■❁■ اشعار و پیامک ماه مبارک رمضان ■❁■

ماه تحصيل دانش و تقوى

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تاکه معلوم شود طالب دیدار کجاست

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بار عام است خدا را به ضیافت بشتاب
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تا نگوئی که در رحمت دادار کجاست

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مرغ شب نیمه شب دیده به ره می گوید
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]سوز دل ساز بود دیده بیدار کجاست

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ماه رحمت بود ای ابر خطاپوش ببار
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تا نگویند که آن وعده ایثار کجاست

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]حق به کان کرمش طرفه متاعی دارد
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در و دیوار زند داد خریدار کجاست

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]آن خدائی که رحیم است و کریم است و غفور
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]من ژولیده به آوای جلی می گویم
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]آنکه با توبه ستاند سپر نار کجاست

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ژولیده نیشابوری

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]اهل نجوا ز چه از دور زمان بی خبرید
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از غم و غربت ماه رمضان بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]روزه داران که در امساک دهان می کوشید
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]سبب از چیست ز امساک زبان بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]روزه را فلسفه و حکمت روحی باشد
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]قانع از روزه به جسمید و ز جان بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تا کی از اشک شبانگاه یتیمان غافل
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تا کی از درد و غم بیوه زنان بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]گاه افطار که سر سفره رنگارنگید
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]آری از سفره محتاج به نان بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]سحر از ماه شب عشق نشانی هرگز
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]وقت افطار هم از صاحب آن بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ای کسانیکه در آئینه خود پیر شدید
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تا که از سوز دل نسل جوان بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تا کی از یاد شهیدان خدا رو گردان
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]گوئی از همت ایثارگران بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]قامت شیعه دو تا گشت نیامد دلبر
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تا کی از سختی این بار گران بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]روزی آید که به میزان الهی آئیم
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]روز پاسخ به خدائی که از آن بی خبرید

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ای بنده بیا ساکن میخانه ما باش
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ما شمع تو گردیم وتو پروانه ما باش

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تا چند خوری باده ز پیمانه اغیار
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]پیمان بشکن طالب پیمانه ما باش

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از عشق مجازی نشود کام تو حاصل
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از عشق بتان بگذر و دیوانه ما باش

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بیگانه شو از دیده که نادیده ببینی
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بیزار تو از دیده بیگانه ما باش

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]باز است در رحمت ما رحم به خود کن
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در دام نیفتاده بیا دانه ما باش

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]این کهنه خرابات چرا می کنی آباد؟
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بگذر تو ز آبادی و ویرانه ما باش

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]یک عمر شدی خانه به دوش هوس و آز
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]یک ماه بیا معتکف خانه ما باش

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]هر در که زدی دست رد آمد به جوابت
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]پس منتظر پاسخ جانانه ما باش

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ژولیده مشو ریزه خور سفره اغیار
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مهمان منی بر سر پیمانه ما باش

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ژولیده نیشابوری

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]هر سحر از فعل روز خود خجالت می کشم
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]خوب می دانی که منظور رضایت نیستم

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در مسیر نفس خود عمریست درجا می زنم
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ظلمت محضم گمان اهل هدایت نیستم

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]دوری از غفلت مرا سرگرم دنیا کرده است
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]من دگر دلداده دین و ولایت نیستم

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]واجبات خویش را کردم شهید مستحب
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]جز گناه و دردسر چیزی برایت نیستم

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]چشم بر دست تو دارم ورنه فعالم گواست
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]شامل عفوت نبودم آشنایت نیستم

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]حرمت مهمانی ات را قول و فعل من شکست
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]ای خدا من زینت مهمان سرایت نیستم

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]گرچه بیمار گناهم با علی در می زنم
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بی علی هرگز خریدار لقایت نیستم

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]کاروان رفت و غبارش هم نصیب ما نشد
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]عاقبت راضی زدستم حضرت زهرا نشد

[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]احسان محسنی فرد

شهر الرمضان الذی انزل فیه القرآن

استشمام عطر خوشبوی رمضان

از پنجره ملکوتی شعبان

گوارای وجود پاکتان.

