بنام خدا
سلام بر ماه خدا و بر شما مؤمنان روزه دار ...:Gol:
اندر فواید روزه داری و آثار بی حد آن سخن بسیار است که انشاء الله در این فرصتی که به برکت ماه مبارک دست داده، گذاری به این وادی پر خیر و برکت می کنیم و سیری در فواید روزه داری خواهیم داشت:
عارف واصل، عالم عامل و مرد الهی، آیة الحق میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (ره) در این باره می گوید: گرسنگى فوايد بيشمارى در جهت تكميل نفس و شناخت خداوند براى سالك دارد. روايات زيادى در فضايل گرسنگى وارد شده است كه بد نيست در اينجا اشارهاى به آنها و سپس به فلسفه و حكمت گرسنگى داشته باشيم.
از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده است: «با تشنگى و گرسنگى با نفسهايتان مبارزه كنيد همانا پاداش اين كار همانند پاداش مبارزه در راه خداست. و عملى دوست داشتنىتر از گرسنگى و تشنگى در نزد خدا نيست. و همچنين فرمودند: برترين شما روز قيامت در نزد خدا كسى است كه گرسنگى بيشترى كشيده باشد و در خداوند متعال تفكر بيشترى نموده باشد.»
و به اسامه فرمودند: «اگر مىتوانى در حال گرسنگى و تشنگى ملك الموت را ملاقات كن تا به بالاترين مقامها و جاها رسيده و با پيامبران هم منزل شوى و ملائكه از ديدن روحت شادمان شوند و خداوند بر تو درود فرستد.» نيز فرمودند: گرسنگى بكشيد و بر بدنهايتان سخت بگيرد شايد دلهايتان خداوند متعال را ببيند.
در حديث معراج خداوند پرسيد: اى احمد آيا آثار روزه را مىدانى؟ پاسخ داد: خير. خداوند فرمودند: نتيجه روزه كمخورى و كمگويى است. و آن حكمت را به ارمغان مىآورد و حكمت معرفت را در پى دارد و معرفت يقين را. و وقتى كه بندهاى به يقين رسيد باكى ندارد كه چگونه روزگار را سپرى كند. در سختى يا آسانى و اين مقام خوشنودهاست. و هر كس طبق خوشنودى من رفتار كند، سه خصلت را به او مىدهم: شكرى كه نادانى همراه آن نباشد، يادى كه فراموشى نداشته باشد و دوستيى كه دوستى من را بر دوستى آفريدگانم ترجيح ندهد. هنگامى كه او من را دوست داشت، من هم او را دوست خواهم داشت، دوستى او را در دل بندگانم انداخته و چشم قلب او را به عظمت جلالم مىگشايم و علم آفريدگانم را از او پنهان نمىدارم، در تاريكى شب و روشنايى روز با او مناجات مىكنم تا آنجا كه سخن گفتن و همنشينى او با بندگانم قطع شود و كلام خود و فرشتگانم را به گوش او مىرسانم و اسرارى را كه از بندگانم پنهان كردهام براى او آشكار مىكنم...، عقل او را غرق در شناخت خود كرده و درك او را بالا مىبرم، مرگ را بر او آسان مىكنم تا وارد بهشت شود و وقتى كه ملك الموت او را ملاقات كند، به او مىگويد: آفرين بر تو و خوشا به حالت خوشا بحالت خداوند مشتاق تو است... خداوند مىگويد: اين بهشت من است، در آن بخرام و خوش باش و در همسايگيم ساكن شو. روح انسان مىگويد: خدايا خود را به من شناساندى و با اين شناخت از جميع آفريدگانت بىنياز شدم. قسم به عزت و جلالت اگر خوشنودى تو در اين است كه قطعه قطعه شده يا هفتاد بار به بدترين شكل كشته شوم خوشنودى تو براى من دوست داشتنىتر است... آنگاه خداى متعال مىفرمايد: به عزت و جلالم سوگند، هيچگاه مانعى بين خود و تو قرار نمىدهم، تا هر وقت خواسته باشى بر من وارد شوى، كه با دوستان خود چنين كنم.»(ترجمه المراقبات، صص 194 و 195)
ادامه دارد...:Gol:
ملتمس دعا ...:Gol:
سلام و درود خدا بر مؤمنان روزه دار ... :Gol:
وقتی به سخنان علماى اخلاق كه عمدتاً بر گرفته از روايات مىباشد، مراجعه می کنیم می بینیم، آنان براى گرسنگى فوايد زيادى گفتهاند از قبيل:
الف: صفاى قلب: زيرا سيرى باعث ازدياد بخار در مغز شده و مغز حالتى شبيه مستى پيدا مىكند و نمىتواند خوب فكر كند، سرعت انتقال او كم شده و قلب كور مىشود. بر خلاف گرسنگى كه باعث رقت و صفاى قلب مىشود. و قلب را آماده تفكرى كه باعث شناخت مىشود، مىكند. و نورى آشكار پيدا مىكند. از رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده است: «كسى كه شكم خود را گرسنه نگهدارد انديشهاش تربيت مىشود.» و قبلا نيز ثمرات شناخت و معرفت را شنيدى.
ب: تواضع و از بين رفتن سرمستى و ناسپاسى كه منشأ سركشى است، وقتى نفس خوار شد، در مقابل پروردگارش خاضع شده و از سركشى دست برمىدارد.
