رفتارهای همسر

بسم الله الرحمن الرحیم.
با عرض سلام و خسته نباشید.

من دو سال و ده ماهه که ازدواج کردم. البته 5 سالی می شه که آشنایی ما شروع شده و تقریبا از همون اوایل محرمیتمون مشغول تذکر دادن به همسرم بودم که این کار که انجام دادی به جا نبود و این که گفتی روشش نبود و ....
اوایل که از دست سادگی بیش از حدش تو حرفاش و کاراش کلافه بودم که الان کمی بهتر شده.
در مورد اینکه با هر کدوم از افراد فامیل چطور باید رفتار کنه باید قشنگ لقمه رو می جویدم و توی دهنش می ذاشتم تا متوجه می شد و با اینکه بخوای یک اشاره به اخلاقیات خشک فلان خانواده بکنی تا متوجه بشه که خیلی نباید با اینا صمیمی بشه مثلا، فایده نداشت. .....
گاهی حتی با اینکه چندین بار هم راجع به اخلاقیات خاصشون می گفتی باز هم نمی گرفت تا اینکه حتما یک دعوایی و یک دلخوری با طرف پیش می اومد تا اون موقع آقا شیر فهم می شدن!!!
بعد هم می گفتن تقصیر شما است که فامیلتون و رفتارا تون پیچیده است . فامیل ما این طوری نیست....
منم متاسفانه بلد نیستم چطوری باید حرف بزنم و همه چیزو صاف و پوست کنده می گم..... منم بهش می گفتم که بله توی فامیل شما همه مردا خاله هستند و موقع حرف زدن هم رو حرفاتون فکر نمی کنید و هر هرفی می زنید و ناراحت هم که می شید زود فراموش می کنید. معلوم نیست تو سی سالته و هنوز رفتار و اداب اجتماعی بلد نیستی .... از بس خانواده هاتون همش خودتون با خودتون بودین هیچی یاد نگرفتی و ...
تعجب نکنید..... درسته من اینقد رک همه چیزو می گفتم ولی بیشتر مواقع همسرم هم هیچی نمی گفت و خیلی مواقع حرفامو تایید می کرد و به راهکار هایی که می دادم گوش می داد.
حالا خیلی بهتر شده ... ولی
هنوز خیلی از رفتار هاش رو داره و خیلی چیزا رو خوب و بدشو نمی دونه....
مثلا همی ن الا ن به مادرش زنگ زده بودن و بهشون می گقتن که : خب این فامیل نمی خوان بچه دار شن؟ آقا گفته باید بچه دار شین...."
من بهش می گم این حرفای خاله زنکی چیه؟ اومدیم اینا مشکل داشته باشن . پس فردا مامانت می ره هر جا می شینه می گه م... گفته فلانی نمی خواد بچه دار بشه؟ و فلانی هم می شنوه و بدش می اد و می گه م.. چه قدر خاله است.
آخه من همیشه از مردای خاله بدم می اومد.....
خدایا نمی دونم باهاش چیکار کنم؟
بدتر از همه اینکه الان دیگه مثل قبل هم نیست. بعضی وقتا که به رفتاراش انتقاد می کنی ....به شدت عصبی می شه و به طور لفظی و یک بار هم حتی با یک دست درازی کوچولو جوابمو داد که منو حسابی غمگین کرد.
الان ما یک تو راهی هم داریم و من نباید زیاد غصه بخورم ولی نمی دونم باید از دست این رفتار های همسرم که انگار درست بشو هم نیست چیکار بکنم؟!!
تقصیر منم هست ولی من همسرم رو کامل می خوام و کوچکترین نقصی برام قابل قبول نیست!.....
جالب اینجا است نقایص همسرم بیشتر چیزایی هستند که من بیشتر از شون فراری بودم....
مثلا من همیشه دوست داشتم همسرم خوب و بد حرفاشو بدونه و اینکه کجا چه حرفی بزنه.... یا اینکه همسرم زود عصبی نشه.... و از کوره در نره....
البته اون خدا رو شکر ویژگی های خوب هم زیاد داره.... مثلا .... حقوق همسرش رو می دونه و سعیشو میکنه که بهشون احترام بذاره .... تحملش تو بعضی موارد بیشتر از منه و نقایص منو بیشتر تحمل می کنه... سلیم النفسه و با خداست.

خلاصه من زیاد از همسرم بد گویی کردم . لطفا هر جاشو خودتون صلاح می دونید حذف کنید.
ممنون می شم راهنماییم کنید.