خشنودی خدا

به نام خداوند بخشنده مهربان

این نوشتار را با گفتار خداوند بزرگ آغاز می کنم:

قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ وَ يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ(1)

بشما رسيد از خداوند نور و كتاب آشكارى كه هدايت ميكند بآن خداوند كسى كه تبعيّت كند از رضايت او براه‏هاى صلح و صفا و آنها را بيرون مى‏آورد از تاريكيها بسوى نور و آنها را هدايت ميكند براه راست اين آيه دلالت ميكند بر اينكه خداوند ادلّه يقينى در كتاب برقرار كرده است كه با آن هدايت كند كسى كه تبعيّت كند از رضايت او و تبعيّت از راه‏هاى صلح و صفا و آن راه‏هائى كه استفاده شود از آن احكام خداوند از روى يقين و چون ممكن نيست از كتاب و مجتهدين، پس آن براى معصومين است، پس يا اختصاص پيدا ميكند بخود پيغمبر (ص) پس لطفى كه حاصل مى‏شود براى مكلّفين مخصوص زمانش ميباشد و آن ترجيح بلا مرجّح است و يا اينكه اختصاص به پيغمبر (ص) پيدا نكند بلكه مشترك باشد ميان او ميان امام، پس ناچار در هر زمانى امام، معصومى بايد باشد كه طريق صلح و صفا را بشناسد و آن راههاى يقينى و آيات كتاب نسبت باو نور باشد براى اينكه نيست چيزى در هدايت مانند نور؛ زيرا آن بينائى يقينى را ميرساند كه هيچ شكّى را نميپذيرد بدين جهت است كه تشبيه كرده است بآن راههاى كتاب و آن ممكن نيست مگر براى معصومى كه نفسش قدسى باشد و علم نسبت بنفسش فطرى باشد و آن همان حقّ است.(2)

تلاش در راه کسب رضاي الهي

مقام معظم رهبری(مدظله العالی) می فرمایند:
خدا را بايد از خودمان راضي کنيم همه مان هم بايد اين کار را بکنيم هيچ کس نگويد که اول، فلان کسان خدا را از خودشان راضي کنند؛ اول و دوم ندارد؛ همه بايد در راه کسب و تحصيل رضاي الهي تلاش کنيم. رضاي خدا، با تقواي من و شماست .
علايم ايمان، گناه نکردن، از خدا ترسيدن، با بندگان خدا خوب بودن، با دشمنان خدا خصم و سرسخت بودن، از اختلافهاي کوچک برادران راحت صرف نظر کردن ، و با دشمنان ذره ذره را به حساب آوردن است. در مقابل مؤمنين، فروتن باشيد و خودتان را ذليل بگيريد؛ «اذله علي المؤمنين»(1) . اين، با شاخ و شانه کشيدن با همديگر، نمي سازد. اين، با محبت و گذشت و مدارا ايجاد مي شود. تقوا، اينهاست. تقوا در مسايل مالي، تقوا در مسايل ناموسي ، تقوا در مسايل شخصي، تقوا در مسايل سياسي، بخصوص تقوا در مسايل کاري را مهم بينگاريد. بدانيد که در حرکت تقوايي اين کشور و اين ملت، آن چنان اوج و رونقي به حرکت اين ملت داده خواهد شد که چشم دنيا را خيره خواهد کرد.
هر جايي که ما نمايشي از تقوا ديديم، همين اثر را هم ديديم . فتوحات ميدان جنگ، همين طور بود . خرمشهر، با تقوا به دست آمد. به وسيله ي تقوا و اتکال به خدا بود که دشمن در جنگ هشت ساله شکست خورد . هيچ شکستي، فضاحت بارتر از شکستي که دشمن در جنگ هشت ساله خورد، نيست. اينها، مبالغه نيست.

بارها اين نکته را عرض کرده ايم که اگر شرق، و غرب، اروپا و ناتو و ورشو، ارتجاع منطقه و همه و همه، پول و سلاح و تبليغات بريزند، براي اين که يک قسمت از کشور را جدا کنند، يا دولت را ساقط نمايند، يا جمهوري اسلامي را از بين ببرند و بعد از هشت سال نتوانند ، اين بزرگترين شکست آنهاست . ما با تقوا توانستيم اين پيروزي را به دست بياوريم؛ بعد از اين هم همين طور است. امام (رضوان الله تعالي عليه) ، براي ما آيت تقوا بود. هر چه موفقيت در کار اين انقلاب بود، در درجه ي اول، ناشي از تقواي قلبي آن رهبر و پيشوا و مجسمه ي تقوا بود.

پي‌نوشت‌ها:

1- سوره ی مائده؛ 15.

2 - برگرفته از كتاب ألفَين؛ ترجمه وجدانى، صفحه 506

3- سوره مائده؛ 54.

منبع: حديث ولايت ، جلد چهارم، ص 208-207.