انسان شناسی،فطرت،انسان،دین

نظر من این است:
فطرت به عنوان یک ویژگی ذاتی انسان و نه نیرویی خارجی و جدای از وجود انسان ، و به عنوان یکی از زمینه های دین پذیری است که با وجود فرد یکی شده و فرد را در مسیر می برد.
و دین به عنوان پاسخی است منطبق با فطرت در جریان زندگی که پذیرفته می شود.البته عقل هم برای پذیرش دین در کنار فطرت عمل می کند که موضوع بحث ما نیست.

سوال من این است که آیا فطرت نیاز به دین را ایجاد می کند یا فقط کشاننده فرد به طرف دین است؟