آیا توسل جستن به اولیا شرک است؟ (اطلاع اولیاء از ما؟)

یعنی شما میخواهید بگویید که بر سر منبر عوام فریبی میشود؟

حامد گرامی درود یکم- کلکم راع و کلکم مسوول دوم- امام حسین قیام نکرد جز برای احیا امر به معروف و نهی از منکر سوم- هدف وسیله را توجیه نمیکند. این کمونیستها بودند که برای ما تبلیغ میکردند، هدف وسیله را توجیه میکند. چهارم- من تنها میخواهم نشان دهم، که سوز درون من از کجا آمده و رنجم میدهد. شما اینجا یک چیز میگویید و آنچه که مردم انجام میدهند، چیز دیگریست. اگر سخن شما را بپذیریم، بود و نبود چنین دانشی که شما دارید به چه درد میخورد؟ یعنی شما میخواهید بگویید که بر سر منبر عوام فریبی میشود؟

سلام
بلکه باید بگردید فرد شایسته ای که واقعا وزنه 500 کیلویی را بلند می کند پیدا کنید . خداوند متعال نیز از میان بندگانش شایستگان را برای وساطت بین خود و خلق انتخاب می کند لذا فرمود :
و اذا جائتهم آیه قالوا لن نومن حتی نوتی مثل ما اوتی رسل الله الله اعلم حیث یجعل رسالته ( انعام 24 )

سلام

خداوند به حقیقت بسیط خداوندی اش به همه نزدیک است این چه ربطی به من و شما دارد ؟ آیا من و شما هم به همان آندازه به او نزدیکیم . هروقت شما هم به همان اندازه سعه وجودی یافتی بی واسطه از او حاجت بخواه . و باز عرض می کنم طلب شفاعت و توسل اسباب منصوب الهی اند همانطور که ما برای درمان به نزد پزشک می رویم در عین حال شفا را از خدا می دانیم برای گرفتن حاجت به درگاه آبرومندان نزد خدا می رویم و دادن حاجت را از خدا می دانیم . می بینید که مساله شفاعت و توسل از قانون اسباب خارج نیست اما شما اسباب پیش چشم ظاهر را می بینید و تایید می کنید اما اسباب باطنی را که نمی بینید و انکار می کنید اما خداوند این اسباب را به ما معرفی فرمود و بعضی به ایمان آنرا باور کردند و بهره مند شدند و بعضی انکار کردند و محروم ماندند .
خلاصه حرف بسیار است . اگر بدنبال حقیقت هستید لطف فرموده یک دوره خوب مطالعه کنید مثلا در همین موضوع خلافت یا امامت یا انسان کامل . بعد ببینید مساله چطور است .
موفق باشید

دوست عزیز شما که این همه تاکید دارید ما از قرآن برایتان آدرس بیاوریم و می فرمایید«خب تنها چیزی که در آن شک نیست وحی خداوند در قرآن است»چگونه اعتماد نمودید به موبدان خودتان؟
آیا احتمال نمی دهید آنها خطا ویا اشتباه نموده باشند؟
همچنین از کجا مطمئن هستید که گاتها آموزش خداوند است؟

من دو ساعت سخنرانی شادروان علامه جعفری در باره چرا مرگ برای شهیدی از کربلا شیرین تر از عسل است گوش کردم. هم لذت بردم و هم راهنمایی برای زندگیم شد. هیچ اشکی هم در نیامد و ... اما هر روضه و شماری از سخنرانیها که از صدا و سیما شنیدم، هم آزرده شدم و هم چیزی نیاموختم. اگر اینکار ها سودی داشت، وضعیت بازار و دادگاه و کلانتری و خیابانها این نبود که هست.

راستش منهم درست نمیدانم، تنها میدانم که فرقه اسماعیلیه، اسماعیل را امام میدانستند و دوازده امامی ها برادر دیگر را. یا حنفیه، ابو حنیفه را امام میدانستند و دوازده امامی ها کس دیگر را. راستش میخواهم این را بگویم که شما بدون سندی از قرآن که چه کسانی اولیا و امام و ... هستند، یک چیز میگویید و دیگران چیز دیگر. برای نمونه پیروان مذهب تسنن با همین قرآن و دانش عربی و شناخت روحانیانشان و .... قبول ندارند که فرزند امام یازدهم، قایم آل (ع) محمد است.

