بهترین کار در این مواقع چیست؟
منظورم از بهترین کار، دستور خداوند در این موارد است.
خیلی وقتها در هر خانواده ای ممکن است پیش بیاید.
از کارشناس محترم هم خواهش می کنم،راهنمایی بفرمایند.
سلام.موافقم.
درسته تهمت زدوای به هرشیوه ای نباید فاش کرد.
کارشناسان محترم بهترمیتونند راهنماییمون کننددراینجورمواقع چکاری ازدستور خداوندبهتراست انجام بدیم.:Gol:
داداش منم بلند شد هر چی حرف بلد بود بارش کرد و همه ذوق مرگ شده بودیم از خوشحالی که دیگه ادب شد دختره لوس افاده اییییی
بسم الله.
سلام.
.
حرفم دخالت نيست.
چون خودتون گفتيد.
با اجازه از بزرگتر ها يك نكته بگم.
.
به نظر من داداش شما بايد ريشه يابي ميكرد كه چرا اينكارو عروستون كرده.
چه ميدانيد شايد يك بيماريست.
بهتر بود توضيح ميخواستن.
الان حساب كار دست كسي نيامده بلكه باعث كينه هم شده.
و خوشحاليه شما نشانه اينه كه از قبل مشكل داشتيد وگرنه خوشحالي نداره.
و حرف اخرتون.
لوس...
درست نيست باز انگار دشمنشي.
بجاي جواب گويي مشكل بايد ريشه يابي بشه.
.
من فقط نظر دادم.
.
كارشناس محترم بيشتر ميتونند توضيح بدن.
ممنون
التماس دعا
يا حق[/]
سلام من یه خاطره بگم از تهمت
یکبار من در منزل پدرم نشسته بودم عروسمون اومد و از قول یه عروس دیگرمون
کلی حرفهای بد زد و گفت که این عروستون دیروز این حرفها رو زده!!!
مادرم گفت خب بماند برا بعد نهار
وقتی عصر عروس دومون اومد مادرم بهش گفت این حرفها رو شما گفتید اونم بیچاره قسم میخورد که نمیدونه موضوع چیه
من به مادرم گفتم بهتره
به عروس اول زنگ بزنیم بیاد
روبرو کنیم اونوقت مشخص میشه چی به چیه
وقتی روبرو شدند عروس اولی جا زد و گفت
نمیدونم یه جایی شنیدم
داداش منم بلند شد هر چی حرف بلد بود بارش کرد و همه ذوق مرگ شده بودیم از خوشحالی که دیگه ادب شد دختره لوس افاده اییییی
بنظرم دراین مواقع باید با ارامش باطرف صحبت کرد
وبهش فهموند ک کارش اشتباهه بهش خوبی کرد تا خجالت بکشه و داوطلبانه ترکش کنه
بادعوا اون کینه ای تر و بدترمیشه
گاهی باهمین امرونهی های اشتباه ادمارو ازدین زده میکنیم
حواسمون باشه دوستان:hamdel:
شرایط حرمت غیبت حرمت غیبت از نظر فقهی، شرایطی دارد که عبارتند از:
1. شخصی که انسان در غیاب او، عیبش را بازگو میکند، مؤمن باشد؛ همان گونه که خداوند در آیه سوره حجرات، غیبت را به خوردن گوشت برادر مؤمن تشبیه فرمود.
در همین زمینه، روایتی از امام صادق (ع) آمده است: «أنّ من الغیبه أن تقول فی أخیک ما ستره الله علیه؛(1) غیبت این است که درباره برادر مؤمنت عیبی را که خدا برای او پوشانده است، بگویی».بنابراین، اگر عیب کافر پشت سرش گفته شود، غیبت به شمار نمی‌آید.
2. از نظر شرعی، غیبت هنگامی پیش می‌آید که پشت سر فرد، «عیب و نقص» او را بازگو کنند؛ ولی اگر کمالش را بگویند (راضی باشد یا نباشد) غیبت شمرده نمی‌‌شود.
3. عیب و نقصی که شخص در غیاب برادر یا خواهر مؤمنش میگوید، نزد عموم ناخوشایند و ناپسند باشد؛ از این رو اگر عامه مردم آن عیب را زشت بشمارند؛ ولی خود فرد غایب به بازگفتن آن راضی باشد، غیبت به شمار میرود.
رسول اکرم در تعریف غیبت فرمود: «ذکرک أخاک بما یکره». مقصود از «یکره» ، این نیست که آن چه را فقط برادرت خوش ندارد، ذکر کنی؛ بلکه منظور، امری است که به طور طبیعی و نزد عامه ناخوشایند باشد، زیرا خداوند راضی نیست آبروی مؤمن در اجتماع بریزد. در روایات هم آمده است:«قوا اعراضکم؛ (2) آبروهایتان را حفظ کنید».
امیرمؤمنان (ع): «لیس للمؤمن أن یذل نفسه؛(3) مؤمن حق ندارد خودش را خوار کند».
پیامبر : «إنّ الله تبارک و تعالی فوّض إلی المؤمن کلّ شیء إلاّ إذلال نفسه؛(4) خداوند بلند مرتبه همه چیز، جز ذلیل کردن نفس را به مؤمن واگذار کرده است».
پس اگر مؤمن، عیب برادر مؤمن خود را که ناپسند تلقی میشود، پشت سرش بگوید و آن فرد هم راضی باشد، رضایتش موجب برداشته شدن حرمت این عمل نمی‌‌شود.
4. عیب و نقصی در غیاب فرد بازگو شود که از مردم پوشیده است؛ بنابراین اگر فردی به داشتن عیبی نزد مردم معروف باشد، بازگفتن آن نزد کسی که از آن آگاهی دارد، حرام نیست.
حضرت موسی بن جعفر (ع) فرمود: «مَنْ ذکر رجلاً من خلفه بما هو فیه ممّا عرفه الناس لم یغتبه و من ذکره من خلفه بما هو فیه ممّا لا یعرفه الناس اغتابه؛(5) کسی که پشت سر شخصی چیزی را یادآور شود که همه مردم می‌دانند، غیبت نیست . اگر کسی پشت سر شخصی نقص یا عیبی را بگوید که مردم نمیدانند، غیبت است».
5. قصد انتقاص وجود داشته باشد؛ یعنی شخص با بازگفتن عیب دیگری، قصد کاستن وجهه و شخصیت او را داشته باشد؛ پس اگر گفتن عیب، برای درمان و برطرف کردن آن باشد، مثل آن که انسان، حالات مریضی را به پزشک بگوید، چون قصد انتقاص ندارد، رفتار او غیبت به شمار نمی‌آید.
6. شنونده داشته باشد؛ پس اگر انسانی تنها نشسته باشد و از روی ناراحتی یادآور عیوب دیگری شود، چون شنونده ندارد، رفتار او حرام نیست و غیبت به شمار نمیرود.
پی‌نوشت‌ها:
1. وسائل الشیعه، ج 12، ص 282، ح 16313.
2. مستدرک الوسائل، ج 15، ص 268.
3. همان، ج12، ص 210، ح 13908.
4. کافی، ج 5، ص 63، ح3.
5. هما ن، ج 2، ص 358، ح 6.
به نظر من داداش شما بايد ريشه يابي ميكرد كه چرا اينكارو عروستون كرده.
چه ميدانيد شايد يك بيماريست.
سلام استاد گرامی برای جواب شما به عرضتون برسونم که :
داداش من دو سال از من بزرگتره و رشته مکانیک خونده و اصلا هم در کار فن و فنون کوزه گری خانمها استاد نیست
اما وقتی فهمید اون عروس بزرگه داره دروغ و تهمت میزنه به عروس دوممون منو همراهی کرد
در مورد بیمار بودن عروسمون من قراره برم بعدا رشته گیاهان دارویی بخونم
سنتی یه همسایه داریم یاد میده
فکر کنم بعدا براش مرگ موش تجویز کنم
شما فکر نکن ما باهاش راحتیم
من و داداشم بخونشش تشنه ایم اما چون هر هفته داداش بزرگه همسر مکرمه رو میاره خونمون ما هم به رسم ادب ضیف نوازی میکنیم
و مهمانها رو سکه یه پول نمیکنیم وگرنه دروغ که هیچ ایشون اخر استدلالند
بگذریم ببخشید یا حق
. شنونده داشته باشد؛ پس اگر انسانی تنها نشسته باشد و از روی ناراحتی یادآور عیوب دیگری شود، چون شنونده ندارد، رفتار او حرام نیست و غیبت به شمار نمیرود.
با سلام و ادب
استاد گرامی این امر باعث کدورت درون نمی شود؟ و معاقب نیست؟
از بعضی مؤمنین شنیده ام صرف فکر بد راجع به دیگران نیز لطمات دنیایی و سلب توفیقاتی را دارند.
آیا این مورد بسته به مرتبه فرد در معنویات و درجه معرفت او نیست؟
چقدر لذت بخش بود
اون موردی که امروز یه جا خواستم بگم
و قبل از گفتن چند ثانیه فکر کردم
که آیا می تونم ثابتش کنم ؟
و به این نتیجه رسیدم نمی تونم ! پس تهمت هست
و از گفتنش اجتناب کردم
در حدیثى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم: «اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الایمانُ مِن قَلبِهِ كَما یَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ
هرگاه مؤمن به برادر [دینى] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان مىرود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مىشود.»
چقدر لذت بخش بود
اون موردی که امروز یه جا خواستم بگم
و قبل از گفتن چند ثانیه فکر کردم
که آیا می تونم ثابتش کنم ؟
و به این نتیجه رسیدم نمی تونم ! پس تهمت هست
و از گفتنش اجتناب کردم
هنیاً
اگر هم می شد اثبات کنید،ممکن بود سر از غیبت در آورید!
عیب پنهان مردم را باز گو کردن غیبت است و اگر این عیب وجود نداشته باشد
یه سوالی برام پیش آمد
اغلب در جمع ها ، کار که به بحث مملکت می رسد یا خبری از تلویزیون پخش می شود یا حرفی کوچکی زده می شود، افراد پیش بینی هایی می کنند،
مثلا یک خلافی رخ می دهد ، افراد آن را به موارد قبل که از آنها هم اطلاع کافی ندارند ، نسبت می دهند
مثلا مثلا یک بار قاچاقی گرفته می شود ، می گویند معلوم نیست چند تا رو ندید گرفتن که این یکی رو رو کردن ، خدا من رو ببخشه که این مثال رو زدم ، می خوام مسئله باز بشه که بهتر جا بیفته
حکم اینها چیه ؟ اینها هم تهمت هست؟ غیبت هست ؟ چیه ؟
اتهام های بزرگ که به بیت المال مربوط میشه و در رسانه ها به عناوین مختلف مطرح میشه رو چطور باید مطرح کرد که گناهی صورت نگیره ؟
میشه بگید این طور مواقع چه باید کرد؟
یه سوالی برام پیش آمد
اغلب در جمع ها ، کار که به بحث مملکت می رسد یا خبری از تلویزیون پخش می شود یا حرفی کوچکی زده می شود، افراد پیش بینی هایی می کنند،
مثلا یک خلافی رخ می دهد ، افراد آن را به موارد قبل که از آنها هم اطلاع کافی ندارند ، نسبت می دهند
مثلا مثلا یک بار قاچاقی گرفته می شود ، می گویند معلوم نیست چند تا رو ندید گرفتن که این یکی رو رو کردن ، خدا من رو ببخشه که این مثال رو زدم ، می خوام مسئله باز بشه که بهتر جا بیفته
حکم اینها چیه ؟ اینها هم تهمت هست؟ غیبت هست ؟ چیه ؟
اتهام های بزرگ که به بیت المال مربوط میشه و در رسانه ها به عناوین مختلف مطرح میشه رو چطور باید مطرح کرد که گناهی صورت نگیره ؟
میشه بگید این طور مواقع چه باید کرد؟
به نام خدا
البته پاسخ به این سؤالات در تخصص جناب کارشناس محترم است،اما روایتی به نظرم رسید که می تواند حاوی پاسخ حضرتعالی باشد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله فرمود:"كفى بالمرء كذِباً انْ يحدِّثَ بِكلّ ما سمعَ"براى دروغ گویی آدمی همین بس كه آنچه را مىشنود، آن را نقل كند.
تهمت هم نوعی از دروغ است،بیان عیبی که در فرد نیست،لذا تا از موضوعی به طور دقیق مطلع نشویم نباید نقل کنیم.
بخصوص این موارد که با یک سخن ممکن است چند گناه کرده باشیم1-دروغ 2-غیبت3-تهمت،4-هتک حرمت افراد5-شایعه پراکنی و................
گذشته از اینکه باید ضرورت بیان آن را نیز سنجید،بسیاری از بحثهای اینچنینی هیچ ضرورتی ندارند و منتج به هیچ نتیجه ای جز گناه نیستند.
