گناهان کبیره در قرآن بروایت امام معصوم (علیه السلام)
ارسال شده توسط صدیق در شنبه, ۱۳۹۰/۰۵/۱۵ - ۱۹:۰۹انجمن:
بنام خدا
سلام بر ماه خدا و شبهای قدر و بر شما روزه داران ...:Gol:
چه توفیقی از این بالاتر که در لحظات و ساعات نورانی سراسر خیر و برکت ماه مبارک رمضان، پای سفره نورانی کلام اهل بیت (ع) بنشینیم تا از قرآن برایمان سخن بگویند، از این مهمتر چه کلامی ولاتر و ارزشمندتر از معرفت و آشنائی به گناهانی که هر کدامش به تنهائی می تواند ما را از سرچشمۀ نورانی رحمت و غفران الهی فرسنگها دور سازد، مگر نه انست که گناهان، همچون سمی مهلک اند که می تواند از دریچۀ غفلت و فراموشی ما وارد وجودمان شده و روح و روان ما را هلاک کند.
ماه رمضان فرصتی بس عظیم در کسب معارف الهی از سرچشمه های نور و حکمت است، حقیقتاً قرآن صامت، از زبان قرآن ناطق شنیدن دارد.
مرويست از حضرت كاظم عليه السّلام كه روزى عمرو بن عبيد «1» داخل شد بر پدرم حضرت صادق عليه السّلام و سلام كرد و نشست و اين آيه را تلاوت نمود: الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ* (شوری/35) و ساكت شد، آن حضرت فرمود چرا ساكت شدى؟ عرض كرد خواستم (بفرمائيد) بدانم گناهان كبيره در كتاب خداى عز و جل (قرآن) چيست؟
فرمود اى عمرو بزرگترين گناهان كبيره شرك بخداست و مشرك محروم از بهشت است چنان كه ميفرمايد: مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ (مائده/76) هر كه براى خدا شريك قائل شود خدا بهشت را بر او حرام گرداند و جايگاهش آتش دوزخ باشد.
و بعد از شرك نااميدى از رحمت خدا است، و هر كه نااميد باشد كافر است چنان كه ميفرمايد وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ (یوسف/87) نوميد مشويد از رحمت خدا همانا مأيوس نميشوند از رحمت خدا مگر گروه كافر، و بعد از آن ايمنى از مكر (آزمايش و مجازات) خداست و ايمن نميشود مگر زيانكار چنان كه ميفرمايد: فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ (اعراف/97) از مكر خدا ايمن نميگردند مگر جماعت زيانكاران...
ادامه دارد ...:Gol:
پاورقی____________________________________________