سخن شما را درست نفهمیدم. منظور شما اینست که امامان و امامزادگان و .... اولیا و توانی فرا بشری امروزی دارند و میتوانند خرق عادت کنند. با توجه به سخن پیشین شما که این توان روحی است نه جسمی، پس اینکه هم که در جهان دیگری جز این جهان هستند، از همان توان برخوردارند. درست است؟

هنگامی که از الله میگویید، تنها سند رابطه انسان با خداوند از را وحی و جبرییل در باور شما قرآن است. مگر آنکه به ختم نبوت باور نداشته باشید و بگویید که نه ارتباط خداوند با انسان از راه وحی و ... ادامه دارد. این که با ختم نبوت همخوانی ندارد. اگر آن را بپذیریم، سند این نکته کجاست؟ چرا ادعای من پذیرفته نیست و ادعای فلانی پذیرفته است؟

حامد گرامی درود شما باز هم میگویید خدا. تنها سند شما از خداوند قرآن است. سند اریه کنید که فلان کس شایستگی وساطت دارد. دیگر اینکه سوره انعام آیه 24 این نیست. در جستجو هم نتوانستم آن را بیابم. بجایش در سوره انعام این آیه را یافتم، البته در اینجا واژه ولی را سرپرست معنا کرده است. بگو آيا غير از خدا پديدآورنده آسمانها و زمين سرپرستى برگزينم و اوست كه خوراك مى‏دهد و خوراك داده نمى‏شود بگو من مامورم كه نخستين كسى باشم كه اسلام آورده است و [به من فرمان داده شده كه] هرگز از مشركان مباش (۱۴)

حامد گرامی درود یکم- خواهشمندم که معنای زبانشناختی شفاعت را برایم بیان کنید. دوم- آیاتی که برایم نوشتید، سه برگردان فارسی را در سایت پارس قرآن خواندم. برداشت من این است: مردم در گذشته به شفاعت باور داشتند و با اعتماد به شفاعت شرک و کفر و گناه میکردند. در این آیات هشدار داده شده که خداوند هیچ شفاعتی را نمیپذیرد، مگر خودش راضی باشد و بخواهد. در اینجا دو نکته هست: یکم- در هیچکدام نشانی نبود که امامان از خداوند اذن شفاعت دارند. دوم- باز هم همه چیز به خداوند و رضایت او وابسته است. از این رو چه نیازی است که جز خداوند از کسی دیگر شفاعت بخواهیم؟ باز هم تاکید میکنم که امامان و اولیا به عنوان آموزگار برای شناخت راه درست به دست آوردن رضایت خداوند، جایگاه خود را دارند و از این دیدگاه هیچ سخنی نیست.

حامد گرامی درود پس ادعونی استتجب لکم چه میشود؟ برای اینکار شرطی قایل نشده اند. باز هم این ادعای شماست اگر سند قرآنی دارید بفرمایید و گرنه نخواهم پذیرفت که خداوند برای برآوردن نیاز ما به واسطه و شفاعت نیاز دارد. برای انتصاب این افراد خاص برای شفاعت و وساطت و توسل هم هنوز سندی ارایه نکرده اید. کتاب انسان کامل از استاد مطهری را خوانده ام. اما برداشت من چیز دیگری بود.

سلام
در صحت و سقم اعمال دینی مسلمانان معیارهای مشخص وجود دارد . تاثیر و تاثر من و شما هم معیار نیست . و اما در مورد گریه بر امام حسین ع نه تنها از نظر قرآن گریه بر مصائب اولیاء جایز است بلکه ممدوح است قرآن در مورد گریه یعقوب علیه السلام بر یوسف ع که گم شده بود ( نه کشته عطشان ) می فرماید :
قال یا اسفی علی یوسف وابیضت عیناه و هو کظیم ( یوسف 84 )
حضرت یعقوب آنقدر بر یوسف گریست که چشمانش سفید شد
پیامبر ص و ائمه ع همه بر حسین شهیدع گریسته اند بلکه به نقل روایات همه انبیاء گریسته اند
حسین کشته اشکهاست
این گفتنی نیست
چشیدنی است
و روایت فرمود :
از حسین ع حرارتی در دل اهل ایمان است که هیچگاه خاموش نمی شود
غم مرگ محبوب را محب می داند
امیدوارم با مرگ عزیزانتان به این امر آزموده نشوید
و آخر اینکه من از شما به سند دینم آگاهترم . زبان قرآن زبان اجمال و زبان روایات زبان تفصیل است و پیامبر ص هم در آخرین روزهای عمر شریفشان قرآن و عترت را باهم عامل رهایی امت از گمراهی معرفی کردند اگر قرآن به تنهایی کافی بود به قول شما اینهمه اختلاف پیش نمی آمد . قرآن قانون اساسی سعادت و کمال است هرکس انتظار داشته باشد قانون اساسی به همه جزئیات بپردازد انتظارش غیر منطقی است . لذا عترت در کنار قرآن قرار داده شد تا اصول قرآن را بر مسائل تطبیق و آنرا تفسیر بفرمایند . حرفهای شما را حتی اهل سنت که قرآن مدار هستند قبول نمی کنند . آنها نیز سنت پیامبر ص را مفسر قرآن و سند دینی می دانند .
موفق باشید

