دلیل بی برکتی مال ها

چرا مال ها بی برکت شده اند؟!

با توجه به این نکته که بیان شده رزق از آن خداوند است و رزاقیت تنها صفت مطلق برای خداوند می باشد ،
سؤال قابل طرح این است که اگر روزی دهنده هر بنده‌ای خداست و آنکه از راه حرام کسب معاش می‌کند گناهکار است، چگونه خداوند نسبت گناه (روزی او را به خود) می‌دهد و حال آنکه به حسب عقل و نقل ، نسبت هر گناهی از خدا نفی شده است و او منزه است از اینکه چیزی را نهی کند و آنگاه به آن فرمان دهد و یا چیزی را نهی کند و راه رزق را در آن منحصر سازد؟
پاسخ این سؤال این است که رازقیت عامی که خداوند در قرآن بیان فرموده۱ برحسب تکوین است نه تشریع .

همه چیزهایی که آدمیان یا موجودات دیگر در این عالم از آن بهره می‌برند خداوند آفریده و راه استفاده از آنها را برای ایشان مقرر فرموده است ، هرچه هر انسانی می‌خورد و می‌نوشد و می‌پوشد و… خدا آفریده و در دسترس او قرار داده است ، پس خداوند رازق و رزاق همه است ، مؤمن باشد یا کافر، متقی باشد یا فاجر.
ولی برحسب تشریع ، خداوند مقرر فرموده که این مواهب خدادادی را از راه مشروع، یعنی مطابق دستور او به دست آورند و به طریق مشروع هم مصرف کنند، و در این صورت است که رزق به صفت حلال متصف می‌گردد، و هرگاه از طریق نامشروع به دست آورند و مصرف کنند به صفت حرام متصف می‌گردد، و از این جهت روانیست به خدا نسبت داده شود، هرچند برحسب تکوین و آفرینش هر دو از خداست.

خلاصه آنکه : همه وظیفه خوار و جیره‌خوار خداوندند ، چیزی که هست بعضی این جیره را از راهی که او مقرر کرده می‌گیرند و بعضی از غیر آن راهی که مقرر فرموده است ، دریافت می کنند .

چه شده که رزق ها بی برکت شده اند؟

برای پاسخ می بایست به آیات و روایات رجوع کنیم . خداوند در قرآن می فرماید: «انسان هایی که یادی از نعمت خدا نمی کنند آن هنگام که نعمتی بر ایشان می رسد، شکرش را به جای نمی آورند، چگونه باید متوقع باشند بهره های روزی نزدشان جاودان و ماندگار باشد؟!» به هنگام صرف غذا با نام خدا شروع و با کلمه الحمدللّه به اتمام می رساند که اتمام با الحمدللّه و یاد خدا بودن شکر خدا است . تا خدای متعال به خاطر نعماتش شکر نشود، رزق و روزی از برکت می افتد.