خب از اونجا که این مباحث توسط بزرگترها مطرح میشه و من از همه کوچکترم باید چطوری امر به معروف و نهی از منکر کنم که بی ادب خطاب نشم؟
چکار کنم که در گناه آنها شریک نشوم؟
طبق اونچه در روایات مبنی بر دفاع از آبروی مومن داریم چطوری دفاع کنم ؟
"ببخشید یک ابهامی برام پیش آمده
الان در پست قبلی من که پاسخ سوال رو پیدا کرده بودم (هرچند بهتر بود دیگران هم در این زمینه راهنمایی می کردند تا بدونیم واقعا در این مواقع چه باید کرد) ، اگر دقت کنید کاربران خاصی پست قبل و بعد ارسال من رو خوندن و صلوات فرستادن اما از پست من که ظن خودم محتوای بد و بی ربطی هم نداشت رد شدن، اولش فکر کردم چون طولانی بوده خوانده نشده اما می بینم پست های طولانی بعدی خوانده شده
آیا منی که تازه وارد این بحث شدم ، از نظر کارشناسان و مدیر محترم سایت ارسالهایم ارزش خواندن ندارد ؟ http://www.askdin.com/post722500.html#post722500
"
خب نمونه بالا نمونه ای از پیش داوری ها یا داوری کردن بر اساس ظاهر هست در حالی که ما از نیت افراد خبر نداریم، آیا این طرز سوال پرسیدن در جمع و ایجاد شبه کردن نمونه ای از تهمت محسوب میشه ؟
یه سوالی برام پیش آمد
اغلب در جمع ها ، کار که به بحث مملکت می رسد یا خبری از تلویزیون پخش می شود یا حرفی کوچکی زده می شود، افراد پیش بینی هایی می کنند،
مثلا یک خلافی رخ می دهد ، افراد آن را به موارد قبل که از آنها هم اطلاع کافی ندارند ، نسبت می دهند
مثلا مثلا یک بار قاچاقی گرفته می شود ، می گویند معلوم نیست چند تا رو ندید گرفتن که این یکی رو رو کردن ، خدا من رو ببخشه که این مثال رو زدم ، می خوام مسئله باز بشه که بهتر جا بیفته
حکم اینها چیه ؟ اینها هم تهمت هست؟ غیبت هست ؟ چیه ؟
اتهام های بزرگ که به بیت المال مربوط میشه و در رسانه ها به عناوین مختلف مطرح میشه رو چطور باید مطرح کرد که گناهی صورت نگیره ؟
میشه بگید این طور مواقع چه باید کرد؟
سلام
خب تا ان شاءالله کارشناس تشریف بیارن من هم نظرمو میگم ...:ok:..:Narahat az:
گاهی یه سری اتفاقات میفته مثلا میخواد رییس جمهور تعیین بشه .. اونوقت شما باید یه جا برین تحقیق کنین دیگه درسته؟ یا اگه اطلاعات کافی داشته باشین
دیگران میان پیشتون تحقیق کنن .. اونموقع اشکال نداره که ضعفاشون و نقاط قوتشونو بگین ... پس اینجا غیبت محسوب نمیشه .. :Gol:
دوم در مورد مسائل کشور هم همینطور یه وقت میخواین به کسی اطلاعات بدین و بصیرت افزایی کنین اینجا هم بنظرم اشکال نداره .. عقلی و منطقیش اینه که اشکال نداره ..:Gol:
اما گاهی اعصابتون خورده میخواین فقط عذر میخوام توهین کنین یا خودتونو خالی کنین اینجاس که باید به قول معروف stop کنین :Nishkhand:
اتهام هایی که در تلویزیون مطرح میشه مثل اخبار بنظرم اشکال نداره شما هم برای معرفت افزایی به افراد مطرحش کنین ... :Gol:
خب از اونجا که این مباحث توسط بزرگترها مطرح میشه و من از همه کوچکترم باید چطوری امر به معروف و نهی از منکر کنم که بی ادب خطاب نشم؟
چکار کنم که در گناه آنها شریک نشوم؟
طبق اونچه در روایات مبنی بر دفاع از آبروی مومن داریم چطوری دفاع کنم ؟
باید دید شرایط چطوره ... مثلا دفاع کنین .. یه جاهایی شرایط دفاع نیست سعی کنین بحث و عوض کنین ...:Gol:
نهایتش ترک مکان هستش :ok:
در مورد چطور دفاع کردن راه زیاده .. مثلا بگین نه آقا شما از کجا میدونی؟ شما خودت با چشمات دیدی؟
یا مثلا بگین شما با تهمت زدن دارین گناه بزرگتر انجا میدین ... یا مثلا دارن غیبت میکنن بگین روایت داریم تا 40 روز نماز و روزه غیبت کننده قبول نمیشه ...
یا مثلا بگین بیخیال شما هم الکی خودتونو اعصابتونو خراب میکنین به جای این کارا مثلا ما باید به عیب های خودمون نگاه کنیم ..
خودمون سر تا پا عیبیم ..
اینا یه چیزایی بود که مثال زدم تا ایده تو ذهنتون بوجود بیاد در کل تو ظرایط مختلف بسته به اون یه راه کاری رو پیاده کنین:ok::Gol:
"ببخشید یک ابهامی برام پیش آمده
الان در پست قبلی من که پاسخ سوال رو پیدا کرده بودم (هرچند بهتر بود دیگران هم در این زمینه راهنمایی می کردند تا بدونیم واقعا در این مواقع چه باید کرد) ، اگر دقت کنید کاربران خاصی پست قبل و بعد ارسال من رو خوندن و صلوات فرستادن اما از پست من که ظن خودم محتوای بد و بی ربطی هم نداشت رد شدن، اولش فکر کردم چون طولانی بوده خوانده نشده اما می بینم پست های طولانی بعدی خوانده شده
آیا منی که تازه وارد این بحث شدم ، از نظر کارشناسان و مدیر محترم سایت ارسالهایم ارزش خواندن ندارد ؟ http://www.askdin.com/post722500.html#post722500
"
خب نمونه بالا نمونه ای از پیش داوری ها یا داوری کردن بر اساس ظاهر هست در حالی که ما از نیت افراد خبر نداریم، آیا این طرز سوال پرسیدن در جمع و ایجاد شبه کردن نمونه ای از تهمت محسوب میشه ؟
کاربرگرامی؛
متاسفانه به جهت این که عضو جدید این سایت هستید، دچار سوء تفاهم و نتیجتا بدبینی شده اید.
خیر؛ این گونه نیست که مطالب شما رو کسی نخواند و یا برای کسی ارزشی نداشته باشد. اتفاقا خود بنده مطالب شما رو دیدم اما فراموش کردم تیک صلوات رو بزنم.
بر این اساس اگر حکمی صادر شده باشد بله تهمت است و اگر نه بدبینی و سوء ظن است.
"ببخشید یک ابهامی برام پیش آمده
الان در پست قبلی من که پاسخ سوال رو پیدا کرده بودم (هرچند بهتر بود دیگران هم در این زمینه راهنمایی می کردند تا بدونیم واقعا در این مواقع چه باید کرد) ، اگر دقت کنید کاربران خاصی پست قبل و بعد ارسال من رو خوندن و صلوات فرستادن اما از پست من که ظن خودم محتوای بد و بی ربطی هم نداشت رد شدن، اولش فکر کردم چون طولانی بوده خوانده نشده اما می بینم پست های طولانی بعدی خوانده شده
آیا منی که تازه وارد این بحث شدم ، از نظر کارشناسان و مدیر محترم سایت ارسالهایم ارزش خواندن ندارد ؟ http://www.askdin.com/post722500.html#post722500
"
خب نمونه بالا نمونه ای از پیش داوری ها یا داوری کردن بر اساس ظاهر هست در حالی که ما از نیت افراد خبر نداریم، آیا این طرز سوال پرسیدن در جمع و ایجاد شبه کردن نمونه ای از تهمت محسوب میشه ؟
سلام.صلوات زیرپستهاهرکسی به یه نیتی میفرسته.من خودن خونده باشم وموافق باشم صلوات میفرستم.ولی اگرنظری ندادن دلیل این نیست که نخوندن بلکه گاهی نظری ندارند ویاجوابش رونمیدونند.سوء تفاهم نشه.
اینجاهمه به هم احترام میگذارند وقصدکمک وراهنمایی به همدیگررودارند.
ممن ازاینکه عضو سایت شدید وامیدوارم بهترین بهره روببرید.
آيا مى دانيد غيبت چيست؟ عرض كردند: خدا و پيامبر او بهتر مى دانند. فرمودند: اين كه از برادرت چيزى بگويى كه دوست ندارد. عرض شد: اگر آنچه مى گويم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه مى گويى در او باشد، غيبتش كرده اى و اگر آنچه مى گويى در او نباشد، به او تهمت زده اى.
سلام
با آرزوی سلامتی امام زمان(عج) و تعجیل در فرج ایشان
امیدوارم همگی در اجرای برنامه این هفته موفق بوده باشید
من که خیلی لذت بردم
هرچند چند بار یه چیزایی کوچیکی که (با نکاه جدیدم) به نظرم تهمت اومد و پیش از این بهش توجه نمی کردم ، از دستم در رفت :hey: اما خب استغفار کردم و بیش ا ز قبل حواسم رو جمع کردم
مهم 3 ثانیه فکر کردن پیش از باز کردن دهان هست ، که گاهی بعد از باز کردن دهان تازه آدم یادش میاد کاش فکر کرده بود
در حدیثى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم: «اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الایمانُ مِن قَلبِهِ كَما یَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ
هرگاه مؤمن به برادر [دینى] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان مىرود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مىشود.»
سلام علیکم
تهمت یا بدگویی و بهتان و شاید در بعضی موارد خاص دادن نسبت فحشا به دیگران
شاید در بیشتر موارد به خاطر احساس نفرتی هست که از احساس خوار شدن و یا مورد مقایسه قرار گرفتن با او َ رخ میده
شاید ی قیاس شدن باعث بروز حسادت بشه و طرف بخواد با ایراد تهمت به نوعی او را پایین بیاره تا همسطح خودش دیده بشه,
گاهی ایراد تهمت صرفا به خاطر در خطر انداختن آبرو و شخصیت طرف مقابل هست, که باز هم مثل غیبت اگر رواج پیدا کنه سطح اعنماد عمومی به مراتب پایین می آید, بدتر بودن تهمت شاید به این دلیل باشه که خاطی شمشیر رو از رو گرفته و علنا با ایراد سخنانی قصد ضربه به طرف مقابل دارد...
به نظر حقیر
شخصی که مبتلا به تهمت زدن به افراد هست؛ اعتماد به نفس پایینی داره, رنجور و کینه ای هست و دچار تزلزل شخصیتی هست, طوری که هنوز نتونسته یک ثبات شخصیتی پیدا کنه تا صرف ی قیاسی که از او میشه یا خودش در ذهن می کنه, سریع احساس حقارت و نفرت بهش دست میده
افرادی که از ویژگی های خوب و نکات مثبت خود آگاه هستند, به یک ثبات اخلاقی رسیدند, در این مواقع با تکیه به اون نکات هیچگاه احساس پایین تر بودن رو نخواهند داشت.
چه خوبه ما فقط به این احادیث دقت کنیم
اینکه در امور مادی سعی کنیم متوجه دسته پایین تر از خودمون باشیم
اینطوری هیچگاه نارضایتی از خود, موقعیت تقدیر خداو... پیش نمیاد
و در امور معنوی همیشه چشامون رو به از ما بهترون باشه, کسانی که میبینیم اهل توفیق هستند, و سعی کنیم ما هم اهل عبادت بشیم
اگه هم کسانی رو دیدیم که شناختی نداشتیم
بگیم
خدا عالمه
شاید او ی خصلت خاص داشته باشه که من بی خبرم
یا
شاید پشت این همه مثلا پول و ظاهر خوب و... ی فتنه ای هست که موجب انحرافش بشه
در هر حال موقع مقایسه بگیم ما خیلی کم نسبت به هم و حتی خودمون و آینده و... علم داریم
پس بدون اینکه مقایسه ای انجام بدیم سعی کنیم در هر وضعیت و موقعیتی خوب و بهتر باشیم...
اگه هر یک نفر ما در برخورد با بقیه همین طرز فکر رو داشته باشیم
به صورت خوکار و ناخواسته میبینیم همه داریم در مورد هم مثبت اندیشی میکنیم
بگذریم
باید در امور ظاهری دقیقا مثل دین و احکام دینی که در سراسر فقه وجود دارند, ظاهر بین بود
و در امور حقیقی و شخصی واقع گرا باشیم و تابع ظاهر نباشیم
سلام راسش من بعضی احادیث و مطالب شما رو که میخونم دلم میلرزه ااز ترس یهویی یاد حرفها و حدیثهای خودم می افتم
من چون خیلی پر حرفم بین دوستان
گاهی ((خدا منو ببخشه))تو غیبت خیلی خیلی زیاده روی میکنم و چند مورد هم که کینه طرف رو داشتم در موردشش یه چیزهایی ررو گفتم که خودمم باورم نمیشد 100 درصد انجام داده اما احتمال دادم که کار اون باشه
و ... کاش میشد یه مشاور مذهبی بود داستانمون رو از اول براش میگفتیم اون میومد راه کار اسلامی رو میگفت تا هم توبه کنیم هم بریم ازش عذر خواهی کنیم
نمیدونم شایدم اینکار صلاح نباشه اخه اونها در مورد من حرفهای بدی زدند که واقعیت نداشت منم مجبور شدم همونها رو با شواهدی هر چند ناقص بخودشون نسبت بدم...
اصلا یه جوری شد که نزدیک بود ابروم بره اما بچه ها بهم اعتماد کردند و ابرو خودشون زودتر رفت نمیدونم شاید یه روزی بر عکس بشه
خدا منو ببخشه
سلام
آقا اون چیزای که هفته قبل گفتم از دستم در رفت کشک بود !!!!
شرایط تهمت زدن های بزرگ پیش بیاد خیلی سخته آدم تشخیص بده یا زبونش رو نگه داره ! یعنی یه جا خرخره ات رو میگیره که متوجه نباشی باختی
یعنی خدا حسابی این هفته که گذشت چلوندما ! حسابی ! کار از quiz و close test گذشته بود دیگه ، یعنی reading بود اونم طولانی
یکی هم اون وسط داشت گرد و خاک هوا می کرد فضا مبهم بشه، نمی دونم شیطون بود یا نفس معیوب خودم !
این هفته پیش رو برنامه چیه ؟
تا الان چیا بود؟
لطفا مشخص شد منم خبر کنید
[h=1]پرهیز از جایگاه تهمت[/h]
حضرت علی علیه السلام فرمود:
«من وضع نفسه مواضع التهمه فلا یلومن من أساء به الظن»(1)؛ كسى كه خود را در معرض بدنامى و در جایگاه تهمت قرار مىدهد، نباید كسى را كه به او گمان بد مىبرد، ملامت كند.
[h=2]شرح:[/h]یكى از دستورهاى اسلامى این است كه: مسلمان مؤمن نباید فقط به این كه كار بد نمىكند و حرف بد نمىزند، راضى و خشنود باشد. بلكه باید از شنیدن حرف بد و دیدن كار بد نیز خوددارى كند. یعنى اگر در مكانى، عدهاى، سخنانی را بشنوند. یا اگر در جایى كارهاى گناهآلود انجام شود، نباید در آنجا درنگ كند.
امام علی(علیهالسلام) نیز، بر اساس همین دستور اسلامى، شیعیان خود را راهنمایى فرموده است. طبق فرمایش امام: مسلمان مؤمن، نباید به جاهایى برود، كه در آنها، كارهاى زشت و گناهآلود انجام مىگیرد. مثلا هرگز نباید به قمارخانه یا مشروبفروشى برود. زیرا با رفتن به چنین مكانهایى، به جایگاه تهمت قدم مىنهد و خود را در معرض بدنامى قرار مىدهد. یعنى هر چند هم كه خود او، اهل قمار و مشروب نباشد، وقتى در این مكان‌‌ها دیده شود، مورد بدگمانى قرار خواهد گرفت و دیگران كه از باطن او خبر ندارند، ممكن است تصور كنند كه او نیز اهل قمار و مشروب است و به این ترتیب، به او تهمت قماربازى و میگسارى بزنند.
روشن است كه اگر چنین وضعى پیش بیاید، كسى كه مورد تهمت قرار گرفته، نباید كسانى را كه به او بدگمان شده و تهمت زدهاند، ملامت كند. زیرا، تقصیر از خود اوست، كه با قدم گذاشتن به چنان مكانهایى، در دل دیگران، نسبت به خود بدگمانى ایجاد كرده است.
