زاهد

با عرض سلام و خسته نباشید.
یک سوال است که مدتی است ذهنم را مشغول کرده است و پاسخ معقولانه ای برای ان پیدا نکرده ام و آن در رابطه با عرفان و ریاضت و تکامل انسان هست.
مدتی است در مورد فسلفه و مسائل دینی مطالعه میکنم و خیلی کنجکاو هستم که بدانم راهی که اسلام برای تکامل انسان قرار میدهد چیست و نشانه ی یک انسان کامل از منظر اسلام چیست.
در این مدت به زندگی بزرگانی برخورد کردم که از نظر همگان جزء اوالیاء خداوند و انسان های کامل شمرده میشوند و یکی از مهم ترین نکات بارزی که در زندگی آنها وجود دارد و میتوان دلیل اصلی رشد و ترقی انها در امور معنوی دانست ریاضت ها و گوشه نشینی ها و تارک دنیا شدن انهاست!
در روایات داریم کسانی که از جامعه فاصله گرفته اند و زهد و تقوا پیشه کرده اند(صبح تا شب نماز و روزه و....) مورد نکوهش قرار گرفته اند!
مگر نه این که اسلام و قرآن به استفاده از نعمت های حلال خداوند تاکید کرده است ، پس چرا اغلب اکثر بزرگان حتی از استفاده صحیح از دنیا و نعمت های آن امتناع میکنند؟

"هو المحبوب"

سلام به همه ی اسک دینی های بزرگوار وقتتون به خیر.

حتما شما هم تا حالا اصطلاح "خشک مقدس "تو جامعه به گوشتون خورده یا حتی دیگران خود شما رو با این اصطلاح خطاب کردن و اینکه گاهی اوقات می بینیم و می شنویم که بعضی از جوونا به خصوص آقایون میگن که دوست ندارن با یه همچین فردی ازدواج کنن واسه بعضی افراد هم توجیهی شده برا قدم نذاشتن تو مسیر بندگی ...
من دلم میخواد بدونم تعبیر شما از این اصطلاحِ خشک مقدس چیه و البته دلیلتون هم بگید.
از همه ی کسایی که به سوالم پاسخ خواهند داد صمیمانه تشکر می کنم.یا علی.

کارشناس بحث : اویس