سلام
هریک از این مطالب خود مباحث فراوان دارد . اختلاف امت اسلام در مصادیق عناوین قرآنی ، اصل عنوان و آثارش را نفی نمی کند . همه مسلمانان به پیامبر و ولی اعتقاد دارند و صدور خوارق عادت را بدست آنها قبول دارند چه اینکه صریح قرآن است . وقتی انبیاء گذشته بتوانند معجزه کنند دلیلی ندارد یک پیامبر دیگر نتواند و وقتی ولیی از اولیاء ( آصف بن برخیا وصی حضرت سلیمان ) را قرآن صاحب کرامت می داند دلیلی ندارد سایر اوصیاء و اولیاء نتوانند .

سلام
عجب است از شما که وساطت را نمی پذیرید . این همه انبیاء الهی که حالاتشان در قرآن مضبوط است مگر واسطه خدا و خلق در هدایت نیستند ؟
و اما توان قدرت ایشان در امور تکوینی هم در معجزاتی که آورده اند مشخص است . آیه 110 سوره مائده را ببینید که خداوند همه معجزات حضرت عیسی را به خود او منسوب می کند اما( باذنی ) یعنی به اذن الله . خوب حضرت عیسی برای چه اکمه و ابرص را درمان کرده ؟ از او خواسته اند که کرده . یا چرا مرده را زنده کرده ؟ چون خواسته اند که کرده . پس قدرت و توان هست . چه در امور مادی و چه معنوی . دقت دقت دقت
خوب بین حیات و ممات نبی و ولی چه تفاوت است ؟ او که با جسم این کارها را نکرد که با از دست دادنش قدرتش هم از دست برود بلکه به قول علی علیه السلام به قدرت نفسی انجام می شود که به نور پروردگارش روشن است .
دقت بفرمایید .
نمی دانم در نزد شما آقایان محترم زرتشتی عقل تا چه اندازه در فهم دین معتبر است . عقل را به ما داده اند که این حقایق رااز این الفاظ بفهمیم دیگر وگرنه عقل به چه دردمان می خورد ؟
موفق باشید

سلام
در قرآن کریم خیلی از مطالب به نحو کلی مطرح شده است مثلا بارها می فرماید : اقیموالصلاه نماز بپا دارید . آیا کسی می تواند مدعی شود که چون قرآن اقامه نماز را تشریح نکرد خواندن نماز به هر نحوی صحیح است . هیچ عالم بلکه عامی مسلمانی این را نمی پذیرد . قرآن کریم قانون اساسی است . لذا فرمود :
اطیعو الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم ( نساء 59)
یا فرمود :
انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوالذین یقیمون الصلاه و یوتون الزکاه و هم راکعون ( مائده 55 )
به عبارت دیگر خداوند متعال در کنار قرآن ، رسول و صاحبان امر را قرار داد تا مفسر اصول و کلیات قرآن و نگهبان دین باشند .
باز هم عرض می کنم هرکس از قرآن انتظار تفصیل و تشریح را داشته باشد انتظارش غیر منطقی است .