[/HR] آیا کسانی که به زنان تهمت ناپاکی می‌‌زنند بخشیده می‌‌شوند؟ در (سوره 24 آیه 5) جواب، آری است، اما در (سوره 24 آیه 23) جواب، خیر است، این تناقض نیست؟! [/HR] [h=2]
پاسخ اجمالی[/h] انتساب زنا به دیگران بدون وجود دلیل کافی، تهمت بوده و گناه بزرگی است؛ لذا عذاب دنیایی و اخروی را به همراه خواهد داشت. قرآن در آیه‌ای پیرامون داستان افک، که افرادی به زنان پیامبر تهمت زنا زده بودند، حکم این‌گونه افراد را بیان میکند، البته مانند بسیاری از دیگر آیاتی که در مورد خاص نازل شده‌‌‌اند، این آیه نیز عمومیت داشته و تمام موارد تهمت به زنا را در بر میگیرد: «وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ * إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ».[1]
در این آیه تهمت زنندگان به زنا را مستحق هشتاد ضربه شلاق می‌داند، در عین حال آنها را فاسق دانسته و شهادت آنها را پذیرفتنی نمی‌داند که طبیعتاً عقاب اخروی را نیز به دنبال خواهد داشت. اما در ادامه، خداوند افرادی را از اینان استثنا میکند و عقاب اخروی را از آنان بر می‌دارد؛ آنان تهمت زنندگانی هستند که توبه کنند.
در آیه دیگری نیز حکم چنین تهمت زدنی بیان شده است: «إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُۆْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ».[2]
خداوند در این آیه نیز آنها را لعنت شده دانسته و به مانند آیه بالا، در نتیجه محتوای آیه، آنها را مستحق عذاب دنیایی و اخروی می‌داند. اما در این آیه دیگر بحث از توبه را مطرح نکرده است. حال این پرسش پدید می‌آید که آیا این دو متناقض هستند؟
در جواب باید یادآور شویم که تناقض در موردی است که دو حکم یکدیگر را صریحاً نقض کنند، نه اینکه یکی حکمی را بگوید و دیگری آن‌را نگوید و ساکت بگذارد.
بحث در مورد این آیه نیز از این باب می‌باشد که در آیه اول استثنائی بر حکم بیان شده وجود دارد(بخشش در صورت توبه)، ولی در آیه دوم این استثنا ذکر نشده است؛ لذا تناقضی میان آنان نیست ، بلکه این دو آیه از موارد عموم و خصوص می‌باشند و ما باید عموم آیه دوم را به استثنایی که در آیه اول آمده، تخصیص بزنیم؛ بنابراین، آیه دوم نیز لعنت شدن در دنیا و آخرت را برای تهمت زنندگان می‌داند، مگر اینکه آنها از این عمل توبه کرده باشند.
این استثناء به قدری واضح است که بیشتر مفسران آن را مسلم پنداشته و هیچ اشکالی را در مورد آن مطرح نکرده‌اند، بلکه برخی از آنها نیز صریحاً وجود این استثناء را در تفسیر خود بیان کرده‌اند.[3]
تهمت زنندگان به زنا را مستحق هشتاد ضربه شلاق می‌داند، در عین حال آنها را فاسق دانسته و شهادت آنها را پذیرفتنی نمی‌داند که طبیعتاً عقاب اخروی را نیز به دنبال خواهد داشت. اما در ادامه، خداوند افرادی را از اینان استثنا میکند و عقاب اخروی را از آنان بر می‌دارد؛ آنان تهمت زنندگانی هستند که توبه کنند
از طرفی وجود برخی از آیات قرآن نیز این معنا را تأیید میکند که هر گناهی غیر از شرک، میتواند با توبه کردن بخشیده شود: «مسلماً خدا این را که به او شرک ورزیده شود نمىآمرزد، و غیر آن را براى هر کس که بخواهد مىآمرزد ....».[4]
البته لازم به ذکر است که تعداد معدودی از مفسران اهل سنت، حکم در این آیه را تنها در مورد تهمت زنندگان به زنان پیامبر و در همان داستان خاص که در مورد آن نازل شده، می‌دانند و معتقدند که ذکر نکردن توبه در این آیه به این جهت است که توبه در مورد آنها راهی نخواهد داشت و اصلاً توبه آنها پذیرفته نیست.[5]
البته این قول تنها از اقلیتی بوده که به هیچ وجه قابل دفاع نیست و دلائل مختلفی نیز در رد آن وجود دارد.[6]
پی نوشت ها:
[1].نور، 4 – 5: «و كسانى كه نسبت زنا به زنان شوهردار مىدهند، سپس چهار گواه نمىآورند، هشتاد تازیانه به آنان بزنید، و هیچگاه شهادتى از آنها نپذیرید، و اینانند كه خود فاسقند. * مگر كسانى كه بعد از آن [بهتان] توبه كرده و به صلاح آمده باشند كه خدا البته آمرزنده مهربان است».
[2]. نور، 23: «بىگمان، كسانى كه به زنان پاكدامنِ بىخبر [از همه جا] و با ایمان نسبت زنا مىدهند، در دنیا و آخرت لعنت شده‌‌‌اند، و براى آنها عذابى سخت خواهد بود».
[3]. بیضاوی، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، تحقیق: المرعشلی، محمد عبد الرحمن، ج 4، ص 103، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، 1418ق.
[4]. نساء، 48: «إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ ...».
[5]. به نقل از: فخرالدین رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج 23، ص 353- 354، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ سوم، 1420ق.
[6]. برای اطلاعات بیشتر ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 14، ص 418، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.
[/h]
آشكار كردن گمان نادرست و اظهار آن، به دو صورت ممكن است: 1. اظهار حضورى
گاه تهمت زننده، رفتار یا ویژگى زشتى را در حضور خود متهم، به او نسبت مىدهد و مدارك و اسناد این نسبت را مىتواند شامل عمل، سخن یا حالتى از او باشد را نیز ارائه مىكند. 2. اظهار غیابى
گاه تهمت زننده در حضور فرد چیزى بیان نمىكند؛ بلكه در غیابش به او رفتار یا صفت ناپسندى را نسبت مىدهد كه این امر دو حالت دارد:
الف: تهمت زننده فقط نتیجه برداشت خود را از رفتار شخص در غیابش به او نسبت مىدهد و از خود رفتار، سخنى به میان نمی آورد به این معنا كه تهمت زننده نمىگوید به دلیل دیدن چه رفتارى از متهم، چنین برداشتى از او داشته است؛ البته تفاوتى نیست بین آن كه برداشت او از رفتار متهم در برخورد با خود او باشد یا دیگران؛ زیرا در هر دو صورت، اظهار بدگمانى شده و حقیقت تهمت پدید آمده است.
ب: خود آن رفتار، گفتار یا صفات را نقل مىكند؛ سپس برداشت خود از آن را به دیگران ارائه مىدهد.
تهمت زننده فقط نتیجه برداشت خود را از رفتار شخص در غیابش به او نسبت مىدهد و از خود رفتار، سخنى به میان نمی آورد به این معنا كه تهمت زننده نمىگوید به دلیل دیدن چه رفتارى از متهم، چنین برداشتى از او داشته است
زشت ترین مصداق تهمت
تهمت، ابراز كردن گمان بد به دیگرى است كه از زشتترین مصادیق آن، این است كه انسان در آغاز كار، شخصى را امین و معتمد خود كند و كارى را به او واگذارد؛ سپس به او سوءظن یافته، این بدگمانى را به شخص بگوید.
امام جعفر صادق (ع) از قول پیامبر اكرم (ص) روایت كرده است: لیس لك ان تتهم من ائتمنته.1 حق ندارى به كسى كه او را امین خویش ساختهاى، تهمت بزنى. «حال و ملكه» زشت تهمت
تهمت از رذایل نفسانى چون دشمنى، حسد، شهوت یا غضب سرچشمه مىگیرد و در آغاز، رفتارى است كه اتفاقى از انسان سر مىزند؛ ولى تكرار آن موجب مىشود كه به صورت ملكه در نهاد شخص درآید و انجام آن برایش آسان شود.
كسى كه این صفت براى او ملكه نشده است، شاید در اثر انجام این رفتار، تحت فشار مسائل اعتقادى و وجدانى خود قرار گرفته، متاثر و متالم شود؛ ولى اگر این عمل تكرار شده، به صورت صفت پایدار نفسانی درآید، آن رفتار زشت را به آسانى انجام مىدهد و نه تنها برایش ناراحت كننده نیست؛ بلكه سرور و شادمانى هم به همراه خواهد آورد و با رسیدن به این گمان باطل كه با تهمت، رقیبى از صحنه خارج شده است، خشنود مىشود؛ بنابراین باید از تكرار این گناهان خوددارى كرد تا به ملكهاى زشت و ناپسند در روح انسان تبدیل نشوند.
منبع: آیت الله مجتبى تهرانى، اخلاق الهى (آفات زبان ) ج4 ص 144
گروه دین و اندیشه - مهدی سیف جمالی
[/HR]حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) می فرمایند مرد خوب با خبر خوب و مرد بد با خبر بد می‌آید؛ یعنی افراد خوب، کلام‌شان نیز خوب است برخلاف افراد بد که از دهان‌شان توهین و غیبت و تهمت خارج میشود.[/HR] "تهمت زدن" از زشت ترین کارهائى است که اسلام آن را به شدت محکوم ساخته است، آیات قرآن و روایات متعددی که در باره این موضوع وارد شده است. خداوند در سوره نساء آیه 112 می فرماید: «من یکسب خطیئة أو إثما ثم یرم به بریئا فقد احتمل بهتنا و إثما مبینا: و کسى که خطا یا گناهى مرتکب شود سپس بیگناهى را متهم سازد بار بهتان و گناه آشکارى بر دوش گرفته است.»
[h=2]تهمت موجب زایل شدن ایمان میشود[/h] یكی از گناهانی كه عامل میشود انسان دیگر در گناهان دریده شود، تهمت است. تهمت ایمان را از بین می‌‌برد. وقتی ایمان از بین رفت دیگر هر چه معجزه هم بیاوری، باورش نمی‌‌شود. بعضی از كسانی كه در محضر نبی ّمكرّم(صلی الله علیه وآله) بودند، شق ّالقمر پیامبر عظیم الشّأن(صلی الله علیه وآله) را دیدند، امّا آن‌‌قدر غرق گناه و نفاق خود بودند كه آنچه را دیدند، انكار كردند؛ چون وقتی ایمان آب شد، دیگر تمام است. تهمت ایمان را آب میكند و از بین می‌‌برد.
تهمت، تبعات و پیامدهایی دارد. یكی این است كه اعتماد بین انسان‌‌ها را از بین می‌‌برد و جامعه، جامعه ناامنی میشود. وجود مقدّس حضرت صادق القول والفعل ،امام جعفر صادق(صلی الله علیه وآله) میفرمایند:«مَنِ اتَّهَمَ أَخَاهُ فِی دِینِهِ فَلَا حُرْمَةَ بَیْنَهُمَا»[کافی،ج7،ص 19] آن كسی كه به برادر دینی خودش تهمت بزند، دیگر حرمتی بین آن دو باقی نمی‌‌ماند.
ذیل این حدیث شریف عرفای عظیم الشّأن بیان كرده‌‌اند: وقتی تهمت در جامعه‌‌ای به وجود آمد، طبیعی است حرمت از بین میرود و دیگر اعتماد در جامعه نیست. هیچ كس به كسی اعتماد ندارد و دیگر كسی نمی‌‌تواند، كسی را به عنوان رازدار خودش انتخاب كند.
عجیب است كه پیامبر عظیمالشّأن(صلی الله علیه وآله) فرمودند: در جامعه‌‌ای كه اعتماد در آن از بین رفت، خیرات و بركات ظاهری و مادّی هم از بین میرود. نه معنویت، بلكه در مادیات خودشان هم، متضرّر می‌‌شوند. یكی از مطالبی كه عامل میشود این اتّفاق بیافتد، تهمت است. فرمودند: تهمت، اعتماد را از بین می‌‌برد و جامعه‌‌ای هم كه اعتماد نداشت، مسائل مادّی‌‌اش هم تحت الشّعاع قرار میگیرد و از بین میرود.
غیبت به معنای این است که خصوصیت و چیزی که فردی مبتلا به آن است و نباید بگویی را می گویی. تهمت یعنی اینكه فردی خصوصیّتی را ندارد، و ما آن خصوصیت را به آن می بندیم
[h=2]یكی از راه‌های دوری از تهمت مراقبه است[/h] اولیاء الهی دائم این تذکر را داده‌‌اند كه انسان برای اینكه دچار تهمت نشود، اوّل باید مراقبه داشته باشد و قبل از آن، جامعه را به غیبت دچار نكند.
حضرت موسی ابن عمران می‌‌فرماید: «شیطان به صورت انسان آمد و گفت: موسی! من اگر بخواهم جامعه‌‌ای را ناامن كنم، در آن جامعه تهمت را زیاد می‌‌كنم و برای اینكه بخواهم تهمت را در جامعه زیاد كنم، بستر غبیت را فراهم می‌‌كنم.
اگر جامعه‌‌ای به غیبت دچار شد به تهمت دچار میشود. مولی الموالی، علی‌بن ابی‌طالب(علیه السلام) میفرمایند: «البُهتانُ عَلی البَری اَعظَمُ مِنَ السَّماء» تهمت زدن به آدم بی‌‌گناه بزرگتر از آسمان‌‌هاست. ذیل این روایت شریف ملّای نراقی فرمودند: «یعنی آسمان تحمّل ندارد كه تهمت و بهتان به بی‌‌گناه زده شود و به واسطه این بهتان ملائكة الله و اهل آسمان آن كسی را كه تهمت ناروا به دیگری زده لعن می‌‌كنند».
ایشان به نقل از حضرت سلطان‌‌العارفین، آیت‌‌الله سلطان‌‌آبادی بزرگ، آن مرد الهی و عظیمالشّأن فرمودند: اگر در منطقه‌‌ای یا جایی غیبت و تهمت زیاد شد، آن قسمت از زمین سنگین است و وضعیت بدی دارد.
