آیا پیروزی کفار نیز نصرت الهی است؟
تبهای اولیه
[="]چرا قرآن غلبه روميان کافر بر ايرانيان کافر را نصر الهي دانسته و موجب خوشحالي مؤمنين مي داند؟ مگر نصر الهی اختصاص به مؤمنین ندارد؟ مگر قرآن شرط نصرت الهی را نصرت دین او نمی داند؟[/]
[="]محمد : 7 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ[/]
[="]اى كسانى كه ايمان آوردهايد! اگر (آيين) خدا را يارى كنيد، شما را يارى مىكند و گامهايتان را استوار مىدارد.
[/]
[="]الروم : 2 - 5 غُلِبَتِ الرُّومُ، في أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ، في بِضْعِ سِنينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ، بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْعَزيزُ الرَّحيمُ[/]
روميان مغلوب شدند! (و اين شكست) در سرزمين نزديكى رخ داد امّا آنان پس از (اين) مغلوبيّت بزودى غلبه خواهند كرد در چند سال همه كارها از آن خداست چه قبل و چه بعد (از اين شكست و پيروزى) و در آن روز، مؤمنان (بخاطر پيروزى ديگرى) خوشحال خواهند شد به سبب يارى خداوند و او هر كس را بخواهد يارى مىدهد و او صاحب قدرت و رحيم است!
با سلام و احترام
عرض کنم در اينكه منظور از خوشحالى مسلمانان در آن روز چيست؟ جمعى گفتهاند منظور خوشحالى از پيروزى روميان است هر چند آنها نيز در صف كفار بودند، اما چون داراى كتاب آسمانى بودند پيروزى آنها بر مجوسيان مشرك يك مرحله از پيروزى" توحيد" بر" شرك" بود.
و بعضى افزودهاند: مؤمنان از اين خوشحال شدند كه اين حادثه را به فال نيك گرفتند و دليلى بر پيروزى آنها بر مشركان.
يا اينكه شادى آنان از اين بود كه عظمت قرآن و صدق پيشگويى قاطع آن كه خود يك پيروزى مهم معنوى براى مسلمين محسوب مىشد در آن روز ظاهر گشت.
اين احتمال نيز بعيد به نظر نمىرسد كه پيروزى روميان مقارن بود با يكى از پيروزيهاى مسلمين بر مشركان بخصوص اينكه در بعضى از كلمات مفسران بزرگ آمده كه اين پيروزى مقارن پيروزى" بدر"، و يا مقارن" صلح حديبيه" بود كه آن نيز در نوع خود يك پيروزى بزرگ محسوب مىشد. مخصوصا تعبير بنصر اللَّه نيز تناسب با اين معنى دارد.
خلاصه، مسلمانان در آن روز از جهات مختلفى خوشحال شدند:
از پيروزى اهل كتاب بر مجوسيان كه صحنهاى از غلبه خداپرستى بر شرك بود.
از پيروزى معنوى به خاطر ظهور اعجاز قرآن.
و از پيروزى مقارن آن كه احتمالا" صلح حديبيه" يا يكى ديگر از فتوحات مسلمين بود.
تفسير نمونه، ج16، ص: 364
این دو لینک رو هم ببینید:
http://www.askdin.com/thread521.html
http://www.pasokhgoo.ir/node/21660
چرا قرآن غلبه روميان کافر بر ايرانيان کافر را نصر الهي دانسته و موجب خوشحالي مؤمنين مي داند؟ مگر نصر الهی اختصاص به مؤمنین ندارد؟ مگر قرآن شرط نصرت الهی را نصرت دین او نمی داند؟ محمد : 7 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ اى كسانى كه ايمان آوردهايد! اگر (آيين) خدا را يارى كنيد، شما را يارى مىكند و گامهايتان را استوار مىدارد. الروم : 2 - 5 غُلِبَتِ الرُّومُ، في أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ، في بِضْعِ سِنينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ، بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْعَزيزُ الرَّحيمُ روميان مغلوب شدند! (و اين شكست) در سرزمين نزديكى رخ داد امّا آنان پس از (اين) مغلوبيّت بزودى غلبه خواهند كرد در چند سال همه كارها از آن خداست چه قبل و چه بعد (از اين شكست و پيروزى) و در آن روز، مؤمنان (بخاطر پيروزى ديگرى) خوشحال خواهند شد به سبب يارى خداوند و او هر كس را بخواهد يارى مىدهد و او صاحب قدرت و رحيم است!
سلام
قرآن کریم به صراحت می فرماید :
و ما النصر الا من عندالله العزیز الحکیم ( آل عمران 126)
و با توجه به اینکه ما قائلیم : لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم
پس قوه و قدرت هر پیروزی از سوی خدای تعالی است و لو در پیروزی سپاه باطل بر باطل
پس نامیده شدن چنین نصری به نصرالله به حسب بنیان و ریشه آن یعنی قوه و قدرتی است که از خداست نه به حسب جنبه ظاهری آن که غلبه کفر است
والله الموفق
سلام علیکم
فتح با نصر فرق می کند. هر فتحی و پیروزی نصر الهی نیست! لذا خداوند فتح را مطلق آورده و نصر را منسوب به خود می کند: اذا جاء نصر الله و الفتح
فتح با نصر فرق می کند. هر فتحی و پیروزی نصر الهی نیست! لذا خداوند فتح را مطلق آورده و نصر را منسوب به خود می کند: اذا جاء نصر الله و الفتح
سلام
از آنجا که نصرت الهی به فتح منتهی می شود تفاوتی بین نسبت آندو به حق تعالی نیست
والله الموفق
خداوند نصرت الهی را مشروط به نصرت خود نموده است: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ (محمد: 7) اهل باطل نه تنها خدا را (یعنی دین خدا را) یاری نمی کنند که طاغوت بوده و صد عن سبیل الله می نمایند. ولی آنها خداوند نیست! لذا فتح آنها مثل همه موفقیتهای دیگر آنها هر چند به حلو و قوه الهی است ولی خداوند آنها را یاری نکرده است! خداوند کسانی را یاری می کند که یارش باشند!
خواهش میکنم تضاد آیات نخست سوره روم را با آیه 7 سوره محمد بر طرف کنید!