لطمه، قمه، مراجع تقلید

بسمه تعالي
سلام عليكم
در مورد حديث زير و برداشت هايي كه از آن درباره عزاداري حضرت سيدالشهدا (ع) مي شود چند سوال داشتم:
قَدْ شَقَقْنَ الْجُيُوبَ وَ لَطَمْنَ الْخُدُودَ الْفَاطِمِيَّاتُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع وَ عَلَى مِثْلِهِ تُلْطَمُ الْخُدُودُ وَ تُشَقُّ الْجُيُوبُ)

1- لطمه زدن به صورت بدون خراش منجر به خون در صورت حكمش چيست؟
2- لطمه زدن به صورت به طوري كه باعث زخم هايي در كنار گونه ها و چشم ها شود و در خيابان وقتي طرف را مشاهده كني، جاي زخم ها و يا خون‌هاي لخته شده‌ي خشك شده بر صورتها نمايان است، چه حكمي دارد؟
در همين مورد اگر خوني كه از صورت در مي آيد حين لطمه زدن، روي فرش بريزد آيا براي عزاداري مشكلي ندارد؟
3- استفاده از اين حديث و قمه زدن حكمش چيست؟ و اصلاً نظر مراجع عظام تقلید به خصوص آقایان سیستانی، وحید و مرحوم بهجت در مورد قمه زني و لطمه بر بدن و سر و صورت چيست؟
4- عزداراي بدون لطمه ثوابش كمتر است؟
5- در حال حاضر كه دنياي غرب و وهابيت از خونريزي هاي موقع قمه زني سو استفاده مي كنند، آيا مشكل دارد لطمه منجر به خراش بر صورت داشته باشيم و يا قمه بزنيم؟