ایشان فرمودند: پدر من یك موقعی از یكی از مكان‌‌ها گذشت ـ‌ایشان اسم آن مكان را هم نفرمودند، بخاطر اینكه آبروی آنها را حفظ كنند ـ بنا بر این بود ساعاتی در آنجا استراحت كنیم بعد به سفر ادامه دهیم، همان لحظات اول گفتند: حالم بسیار بد است، سینه‌‌ام گرفته است. گفتم: آقا استراحت كنیم بعد از اینكه حالتان بهتر شد حركت می‌‌كنیم. بعد از ظهر نزدیك به غروب بود، ایشان گفتند: هر طوری هست از این جا برویم. هر چه اصرار كردم چرا؟ فرمودند: اصرار نكن دلیلش را نمی‌‌گویم، فقط به شما می‌‌گویم برویم. ایشان آن لحظات آخر عمرشان فرمودند: می‌‌دانید در آن منطقه به من چه گذشت؟ دیدم آن منطقه پر از دود و سیاهی است كه از غیبت و تهمت پر شده بود و سنگینی آن نفس من را می‌‌گرفت.
ملّا محسن فیض كاشانی به نقل از آیت‌‌الله العظمی سلطان‌‌آبادی میفرمایند: آن منطقه طوری سنگین میشود كه انسان مۆمن قادر به نفس كشیدن نیست، آسمان‌‌ها هم با آن پاكی خودشان صددرصد نمی‌‌توانند تحمّل كنند..
وجود مقدّس امام جعفر صادق(علیه السلام) میفرمایند: «الْبُهْتَانُ عَلَى الْبَرِیِّ أَثْقَلُ مِنَ الْجِبَالِ الرَّاسِیَاتِ» [الخصال ج 2 ص 5] بهتان و تهمت زدن به انسان بی‌‌گناه سنگین‌‌تر از كوه‌‌های استوار است.
به تعبیر بزرگان كوه استوار با زلزله‌‌های شدید هم تكان نمی‌‌خورد، امّا تهمت آن‌‌قدر سنگین است كه به تعبیری كوه با عظمت و استوار را هم می‌‌لرزاند و نمی‌‌تواند بار این گناه باعظمت و كبیره را تحمّل كند.
[h=2]عقوبت شدید برای گناه تهمت[/h] پیغمبر اكرم، حضرت محمّد مصطفی (صلی الله علیه وآله) میفرمایند: «مَنْ بَهَتَ مُۆْمِناً أَوْ مُۆْمِنَةً أَوْ قَالَ فِیهِ مَا لَیْسَ فِیهِ أَقَامَهُ اللَّهُ تَعَالَى یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَى تَلٍّ مِنْ نَارٍ حَتَّى یَخْرُجَ مِمَّا قَالَهُ فِیهِ» [البحار: 75 / 194 / 5.] هر كس به مرد یا زن مۆمنه‌‌ای تهمت بزند یا درباره او چیزی بگوید كه او مبرّا از آن است. (اولیاء الهی می‌‌گویند: حتّی اگر فرض هم كردی، تا یقین حاصل نشود نباید بگویی.) عزّوجلّ او را در روز رستاخیز بر تلّی از آتش قرار می‌‌دهد تا اینكه از حرف خود درباره آن شخص برگردد.
ظاهر امر این است اینكه خدا «اشدّ المعاقبین» است؛ یعنی به شدّت منتقم است، معنایش اینجا معلوم میشود. ذوالجلال و الاكرام برای كسانی كه تهمت می‌‌زنند، شدید عقاب میكند».
[h=2]بعید است توفیق توبه پیدا كند[/h] غیبت به معنای این است که خصوصیت و چیزی که فردی مبتلا به آن است و نباید بگویی را می گویی. تهمت یعنی اینكه فردی خصوصیّتی را ندارد، و ما آن خصوصیت را به آن می بندیم.
در روایات بیان شده که غیبت از عمل زنایی که هیچ یک از ما فکر آن را نمی کنیم که به آن مبتلا شویم بدتر معرفی شده است : «أَشَدُّ مِنَ العَمَلِ الَقَبیحة»
خداوند نسبت به این گناه تهمت كوتاه نمی‌آید. هم در دنیا و هم در آخرت انتقام میگیرد. عالم، عالم اثر و مۆثّر است. بعضی مواقع بیان كردند با دعا این اثرات از بین میرود و دیگر اجازه نمی‌دهد این اثر بماند امّا خداوند کریم برای تهمت بالصّراحه فرموده است: انتقام میگیرم و دعا اثر ندارد
گاهی اگر به من و شما بگویند امكان دارد در بستر حرام بروی، بدنمان می‌‌لرزد، مو بر تنمان سیخ میشود، اشك بر چشممان جاری میشود كه خدایا من را مبتلا و گرفتار نكن. امّا غیبت اشد است، (اشد باب افعل التفضیل است)
[h=2]حال خودتان ببینید که تهمت در چه وضعی است ![/h] در روایت فرمودند: كسی كه سه بار دچار این گناه كبیره شود، دیگر بعید است توفیق توبه پیدا كند.
[h=2]عقوبت دنیوی و اخروی تهمت[/h] تهمت زدن هم عقوبت اخروی دارد و هم عقوبت دنیوی. عقوبت تهمت هم دنیای انسان را تخریب میكند و هم آخرت انسان را. جالب این است راجع به تهمت داریم که خود خداوند در دنیا از تهمت زننده انتقام می گیرد.
[h=2]پیامد تهمت در دنیا چیست و چگونه ذوالجلال و الاكرام انتقام میگیرد؟[/h] زین‌العابدین، امام‌العارفین، آقا علی‌بن‌‌الحسین میفرمایند: «مَنْ رَمَى النَّاسَ بِمَا فِیهِمْ رَمَوْهُ بِمَا لَیْسَ فِیهِ»[ البحار ج17 ص 160] هر كس به مردم عیبی را نسبت دهد و تهمت بزند، مردم به او عیبی را كه ندارد نسبت می‌دهند.
ظاهر امر این است كه خداوند نسبت به این گناه تهمت كوتاه نمی‌آید. هم در دنیا و هم در آخرت انتقام میگیرد. عالم، عالم اثر و مۆثّر است. بعضی مواقع بیان كردند با دعا این اثرات از بین میرود و دیگر اجازه نمی‌دهد این اثر بماند امّا خداوند کریم برای تهمت بالصّراحه فرموده است: انتقام میگیرم و دعا اثر ندارد.
بترسیم از اینكه خدا بخواهد انتقام بگیرد!
سلام
گاهی لازمه تو بحث اخلاق و تهذیب نفس
ی تفریح معنوی هم باشه
اساتید اخلاق و تهذیب نفس میگن
ما هم که عاشق این زنگ تفریح هستیم..
پای این کلاس پایه ایم
سلام
گاهی لازمه تو بحث اخلاق و تهذیب نفس
ی تفریح معنوی هم باشه
اساتید اخلاق و تهذیب نفس میگن
ما هم که عاشق این زنگ تفریح هستیم..
پای این کلاس پایه ایم
:Norani::tavallod:با نام و یاد خدا شروع میکنیمممممم:tavallod::Norani: امروز شنبه 1394/06/14
ششمین برنامه ی این هفته ی ما درباره:
[=arial]کنايه و نيش زبان زدن[=arial] از همین امروز ان شاءالله همگی تصمیم میگیریم که این رذیله ی اخلاقی رو ترک کنیم.
خدایا ما بخاطر تو از روی اخلاص تصمیم گرفتیم رذایل اخلاقیمونو کنار بزاریم.
خدایا ظهور حضرت مهدی (عج) رو نزدیک بگردان.
خدایا تو این راه کمکمون کن.
سلام یعنی با اشاره یه عیب و نقص دیگران رو مخصوصا جلو جمع گفتن و فرد رو ضایع کردن
اناالعبد;727282 نوشت:
2- چرا نیش و کنایه میزنیم بعضیامون؟
چون شهامت رویارویی جدی رو نداریم با کنایه میگیم که هم احساس برتری کنیم هم جواب سخت رو نشنویم اگر هم خراب شد بگیم خب طاقت شوخی نداری به ما چه
اناالعبد;727282 نوشت:
3- در مقابل کسانی که بهمون حرفهای نیش دار میزنن چی کار کنیم؟
من شخصا متلک و نیش و کنایه رو بدتر از فحش میدونم
اگر یکی از فامیل و دوستان و آشنایانمون بهم جلو جمع چیزی بگه تا ضایعشش نکنم ولش نمیکنم چون زیاد صبوری کردم دیدم بعضی افراد این روش رو خوب یاد گرفتند منم شدم مثل خودشون عیوبشون رو جمع کردم تو سینه نگه داشتم تا میان عرض اندام کنن من یکی از اونها رو میگم طرف تا سه روز دیگه لام تا کام حرف نمیزنه اگر هم بگه فقط برای بقاء خودشش درخواست اب و یا نون میکنه (( قوت لا یموت))
دقیق نمی دونم یعنی چی اما متاسفانه یک بنده خدایی اطرافم هست سنش بالاست آدم انتقاد پذیری نیست و از اعتماد بنفس پایینی هم برخورداره
هر وقت در خلوت باهاش صحبت می کنم و یا در میان گلایه هاش از دیگران ، ایراد خودش رو بهش می گم (اون هم باز در خلوت) که کمی انصاف به خرج بده یا حداقل این قدر دنبال عیب دیگران نباشه و کمی به خودش فکر کنه ، عصبانی میشه و بهم میگه تو نیش و کنایه می زنی !!!
خودم هم هنوز موندم چطوری حرف می زنم که ناراحت میشه
ولی گاهی میگه میگه میگه میگه میگه اینقدر عیب دیگران رو بالا می کشه و همه تقصیر ها رو به کول دیگران می اندازه که دل آدم سیاه میشه بعد همینکه یه ایراد از خودش بهش میگم که دیگه بس کنه سریع از کوره در میره و بهم میگه زبون تو خیلی نیش داره
این قضیه رو برای من روشن کنید بلکه اصلاح شوم :Ghamgin:
2- چرا نیش و کنایه میزنیم بعضیامون؟ (در کل میگم .. منظورم این نیست ما نیش و کنایه میزنیم ... منظورم بعضی آدماس)
3- در مقابل کسانی که بهمون حرفهای نیش دار میزنن چی کار کنیم؟
4- گناه کسانی که کنایه میزنن چیه؟ حدیثی چیزی تو ذهنتون دارین؟
5- چه کار کنیم تا بتونیم جلوی زبونمون رو بگیریم و کنایه نزنیم و اگر خدایی نکرده مبتلا به کنایه زدن هستیم چطور ترکش کنیم؟
سلام
1-یعنی عیب طرف رو جوری به رخش بکشیم که آتیش بگیره به طوریکه کاری از دست کپسول آتش نشانی بر نیاد.به نظرم همون زخم زبان هست . درسته استاد؟
2-از بس بیکاریم . میخوایم یه جوری خودمونو سرگرم کنیم.
3- به هیچ وجه نباید مقابله به مثل کنیم.چون اگر این کارو کنیم ما هم به همون گناه دچار شدیم.
خیلی زور داره که هم از نیش و کنایه طرف آتیش بگیریم ،هم با طناب طرف رفته باشیم تو چاه گناه.
یه حدیثی یادم هست که یکی از امامان بزرگوارمون در پاسخ به جسارت فردی،فرمودند(نقل به مضمون) اگر تو راست میگویی خداوند مرا بیامرزد و اگر دروغ میگویی خداوند تو را بیامرزد.
سکوت هم راهکار خیلی مناسبی هست .
4-
امام باقرعلیه السلام فرمود:
درباره این گفته خداوند كه «با مردم به زبان خوش سخن بگویید» فرمود: بهترین سخنى كه دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید، چرا كه خداوند، لعنت كننده، دشنام دهنده، زخم زبان زن بر مۆمنان، زشت گفتار، بد زبان و گداى سمج را دشمن مى دارد. (1)
در کلامی از مولای متقیان حضرت علی علیه السلام می خوانیم: ضرب اللّسان أشدّ من ضرب السّنان،(2) زخم زبان از زخم نیزه بدتر است،
زخـم زبـان یک گـونـه از مـردم آزارى اسـت ؛ یـعـنـى سـخـنـى بـر زبـان آوریـم كـه شـخص مقابل را برنجاند. در کلامی دیگر از امیر مۆمنان آمده: طعن اللسان أمض من طعن السنان، زخم زبان از زخم نیزه عمیق تر است.(3)
به طور كلي آزار و اذيت مومن در اسلام حرام است و به طور كلي شكستن دل انسان مؤمن كه به تعبير روايات، احترام او از كعبه بيشتر است، داراي آثار وضعي و جانبي فراواني است و دلي كه شكست به سادگي التيام نمي يابد و جبران آن دشوار است
5- دقت کنیم که آزار و اذیت مومن گناه است . همین.بعد جلوی زبونمونو بگیریم . همین.
---------------
1.امالى صدوق، ص 326
2. بحارالانوار، ج 68، ص 286
3. غرر الحكم ، ص
با سکوت ما فرد متوجه میشه که کارش اشتباهه. این خودش شاید امر به معروف باشه.
اگه به این فکر کنیم که با سکوتمون ،فرصت گناه رو از خودمون گرفتیم،راضی میشیم.
کاری نداره که ما هم زخم زبان بزنیم .اما وقتی کاری رو انجام بدیم که خدا دوست داره ،از ذوق توی خودمون جا نمیشیم.
چه اهمیتی داره که مردم در مورد ما چه فکری میکنن؟ به نظر من زخم زبون زدن یعنی جار زدنِ کم آوردن.
طرف دیگه چه جوری بگه داره میترکه از حسادت؟؟
این که ناراحت شدن نداره خواهر من
:ok:
دلیلم برای این حرف هم اینه که اگر شخص ایرادی در ما دیده بود و قصد اصلاح و خیر خواهی داشت ،خیلی دوستانه سعی میکرد ما رو متوجه اشتباهمون کنه.
هدف این است که با حرف ها موجبات رنج و ناراحتی مخاطب رو فراهم بیاوریم , یعنی یک پیکان تیز کنیم بگذاریم جلوی کلامتمون و غیر مستقیم پرتاب کنیم سمت ایرادها , ضعف ها و خصوصیات مخاطب
2- چرا نیش و کنایه میزنیم بعضیامون؟
علتش اینه که میخواهیم طرفمان را برنجونیم , و دلیل این خواسته میتواند عواملی مانند حسادت , کینه , انتقام , عصبانیت و یا چیزهای دیگر باشد
3- در مقابل کسانی که بهمون حرفهای نیش دار میزنن چی کار کنیم؟
بنظرم اگر مقابله به مثل کنیم آن فرد به هدفش رسیده و دلش خنک شده , پس شاید بهتر باشه سکوت کنیم و یا با لبخند تظاهری جوابش را بدهیم
کاربر مهمان خوش آمدید
به نام خدا
با سلام
بزرگواران فکر می کنید بهترین کار در این مواقع چیست؟
منظورم از بهترین کار، دستور خداوند در این موارد است.