سلام
بلکه در آیه 33 انفال وجود پیامبر مکرم اسلام در میان امت را مانع عذاب الهی معرفی می فرماید که از اعظم آثار وجودی ولی الهی است .
تا خدا چه بخواهد و که را هدایت کند ؟
لطفا سوالهایتان را پراکنده و در پستهای مختلف ننویسید . متشکر
موفق باشید

سلام
لطفا سوالهایتان را پراکنده و در پستهای مختلف ننویسید . متشکر
موفق باشید

با سلام به دوستان بزرگوار
جناب آقای مهران چرا اینقدر مکابره می فرمائید؟جالب است شما به متونی که علمایتان برایتان به ارمغان آورده اند ومعلوم نیست اساسی داشته باشد ایمان دارید و با آن بر ما اقامۀ دلیل می فرمائید؟اما در مقابل تنها استدلال قرآنی از ما می خواهید؟و در هر جا که راه گریزی نمی یابید تنها سکوت می کنید؟!واز کنار آن می گذرید .
دوست بزرگوار در نزد تمام مسلمانان سنت پیامبر«صلی الله علیه وآله» حجت است وسنت آن حضرت قول و فعل و تقریر آن رسول مکرم است.واین سخنی است که خداوند در قرآن بیان فرموده که پیامبر اکرم«صلی الله علیه وآله» مبین قرآن است.

سلام

غم مرگ محبوب را محب می داند
امیدوارم با مرگ عزیزانتان به این امر آزموده نشوید

حامد گرامی
درود
این چیزی که شما نوشته اید، هیچ ایرادی ندارد. اما آنچه که در عمل انجام میشود، چیزی دیگر است. یک چکه اشک برابر با شسته شدن یک گناه... شما که میگویید که حق الناس را خداوند با شفاعت هم نمیبخشد. حق الله و حق النفس نیز نیاز به آموختن دارد، نه نیاز به اشک ریختن. این چیزی که من میبینم، ماندد در پوست است و نادیده گرفتن مغز. مانند آن گردو و بادام زینت شده ای که در سفره عقد میگذارند. در اصل این همان عیدانه ای است که به شرکت کنندگان میداندند. این در سفره جشن = نماز جماعت هم بوده است.
باز هم میگویم که سند مسلمان قرآن است. حدیث و سنت و روایت برای شناخت بیشتر این سند است. اگر از آن جدا شود، اندکی منحرف شود و ..... هیچ تفاوتی با تحریف و انحراف که به دینهای دیگر نسبت میدهید، ندارد. بهسازی را باید هر کس از خود آغاز کند، آنگاه به دیگران دستور دهد. رطب خورده منع رطب چون کند؟

با سلام و احترام جناب موبدیار مهران
( ای رسول ما)و اگر به هنگامى كه مرتكب گناهى شدند نزد تو آمده بودند و از خدا آمرزش خواسته بودند و پيامبر برايشان آمرزش خواسته بود، خدا را توبه‏پذير و مهربان مى‏يافتند.
اين آيه صريحا مى‏گويد كه آمدن به سراغ پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم و او را بر در درگاه خدا شفيع قرار دادن، و وساطت و استغفار او براى گنهكاران مؤثر است، و موجب پذيرش توبه، و رحمت الهى است.
افراد خطاكار بايد نخست خود توبه كنند و از راه خطا برگردند، سپس براى قبول توبه خود از استغفار پيامبر ص نيز استفاده كنند.
جناب موبدیار
بديهى است پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمرزنده گناه نيست، که شما می گویید "یک چکه اشک برابر با شسته شدن یک گناه " او تنها مى‏تواند از خدا طلب آمرزش كند قرآن نمى‏گويد: تو براى آنها استغفار كن بلكه مى‏گويد:" رسول" براى آنها استغفار كند، اين تعبير گويا اشاره به آن است كه پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم از مقام و موقعيتش استفاده كند و براى خطاكاران توبه كننده استغفار نمايد،....

هادی گرامی
درود
با هیچ یک از نوشته شما در این نامه سخنی نیست. میپذیرم ولی این چه ربط دارد به آنچه که من به چشم دیده و برایتان نوشته ام. مگر من در جایی خدای نکرده به توسل به عنوان آموزش ایرادی گرفتم؟ مگر من به اینکه خداوند به اذن خودش به کسی توانایی داده است، ایراد گرفتم؟ که شما اینها را برای من نوشته اید؟
ایراد من به شماست که اینهایی که به امامان و ولیان خداوند نسبت میدهید، مردم هم آنها را به امامزاده ها و بقاع و ... نسبت داده اند، درست نیست و با آنچه که شما در همین نامه نوشته اید، ناسازگار است.
این نامه شما درخواست شفا بیماری و برآورده شدن حاجات و ... را نشان نمیدهد. بلکه آموزش و تربیت خود انسان را نشان میدهد که به دلیل آن تربیت شدن، گناه پیشین او بخشیده خواهد شد.

