بنى هاشم

با سلام

در اين نوشتار برآنيم تا شعار ((الرضا من آل محمد)) را بررسى كنيم; شعارى كه عباسيان با تكيه بر آن توانستند بسيارى از بنى هاشم و شيعيان آنان ـ به ويژه ايرانيان ـ را با خود همراه كرده و مدت ها چهره واقعى خود را در پشت آن پنهان سازند.
اين بررسى, در چهار محور الرضا در لغت عرب, الرضا در عرف مسلمانان در دو قرن نخست هجرى, الرضا در دعوت عباسى و الرضا نزد دعوت شدگان تقديم مى گردد.

الرضا در لغت عرب
الرضا اسم از رضى يرضى است. الرضا مصدر است و به عنوان وصف و به معناى اسم مفعول مىآيد. گفته مى شود: رجل رضى اى مرضى عنه: مرد پسنديده شده; رضى الشىء, رضى بالشىء و رضى عنه, فالشىء مرضو و مرضى اى اختاره و قنع به, يعنى آن را انتخاب كرد و به آن قانع شد, شىء موردپسند است.
در كاربرد الرضا, مفرد, مثنى و جمع و نيز مذكر و مونث يكسان است; گفته مى شود: هو رضى, هم رضى. و نيز: رضيت الشىء و ارتضيته, فهو مرضى; آن چيز راپسنديدم, پس آن پسنديده است. و رضيه لذلك الامر فهو مرضو و مرضى:(1) او را براى آن كار پسنديد, پس او پسنديده است.
در قرآن, در آيه 100 سوره توبه آمده است: ((لقد رضى الله عن المومنين)) خداوند از مومنين راضى شده است و نيز در سوره مجادله آيه :22 ((و رضيت لكم الاسلام دينا)) اسلام را دين شما پسنديدم و در سوره مائده آيه :119 ((رضى الله عنهم و رضوا عنه.))