خیلی وقتها در هر خانواده ای ممکن است پیش بیاید.
از کارشناس محترم هم خواهش می کنم،راهنمایی بفرمایند.
با سپاس
سلام.موافقم.
درسته تهمت زدوای به هرشیوه ای نباید فاش کرد.
کارشناسان محترم بهترمیتونند راهنماییمون کننددراینجورمواقع چکاری ازدستور خداوندبهتراست انجام بدیم.:Gol:
[="Black"] شهره22;722632 نوشت:
بسم الله.
سلام.
.
حرفم دخالت نيست.
چون خودتون گفتيد.
با اجازه از بزرگتر ها يك نكته بگم.
.
به نظر من داداش شما بايد ريشه يابي ميكرد كه چرا اينكارو عروستون كرده.
چه ميدانيد شايد يك بيماريست.
بهتر بود توضيح ميخواستن.
الان حساب كار دست كسي نيامده بلكه باعث كينه هم شده.
و خوشحاليه شما نشانه اينه كه از قبل مشكل داشتيد وگرنه خوشحالي نداره.
و حرف اخرتون.
لوس...
درست نيست باز انگار دشمنشي.
بجاي جواب گويي مشكل بايد ريشه يابي بشه.
.
من فقط نظر دادم.
.
كارشناس محترم بيشتر ميتونند توضيح بدن.
ممنون
التماس دعا
يا حق[/]
بنظرم دراین مواقع باید با ارامش باطرف صحبت کرد
وبهش فهموند ک کارش اشتباهه بهش خوبی کرد تا خجالت بکشه و داوطلبانه ترکش کنه
بادعوا اون کینه ای تر و بدترمیشه
گاهی باهمین امرونهی های اشتباه ادمارو ازدین زده میکنیم
حواسمون باشه دوستان:hamdel:
شرایط حرمت غیبت حرمت غیبت از نظر فقهی، شرایطی دارد که عبارتند از:
1. شخصی که انسان در غیاب او، عیبش را بازگو میکند، مؤمن باشد؛ همان گونه که خداوند در آیه سوره حجرات، غیبت را به خوردن گوشت برادر مؤمن تشبیه فرمود.
در همین زمینه، روایتی از امام صادق (ع) آمده است: «أنّ من الغیبه أن تقول فی أخیک ما ستره الله علیه؛(1) غیبت این است که درباره برادر مؤمنت عیبی را که خدا برای او پوشانده است، بگویی».بنابراین، اگر عیب کافر پشت سرش گفته شود، غیبت به شمار نمی‌آید.
2. از نظر شرعی، غیبت هنگامی پیش می‌آید که پشت سر فرد، «عیب و نقص» او را بازگو کنند؛ ولی اگر کمالش را بگویند (راضی باشد یا نباشد) غیبت شمرده نمی‌‌شود.
3. عیب و نقصی که شخص در غیاب برادر یا خواهر مؤمنش میگوید، نزد عموم ناخوشایند و ناپسند باشد؛ از این رو اگر عامه مردم آن عیب را زشت بشمارند؛ ولی خود فرد غایب به بازگفتن آن راضی باشد، غیبت به شمار میرود.
رسول اکرم در تعریف غیبت فرمود: «ذکرک أخاک بما یکره». مقصود از «یکره» ، این نیست که آن چه را فقط برادرت خوش ندارد، ذکر کنی؛ بلکه منظور، امری است که به طور طبیعی و نزد عامه ناخوشایند باشد، زیرا خداوند راضی نیست آبروی مؤمن در اجتماع بریزد. در روایات هم آمده است:«قوا اعراضکم؛ (2) آبروهایتان را حفظ کنید».
امیرمؤمنان (ع): «لیس للمؤمن أن یذل نفسه؛(3) مؤمن حق ندارد خودش را خوار کند».
پیامبر : «إنّ الله تبارک و تعالی فوّض إلی المؤمن کلّ شیء إلاّ إذلال نفسه؛(4) خداوند بلند مرتبه همه چیز، جز ذلیل کردن نفس را به مؤمن واگذار کرده است».
پس اگر مؤمن، عیب برادر مؤمن خود را که ناپسند تلقی میشود، پشت سرش بگوید و آن فرد هم راضی باشد، رضایتش موجب برداشته شدن حرمت این عمل نمی‌‌شود.
4. عیب و نقصی در غیاب فرد بازگو شود که از مردم پوشیده است؛ بنابراین اگر فردی به داشتن عیبی نزد مردم معروف باشد، بازگفتن آن نزد کسی که از آن آگاهی دارد، حرام نیست.
حضرت موسی بن جعفر (ع) فرمود: «مَنْ ذکر رجلاً من خلفه بما هو فیه ممّا عرفه الناس لم یغتبه و من ذکره من خلفه بما هو فیه ممّا لا یعرفه الناس اغتابه؛(5) کسی که پشت سر شخصی چیزی را یادآور شود که همه مردم می‌دانند، غیبت نیست . اگر کسی پشت سر شخصی نقص یا عیبی را بگوید که مردم نمیدانند، غیبت است».
5. قصد انتقاص وجود داشته باشد؛ یعنی شخص با بازگفتن عیب دیگری، قصد کاستن وجهه و شخصیت او را داشته باشد؛ پس اگر گفتن عیب، برای درمان و برطرف کردن آن باشد، مثل آن که انسان، حالات مریضی را به پزشک بگوید، چون قصد انتقاص ندارد، رفتار او غیبت به شمار نمی‌آید.
6. شنونده داشته باشد؛ پس اگر انسانی تنها نشسته باشد و از روی ناراحتی یادآور عیوب دیگری شود، چون شنونده ندارد، رفتار او حرام نیست و غیبت به شمار نمیرود.
پی‌نوشت‌ها:
1. وسائل الشیعه، ج 12، ص 282، ح 16313.
2. مستدرک الوسائل، ج 15، ص 268.
3. همان، ج12، ص 210، ح 13908.
4. کافی، ج 5، ص 63، ح3.
5. هما ن، ج 2، ص 358، ح 6.
سلام استاد گرامی برای جواب شما به عرضتون برسونم که :
داداش من دو سال از من بزرگتره و رشته مکانیک خونده و اصلا هم در کار فن و فنون کوزه گری خانمها استاد نیست
اما وقتی فهمید اون عروس بزرگه داره دروغ و تهمت میزنه به عروس دوممون منو همراهی کرد
در مورد بیمار بودن عروسمون من قراره برم بعدا رشته گیاهان دارویی بخونم
سنتی یه همسایه داریم یاد میده
فکر کنم بعدا براش مرگ موش تجویز کنم
شما فکر نکن ما باهاش راحتیم
من و داداشم بخونشش تشنه ایم اما چون هر هفته داداش بزرگه همسر مکرمه رو میاره خونمون ما هم به رسم ادب ضیف نوازی میکنیم
و مهمانها رو سکه یه پول نمیکنیم وگرنه دروغ که هیچ ایشون اخر استدلالند
بگذریم ببخشید یا حق
با سلام و ادب
استاد گرامی این امر باعث کدورت درون نمی شود؟ و معاقب نیست؟
از بعضی مؤمنین شنیده ام صرف فکر بد راجع به دیگران نیز لطمات دنیایی و سلب توفیقاتی را دارند.
آیا این مورد بسته به مرتبه فرد در معنویات و درجه معرفت او نیست؟
و آیا ممکن است غیبت باطنی هم داشته باشیم؟
با سپاس
باسلام .
غیبت فقهی محسوب نخواهد شد
یعنی بار حقوقی ندارد گر چه ممکن است مخذور اخلاقی وعرفانی داشته باشد
چقدر لذت بخش بود
اون موردی که امروز یه جا خواستم بگم
و قبل از گفتن چند ثانیه فکر کردم
که آیا می تونم ثابتش کنم ؟
و به این نتیجه رسیدم نمی تونم ! پس تهمت هست
و از گفتنش اجتناب کردم
هنیاً
در حدیثى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم:
«اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الایمانُ مِن قَلبِهِ كَما یَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ
هرگاه مؤمن به برادر [دینى] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان مىرود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مىشود.»
اگر هم می شد اثبات کنید،ممکن بود سر از غیبت در آورید!
عیب پنهان مردم را باز گو کردن غیبت است و اگر این عیب وجود نداشته باشد
تهمت!
یه سوالی برام پیش آمد
اغلب در جمع ها ، کار که به بحث مملکت می رسد یا خبری از تلویزیون پخش می شود یا حرفی کوچکی زده می شود، افراد پیش بینی هایی می کنند،
مثلا یک خلافی رخ می دهد ، افراد آن را به موارد قبل که از آنها هم اطلاع کافی ندارند ، نسبت می دهند
مثلا مثلا یک بار قاچاقی گرفته می شود ، می گویند معلوم نیست چند تا رو ندید گرفتن که این یکی رو رو کردن ، خدا من رو ببخشه که این مثال رو زدم ، می خوام مسئله باز بشه که بهتر جا بیفته
حکم اینها چیه ؟ اینها هم تهمت هست؟ غیبت هست ؟ چیه ؟
اتهام های بزرگ که به بیت المال مربوط میشه و در رسانه ها به عناوین مختلف مطرح میشه رو چطور باید مطرح کرد که گناهی صورت نگیره ؟
میشه بگید این طور مواقع چه باید کرد؟
به نام خدا
البته پاسخ به این سؤالات در تخصص جناب کارشناس محترم است،اما روایتی به نظرم رسید که می تواند حاوی پاسخ حضرتعالی باشد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله فرمود:"كفى بالمرء كذِباً انْ يحدِّثَ بِكلّ ما سمعَ"براى دروغ گویی آدمی همین بس كه آنچه را مىشنود، آن را نقل كند.
تهمت هم نوعی از دروغ است،بیان عیبی که در فرد نیست،لذا تا از موضوعی به طور دقیق مطلع نشویم نباید نقل کنیم.
بخصوص این موارد که با یک سخن ممکن است چند گناه کرده باشیم1-دروغ 2-غیبت3-تهمت،4-هتک حرمت افراد5-شایعه پراکنی و................
گذشته از اینکه باید ضرورت بیان آن را نیز سنجید،بسیاری از بحثهای اینچنینی هیچ ضرورتی ندارند و منتج به هیچ نتیجه ای جز گناه نیستند.
خب از اونجا که این مباحث توسط بزرگترها مطرح میشه و من از همه کوچکترم باید چطوری امر به معروف و نهی از منکر کنم که بی ادب خطاب نشم؟
چکار کنم که در گناه آنها شریک نشوم؟
طبق اونچه در روایات مبنی بر دفاع از آبروی مومن داریم چطوری دفاع کنم ؟
"ببخشید یک ابهامی برام پیش آمده
الان در پست قبلی من که پاسخ سوال رو پیدا کرده بودم (هرچند بهتر بود دیگران هم در این زمینه راهنمایی می کردند تا بدونیم واقعا در این مواقع چه باید کرد) ، اگر دقت کنید کاربران خاصی پست قبل و بعد ارسال من رو خوندن و صلوات فرستادن اما از پست من که ظن خودم محتوای بد و بی ربطی هم نداشت رد شدن، اولش فکر کردم چون طولانی بوده خوانده نشده اما می بینم پست های طولانی بعدی خوانده شده
آیا منی که تازه وارد این بحث شدم ، از نظر کارشناسان و مدیر محترم سایت ارسالهایم ارزش خواندن ندارد ؟
http://www.askdin.com/post722500.html#post722500
"
خب نمونه بالا نمونه ای از پیش داوری ها یا داوری کردن بر اساس ظاهر هست در حالی که ما از نیت افراد خبر نداریم، آیا این طرز سوال پرسیدن در جمع و ایجاد شبه کردن نمونه ای از تهمت محسوب میشه ؟
سلام
خب تا ان شاءالله کارشناس تشریف بیارن من هم نظرمو میگم ...:ok:..:Narahat az:
گاهی یه سری اتفاقات میفته مثلا میخواد رییس جمهور تعیین بشه .. اونوقت شما باید یه جا برین تحقیق کنین دیگه درسته؟ یا اگه اطلاعات کافی داشته باشین
دیگران میان پیشتون تحقیق کنن .. اونموقع اشکال نداره که ضعفاشون و نقاط قوتشونو بگین ... پس اینجا غیبت محسوب نمیشه .. :Gol:
دوم در مورد مسائل کشور هم همینطور یه وقت میخواین به کسی اطلاعات بدین و بصیرت افزایی کنین اینجا هم بنظرم اشکال نداره .. عقلی و منطقیش اینه که اشکال نداره ..:Gol:
اما گاهی اعصابتون خورده میخواین فقط عذر میخوام توهین کنین یا خودتونو خالی کنین اینجاس که باید به قول معروف stop کنین :Nishkhand:
اتهام هایی که در تلویزیون مطرح میشه مثل اخبار بنظرم اشکال نداره شما هم برای معرفت افزایی به افراد مطرحش کنین ... :Gol:
باید دید شرایط چطوره ... مثلا دفاع کنین .. یه جاهایی شرایط دفاع نیست سعی کنین بحث و عوض کنین ...:Gol:
نهایتش ترک مکان هستش :ok:
در مورد چطور دفاع کردن راه زیاده .. مثلا بگین نه آقا شما از کجا میدونی؟ شما خودت با چشمات دیدی؟
یا مثلا بگین شما با تهمت زدن دارین گناه بزرگتر انجا میدین ... یا مثلا دارن غیبت میکنن بگین روایت داریم تا 40 روز نماز و روزه غیبت کننده قبول نمیشه ...
یا مثلا بگین بیخیال شما هم الکی خودتونو اعصابتونو خراب میکنین به جای این کارا مثلا ما باید به عیب های خودمون نگاه کنیم ..
خودمون سر تا پا عیبیم ..
اینا یه چیزایی بود که مثال زدم تا ایده تو ذهنتون بوجود بیاد در کل تو ظرایط مختلف بسته به اون یه راه کاری رو پیاده کنین:ok::Gol:
کاربرگرامی؛
متاسفانه به جهت این که عضو جدید این سایت هستید، دچار سوء تفاهم و نتیجتا بدبینی شده اید.
خیر؛ این گونه نیست که مطالب شما رو کسی نخواند و یا برای کسی ارزشی نداشته باشد. اتفاقا خود بنده مطالب شما رو دیدم اما فراموش کردم تیک صلوات رو بزنم.
بر این اساس اگر حکمی صادر شده باشد بله تهمت است و اگر نه بدبینی و سوء ظن است.
