خطابهای مفرد

وَ ما تَكُونُ في‏ شَأْنٍ وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَ لا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُودا ( آیه 61 سوره یونس )و در هيچ كارى نباشى و از سوى او [=خدا] هيچ [آيه‏اى‏] از قرآن نخوانى و هيچ كارى نكنيد، مگر اينكه ما بر شما گواه باشيم‏.
چرا در این آیه ابتدا خطابها مفرد است و ناگهان خطاب عوض می شود در حالی که معلوم نیست اگر مخاطب پیامبر است چرا ناگهان خطاب بعد ا ز آنکه مفرد آمده جمع می آید؟ این نوع سخن گفتن الان میان کسی رسم نیست که ناگهان از خطاب مفردی که به شخص مقابل خطاب می شد دست شسته و به خطاب جمع روی آورند. چرا قرآن این گونه سخن گفته ؟ آیا نمونه دیگری هم در قرآن از این سبک هست؟