حالات اهل ایمان در قرآن !!! همیشه آرام ؟
تبهای اولیه
سلام
تصور میشود با ایمان همه ابعاد زندگی انسان آرام می گیرد
آیا این تصور درست است ؟
ببینیم قرآن کریم حالات اهل ایمان را چگونه توصیف کرده است
شاید تصورمان عوض شود
والله الموفق
سلام
طرح برخی سوالات اینگونه نشان می دهد که اغلب افراد فکر می کنند ایمان آوردن به خدا در همه حالات و شرایط برابر با سر و سامان یافتن یکباره همه امور است . اما مطالعه حالات و شرایط مومنان پیشین در قرآن کریم این تصور را تایید نمی کند .
ظاهرا عرصه ایمان بیش از هرچیز عرصه تکاپو و تلاش است تا عرصه سکون و رفاه و آسایش .
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (انعام42)
ترجمه:
42- ما به امتهايى كه پيش از تو بودند (پيامبرانى فرستاديم و هنگامى كه به مخالفت آنها برخاستند) آنها را به شدت و رنج و ناراحتى مواجه ساختيم شايد (بيدار شوند و در برابر حق) تسليم گردند
فراموش نکنیم که سختیها تنها گریبانگیر مخالفان نمی شود چون وقتی سختی و مشقت عمومی می آید شامل خوب و بد با هم می شود
اما آیات روشنتر در این مساله :
قالُوا أُوذِينا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنا وَ مِنْ بَعْدِ ما جِئْتَنا قالَ عَسى رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ ( 129اعراف)
ترجمه:
129- ( بنی اسرائیل به موسی ع ) گفتند: پيش از آنكه به سوى ما بيايى آزار ديديم و (هم اكنون) پس از آمدنت نيز آزار مى بينيم (كى اين آزارها سر خواهد آمد؟) گفت اميد است پروردگارتان دشمن شما را هلاك كند و شما را در زمين جانشين (آنها) سازد و بنگرد چگونه عمل مى كنيد؟
این آغاز ایمان است و همراه با سختی است . چون طاغوتهای درون و برون بر علیه انسان ایمان آورده سر به شورش بر می دارند و می خواهند اورا از پر کشیدن به آسمان پاکیها و نیکیها جلوگیری کنند .
هرچند این سنت یک سنت اجتماعی به نظر می آید اما اغلب مومنان در امور فردی و شخصی خود هم دچارچنین مشکلاتی می شوند
این مشکلات به نوعی اقتضای حرکت بر خلاف مسیر جریان زندگی عادی است . این سختیها محل آزمون صداقت و پاک شدن از برخی آلودگیهای زندگی پیشین نیز می باشد .
ادامه دارد ان شاءالله
و هوالله الموفق
سلام
اغلب مومنان به ایمان بعنوان راهی و گشایشی در زندگی مادی و معنوی خود نگاه می کنند در حالیکه برنامه الهی گسترده تر از این خواسته هاست .
خدای متعال به مومنان بعنوان سرباز جبهه حق در مقابل جبهه دائمی باطل نگاه می کند لذا در صدد آن است که کم کم ایشان را از نگاه به مصالح و مفاسد شخصی و خانوادگی خارج ساخته و در سطح نظر به مصالح و مفاسد جامعه بشری بالا بکشد
اما چون مسیر سخت و دشوار است کم کم و به تدریج آنها را به این عرصه ها وارد می کند .
شکستن گردن طاغوتهای کوچک قدم اول در برنامه الهی است . اگر مومنان استقامت داشته باشند تا قله سرافرازی جهانی پیش خواهند رفت .
طی این مسیر طولانی و سخت گاهی چنان بر اهل ایمان فشار وارد می کند که دیگر فریادشان بلند می شود :
[سوره البقرة (2): آيه 214]
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ (214)
ترجمه:
214- آيا گمان كرديد داخل بهشت مى شويد، بى آنكه حوادثى همچون حوادث گذشتگان به شما برسد؟! همانان كه گرفتاريها و ناراحتيها به آنها رسيد، و آن چنان ناراحت شدند كه پيامبر و افرادى كه ايمان آورده بودند گفتند:" پس يارى خدا كى خواهد آمد؟!" (در اين هنگام، تقاضاى يارى از او كردند، و به آنها گفته شد:) آگاه باشيد، يارى خدا نزديك است
چه جالب است که برخی بزرگان با درک این حقیقت چنین گفته اند :
چو مردان سالک رهرویی زنده باش
زگهواره تا گور رزمنده باش
اما نسلهای بعدی ، نسلهای که پس از انقلاب ایمانی می آیند بی خبر از راه و مسیر سختی که در پیش رو دارند به چیزی غیر از اهداف بلند پیشینیان خود می اندیشند
رفاه و آسایش نسبی آنها را در درک موقعیت حساس خود دچار اشتباه می کند
ادامه دارد ان شاء الله
والله الموفق
شعر بالا اثر آیت الله العظمی آیت اللهی امام جمعه فقید لارستان است
سلام
با اینکه خدای متعال به اهل ایمان هشدار داد همیشه مورد آزمون هستند
[سوره العنكبوت (29): آيات 1 تا 3]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
الم (1) أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ (2) وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبِينَ (3)
ترجمه:
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر 1- الم 2- آيا مردم گمان كردند به حال خود رها مى شوند و آزمايش نخواهند شد؟! 3- ما كسانى را كه پيش از آنان بودند آزموديم (و اينها را نيز امتحان مىكنيم) بايد علم خدا در مورد كسانى كه راست مى گويند و كسانى كه دروغ مى گويند تحقق يابد
اما همچنان که گفته شد نسلی بدنبال نسلهای انقلابی اول می آیند که این سنت دائمی خدای متعال را فراموش می کنند و به زرق و برق دنیا مشغول می شوند :
فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا (59) إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا يُظْلَمُونَ شَيْئاً ( مریم60)
ترجمه:
59- اما بعد از آنها فرزندان ناشايستى روى كار آمدند كه نماز را ضايع كردند و پيروى از شهوات نمودند و به زودى (مجازات) گمراهى خود را خواهند ديد.