سلام.صلوات زیرپستهاهرکسی به یه نیتی میفرسته.من خودن خونده باشم وموافق باشم صلوات میفرستم.ولی اگرنظری ندادن دلیل این نیست که نخوندن بلکه گاهی نظری ندارند ویاجوابش رونمیدونند.سوء تفاهم نشه.
اینجاهمه به هم احترام میگذارند وقصدکمک وراهنمایی به همدیگررودارند.
ممن ازاینکه عضو سایت شدید وامیدوارم بهترین بهره روببرید.
من فکر می کنم به طور کلی موفق نبودم. فکر کنم باید اینارو بزرگ یه جا جلوی چشمم بچسبونم همیشه یادم باشه.
[h=5] امام صادق علیه السلام :[/h]
إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ انْمَاثَ الْإِيمَانُ مِنْ قَلْبِهِ كَمَا يَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ.
هرگاه مؤمن به برادر [دينى] خود تهمت بزند، ايمان در قلب او از ميان مىرود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مىشود.
كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 361، ح
هَلْ تَدْرُونَ مَا الْغِيبَةُ قَالُوا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ قَالَ ذِكْرُكَ أَخَاكَ بِمَا يَكْرَهُ قِيلَ أَ رَأَيْتَ إِنْ كَانَ فِي أَخِي مَا أَقُولُ قَالَ ص إِنْ كَانَ فِيهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ اغْتَبْتَهُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ فَقَدْ بَهَتَّه
سلام
با آرزوی سلامتی امام زمان(عج) و تعجیل در فرج ایشان
امیدوارم همگی در اجرای برنامه این هفته موفق بوده باشید
من که خیلی لذت بردم
هرچند چند بار یه چیزایی کوچیکی که (با نکاه جدیدم) به نظرم تهمت اومد و پیش از این بهش توجه نمی کردم ، از دستم در رفت :hey: اما خب استغفار کردم و بیش ا ز قبل حواسم رو جمع کردم
مهم 3 ثانیه فکر کردن پیش از باز کردن دهان هست ، که گاهی بعد از باز کردن دهان تازه آدم یادش میاد کاش فکر کرده بود
در انتظار برنامه هفته بعد می مانیم :ok:
به نام خدا
با سلام و عرض خدا قوت به همراهان گرامی
درست است که تهمت گناه کبیره است اما یک نکته دیگر هم وجود دارد و آن اینکه انسان در مقابل حفظ آبروی خویش هم مسئول است.
بعضی از ما فکر می کنیم در باره ی خودمان اگر هر چیز گفتیم اشکالی ندارد،شاید فکر می کنیم آبروی خودم هست و مالک آن هستم می توانم چوب حراج
به آن بزنم!!!!
واقعا اینطور نیست،خدا به هیچ انسان مؤ منی اجازه نداده است خودش را خوار و خفیف و ذلیل کند،به همین دلیل یکی از مراقبتهای مؤمن این است که خودش را
در معرض اتهام قرار ندهد،حضرت علی علیه السلام می فرمایند:(مؤمن در جایی که مورد تهمت قرار بگیرد نمی ایستد/نقل به مضمون)
خداوند به اهل ایمان اجازه نداده است کرامت نفس خویش را به هیچ بهایی بفروشند.پس همانقدر که باید برای آبروی غیر ارزش قائل بود،شایسته آن است که مراقب
شأن و شخصیت و آبروی خودمان هم باشیم.
در حدیثى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم:
«اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الایمانُ مِن قَلبِهِ كَما یَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ
هرگاه مؤمن به برادر [دینى] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان مىرود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مىشود.»
سلام علیکم
تهمت یا بدگویی و بهتان و شاید در بعضی موارد خاص دادن نسبت فحشا به دیگران
شاید در بیشتر موارد به خاطر احساس نفرتی هست که از احساس خوار شدن و یا مورد مقایسه قرار گرفتن با او َ رخ میده
شاید ی قیاس شدن باعث بروز حسادت بشه و طرف بخواد با ایراد تهمت به نوعی او را پایین بیاره تا همسطح خودش دیده بشه,
گاهی ایراد تهمت صرفا به خاطر در خطر انداختن آبرو و شخصیت طرف مقابل هست, که باز هم مثل غیبت اگر رواج پیدا کنه سطح اعنماد عمومی به مراتب پایین می آید, بدتر بودن تهمت شاید به این دلیل باشه که خاطی شمشیر رو از رو گرفته و علنا با ایراد سخنانی قصد ضربه به طرف مقابل دارد...
به نظر حقیر
شخصی که مبتلا به تهمت زدن به افراد هست؛ اعتماد به نفس پایینی داره, رنجور و کینه ای هست و دچار تزلزل شخصیتی هست, طوری که هنوز نتونسته یک ثبات شخصیتی پیدا کنه تا صرف ی قیاسی که از او میشه یا خودش در ذهن می کنه, سریع احساس حقارت و نفرت بهش دست میده
افرادی که از ویژگی های خوب و نکات مثبت خود آگاه هستند, به یک ثبات اخلاقی رسیدند, در این مواقع با تکیه به اون نکات هیچگاه احساس پایین تر بودن رو نخواهند داشت.
چه خوبه ما فقط به این احادیث دقت کنیم
اینکه در امور مادی سعی کنیم متوجه دسته پایین تر از خودمون باشیم
اینطوری هیچگاه نارضایتی از خود, موقعیت تقدیر خداو... پیش نمیاد
و در امور معنوی همیشه چشامون رو به از ما بهترون باشه, کسانی که میبینیم اهل توفیق هستند, و سعی کنیم ما هم اهل عبادت بشیم
اگه هم کسانی رو دیدیم که شناختی نداشتیم
بگیم
خدا عالمه
شاید او ی خصلت خاص داشته باشه که من بی خبرم
یا
شاید پشت این همه مثلا پول و ظاهر خوب و... ی فتنه ای هست که موجب انحرافش بشه
در هر حال موقع مقایسه بگیم ما خیلی کم نسبت به هم و حتی خودمون و آینده و... علم داریم
پس بدون اینکه مقایسه ای انجام بدیم سعی کنیم در هر وضعیت و موقعیتی خوب و بهتر باشیم...
اگه هر یک نفر ما در برخورد با بقیه همین طرز فکر رو داشته باشیم
به صورت خوکار و ناخواسته میبینیم همه داریم در مورد هم مثبت اندیشی میکنیم
بگذریم
باید در امور ظاهری دقیقا مثل دین و احکام دینی که در سراسر فقه وجود دارند, ظاهر بین بود
و در امور حقیقی و شخصی واقع گرا باشیم و تابع ظاهر نباشیم
سلام راسش من بعضی احادیث و مطالب شما رو که میخونم دلم میلرزه ااز ترس یهویی یاد حرفها و حدیثهای خودم می افتم
من چون خیلی پر حرفم بین دوستان
گاهی ((خدا منو ببخشه))تو غیبت خیلی خیلی زیاده روی میکنم و چند مورد هم که کینه طرف رو داشتم در موردشش یه چیزهایی ررو گفتم که خودمم باورم نمیشد 100 درصد انجام داده اما احتمال دادم که کار اون باشه
و ... کاش میشد یه مشاور مذهبی بود داستانمون رو از اول براش میگفتیم اون میومد راه کار اسلامی رو میگفت تا هم توبه کنیم هم بریم ازش عذر خواهی کنیم
نمیدونم شایدم اینکار صلاح نباشه اخه اونها در مورد من حرفهای بدی زدند که واقعیت نداشت منم مجبور شدم همونها رو با شواهدی هر چند ناقص بخودشون نسبت بدم...
اصلا یه جوری شد که نزدیک بود ابروم بره اما بچه ها بهم اعتماد کردند و ابرو خودشون زودتر رفت نمیدونم شاید یه روزی بر عکس بشه
خدا منو ببخشه
سلام
جناب نسیم رحمت هستن دیگه ... به این تاپیک هم لطف می کنن سر میزنن و پاسخ دوستان رو میدن:ok::Gol:
سلام
آقا اون چیزای که هفته قبل گفتم از دستم در رفت کشک بود !!!!
شرایط تهمت زدن های بزرگ پیش بیاد خیلی سخته آدم تشخیص بده یا زبونش رو نگه داره ! یعنی یه جا خرخره ات رو میگیره که متوجه نباشی باختی
یعنی خدا حسابی این هفته که گذشت چلوندما ! حسابی ! کار از quiz و close test گذشته بود دیگه ، یعنی reading بود اونم طولانی
یکی هم اون وسط داشت گرد و خاک هوا می کرد فضا مبهم بشه، نمی دونم شیطون بود یا نفس معیوب خودم !
این هفته پیش رو برنامه چیه ؟
تا الان چیا بود؟
لطفا مشخص شد منم خبر کنید
سلاممممم
خداقوت :Mohabbat::Gol:
فردا ان شاءالله برنامه ی بعدی رو میزنیم :ok:
[=arial]برنامه هایی که تا الان بوده :
[=arial]ترک غیبت [=arial]+ [=arial]ترک بی احترامی به والدین[=arial] + [=arial]ترک دروغ[=arial] + [=arial]ترک بداخلاقی [=arial]+ [=arial]ترک تهمت[=arial]
سلام و عرض ادب خدا خیرتون بده ممنونم
[h=1]پرهیز از جایگاه تهمت[/h]
حضرت علی علیه السلام فرمود:
«من وضع نفسه مواضع التهمه فلا یلومن من أساء به الظن»(1)؛ كسى كه خود را در معرض بدنامى و در جایگاه تهمت قرار مىدهد، نباید كسى را كه به او گمان بد مىبرد، ملامت كند.
[h=2]شرح:[/h]یكى از دستورهاى اسلامى این است كه: مسلمان مؤمن نباید فقط به این كه كار بد نمىكند و حرف بد نمىزند، راضى و خشنود باشد. بلكه باید از شنیدن حرف بد و دیدن كار بد نیز خوددارى كند. یعنى اگر در مكانى، عدهاى، سخنانی را بشنوند. یا اگر در جایى كارهاى گناهآلود انجام شود، نباید در آنجا درنگ كند.
امام علی(علیهالسلام) نیز، بر اساس همین دستور اسلامى، شیعیان خود را راهنمایى فرموده است. طبق فرمایش امام: مسلمان مؤمن، نباید به جاهایى برود، كه در آنها، كارهاى زشت و گناهآلود انجام مىگیرد. مثلا هرگز نباید به قمارخانه یا مشروبفروشى برود. زیرا با رفتن به چنین مكانهایى، به جایگاه تهمت قدم مىنهد و خود را در معرض بدنامى قرار مىدهد. یعنى هر چند هم كه خود او، اهل قمار و مشروب نباشد، وقتى در این مكان‌‌ها دیده شود، مورد بدگمانى قرار خواهد گرفت و دیگران كه از باطن او خبر ندارند، ممكن است تصور كنند كه او نیز اهل قمار و مشروب است و به این ترتیب، به او تهمت قماربازى و میگسارى بزنند.
روشن است كه اگر چنین وضعى پیش بیاید، كسى كه مورد تهمت قرار گرفته، نباید كسانى را كه به او بدگمان شده و تهمت زدهاند، ملامت كند. زیرا، تقصیر از خود اوست، كه با قدم گذاشتن به چنان مكانهایى، در دل دیگران، نسبت به خود بدگمانى ایجاد كرده است.
[/HR]پینوشت:
1- حدیث 159، نهج البلاغه .
[h=1]موضع قرآن در برابر تهمت به زنان عفیف[/h]
[/HR]
آیا کسانی که به زنان تهمت ناپاکی می‌‌زنند بخشیده می‌‌شوند؟ در (سوره 24 آیه 5) جواب، آری است، اما در (سوره 24 آیه 23) جواب، خیر است، این تناقض نیست؟!
[/HR] [h=2]
پاسخ اجمالی[/h] انتساب زنا به دیگران بدون وجود دلیل کافی، تهمت بوده و گناه بزرگی است؛ لذا عذاب دنیایی و اخروی را به همراه خواهد داشت. قرآن در آیه‌ای پیرامون داستان افک، که افرادی به زنان پیامبر تهمت زنا زده بودند، حکم این‌گونه افراد را بیان میکند، البته مانند بسیاری از دیگر آیاتی که در مورد خاص نازل شده‌‌‌اند، این آیه نیز عمومیت داشته و تمام موارد تهمت به زنا را در بر میگیرد: «وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ * إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ».[1]
در این آیه تهمت زنندگان به زنا را مستحق هشتاد ضربه شلاق می‌داند، در عین حال آنها را فاسق دانسته و شهادت آنها را پذیرفتنی نمی‌داند که طبیعتاً عقاب اخروی را نیز به دنبال خواهد داشت. اما در ادامه، خداوند افرادی را از اینان استثنا میکند و عقاب اخروی را از آنان بر می‌دارد؛ آنان تهمت زنندگانی هستند که توبه کنند.
در آیه دیگری نیز حکم چنین تهمت زدنی بیان شده است: «إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُۆْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ».[2]
خداوند در این آیه نیز آنها را لعنت شده دانسته و به مانند آیه بالا، در نتیجه محتوای آیه، آنها را مستحق عذاب دنیایی و اخروی می‌داند. اما در این آیه دیگر بحث از توبه را مطرح نکرده است. حال این پرسش پدید می‌آید که آیا این دو متناقض هستند؟
در جواب باید یادآور شویم که تناقض در موردی است که دو حکم یکدیگر را صریحاً نقض کنند، نه اینکه یکی حکمی را بگوید و دیگری آن‌را نگوید و ساکت بگذارد.
بحث در مورد این آیه نیز از این باب می‌باشد که در آیه اول استثنائی بر حکم بیان شده وجود دارد(بخشش در صورت توبه)، ولی در آیه دوم این استثنا ذکر نشده است؛ لذا تناقضی میان آنان نیست ، بلکه این دو آیه از موارد عموم و خصوص می‌باشند و ما باید عموم آیه دوم را به استثنایی که در آیه اول آمده، تخصیص بزنیم؛ بنابراین، آیه دوم نیز لعنت شدن در دنیا و آخرت را برای تهمت زنندگان می‌داند، مگر اینکه آنها از این عمل توبه کرده باشند.
