لباس روحانیت، علتف تاریخچه

لباس روحانيت
يكم. اين نوع لباس از زمان پيامبر اكرم(ص) و امامان معصوم(ص) رايج بوده است و آن بزرگواران، چنين لباس مي‏پوشيدند.
دوم. عمامه بر سر بستن، از مستحبات بوده و تأكيد فراواني بر آن شده است. احاديث متعددي در اين زمينه از حضرت رسول اكرم(ص) و ائمه معصومين(ع) وارد شده است؛ از جمله: امام رضا(ع) مي‏فرمايد: «حضرت رسول(ص) عمّامه بر سر بستند و يك طرف آن را به جلو وطرف ديگر را به عقب انداختند». از امام صادق(ع) نقل شده است: «حضرت رسول(ص) با دست خود بر سر حضرت علي(ع) عمامه پيچيدند». ر.ك: علامه مجلسي: حلية المتقين، ص 18 سوم. جايگاه صنفي بسياري از اقشار جامعه، اقتضا مي‏كند كه از ساير اقشار مردم باز شناخته شوند؛ لذا داراي يك نوع لباس مشخص مي‏باشند (مانند نيروهاي نظامي و انتظامي و...)؛ دربارة روحانيان نيز چنين است. بر اساس روايات متعددي چون « العلماء ورثةالانبياء » ؛« و اما الحوادث الواقعة فارجعوا الي رواة احاديثنا فانهم حجتي عليكم » روحانيان، امانت داران ائمه اطهار(ع) و مرجع ديني، سياسي و اجتماعي مردم مي‏باشند؛ لذا به لباسخاصي نياز دارند مشخص مي‏باشند تا بدين وسيله در جامعه مشخص شوند و مراجعه به آنان در مواقع نياز آسان‏تر باشد.
چهارم. پوشيدن اين لباس، هر چند شأن و منزلتي نسبت به ساير اقشار مردم براي روحانيان ايجاد نمي‏كند؛ ولي موجب تعظيم شعائر الهي مي‏گردد. وجود شخصيت‏هاي وارسته جامعه كه به عنوان نماد و مظهر علم و تقوا و وارستگي و ارزش‏هاي اسلامي و ملبس به لباس رسول اكرم(ص) و ائمه معصومين(ع) باشند، از شعائر الهي است و در حفظ و گسترش ارزش‏هاي الهي و اسلامي در جامعه و تقويت هويت مذهبي، در مقابل تهاجم ارزش‏هاي بيگانه، بسيار مؤثر است