60- مگر آنها كه توبه كنند، ايمان آورند، و عمل صالح انجام دهند، چنين كسانى داخل بهشت مى شوند و كمترين ستمى به آنها نخواهد شد
اینان از گذشته گسسته اند و از آینده بی خبرند
هویت خود را گم کرده اند و از سنتهای الهی در جامعه ایمانی اطلاع ندارند
لذا معیارها را وارونه می بینند و بدنبال چیزی می گردند که در حاشیه ثمره تلاش مومنان انقلابی حاصل شد .
آنها از دشمن پیش رو خبر ندارند و چه بسا اصلا اورا دشمن نمی دانند
این بزرگترین خطر برای یک نسل است که نداند از کجا آمده و به کجا می رود
موقعیت خود را در نقشه جهان نداند چیست و بدنبال چیزی است که پدران و اجدادش یاد گرفتند آنرا پست و بی ارزش ببینند
او با رفاهی مانوس است که گذشتگانش آنرا ترک کردند تا عادت بدان ایشان را از مبارزه نفس گیر بازندارد
چون آنها خود را سرباز و اینها خود را .... می دانند
آنها ایجاد رفاه و آسایش برای محرومان را وظیفه خویش و اینها برخورداری از آن را حق خود می دانند
والله الهادی الموفق
سلام
روایت است پیش از این دعای ابراهیم خلیل ع اهل ایمان همیشه با فقر و نداری دست و پنجه نرم می کردند :
رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقِيمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ (37)
ترجمه :
37- پروردگارا من بعضى از فرزندانم را در سرزمين بى آب و علفى در كنار خانهاى كه حرم تو است ساكن ساختم تا نماز را بر پاى دارند، تو قلبهاى گروهى از مردم را متوجه آنها ساز و از ثمرات به آنها روزى ده شايد آنان شكر تو را بجاى آورند
اما خدای متعال شاکران را کم تعداد معرفی کرد :
و قلیل من عبادی الشکور (سبا 13)
چه اینکه نعمتها اغلب مستی و فراموشی می آورند و شکر گزاری وانهاده می شود
والله الموفق
سلام
و اما چرا امور مومنان به این سختی سر و سامان می یابد
شاید جوابش را در این گفتار نورانی بیابیم :
وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ (96 اعراف )
ترجمه:
96- و اگر مردمى كه در شهرها و آباديها زندگى دارند ايمان بياورند و تقوى پيشه كنند بركات آسمان و زمين را بر آنها مى گشائيم ولى (آنها حقايق را) تكذيب كردند ما هم آنان را به كيفر اعمالشان مجازات كرديم
از نظر قرآن کریم سر و سامان یافتن همه امور مادی و معنوی بستگی به فرد ندارد بلکه به ایمان و تقوای جامعه دارد و تا تحقق ایمان و تقوای جمعی مسیری است که باید آنرا پیمود و اغلب این مسیر پیموده نمی شود چون مردم بدنبال آنند که آسایش مادی و معنوی را در مسیری غیر از مسیر ایمان و تقوی جستجو کنند. چون فکر می کنند آنچه با فکر و اندیشه خود بدنبالش هستند بهتر است از مسیر مد نظر آنها زودتر حاصل می شود اما چنین نیست . چون آنها داناتر از خدای خود نیستند .
والله الموفق
سلام
اما سوال مهمی که در اینجا قابل طرح است این است که :
اگر آسایش و آرامش ایمانی انسان منوط به ایمان و تقوای جامعه باشد شاید هیچگاه حاصل نشود آنوقت ایمان چه نفعی دارد
جواب این است که :
ایمان و تقوای فردی تا حدی در سر و سامان بخشیدن به امور زندگی موثر است بخصوص در بعد درونی و قلبی این آسایش تا حد زیادی هم حاصل می شود اما با توجه به وظایف اجتماعی و حضور انسان در عرصه جهاد جمعی اهل ایمان قاعدتا باید انتظار سختیهایی را در این مسیر داشت
آسایش ایمانی حقیقی برای مومنان همان ایجاد آسایش و آرامش جسمی و روحی برای دیگران است چه اینکه مومن برتر مومنی است که نیکیها از او صادر شود نه اینکه صرفا دریافت کننده نیکیها باشد
لذا فرمود :
وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيراً (75 نساء )
ترجمه:
75- چرا در راه خدا و در راه مردان و زنان و كودكانى كه (به دست ستمگران) تضعيف شده اند پيكار نمى كنيد؟، همان افراد (ستمديده اى) كه مى گويند خدايا ما را از اين شهر (مكه) كه اهلش ستمگرند بيرون ببر و براى ما از طرف خود سرپرست قرار بده. و از براى ما از طرف خود يار و ياورى تعيين فرما
والله الهادی الموفق