با سلام و احترام
بر این اساس اگر با توسل به اولیا ئ الهی گناه کسی بخشوده و استغفارش پذیرفته شود، درهای رحمت الهی نیز باز می گردد، که تجلی این رحمت می تواند در برآورده شدن حاجات صحیحش باشد، و این مطلب با آیات قرآنی هماهنگ است.

هادی گرامی
درود
درست نفهمیدم. اگر از شما درست نقل نمیکنم، به من ببخشایید و یاد آورمیم کنید.
بدون برگشتن و جبران گناهی که انجام شده، نه توسلی است و نه پذیرش استغفار.
یا اینکه من گناهی کرده ام و بروم به فلان بارگاه و هی بگویم: امام .... (ع) هستیم فدات، نذرت فلان... استغفار میکنم..... و گناهم بخشیده میشود، بدون آنکه جبرانش کنم؟
ببین بحث ما سر درخواست درمان و برآورده شدن حاجات از امامان و امامزاده و ... است. نه یاد گرفتن و تربیت خدایی و برگشت به سوی خداوند.

من خود بارها از رحمت خدایی برخوردار شده ام، از توکل به او سودها برده ام؟ گوشمالی ها دیده ام و به راه درست بازگشته ام. به هر روی همه اش بدون توسل به امامان بوده است. تنها با توکل و خواستن از خودش.

حامد گرامی درود نزد ما مرگ، آغاز زندگی بهتر در جهانی بهتر است. از این رو با مرگ داغدیده نمیشویم. گریستن، امری غریزی است. با آن مبارزه ای نداریم ولی با سوگواری، نوحه، زاری و ... مخالفیم و آنها را مکروه میدانیم. رفتن دختر از خانه پدر به خانه شوهر سخترین چیز است ولی کدام پدر است که از ازدواج دخترش با یک شوهر خوب ناراحت باشد (با سختی اش و با همه غم دوری و ...) ما هنگام پیمان همسری (در خطبه عقد) به آروس (عروس) و داماد یاد آور میشویم هنگامی که خواست خداوند است به خرسندی جان بدهید. سوگواری اینگونه که من میبینم، البته با عقل خودم، یک انگیختگی احساسی است و ابزاری خوبی است برا ی عوام فریبی و بهره کشی از مردم ساده. این را از لشکری که یزید برای نابودی یک خارجی (حسین(ع)) را میبینیم تا بمبگذاران انتحاری امروزین. ببینید، همانگونه که شما مرده زنده کردن عیسی (ع) را سندی می آورید برای امکان خرق عادت کسی که شما او را ولی میخوانید، همانگونه هم میتوان برعکسش برای رد یک چیزی که شما دوستش دارید، دلیل آورد.

یک چکه اشک برابر با شسته شدن یک گناه... شما که میگویید که حق الناس را خداوند با شفاعت هم نمیبخشد.

این چیزی که من میبینم، ماندد در پوست است و نادیده گرفتن مغز.

باز هم میگویم که سند مسلمان قرآن است. حدیث و سنت و روایت برای شناخت بیشتر این سند است. اگر از آن جدا شود، اندکی منحرف شود و ..... هیچ تفاوتی با تحریف و انحراف که به دینهای دیگر نسبت میدهید، ندارد. بهسازی را باید هر کس از خود آغاز کند، آنگاه به دیگران دستور دهد. رطب خورده منع رطب چون کند؟

هر چیزی که علتش باشد، معلولش هم هست.

اشکال شما اینجاست که خودتان را به جای خدا گذاشته اید و به جای او سند محضری صادر کرده اید که فلان کس (خوب یا بد) فلان گونه (خوب یا بد) است.

بهاییانی هم که مرا به بهاییت تبلیغ میکردند، میگفتند که فلان کس فرستاده خداوند است. چون جهان از ارتباط با خدا خالی نیست، فلان کس هم با خداوند در ارتباط است و ..... ادعا سند میخواهد. شما مسلمانید، سندتان هم قرآن است. میخواهید از زیرش در روید، باشد با خداوند و پل چینوت. میخواهید مرا سرکوب کنید، هزار سال است که من سرکوب شده ام. اینهم باشد تا پل چینوت.

آنچه که شما در نظر نمیگیرید و ساده از روی آن میپرید، اذن الله است و آنکه این آقای بخصوص از اذن الله برخوردار است یا نه. شما خرد (عقل) را پیش میکشید. خب عقل و خرد نمیپرسد که این آقایی بخصوصی که شما برای او خرق عادت قایل هستید، چرا خودش را درمان نکرد، چرا پدرش را درمان نکرد؟ چرا در بوسنی مسلمانان را نجات نداد؟ چرا تا مردم مصر به پا نخواستند، حسنی مبارک نرفت؟ خب بیمارستانها را تعطیل کنید و بگویید همه بروند، حرم و آنجا شفا بخواهند.

