ارجح

سلام ...
امیدوارم که خوب و خوش و سلامت باشین ...
سوالی که برای من پیش اومده این هست که ... اگر عقل من با حکم یک فقیه در تضاد بود آیا باید حکم اون فقیه رو بپذریم ... و نسبت به این قضیه تو اون دنیا مورد بازخواست قرار نمیگیرم ...

اجازه بدین کمی مستند تر و با ذکر دو مثال بحث رو ادامه بدم ...

مثال اول : دبیرستانی که من توش درس میخوندم ... فوق مذهبی بود و در دوران دبیرستان هر سه سالش ... همیشه یه کلاس احکام Advanced داشتیم ... دیگه هممون احکام امام خمینی رو حفظ شده بودیم ... یادمه زمان کنکور دادنمون بود ... یکی از بچه ها دست بلند کرد و از معلم پرسید ... خانوم هیچ راه حلی برای اینکه ما امسال روزه نگیریم وجود نداره ... این 30 روز ... روزه نگیریم به جاش یه زمانه دیگه روزه بگیریم ... خانوم معلم هم گفت نه !!! ولی یه راه بهتون نشون میدم که میتونین ازش استفاده کنین ... شما سحر بلند میشین ... سحری میخورین ... دم ظهر که شد ... قبل از اذان ... دستتون رو میکنید تو حلقتون و بالا میارین ( ببخشید کلمه دیگه ای نتونستم پیدا کنم ) در اینصورت به جای اینکه 30 تا 60 روز روزه بگیرین ... کافی هست که 30 روز روزه بگیرین ... چون اگر از قصد هم عمل بالا آوردن رو انجام بدین ... طبق فتوای امام خمینی کافی هست معادلش یک روز روزه بگیرین ... اینجوری بود که در ماه رمضون دور و بر 60 تا 70 تا دم ظهر و زنگ تفریح میرفتن جلوی روشویی و ....

مثال دوم : چند وقت پیش آقا رضا مطلبی رو تو سایت عنوان کردند مبنی بر ازدواج با فرزند خوانده و شرعی بودن این عمل رو پرسش کرده بودند ... که پاسخگوی محترم سایت ... به نقل از یکی از مراجع عنوان کردند اگر منع نسبی نداشته باشه ... مشگلی در مورد ازدواج با فرزند خوانده وجود نداره ه ... یعنی یه مرد 60 ساله میتونه بره یه دختر 4 ساله رو به فرزند خوندگی بگیره و بعدش هم ...

خوب !!!
به نظره من و با عقل ناقصی که من دارم این حرف ها و این صحبت ها مشگل دارند ... آیا اگر من این چیزها رو میشنوم و نسبت بهش اعتراضی نکنم گناهکار نیستم ؟؟؟ آیا باید مغز خودم رو در پذیرش چنین چیزهایی که اصلا عقلایی نیستن آماده کنم و بگم حکم حکم خداست ؟؟؟ آیا اگر من مرجع تقلیدی داشته باشم و ایشون چنین اعمالی رو جایز بدونن ... نسبت به اینگونه امور تو اون دنیا بازخواست نمیشم ...

ممنون از پاسخگوئیتون ...