معرفی کامل اردوگاه های اسرای ایرانی در عراق
تبهای اولیه
بســم الله
اردوگاههاي محل نگهداري اسراي ايراني در عراق عمدتاً در سه منطقه يا سه شهر
1. استان الانبار به مركزيت شهر رمادي در مرز اردون و سوريه كه تعداد 6 اردوگاه در اين استان بوده در پادگان 14
رمضان ارتش عراق كه يكي از بزرگترين پادگانهاي خاورميانه است.
اولين اردوگاه در اين پادگان به نام رمادي 1 در سال اول جنگ تشكيل شد. اين اردوگاه تشكيل شده بود از 20 بند، هر بند 8 آسايشگاه كه
در زمانهاي مختلف تعداد نفرات هر آسايشگاه از 50 نفر تا 80 نفر در حال تغيير بود.
2. استان نينوا به مركزيت موصل هم مرز با سوريه كه 4 اردوگاه در آنجا بوده است. 10 اردوگاه موصل 1، 2، 3، و 4 كه
موصل 3 كوچكترين و موصل 1 بزرگترين بودند. تعداد آسايشگاههاي كل اين اردوگاهها 62 بوده كه تعداد نفرات هر آسايشگاه از 100 تا 150 نفر بودند.
اسراي اين 12 استان توسط صليبسرخ بازديد شده بودند.
3. اردوگاههاي استان صلاحالدين به مركزيت شهر تكريت (پس از سقوط صدام، سامرا مركزيت اين استان شد).
تقريباً از همه اديان و مذاهب موجود در ايران در ميان اسرا وجود داشته است. بيشترين دوران اسارت مربوط به 2 نفر به نام سرلشكر خلبان شهيد حسين لشگري و محمد دبات به مدت بيش از 18 سال و كمترين دورة اسارت عمدتاً 24 ماه است. گرچه استثناتي به صورت 1 ساله هم داريم.
در همة اردوگاهها مطلقاً وسايلي مانند كولر، يخچال، دستشويي و توالت (درون آسايشگاه)، آب لولهكشي، وسايل گرمايشي و ... به هيچ وجه موجود نبود. لوازم شخصي كه به عنوان مايحتاج زندگي به اسرا ميدادند شامل دو عدد پتوي سربازي، نصف پتو به عنوان زيرانداز، يك كيسة انفرادي خالي، يك جفت دمپايي، يك جفت جوراب، يك جفت شورت و لباس زردرنگ سالي يك بار كه عمدتاً پاره ميشدند و پينه ميبستند.
در بعضي از اردوگاهها در تمام دوره اسارت آزادگان ايراني، صبحانه سوپي بود به نام شربا كه تشكيل شده بود از آب و دل عدس كه در مواقع زيادي رقيق بود. و در بعضي اردوگاهها شام هم نبوده و فقط دو وعده در روز بود. با نسبت بسيار كم به گونهاي كه در دوران اسارت هيچ اقلام غذايي مانند پنير، كره، تخممرغ، مربا و ... به چشم ديده نشد.
اردوگاههاي رمادي تماماً در دو طبقه با حفاظ سيم خاردار حلقوي عرض 20 متر و ارتفاع 20 متر بود.
اردوگاههاي موصل قلعه بوده كه ارتفاع ديوارهاي اطراف قلعه 12 متر ميرسيد بعضي اسرا بخشي از آسمان را ميديدند. اردوگاههاي تكريت هم مانند رمادي بودند.
سلام
نباید از یاد ببریم . مجاهدت جوانان و نو جوانان بسیجی عزیز را که با ایثار و از خود گذشتگی خود از اسلام و امام و انقلاب و کشور تا آخرین قطره خونشان پاسداری کردن
و افسوس
که از شهدا با این همه درس اخلاق و ایثار و جهاد و پیروی مطلق از ولی فقیه و نمونه بارز یک شیعی حقیقی
جز نامی بر سر کو چه ها و خیابان ها و برز ن ها
زدی
و اثری
در اخلاقیات و گفتار و عمل در جامعه و مردم و مسئولین مشاهده نمی شود