اگر امامزاده ها را معتبر نمیدانید، چرا جلوی زنان را نمیگیرید تا برای بچه دار شدن به بی بی حیات کرمان نروند؟ شما با دعا نتوانستید باران ببارید، دست به دامن روسهای کمونیست شدید تا باران ببارانند. این را هم عقل میگوید. عقل میگوید، هر کاری یک علت دارد. علت را باید با دانش به دست آورد. .... عقل میگوید که خداوند آنچنان توانا، آنچنان دانا، آنچنان مهربان است که نیازی به شفاعت و توسل و .... ندارد.

من به دلیل ضعفهایی که دارم نیاز به آموزگار دارم تا به من بیاموزد. آن (خودم را میگویم) چارپاست که باید افسارش را بگیرند و به دشت سرسبز ببرندش.

آنوقت این مشکل پیش می آید که چه کسی ولی امر باشد و دیدگاه کدام درست است. و .... به راستی از خداوندی که این چنین ارحم الراحمین است، بعید نیست که روشی که شما یا ایشان یا من میگویم درست و یا نادرست است بپذیرد و یا رد کند؟ آین چنین خداوندی در روش نماز می نگرد یا در دلی که به نماز میپردازد؟

همه ادعای اسلام دارند و نماز میخوانند و به رسول اسلام (ص) متوسل هستند و ... باز هم میگویم همانگونه که خود نیز تاکید داردید خواست خداوند تنها اصل است

خداوند آنچنان دانا و توانا و مهربان است که نیاز و حاجت مرا خود میداند و نیازی به تضرع من و شفاعت و .... ندارد.

دیگر اینکه مرا آزاد گذاشته تا در چارچوب سامانه علت و معلول خود علت را برگزینم و خود معلول را تحمل کنم.

اگر هم برای من آموزگار در راه رسیدن (تقرب) به خداوند باشند، برای من سودمند خواهند بود وگرنه به صرف ادعا و زاری و تضرع و بخشش مال و طاعات و عبادات هیچ سودی نخواهند داشت.

سلام
1- اهداف عالیه ای در سوگواری برای سیدالشهداء است که امروز یکی از آنها را شاهدیم یعنی جمهوری اسلامی . این نظام را کسانی بپا کردند که سر منبرها با حب و راه حسین پرورش یافتند .
2- سوء استفاده احیانی از یک امر مطلوب نزد عقلا موجب نفی اصل آن نمی شود
موفق بشید

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

دوست گرامی جناب موبدیار مهران

من توهینی در سخنانم نمی بینم!!!
بله اسلام تنها قرآن نیست قرآن و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و بنا به فرمایش ایشان اهل بیت علیهم السلام در کنار هم است.

باتشکر - یاعلی

سلام
قدرت یک دانه اشک از قوت کسی است که برایش اشک می ریزند و حق الناس هم بدلیل خاص خودش از تحت آن خارج می شود . و جزء گناهان بخشوده شده نیست مگر اینکه دلیلی بگوید سیدالشهداء ضامن حق الناس هم می شود و خودش طرف را راضی می کند .

این حرف غیر منطقی را که گفته است

خوب و بد را خداوند به تفصیل در قرآن برایمان مشخص کرد نیازی به معیار دیگری هم نداریم

اولیاء الهی در نزد خدای تعالی از این ارزشمندترند . اگر بخواهد به گل روی یکیشان همه را هم می تواند به بهشت ببرد .
جناب معبدیار بنده از این مباحثی که طریق بی منطقی را می پیماید آزرده شده ام . لطف کنید با دوستان دیگر ادامه دهید .
تا اینجا که بنده دانستم چیز زیادی از اسلام نمی دانید جز همین جمله : سند دین شما قرآن است . و ظاهرا مشکلی شخصی با یکی از موضوعات دین ما دارید که شما را به وادی نفی بسیاری از حقایق کشانده و هرچه دلیل قرآنی هم می آوریم باز شما را کفایت نمی کند . اگر دنبال هدایتید از خدا طلب کنید که : ان هدی الله هو الهدی
موفق باشید

با سلام
زمانی رحمت الهی شامل حال مومن می شود که گناهانش پاک شود فلذا قرآن کریم می فرماید تا زمانی که امت تو ( ای رسول ما) استغفار می کنند( با شرایطش) عذاب الهی شامل حال آنها نمی شود. یکی از شرایط استغفار همان طور که عرض شد و ارجاع به سخن امیرالمومنین در نهج البلاغه داده شد ، جبران مافات گذشته اعم از حق الناس و حق الله است، اما نکته این است که توسل به اولیاء الهی خود زمینه ساز جبران گذشته بوده و موجب جلب رحمت الهی می گردد، اگر چه تعابیری که عموم مردم از توسل دارند ممکن است نابجا باشد، اما این امر به معنای موهوم بودن کارکردهای توسل نیست. چه بسیار افراد جدا از دین و آموزه های مذهبی بوده اند که با عنایت اولیا الهی موفق به جبران گذشته شده اند و همان توسل نخستین زمینه جبران را فراهم کرد.
رحمت الهی مصادیق بسیار دارد که یکی از آن برآورده شدن حاجت مشروع( تحت شرایط مذکور) است.

هادی گرامی
درود
این سخن شما هم با دانش اندک من از قرآن همخوانی دارد، هم با خرد من پسندیده است. آن را از شما میپذیرم.
تنها یک نکته است و آن این که مردم نیاز به آموزش دارند و این نکته را در بسیاری از زایران نمی بینم.

مهران گرامی
1- اینکه گاتها برای ما سخن خدا باشد اول الکلام است ؟چه دلیل عقلی برای ما وجود دارد که گاتها را کلام خدا بدانیم.
3-در بارۀ پیامبر اکرم«صلی الله علیه وآله»در قرآن کریم می خوانیم:«قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‏ إِلَی»یعنی در ست است که از لحاظ مادی مثل شما هستم اما یک تفاوت اساسی با شما دارم و آن این است که وحی الهی بر من نازل می شود. از طرف دیگر در سیزده آیه می فرماید:«اطیعوا الله و اطیعواالرسول».

با سلام و احترام
موبدیار مهران عزیز
از نظر قران زرتشتیان اهل کتاب هستند و با بت پرستان و ملحدان متفاوتند. نکته دیگر رفتار عموم مردم منعکس کننده نظر درست اسلام نیست، همواره باید آب را از سرچشمه جست، چه اینکه در طول مسیر به آلودگی ها ممزوج می شود.

چرا قیاس مع الفارق می نمائید؛پیامبر«صلی الله علیه وآله» هنگامی که قرآن را تبیین می نمایند و مرجع دینی مسائل هستند فردی عادی هستند؟یا باز متصل به مبداء غیبند؟
اما اینکه ملاک تشخیص روایت عقل انسان باشد،سوال این است کدام عقل؟ورود جنابعالی به این تاپیک برای این است که می گویید توسل با عقل سازگاری ندارد.واز آن طرف وجود آتش در عبادت خدا را امری کاملا عقلایی می پندارید.

با سلام به موبد مهران
فرمودید:«هنگامی که پیامبر (ص) و امامان (ع) قرآن را آموزشمیدهند (تبیین میکنند)، همچنان آموزگاری خدایی هستند. هیچ سخنی هم در این نیست. شماچیزی فراتر از این میگویید»
بزرگوار ما کجا فراتر می گوییم؟
اگر گفتار موبدان شما در چند هزار سال پیش تا به حال حجت است و بدان اعتماد دارید همچنان که فرمودید:« به موبدانمان در انتقال گاتها اعتماد دارم».ما به بزرگان دینمان در انتقال معارف الهی اطمینان نداشته باشیم؟

درود بر موبد
موبد جان لطفا ازنقل مطالبی که خارج از بحث توسل است خود داری بفرمایید.
نکته ای فرمودید به نظر عجیب است:
1- گاتها به شما چگونه منتقل شده که بدون مدخلیت نقل است؟همین اعتقاد به نقل برایتان ثابت شده است؟ یا با انتقال بدون وساطت نقل؟ آیا با الهام به شما رسیده است؟
3- عزیزم انتقال بسیاری از حقائق به واسطه نقل صورت می پذیرد مگر می توان نقل را از زندگی عقلا کنار گذاشت؟
3- به راوی از آن جهت راوی گویند که عین واقع و لفظ را انتقال می دهد ودر مواردی که خواسته اند سخنی یا توضیحی بدان بیفزایند خود تصریح نموده اند واین بحث مفصلی است که در رجال مطرح است.

