روایات جعلی، اداب ، مذهب

بهاالدین خرمشاهی را عموم اهل قران و قران پزوهان میشناسند و با عقاید او اشنا هستند. او در اخرین مطلب خود در صفحه ی فیس بوک به مطلبی اشاره کرد که امروزه در این کشور از مراسم مذهبی پرتبلیغ و پرتکرار در صداوسیما و مساجد و حسینه ها در شب قدر است ! بنده صرفا از ایشان نقل و قول میکنم ! پاسخ های احتمالی بر عهده ی کارشناسان سایت :



با هم بخوانیم


بهاءالدین خرمشاهی‏ در نگاره‌ی Yasamin Esfahany‏ برچسب خورد.

نگاره‌های دیواری
اشکالات شرعی و عقلی قرآن بر سر گذاشتن در شب‌های قدر یکی از اعمال معمول در شب های مبارک قدر، قرار دادن قرآن بر سر و خواندن این دعا است: اللهم بحق هذا القرآن، و بحق من ارسلته به، و بحق کل مومن مدحته فیه، و بحقک علیهم، فلا احد اعرف بحقک منک؛ یعنی: خدایا به ...حق این قرآن و به حق کسیکه به وسیله او آن را فرستادی، و به حق هر مومنی که در قرآن او را ستودی و به حق تو بر آنها و به حق خودت که هیچ کس جز خودت به آن آشنا نیست» پس ده مرتبه بگوید «بک یا الله» ده مرتبه «بمحمد»، ده مرتبه «بعلی»، ده مرتبه «بفاطمه» ، ده مرتبه «بالحسن» ، ده مرتبه «بالحسین» ...تا ده مرتبه «بالحجه» با وجودی که این مراسم و دعا هم از نظر سند و هم از نظر محتوا دارای اشکالات عدیده‌ای است در همه مراسم شبهای احیا خوانده می‌شود و حتی از مهمترین بخش‌ها و از ضروریات مراسم شب‌های قدر به حساب می آید.
1- آقا شیخ عباس قمی این مراسم و دعا را در کتاب مفاتیح الجنان بدون ذکر هیچ سندی آورده است. ایشان حتی این دعا را توصیه هیچ امامی هم ندانسته و مشخص نمی‌کند که به چه دلیل شرعی یا عقلی این مراسم از اعمال مشترک همه شبهای قدر است و چه چیزی باعث شده است که ایشان آن را به مومنین توصیه کنند. 2- تحقیق در سند این دعا ما را تنها به دو کتاب اقبال سید بن طاووس** و بحار الانوار مرحوم مجلسی هدایت کرد. در هر دو کتاب عیناً یک عبارت آمده بود. تقدم زمانی سید بن طاووس بر مجلسی و اشتراک عبارت هر دو، مشخص می‌کند که احتمالا مرحوم مجلسی آن را از سید بن طاووس نقل کرده است. 3- سید بن طاووس این دعا را از کتاب غیر معتبری به نام عقاثه الداعی نقل کرده و به امام صادق (ع) هم نسبت داده است. در این کتاب هیچ سلسله سندی برای این انتساب ذکر نشده است. یعنی نویسنده کتاب مشخص نکرده است که چه کسانی این دعا را از امام صادق (ع) برای او نقل کرده اند یا ایشان آن را از چه کتابی اقتباس کرده است. 4- بنابر آنچه گفته شد سند این دعا از نظر علمای رجال مرسل و بی‌اعتبار است. شاید به همین جهت صاحب کتاب مفاتیح از انتساب این مراسم و دعا به امام صادق (ع) خودداری کرده است. شاید ایشان اگر می‌دانست روزی این دعا جزء ضروریات مراسم شیعیان می‌شود و برای عوام و خواص تا این حد اهمیت پیدا می‌کند که با آداب و روضه خوانی خاص برای هر یک از ائمه این مراسم انجام می‌گیرد آن را اصلاً در کتاب خود نقل نمی‌کرد. 5- البته دعا اگر مضمون درستی داشته باشد نیازی به سند ندارد. نکته اساسی این است که مضمون این دعا تناسب چندانی با ادعیه اصیل اهل بیت (ع) ندارد. نه مطلب مهمی در عبارت آن وجود دارد و نه با توحید و ادب توحیدی که در ادعیه امامان شیعه (ع) موج می زند، تناسب دارد. مقایسه دعای کمیل امام علی(ع)، عرفه امام حسین(ع)، ابو حمزه امام سجاد (ع) با این دعا بخوبی تفاوت دعای ائمه (ع) با دعاها و مراسم ساختگی مثل این دعا را به خوبی مشخص می‌کند. به نظر می‌رسد که این مراسم و این دعا، ساخته رمالان و دعا نویسان صوفی مسلکی باشد که سالها بعد از غیبت امام زمان (عج) آن را اینگونه تنظیم کرده باشند چون: 6- ائمه در هیچ جا نام خود را در ردیف نام پیامبر (ص) قرار نمی‌دهند چه رسد به اینکه آن را در عرض نام خدا قرار دهند و توصیه کنند به همان میزان که نام خدا را صدا می‌زنید ده بار نیز نام پیامبر (ص) و ده بار نیز نام تک تک ائمه (ع) را صدا بزنید و خدا را به آنان قسم دهند. 7- ائمه (ع) در دعاها نام ائمه بعد از خود را ذکر نمی‌کرده‌اند. این دعا چگونه می‌تواند از امام صادق (ع) باشد در حالی که بزرگترین شاگرد امام صادق (ع) یعنی زراره بن اعین نام امام بعد از استاد خود، امام صادق (ع) را نمی‌دانست و بعد از وفات امام صادق (ع) فرزند خود را به مدینه فرستاد تا جانشین او را بشناسد.




سه‌شنبه‏، 06:45 قبل از ظهر‏

از mmj** سیدبن طاوس متوفی 664هجری است!