ج: شكستن شدت شهوات و نيروهايى است كه باعث انجام گناهان كبيره شده و سبب هلاكت انسان مىشوند. چون بيشتر گناهان كبيره از شهوت سخن گفتن و شهوت جنسى بوجود مىآيد و كم كردن اين دو شهوت باعث مصون ماندن از خطرها مىشود.
د: آمادگى براى انجام تمام عبادتها از چند جهت است، كه كمترين آنها كم احتياجى به تخلّى و بدست آوردن غذا و كمتر بيمار شدن به بيماريهاى گوناگون است - زيرا معده خانه بيمارى و پرهيز سر هر دارويى است. و نيز مانع بوجود آمدن مشكلاتى كه از غذا خوردن بوجود آمده و انسان را محتاج مال و مقام دنيا مىكند مىگردد، مال و مقامى كه عده بسيارى را هلاك كرده است.
ه: توانايى براى دادن مال، ميهمانى دادن، هديه دادن، احسان و نيكى، رفتن به حج و زيارت و بالاخره انجام تمام عبادتهاى مالى است.
انسان نمىتواند اين فايدهها را بروشنى درك كند مخصوصا فايده اول را. تفكر در عمل مانند نتيجه است و غير آن مانند مقدمات است چون فكر حركت است و غير فكر مقدمه و آمادگى براى حركت بهمين جهت درباره تفكر روايت شده است: «يك ساعت تفكر بهتر از هفتاد سال عبادت است». (ترجمهالمراقبات، آیةالحق میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، صص 196 و 197)
مؤمنان روزه دار، سلام ...:Gol:
بعد از درك اين مطالب با كمى تأمل مىتوانى بفهمى كه هر كار يا حال يا سخنى كه تو را از مقامهاى بلند حضور در درگاه خدا دور سازد، مخالف مراد مولايت از مشرّف نمودن تو به اين دعوت و ميهمانى است. و راضى نمىشوى در خانه ميهمانى اين پادشاه بزرگ - كه تو را با اين نزديكى و مشرّف نمودن نزديك گردانده است و عالم به نهانىهاى تو و آنچه در قلبت مىگذرد، مىباشد - و در حالى كه به تو توجه دارد، از او غافل باشى. و راضى نمىشوى كه از او روى بگردانى در حالى كه به تو روى كرده است. عقل انسان اين را از كارهاى بسيار زشت مىداند كه حتى دوست حاضر نيست با دوستش چنين عملى انجام دهد، ولى خداوند بخاطر مداراى با بندگان مانند اين غفلتها را حرام نكرده است، و بر بندگان آسان گرفته و تكليف آنان را كمتر از توانائيشان قرار داده است.
بندگان خوب از اين هم بالاتر رفته و با آقاى خود در مورد واجب و حرام آنگونه عمل مىكنند كه شايسته حق آقايى و بندگى است، و كسى را كه در اين مورد كوتاهى كند، پست و حقير مىدانند.
و خلاصه اين كه در روزه خود به سفارشات امام صادق عليه السّلام عمل مىكنند: «يكى از آنها اين است كه موقعى كه روزه مىگيرى خود را نزديك به آخرت ببين، و با خضوع و خشوع و شكستگى و خوارى باش، و مانند بندهاى كه از مولاى خود ترسان است، بوده، دلت از عيوب، و باطنت از حيلهها و مكرها پاك باشد، و به خدا از هر چه غير اوست بيزارى جوى و در روزه خود تنها خدا را سرپرست خود بدان و آنگونه كه شايسته است از خداوندى كه بر همه غالب است بترس، و در روزهايى كه روزه مىگيرى روح و بدنت را به خداى متعال بده، و قلب خود را براى محبت و ياد او و بدنت را براى عمل به دستورات او و چيزهايى كه از تو خواسته، فارغ كن.»
حضرت عليه السّلام سفارشات ديگرىنيز نمودند مثل حفظ اعضاى بدن از كارهايى كه خداوند ممنوع كرده و مخالف خواسته اوست، بخصوص زبان، حتى از مجادله و سوگند راست. سپس در آخر روايت فرمود: «اگر به تمام آنچه گفتم عمل كردى، به تمام آنچه شايسته روزهدار است، عمل كردهاى، و هر اندازه از چيزهايى كه گفتم كم كنى، همان مقدار فضيلت و ثواب روزهات كمتر مىشود».
اين سفارشها را در مورد وظايف روزهدار ببين، و درباره اثرات آن تأمل نما. كسى كه خود را نزديك به آخرت ببيند، قلب او از دنيا خارج شده و براى او چيزى جز تهيه توشه براى آخرت مهم نخواهد بود.
همينطور اگر قلب او شكسته و خاضع و خوار باشد ميلى به غير خدا نداشته و مايه دلخوشى او كسى جز خدا نيست. و كسى كه روح و بدن خود را در راه خدا بدهد و از هر چيزى جز خدا بيزار شود، روح، دل، بدن و تمام وجود او غرق در ياد، محبت و عبادت خدا شده و روزه او روزه مقرّبين مىگردد. خداوند بحق دوستانش چنين روزهاى را نصيب ما بفرمايد، گرچه يك روز در عمرمان باشد. (ترجمهالمراقبات، آیة الحق میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (ره)، صص 199 و 200)
در ادامه همراه ما باشید ...:Gol:
با سلام و ادب:Gol:
با کمال احترام، موضوع به انجمن اخلاق و عرفان انتقال داده می شود، امید آنکه همکاران عزیز انجمن اخلاق، با مشارکت کاربران بحث را به شایستگی پیش ببرند.
والله هو المستعان ...:Gol: