ورع در لغت

ورع در لغت :
ورع در لغت به معنای پارسایی و پرهیزگاری و خود داری آمده است .

ورع در اصطلاح دینی :
در اصطلاح ارباب معرفت ورع به معنای پرهیز و خود داری از امور شبهه ناک و تنفر از گناه است . و تعاریف دیگری که در متون دینی آورده است از آن جمله :
ورع اجتناب از شبهات است به خاطر ترس از وقوع در محرمات .
ورع ملازمت اعمال نیکو و پسندیده است .
ورع ، ترک همه ی شبهات است و ترک سخنان و اعمال بیهوده .
ورع عبارت است از این که نفس را اعمال نیکو ملازمت نماید و فتور و قصور راه ندهد .
ورع ، کفّ از محرمات الهی است .

اقسام ورع :

ورع تائبین ( توبه کنندگان ) :
آن ، همان مقدار است که مکلف را از فسق بیرون ببرد و موجب قبولی شهادت باشد .

ورع صالحین :
آن ، حالتی است که انسان را از شبهات بیرون برده و از آن ها باز بدارد .

ورع متقین :
آن ، ترک حلالی است که ترس کشیده شدن به حرام در آن باشد .

ورع صدّیقین :
آن ، اعراض از غیر خداست از ترس آن که ساعتی از عمر در کاری که سودی ندارد تباه گردد .

ادامه دارد ....