این استثناء به قدری واضح است که بیشتر مفسران آن را مسلم پنداشته و هیچ اشکالی را در مورد آن مطرح نکرده‌اند، بلکه برخی از آنها نیز صریحاً وجود این استثناء را در تفسیر خود بیان کرده‌اند.[3]
از طرفی وجود برخی از آیات قرآن نیز این معنا را تأیید میکند که هر گناهی غیر از شرک، میتواند با توبه کردن بخشیده شود: «مسلماً خدا این را که به او شرک ورزیده شود نمىآمرزد، و غیر آن را براى هر کس که بخواهد مىآمرزد ....».[4]
البته لازم به ذکر است که تعداد معدودی از مفسران اهل سنت، حکم در این آیه را تنها در مورد تهمت زنندگان به زنان پیامبر و در همان داستان خاص که در مورد آن نازل شده، می‌دانند و معتقدند که ذکر نکردن توبه در این آیه به این جهت است که توبه در مورد آنها راهی نخواهد داشت و اصلاً توبه آنها پذیرفته نیست.[5]
البته این قول تنها از اقلیتی بوده که به هیچ وجه قابل دفاع نیست و دلائل مختلفی نیز در رد آن وجود دارد.[6]
پی نوشت ها:
[1].نور، 4 – 5: «و كسانى كه نسبت زنا به زنان شوهردار مىدهند، سپس چهار گواه نمىآورند، هشتاد تازیانه به آنان بزنید، و هیچگاه شهادتى از آنها نپذیرید، و اینانند كه خود فاسقند. * مگر كسانى كه بعد از آن [بهتان] توبه كرده و به صلاح آمده باشند كه خدا البته آمرزنده مهربان است».
[2]. نور، 23: «بىگمان، كسانى كه به زنان پاكدامنِ بىخبر [از همه جا] و با ایمان نسبت زنا مىدهند، در دنیا و آخرت لعنت شده‌‌‌اند، و براى آنها عذابى سخت خواهد بود».
[3]. بیضاوی، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، تحقیق: المرعشلی، محمد عبد الرحمن، ج 4، ص 103، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، 1418ق.
[4]. نساء، 48: «إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ ...».
[5]. به نقل از: فخرالدین رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج 23، ص 353- 354، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ سوم، 1420ق.
[6]. برای اطلاعات بیشتر ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 14، ص 418، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.
[h=1]تهمت
[/h]
آشكار كردن گمان نادرست و اظهار آن، به دو صورت ممكن است:
1. اظهار حضورى
گاه تهمت زننده، رفتار یا ویژگى زشتى را در حضور خود متهم، به او نسبت مىدهد و مدارك و اسناد این نسبت را مىتواند شامل عمل، سخن یا حالتى از او باشد را نیز ارائه مىكند.
2. اظهار غیابى
گاه تهمت زننده در حضور فرد چیزى بیان نمىكند؛ بلكه در غیابش به او رفتار یا صفت ناپسندى را نسبت مىدهد كه این امر دو حالت دارد:
الف: تهمت زننده فقط نتیجه برداشت خود را از رفتار شخص در غیابش به او نسبت مىدهد و از خود رفتار، سخنى به میان نمی آورد به این معنا كه تهمت زننده نمىگوید به دلیل دیدن چه رفتارى از متهم، چنین برداشتى از او داشته است؛ البته تفاوتى نیست بین آن كه برداشت او از رفتار متهم در برخورد با خود او باشد یا دیگران؛ زیرا در هر دو صورت، اظهار بدگمانى شده و حقیقت تهمت پدید آمده است.
ب: خود آن رفتار، گفتار یا صفات را نقل مىكند؛ سپس برداشت خود از آن را به دیگران ارائه مىدهد.
زشت ترین مصداق تهمت
تهمت، ابراز كردن گمان بد به دیگرى است كه از زشتترین مصادیق آن، این است كه انسان در آغاز كار، شخصى را امین و معتمد خود كند و كارى را به او واگذارد؛ سپس به او سوءظن یافته، این بدگمانى را به شخص بگوید.
امام جعفر صادق (ع) از قول پیامبر اكرم (ص) روایت كرده است:
لیس لك ان تتهم من ائتمنته.1
حق ندارى به كسى كه او را امین خویش ساختهاى، تهمت بزنى.
«حال و ملكه» زشت تهمت
تهمت از رذایل نفسانى چون دشمنى، حسد، شهوت یا غضب سرچشمه مىگیرد و در آغاز، رفتارى است كه اتفاقى از انسان سر مىزند؛ ولى تكرار آن موجب مىشود كه به صورت ملكه در نهاد شخص درآید و انجام آن برایش آسان شود.
كسى كه این صفت براى او ملكه نشده است، شاید در اثر انجام این رفتار، تحت فشار مسائل اعتقادى و وجدانى خود قرار گرفته، متاثر و متالم شود؛ ولى اگر این عمل تكرار شده، به صورت صفت پایدار نفسانی درآید، آن رفتار زشت را به آسانى انجام مىدهد و نه تنها برایش ناراحت كننده نیست؛ بلكه سرور و شادمانى هم به همراه خواهد آورد و با رسیدن به این گمان باطل كه با تهمت، رقیبى از صحنه خارج شده است، خشنود مىشود؛ بنابراین باید از تكرار این گناهان خوددارى كرد تا به ملكهاى زشت و ناپسند در روح انسان تبدیل نشوند.
منبع: آیت الله مجتبى تهرانى، اخلاق الهى (آفات زبان ) ج4 ص 144
گروه دین و اندیشه - مهدی سیف جمالی
[h=1]خدا برای تهمت انتقام می گیرد![/h]
[/HR] حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) می فرمایند مرد خوب با خبر خوب و مرد بد با خبر بد می‌آید؛ یعنی افراد خوب، کلام‌شان نیز خوب است برخلاف افراد بد که از دهان‌شان توهین و غیبت و تهمت خارج میشود.
[/HR] "تهمت زدن" از زشت ترین کارهائى است که اسلام آن را به شدت محکوم ساخته است، آیات قرآن و روایات متعددی که در باره این موضوع وارد شده است. خداوند در سوره نساء آیه 112 می فرماید: «من یکسب خطیئة أو إثما ثم یرم به بریئا فقد احتمل بهتنا و إثما مبینا: و کسى که خطا یا گناهى مرتکب شود سپس بیگناهى را متهم سازد بار بهتان و گناه آشکارى بر دوش گرفته است.»
[h=2]تهمت موجب زایل شدن ایمان میشود[/h] یكی از گناهانی كه عامل میشود انسان دیگر در گناهان دریده شود، تهمت است. تهمت ایمان را از بین می‌‌برد. وقتی ایمان از بین رفت دیگر هر چه معجزه هم بیاوری، باورش نمی‌‌شود. بعضی از كسانی كه در محضر نبی ّمكرّم(صلی الله علیه وآله) بودند، شق ّالقمر پیامبر عظیم الشّأن(صلی الله علیه وآله) را دیدند، امّا آن‌‌قدر غرق گناه و نفاق خود بودند كه آنچه را دیدند، انكار كردند؛ چون وقتی ایمان آب شد، دیگر تمام است. تهمت ایمان را آب میكند و از بین می‌‌برد.
تهمت، تبعات و پیامدهایی دارد. یكی این است كه اعتماد بین انسان‌‌ها را از بین می‌‌برد و جامعه، جامعه ناامنی میشود. وجود مقدّس حضرت صادق القول والفعل ،امام جعفر صادق(صلی الله علیه وآله) میفرمایند:«مَنِ اتَّهَمَ أَخَاهُ فِی دِینِهِ فَلَا حُرْمَةَ بَیْنَهُمَا»[کافی،ج7،ص 19] آن كسی كه به برادر دینی خودش تهمت بزند، دیگر حرمتی بین آن دو باقی نمی‌‌ماند.
ذیل این حدیث شریف عرفای عظیم الشّأن بیان كرده‌‌اند: وقتی تهمت در جامعه‌‌ای به وجود آمد، طبیعی است حرمت از بین میرود و دیگر اعتماد در جامعه نیست. هیچ كس به كسی اعتماد ندارد و دیگر كسی نمی‌‌تواند، كسی را به عنوان رازدار خودش انتخاب كند.
عجیب است كه پیامبر عظیمالشّأن(صلی الله علیه وآله) فرمودند: در جامعه‌‌ای كه اعتماد در آن از بین رفت، خیرات و بركات ظاهری و مادّی هم از بین میرود. نه معنویت، بلكه در مادیات خودشان هم، متضرّر می‌‌شوند. یكی از مطالبی كه عامل میشود این اتّفاق بیافتد، تهمت است. فرمودند: تهمت، اعتماد را از بین می‌‌برد و جامعه‌‌ای هم كه اعتماد نداشت، مسائل مادّی‌‌اش هم تحت الشّعاع قرار میگیرد و از بین میرود.
[h=2]یكی از راه‌های دوری از تهمت مراقبه است[/h] اولیاء الهی دائم این تذکر را داده‌‌اند كه انسان برای اینكه دچار تهمت نشود، اوّل باید مراقبه داشته باشد و قبل از آن، جامعه را به غیبت دچار نكند.
حضرت موسی ابن عمران می‌‌فرماید: «شیطان به صورت انسان آمد و گفت: موسی! من اگر بخواهم جامعه‌‌ای را ناامن كنم، در آن جامعه تهمت را زیاد می‌‌كنم و برای اینكه بخواهم تهمت را در جامعه زیاد كنم، بستر غبیت را فراهم می‌‌كنم.
اگر جامعه‌‌ای به غیبت دچار شد به تهمت دچار میشود.
مولی الموالی، علی‌بن ابی‌طالب(علیه السلام) میفرمایند: «البُهتانُ عَلی البَری اَعظَمُ مِنَ السَّماء» تهمت زدن به آدم بی‌‌گناه بزرگتر از آسمان‌‌هاست. ذیل این روایت شریف ملّای نراقی فرمودند: «یعنی آسمان تحمّل ندارد كه تهمت و بهتان به بی‌‌گناه زده شود و به واسطه این بهتان ملائكة الله و اهل آسمان آن كسی را كه تهمت ناروا به دیگری زده لعن می‌‌كنند».
ایشان به نقل از حضرت سلطان‌‌العارفین، آیت‌‌الله سلطان‌‌آبادی بزرگ، آن مرد الهی و عظیمالشّأن فرمودند: اگر در منطقه‌‌ای یا جایی غیبت و تهمت زیاد شد، آن قسمت از زمین سنگین است و وضعیت بدی دارد.
ایشان فرمودند: پدر من یك موقعی از یكی از مكان‌‌ها گذشت ـ‌ایشان اسم آن مكان را هم نفرمودند، بخاطر اینكه آبروی آنها را حفظ كنند ـ بنا بر این بود ساعاتی در آنجا استراحت كنیم بعد به سفر ادامه دهیم، همان لحظات اول گفتند: حالم بسیار بد است، سینه‌‌ام گرفته است. گفتم: آقا استراحت كنیم بعد از اینكه حالتان بهتر شد حركت می‌‌كنیم. بعد از ظهر نزدیك به غروب بود، ایشان گفتند: هر طوری هست از این جا برویم. هر چه اصرار كردم چرا؟ فرمودند: اصرار نكن دلیلش را نمی‌‌گویم، فقط به شما می‌‌گویم برویم. ایشان آن لحظات آخر عمرشان فرمودند: می‌‌دانید در آن منطقه به من چه گذشت؟ دیدم آن منطقه پر از دود و سیاهی است كه از غیبت و تهمت پر شده بود و سنگینی آن نفس من را می‌‌گرفت.
ملّا محسن فیض كاشانی به نقل از آیت‌‌الله العظمی سلطان‌‌آبادی میفرمایند: آن منطقه طوری سنگین میشود كه انسان مۆمن قادر به نفس كشیدن نیست، آسمان‌‌ها هم با آن پاكی خودشان صددرصد نمی‌‌توانند تحمّل كنند..
وجود مقدّس امام جعفر صادق(علیه السلام) میفرمایند: «الْبُهْتَانُ عَلَى الْبَرِیِّ أَثْقَلُ مِنَ الْجِبَالِ الرَّاسِیَاتِ» [الخصال ج 2 ص 5] بهتان و تهمت زدن به انسان بی‌‌گناه سنگین‌‌تر از كوه‌‌های استوار است.
به تعبیر بزرگان كوه استوار با زلزله‌‌های شدید هم تكان نمی‌‌خورد، امّا تهمت آن‌‌قدر سنگین است كه به تعبیری كوه با عظمت و استوار را هم می‌‌لرزاند و نمی‌‌تواند بار این گناه باعظمت و كبیره را تحمّل كند.
[h=2]عقوبت شدید برای گناه تهمت[/h] پیغمبر اكرم، حضرت محمّد مصطفی (صلی الله علیه وآله) میفرمایند: «مَنْ بَهَتَ مُۆْمِناً أَوْ مُۆْمِنَةً أَوْ قَالَ فِیهِ مَا لَیْسَ فِیهِ أَقَامَهُ اللَّهُ تَعَالَى یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَى تَلٍّ مِنْ نَارٍ حَتَّى یَخْرُجَ مِمَّا قَالَهُ فِیهِ» [البحار: 75 / 194 / 5.] هر كس به مرد یا زن مۆمنه‌‌ای تهمت بزند یا درباره او چیزی بگوید كه او مبرّا از آن است. (اولیاء الهی می‌‌گویند: حتّی اگر فرض هم كردی، تا یقین حاصل نشود نباید بگویی.) عزّوجلّ او را در روز رستاخیز بر تلّی از آتش قرار می‌‌دهد تا اینكه از حرف خود درباره آن شخص برگردد.
ظاهر امر این است اینكه خدا «اشدّ المعاقبین» است؛ یعنی به شدّت منتقم است، معنایش اینجا معلوم میشود. ذوالجلال و الاكرام برای كسانی كه تهمت می‌‌زنند، شدید عقاب میكند».
[h=2]بعید است توفیق توبه پیدا كند[/h] غیبت به معنای این است که خصوصیت و چیزی که فردی مبتلا به آن است و نباید بگویی را می گویی. تهمت یعنی اینكه فردی خصوصیّتی را ندارد، و ما آن خصوصیت را به آن می بندیم.
در روایات بیان شده که غیبت از عمل زنایی که هیچ یک از ما فکر آن را نمی کنیم که به آن مبتلا شویم بدتر معرفی شده است : «أَشَدُّ مِنَ العَمَلِ الَقَبیحة»
گاهی اگر به من و شما بگویند امكان دارد در بستر حرام بروی، بدنمان می‌‌لرزد، مو بر تنمان سیخ میشود، اشك بر چشممان جاری میشود كه خدایا من را مبتلا و گرفتار نكن. امّا غیبت اشد است، (اشد باب افعل التفضیل است)
[h=2]حال خودتان ببینید که تهمت در چه وضعی است ![/h] در روایت فرمودند: كسی كه سه بار دچار این گناه كبیره شود، دیگر بعید است توفیق توبه پیدا كند.
[h=2]عقوبت دنیوی و اخروی تهمت[/h] تهمت زدن هم عقوبت اخروی دارد و هم عقوبت دنیوی. عقوبت تهمت هم دنیای انسان را تخریب میكند و هم آخرت انسان را. جالب این است راجع به تهمت داریم که خود خداوند در دنیا از تهمت زننده انتقام می گیرد.
