سرباز شهید یوسف حیدری

شهید یوسف حیدری در سال 1347 در تبریز بدنیاآمد. زمانی که متولدشد، چنان چهرۀ زیبایی داشت که حیرت همگان را بر انگیخت. خانواده برای نامگذاری او به قرآن تمسّک جستند و قرآن نام «یوسف» را به او هدیه نمود.از همان کودکی به پدر و مادرش بسیار علاقه داشت و هر زمان که از مدرسه بازمیگشت، در مغازۀ لحافدوزی به پدرش کمک میکرد. به ورزش بسیار علاقهمند بود و در رشتۀ دو میدانی که با فیزیک بدنی او مطابق بود، استعداد عجیبی داشت. خیلی زود قهرمان آموزشگاهها شد و می رفت که نردبان ترقی را یکی پس از دیگری طی کند.
در همین حال، احساس دفاع از این مرز و بوم در مقابل دشمن متجاوز هر لحظه در او قویتر میشد. به همین دلیل در حالی که هنوز به سن قانونی خدمت سربازی نرسیده بود، به همراه چند نفر از جوانان بسیج مسجد به نظام وظیفه رفتند و داوطلب اعزام به جبهه شدند. آنها به قدری برای اعزام به جبهه اصرار داشتند و آنقدر به ادارۀ نظام وظیفه رفت و آمد کردند که مسؤولین نظام وظیفه، اعزامشان را دو ماه به جلو انداختند و در مورخه 16/4/1366 به خدمت اعزام شدند. پس از طی دورۀ آموزشی در سمنان، به دلیل فیزیکی بدنی مناسبش به لشکر 58 تکاور ذوالفقار تعلق یافت.

احساس عجیبی به «شهید حسین فهمیده» داشت و اسم او همیشه ورد زبانش بود وگاهی زیر لب این شعر را زمزمه می کرد:

همیشه از خود میپرسید که آیا می تواند درلحظۀ انتخاب، از دنیا و مادیات آن بگذرد و جوابی را که به خود میداد، در دل نهفته میداشت. او اهل تلاش بود و شرکت در تیم کشتی رزمی را به کار در پشت جبهه ترجیح میداد و بارها نیز با دشمن درگیر شده بود.

در 31/4/1367 در حالی که ایران قطعنامه 598 راپذیرفته بود، دشمن با نیرو و تدارکات وسیع به مواضع نیروهای ایرانی حمله نمود. وضعیت بسیار نابرابری بود و یوسف این را خوب میدانست، اگر تانکهای دشمن از گردنه ردمیشدند، گردان یوسف، یعنی گردان 744 نابود میشد. به ناگاه یوسف با چهار عدد نارنجک تفنگی از جایش برخاست و همچون یک دوندۀ خوشاستیل شروع به دویدن کرد تا به معبر رسید، در یک لحظه خود را به زمین انداخت و در امتداد شنی تانک دراز کشید. ضامن نارنجک را کشید، ناگهان صدای یک انفجار و سه انفجار دیگر و از کار افتادن تانک. جوی باریکی از خون از زیر شنی تانک جاری شد و خاک منطقۀ نفتشهر با خون شهید یوسف حیدری رنگین شد.