ارتباط صمیمی در خانواده

با سلام خدمت شما و تشکر از سایت خوبتون.
ببخشید یکم مطلب طولانیه ولی خب ممنون میشم جوابمو بدین. میخواستم درباره اختلافم با پدرم ازتون مشاوره بگیرم. من 15 سالمه و مقید به احکام دینی هستم (شیعه دوازده امامی) و پدرم حدود 40 و دبیره. من فکر میکنم که تا حدود 7 سالگی مورد توجه پدرم بودم و بعد از اون این رابطه کمرنگ شد. از نظر پدرم در رابطه با این فاصله مادرم مقصره به خاطر اینکه در مورد شیطنت‌های من به پدرم شکایت می‌کرد و کم کم موجب این فاصله و کمرنگی ارتباط احساسی من و پدرم شد.( در صورتی که مادرم در این موارد از پدرم کمک می‌خواست ولی پدرم برخورد شدیدی به من نشون می‌داد که موجب ناراحتی و اعتراض مادرم میشد و منجر به اختلافشون باهم میشد(.

از اونجایی که من بچه‌ای بودم که از لحاظ هوشی نسبت به هم سن و سالام بالاتر بودم ، یا بهتر بگم خیلی مسئله‌هام زودتر از سنم اتفاق افتاد؛ انتظارات زیادی از پدرم داشتم و یک نمونش اینکه از سن 9 سالگی موبایل میخواستم و این مغایر با شرایط خانواده بود و اونا با موبایل داشتنم در اون سن مخالف بودن. یا مثلا در رابطه با فضای مجازی و اینترنت در 13 سالگی با پدر و مادرم درگیر بودم و میگفتن هنوز زوده؛ در صورتی که خیلی از همسالام زودتر از این اینترنت و فضای مجازی رو در اختیار داشتن. و بالاخره تونستم در همون سن (13 سالگی) به خواستم برسم. به طور کلی انتظارات من در مسائل مختلف از پدر و مادرم زیاد بود و اونا رو به دردسر مینداختم. اما اونا هم تو بعضی از مسائل کوتاهی میکردند. و شرایط به همین منوال ادامه پیدا کرد. ارتباط من با مادرم نسبتا خوبه ولی رابطه خیلی جالبی با پدرم ندارم و احساس میکنم خیلی از رفتارهای پدرم در برخورد با مسائل غیر منطقیه. برای مثال در سال ششم دبستان موفق شدم تقدیرنامه بگیرم و وقتی با خوشحال به خونه اومدم و تقدیرنامه رو به پدرم نشون دادم با برخورد سردی گفت که این ارزشی نداره ( چون میگفت بچه‌های کلاس همه تنبلن و بهتر بودن تو از افراد تنبل کار باارزشی نیست. اما خب خیلی از بچه‌ها اینو نگرفته بودن.) پدر من نیازهای مادی من رو تأمین میکنه ولی از لحاظ عاطفی کوتاهی میکنه. (البته این موضوع در مورد مادر من هم صادقه ولی خب در هر حال پدرم به شکل غیر عادی نیاز عاطفی من رو در نظر نمیگیره.) من هم آدم آرومی نیستم و موقع اختلاف نظر و ناراحتی زبونمو کنترل نمیکنم و با تندی جواب میدم، به طوری که پدرم گاهی وقت‌ها ترجیح میده بامن صحبت نکنه.( البته این کنترل نکردن زبونم در طی زمان طولانی به دلایل زیادی به وجود اومد. در هرصورت من در صدد ترک این رفتارم هستم و میخوام مشکلمو حل کنم و دنبال مقصر نیستم(.

حالا چند تا سوال دارم:
1)چطور میتونم این رابطه رو بهتر کنم؟

2) برخورد من وقتی که پدرم غیر منطقی عمل میکنه باید چطور باشه؟

3)آیا نیاز به مشاوره حضوری دارم یا نه؟