[h=2]پیامد تهمت در دنیا چیست و چگونه ذوالجلال و الاكرام انتقام میگیرد؟[/h] زین‌العابدین، امام‌العارفین، آقا علی‌بن‌‌الحسین میفرمایند: «مَنْ رَمَى النَّاسَ بِمَا فِیهِمْ رَمَوْهُ بِمَا لَیْسَ فِیهِ»[ البحار ج17 ص 160] هر كس به مردم عیبی را نسبت دهد و تهمت بزند، مردم به او عیبی را كه ندارد نسبت می‌دهند.
ظاهر امر این است كه خداوند نسبت به این گناه تهمت كوتاه نمی‌آید. هم در دنیا و هم در آخرت انتقام میگیرد. عالم، عالم اثر و مۆثّر است. بعضی مواقع بیان كردند با دعا این اثرات از بین میرود و دیگر اجازه نمی‌دهد این اثر بماند امّا خداوند کریم برای تهمت بالصّراحه فرموده است: انتقام میگیرم و دعا اثر ندارد.
بترسیم از اینكه خدا بخواهد انتقام بگیرد!
سلام
گاهی لازمه تو بحث اخلاق و تهذیب نفس
ی تفریح معنوی هم باشه
اساتید اخلاق و تهذیب نفس میگن
ما هم که عاشق این زنگ تفریح هستیم..
پای این کلاس پایه ایم
:khandeh!: .. خب شما استارتشو بزن ... ببینیم ایده تون چیه .. استقبال میکنیم:ok::Gol:
خب
:Graphic (51):
:Norani::tavallod:با نام و یاد خدا شروع میکنیمممممم:tavallod::Norani:
امروز شنبه 1394/06/14
ششمین برنامه ی این هفته ی ما درباره:
[=arial]کنايه و نيش زبان زدن[=arial]
از همین امروز ان شاءالله همگی تصمیم میگیریم که این رذیله ی اخلاقی رو ترک کنیم.
خدایا ما بخاطر تو از روی اخلاص تصمیم گرفتیم رذایل اخلاقیمونو کنار بزاریم.
خدایا ظهور حضرت مهدی (عج) رو نزدیک بگردان.
خدایا تو این راه کمکمون کن.
دوستان قبل این که یه سری مطالب و حدیث بزاریم درباره این رذیله اخلاقی ،:Narahat az:
میخواستم بگم:
[=arial]برای امام زمان دعا کنین .. ایشون خیلی غریب هستن ..:Ghamgin::Sham:[=arial]
حتما ازشون یاد کنین .. سعی کنین هر روز یا هرشب قبل خواب با ایشون صحبت کنین ... درد دل کنین .. اتفاقات روز رو بگین ...
برنامه ها رو فراموش نکنین .. این برنامه ها علاوه بر اینکه سبب خشنودی خدا میشه و آینده و برزخ و قیامتمونو بهتر میکنه
سبب نزدیکتر کردن ظهور هم میشه ...
:hamdel:[=arial]اللهم عجل لولیک الفرج:hamdel:
نفر اول
سرکار
:Kaf:.30ساله.:Kaf:
نفر دوم
سرکار
:Kaf:..اميد پنهان..:Kaf:
[=arial]لطفا برای نفر اول بعنوان هدیه نفری 50 تا صلوات بفرستید ..
و برای نفر دوم نفری 3 تا آیت الکرسی بخونید....
تعداد نفرات لیست 54 نفر هستش...
ایندفه نمیخوام خودم مطلب بزارم ...
میخوام سوال بپرسم شما نظراتتونو بگین بعد جناب نسیم رحمت ان شاءالله در پایان برنامه جمع بندی کنن ..:ok::Gol:
1- بنظرتون نیش و کنایه زدن ینی چی؟ :Gig:
2- چرا نیش و کنایه میزنیم بعضیامون؟:Gig: (در کل میگم .. منظورم این نیست ما نیش و کنایه میزنیم ... منظورم بعضی آدماس)
3- در مقابل کسانی که بهمون حرفهای نیش دار میزنن چی کار کنیم؟:jangjoo:
4- گناه کسانی که کنایه میزنن چیه؟ حدیثی چیزی تو ذهنتون دارین؟:reading:
5- چه کار کنیم تا بتونیم جلوی زبونمون رو بگیریم و کنایه نزنیم و اگر خدایی نکرده مبتلا به کنایه زدن هستیم چطور ترکش کنیم؟:Moshtagh:
سلام،چه موضوع خوبی...
چه دلایی که از این نیشو کنایه‌ها نمیشکنن!!!
نیشو کنایه یعنی آزردن دیگران به وسیلهٔ گفتن عیوب یا حتی کمبودهاشون یا هر چیزی که باعث ناراحتیشون بشه
به نظرم کسایی اینکارو میکنن که کمبود شخصیتی دارن،وگرنه واقعا از تخریب دیگران چی دستگیرشون میشه؟
من شخصا آدمی نیستم جواب بدم ولی خیلی به دل میگیرم:Ghamgin:
ولی به نظرم آدم جواب بده خیلی خوبه همون لحظه همه چی تموم میشه ولی خب مشکل اینجاست جوابای دندون شکن بعدش یاد آدم میاد:khandeh!:
حدیث نمیدونم ولی به نظرم هیچ گناهی بدتر از دل شکستن نیست!!!
من خداییش اهلش نیستم چون خودم آدم زود رنجی هستم و خب فکر میکنم چرا با زبونی که میشه دل به دست آورد دل شکست؟؟؟؟؟
ولی به نظرم بهترین کار اینه آدم خودشو جای طرفش بذاره ....
[=arial]1-زخم زبان زدن !
2-دقیقا دلیلش رو نمیدونم
3-یا باید جوابشون رو بدیم یا باید سکوت کنیم که بنظر سکوت بهتره در هرحالت !!
4-تویه ذهن که نه ولی این حدیث رو جایی پیدا کردم :
[=arial]امام باقر علیه السلام می فرمایند:
هیچ انسانی رویاروی مومنی به او طعنه نمی‌زند، جز اینکه به بدترین مرگ می‌میرد، و سزاوار است که به‌خیر باز نگردد.
[=B Homa][=arial]کلینی: کافی،ص۳۶۱،ح۹
[=arial]5-جوابشو نمیدونم ... منتظر پاسخ دوستان هستم انشاءالله :Gol::Gol::Gol:
سلام یعنی با اشاره یه عیب و نقص دیگران رو مخصوصا جلو جمع گفتن و فرد رو ضایع کردن
چون شهامت رویارویی جدی رو نداریم با کنایه میگیم که هم احساس برتری کنیم هم جواب سخت رو نشنویم اگر هم خراب شد بگیم خب طاقت شوخی نداری به ما چه
من شخصا متلک و نیش و کنایه رو بدتر از فحش میدونم
اگر یکی از فامیل و دوستان و آشنایانمون بهم جلو جمع چیزی بگه تا ضایعشش نکنم ولش نمیکنم چون زیاد صبوری کردم دیدم بعضی افراد این روش رو خوب یاد گرفتند منم شدم مثل خودشون عیوبشون رو جمع کردم تو سینه نگه داشتم تا میان عرض اندام کنن من یکی از اونها رو میگم طرف تا سه روز دیگه لام تا کام حرف نمیزنه اگر هم بگه فقط برای بقاء خودشش درخواست اب و یا نون میکنه (( قوت لا یموت))
دقیق نمی دونم یعنی چی اما متاسفانه یک بنده خدایی اطرافم هست سنش بالاست آدم انتقاد پذیری نیست و از اعتماد بنفس پایینی هم برخورداره
هر وقت در خلوت باهاش صحبت می کنم و یا در میان گلایه هاش از دیگران ، ایراد خودش رو بهش می گم (اون هم باز در خلوت) که کمی انصاف به خرج بده یا حداقل این قدر دنبال عیب دیگران نباشه و کمی به خودش فکر کنه ، عصبانی میشه و بهم میگه تو نیش و کنایه می زنی !!!
خودم هم هنوز موندم چطوری حرف می زنم که ناراحت میشه
ولی گاهی میگه میگه میگه میگه میگه اینقدر عیب دیگران رو بالا می کشه و همه تقصیر ها رو به کول دیگران می اندازه که دل آدم سیاه میشه بعد همینکه یه ایراد از خودش بهش میگم که دیگه بس کنه سریع از کوره در میره و بهم میگه زبون تو خیلی نیش داره
این قضیه رو برای من روشن کنید بلکه اصلاح شوم :Ghamgin:
به نام خدا
نیش زبان و طعنه در اصطلاح همان زخم زبان است،حدیث:
امام على (عليه السلام ) مى فرمايد: ضرب اللسان اشد من ضرب السنان.
زخم زبان از زخم نيزه بدتر است .
زخـم زبـان گـونـه اى از مـردم آزارى اسـت ؛ يـعـنـى سـخـنـى بـر زبـان آوريـم كـه شـخص مقابل را برنجاند.و در آن تصریح نداشته با کنایه و اشاره بیان شود.
على (عليه السلام ) فرمود: طعن اللسان امض من طعن السنان. زخم زبان از زخم نيزه عميق تر است .
علت و منشأ زخم زبان زدن می تواند حسادت باشد،حسادتی که با نوعی سیاست شیطانی همراه است و از یله و رها بودن قوه ی واهمه ناشی می شود.
اصولا زرنگی و حدت ذهنی که همراه با شیطنت و مبادی نفسانی باشد کار قوه واهمه است،واهمه ای که از تحت ولایت و حکومت عقل خارج شده است.
و منشد حسادت هم قوه غضبیه است،هر گاه غضب با واهمه دست به دست هم دهند یکی از آثارش زخم زبان می شود.
واقعا کاری شیطانی و بسیار رذیلانه است!!!!!!!
برای اصلاحش هم هر کاری برای درمان حسد و تطهیر قوه خیال دستور است باید انجام داد.
اما اصل اصلش کم کردن حب دنیاست که باعث حسادت می شود.
یک راه حل عملی دیگر برای مهار قوه واهمه تمرین تمرکز و ممارست تفکر در علوم الهی و ذکر است.
در معراج السعادة همه ی روشها آمده است.
سلام
1-یعنی عیب طرف رو جوری به رخش بکشیم که آتیش بگیره به طوریکه کاری از دست کپسول آتش نشانی بر نیاد.به نظرم همون زخم زبان هست . درسته استاد؟
2-از بس بیکاریم . میخوایم یه جوری خودمونو سرگرم کنیم.
3- به هیچ وجه نباید مقابله به مثل کنیم.چون اگر این کارو کنیم ما هم به همون گناه دچار شدیم.
خیلی زور داره که هم از نیش و کنایه طرف آتیش بگیریم ،هم با طناب طرف رفته باشیم تو چاه گناه.
یه حدیثی یادم هست که یکی از امامان بزرگوارمون در پاسخ به جسارت فردی،فرمودند(نقل به مضمون) اگر تو راست میگویی خداوند مرا بیامرزد و اگر دروغ میگویی خداوند تو را بیامرزد.
سکوت هم راهکار خیلی مناسبی هست .
4-
امام باقرعلیه السلام فرمود:
درباره این گفته خداوند كه «با مردم به زبان خوش سخن بگویید» فرمود: بهترین سخنى كه دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید، چرا كه خداوند، لعنت كننده، دشنام دهنده، زخم زبان زن بر مۆمنان، زشت گفتار، بد زبان و گداى سمج را دشمن مى دارد. (1)
در کلامی از مولای متقیان حضرت علی علیه السلام می خوانیم: ضرب اللّسان أشدّ من ضرب السّنان،(2) زخم زبان از زخم نیزه بدتر است،
زخـم زبـان یک گـونـه از مـردم آزارى اسـت ؛ یـعـنـى سـخـنـى بـر زبـان آوریـم كـه شـخص مقابل را برنجاند. در کلامی دیگر از امیر مۆمنان آمده: طعن اللسان أمض من طعن السنان، زخم زبان از زخم نیزه عمیق تر است.(3)
به طور كلي آزار و اذيت مومن در اسلام حرام است و به طور كلي شكستن دل انسان مؤمن كه به تعبير روايات، احترام او از كعبه بيشتر است، داراي آثار وضعي و جانبي فراواني است و دلي كه شكست به سادگي التيام نمي يابد و جبران آن دشوار است
5- دقت کنیم که آزار و اذیت مومن گناه است . همین.بعد جلوی زبونمونو بگیریم . همین.
---------------
1.امالى صدوق، ص 326
2. بحارالانوار، ج 68، ص 286
3. غرر الحكم ، ص
[="Purple"] یکی دیگه.;727420 نوشت:
من سکوت میکنم ولی بد تو دلم می مونه:Shekastan Del:[/]
با سکوت ما فرد متوجه میشه که کارش اشتباهه. این خودش شاید امر به معروف باشه.
اگه به این فکر کنیم که با سکوتمون ،فرصت گناه رو از خودمون گرفتیم،راضی میشیم.
کاری نداره که ما هم زخم زبان بزنیم .اما وقتی کاری رو انجام بدیم که خدا دوست داره ،از ذوق توی خودمون جا نمیشیم.
چه اهمیتی داره که مردم در مورد ما چه فکری میکنن؟
به نظر من زخم زبون زدن یعنی جار زدنِ کم آوردن.
طرف دیگه چه جوری بگه داره میترکه از حسادت؟؟
این که ناراحت شدن نداره خواهر من
دلیلم برای این حرف هم اینه که اگر شخص ایرادی در ما دیده بود و قصد اصلاح و خیر خواهی داشت ،خیلی دوستانه سعی میکرد ما رو متوجه اشتباهمون کنه.
با سلام
1- بنظرتون نیش و کنایه زدن ینی چی؟
هدف این است که با حرف ها موجبات رنج و ناراحتی مخاطب رو فراهم بیاوریم , یعنی یک پیکان تیز کنیم بگذاریم جلوی کلامتمون و غیر مستقیم پرتاب کنیم سمت ایرادها , ضعف ها و خصوصیات مخاطب
2- چرا نیش و کنایه میزنیم بعضیامون؟
علتش اینه که میخواهیم طرفمان را برنجونیم , و دلیل این خواسته میتواند عواملی مانند حسادت , کینه , انتقام , عصبانیت و یا چیزهای دیگر باشد
3- در مقابل کسانی که بهمون حرفهای نیش دار میزنن چی کار کنیم؟
بنظرم اگر مقابله به مثل کنیم آن فرد به هدفش رسیده و دلش خنک شده , پس شاید بهتر باشه سکوت کنیم و یا با لبخند تظاهری جوابش را بدهیم