بسم الله الرحمن الرحیم

حتی شما اگر با قرآن هم آشنا باشید در قرآن چندین آیه است که این سخنان شما را رد می کند :

سوره مبارکه نجم
وَ مَا يَنطِقُ عَنِ الهَْوَى(3)
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْىٌ يُوحَى‏(4)

در این دو آیه دقیقا همان چیزی را نفی می کند که شما گفته اید!!!

برای صحت حدیث ما دو علم داریم به نامهای علم رجال و علم درایه و مطمئن باشید در این دو علم همان شکهایی که شما طرح کرده اید برطرف می شوند.

در مورد پزشک و مراجعه و غیره اگر تنها قرآن را هم قبول کنید ( که البته به نظر من باید قبول نکنید چون به گفته ی خودتان مسلمان نیستید !!! ) من باز می تونم از قرآن براتون اثبات کنم که ما در مواردی موظف به رجوع به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و کسانی که ایشان می فرمایند هستیم.

چون نخواستم طولانی بنویسم خیلی خلاصه شد. ببخشید.

باتشکر - یاعلی

با سلام به مهران بزرگوار
درمورد گاتها بی زحمت در یک تایپیک دیگر اعتقادات خود را در بارۀ نحوۀ گرفتن و رساندن آن به بشر و اینکه چگونه گاتها کلام خداست را بیان بفرمائید. مثلا اینکه فرمودید زرتشت به دیدار خدا رفته:آیا این دیدار جسمانی بوده یا روحانی،در خواب بوده یا در بیداری؟یک مورد بوده یا چند مورد؟دریافت گاتها چگونه بوده؟با واسطه بوده یا بی واسطه؟وی عین کلام خدا را رسانده یا مفهوم آنرا؟دریافت گاتها در یک مرحله بوده یا چند مرحله؟آیا خداوند به انبیای دیگر هم سرود و ترانه وحی نموده؟!و...

این سخن حضرتعالی از عجائب است.ایا آموزگاران شما با اشاره و بدون زبان گاتها را منتقل می نموده اند.ظاهرا جنابعالی بین« نقل قول» و «تفسیر نقل»خلط نموده اید.علاوه براینکه تاریخ زرتشت چند صد سال قبل از میلاد است؟هر چه بیشتر باشد حتی اگر نقل صرف هم بوده باشد ، احتمال خطا و اشتباه بیشتر می شود، مگر اینکه شما ادعا بنمائید اعجاز آنرا و یا وجود تواتر در نقل گاتهادر تمام زمانها به گونه ای که احتمال اشتباه منتفی شود.وبر فرض وجود این دو آیا گاتها به زبان فارسی ما به شما رسیده یا زبان دیگری که برای شما ترجمه نموده اند؟و باز این امر عجیبی است.
اینها سوالاتی است که هرچه بیشتر مساله باز شود، گسترش بیشتری می یابدو فروض دیگری مطرح می شود.ولی خواهش می کنم اگر خواستید جواب بیان بفرمائید در همان تایپیک پیشنهادی جواب را مرحمت بفرمائید.

عزیزم در صفحات قبل بیان شد قرآن کریم، سنت پیامبر و قول و فعل او را حجت می داند ... کسی آنرا انکار ننموده ... مگر اقلیتی قلیل که آنهم برخی از موارد توسل را منکرند که بیشترین جواب به آنها را خود علمای اهل سنت داده اند... بلکه ملاک کلی «وجیه عند الله» بودن است که در قرآن آمده....هنگام توسل نیز کسی اعتقاد ندارد آن ولی خدا مستقل است بلکه او عین فقر عند الله است،ولی صاحب آبرو در نزد خداست،ودر واقع مخاطب اصلی خداست ولی آن ولی خدا واسطۀ در فیض است.
این توسل مطلوب ماست اما اینکه برخی قفل به ضریح ببندندو یا...این اموری است که در برخی از عوام مردم وجود دارد و مخصوص شیعیان هم نیست وکسی هم انرا تائید نکرده است.

من به توسل به عنوان پارتی بازی مخالفم. با توسل به عنوان درمان بیماری و پیروز شدن در یک مسابقه و بلند کردن بار و ..... مخالفم. به توسل به عنوان یکه پناهگاه مخالفم و ....
هنگامی که خدا از رگ گردن به انسان نزدیکتر است، نیازی به هیچ کدام ایشان نیست.