متنها،کوتاه،نهج البلاغه

ستایش بی حد خدای را سزد ،که هیچ افریده ای از رحمتش نومید نباشد و از نعمت هایش بی بهره نماند.
خدایی که بندگانش را مایوس نسازد و خلق از عبادتش روی بر نتابد.
رحمتش زوال نیابد و نعمتش پایان نپذیرد.
دنیا به هر حال ،چندان نپاید و مردمان را سرانجامی جز گذار از ان نباشد.
صورتی شیرین و دلربا دارد،و مدام در پی خواهانش می شتابد و دل از تماشاگران ظاهری خود می رباید.
پس،از دنیا روی برگیرید

و با نیکوترین توشه عزم رحیل کنید
و بیش از نیاز خود به دنیا روی میندازید
و از ان ،تنها به گرفتن انچه ضروری است ،قناعت ورزید.