رفع گناه، گناه، جلب محبت

همان گونه كه اعمال صالح و نيكوي انسان به واسطه برخي گناهان حبط و تباه مي شود، بعضي از اعمال نيك نيز سبب تكفير و از بين رفتن گناهان مي گردد. در قرآن و روايات راهها و مصاديق فراواني كه موجب از بين رفتن گناه و آثار و عوارض آن، بلكه تبديل سيئات به حسنات شده است. از مجموع آنها اين مطلب به دست مي آيد كه ايمان و عمل صالح و توبه و ترك گناهان كبيره، مطمئن ترين راه از بين بردن گناهان گذشته و جلب محبّت الهي است. در ذيل به برخي از آنها اشاره مي شود:
* ايمان و عمل صالح

قرآن كريم مي فرمايد: والّذين آمنوا و عملوا الصالحات لنكفّرنّ عنهم سيئاتهم؛ كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته انجامي مي دهند، گناهان آنان را مي بخشيم.

پس بايد كوشيد از طريق ازدياد معرفت و شناخت خدا و آگاهي از نعمتهاي مادي و معنوي او و انجام عمل صالح، ايمان را تقويت نمود.

* توبه و انابه

توبه و انابه و بازگشت از گناهان سبب محو و از بين رفتن همه گناهان كبيره و صغيره مي گردد.

آيات ۶۸ و ۶۹ سوره فرقان به مرتكبين برخي گناهان كبيره وعده عذاب مضاعف و خلود در جهنم داده، سپس فرموده است: مگر كسي كه توبه كند و ايمان بياورد و عمل صالح انجام دهد كه در اين صورت خداوند (نه تنها) گناهان او را مي بخشد (بلكه) سيئات و بديهاي اعمال آنها را به حسنات تبديل مي كند.

پيامبر اكرم(ص) فرمود: لكلّ داء دواء و دواء الذّنوب الاستغفار؛ براي هر دردي، درماني است. درمان بيماري گناهان توبه و استغفار است. از راه توبه است كه مي توان محبّت الهي را جلب نمود و محبوب حق تعالي گشت.

امام باقر(ع) فرمود: همانا خداي متعال از توبه بنده گناهكار خويش بسيار فرحناك و خشنود مي گردد؛ خشنودتر از مردي كه در شب تاري شتر و توشه خود را گم كند و سپس پيدا نمايد. در حديث قدسي آمده است: اگر آنان كه از درگاه من روي برتافتند و به معصيت الوده گشتند، مي دانستند چقدر مشتاق آنان هستم (و از بازگشت و توبه آنان خشنود مي گردم)، از شدّت شوق و شعف، جان مي سپردند.
ادامه دارد...