تا که همسفره تو لحظه دیدار شوم

[=Arial Black]

[=Arial Black]رمضــان آمد و مهمــانـی آن یار رسید

يا رب چو من ار گناهكارى باشد

غفران ترا در انتظارى باشد

عفوت ز پى گناه كاران گردد

چون يار كه در سراغ يارى باشد

باشد که باقي عمر، جبران شود خسارت

آمدم، آمدم به سوى تو باز

اى خداى كريم بنده نواز

پاى تا سر همه نيازم من

از كرم سايه بر سرم انداز

آبروى گداى خويش مريز

دستم آخر سوى تو است دراز

بسته اى راه نااميدى را

كرده اى چون كه باب رحمت باز

(چايچيان «حسان»)

دارد دل من شور و نوای دگری

ما بنده عاصی و گنهكار توییم

ای داور بخشنده بما كن نظري

اين هلال از طرف باغ جنان مي آيد

هو ش باشيد كه ماه رمضان مي آيد

در شب اول اين ماه پي ماه مرو

ماه اين ماه شب نيمه آن مي آيد

ماه رمضان شد، مى و ميخانه بر افتاد
عشق و طرب و باده، به وقت ‏سحر افتاد

افطار به مى كرد برم پير خرابات
گفتم كه تو را روزه، به برگ و ثمر افتاد

با باده، وضو گير كه در مذهب رندان
در حضرت حق اين عملت ‏بارور افتاد

رمضان ماه مناجات ودعا
رمضان پر بود از شور و صفا

ماه خالص شدن از کبر و ريا
رمضان ماه رسيدن به خدا

اي خدا از سر احسان و کرم
تو نگاهي به دل ما بنما

باز کن در را به روي اين دلا
اي که هستي در دو عالم پادشا

من گنه کار و تو يا رب غافري
بر بدي ها و خطا ها ساتري

بار الها اي اميد جان و دل
اين دلم را کن به نورت متّصل

رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن
گــــاه تــــجديد عهد و پيمان است

رمــضــان امــتــــداد جــــاده نــــور
در گذرگاه هــر مــــسلمــان است

رمــضــان چــلچــراغ نـــور افـشان
در شبــستان قلــب انـسان است

مـــاه تــحكــيــم آشنـــايــــي هـــا
مــاه تعــطيل قــهر و حرمان است

مـــاه شـــب زنــده داري عـشــاق
مــاه بــيــدار بــاش وجــدان است

مـــاه اشــك و خـروش و ناله و آه
راه برگــشت هــر پــشيمان است

مــــاه آســـايــش قــلــوب بــشــر
مــاه پــالايــش تـــن و جــان است
مــــاه تــسليــم در بــــر خـــالـــق
مــاه تــمريــن كــار نــيـكــان است

رمضــان چــشمــه عـطــاي خـــدا
ماه عفو و گذشت و غفــران است

رمــضــان رهــنـــمــا و راه گــشــا
بهــر گــم گـشتگان حـيــران است

رمــضــان شــاخساري از طــوبـي
غرفه اي از بــهشـت رضوان است

رمــضــان بــارگــــاه (بــســم ا...)
جلــوگاه (رحيـم) و (رحمان) است

مــاه تـــحصيــل دانــش و تــقــوي
گــاه تــطهـيــر و راه ايــمـان است

مــــاه اكـــرام عـــتــرت و قـــــرآن
مــــاه اطفــــاء نــــار نــيــران است

عيــــد مســعــود زاد روز حــســن
روز پــر فــيــض نــيــمــه آن است

شــب قــدرش ســلام بــر مــهدي
تــا بــه فـجرش كه نور باران است

مـــغــرب آفــتــاب عــمــر عــلـــي
مشــرق مــــاهتــــاب قــرآن است

در چــنين مه كه انس و جان يارب
بر سر سفــره تــو مــهــمـان است

نظـــري ســوي دردمنــدان كــــن
اي كــه نــامـت شفا و درمان است

بــــارالــها بــــه درگــه كــــرمـــت
سائــل خــستــه دل فـراوان است

كشــــور مــــا بــهشت زهــرا شد
بس كــه پــر لاله خــاك ايران است

اي خــــــدا آرزوي ايــــــن امـــــت
جشــن پــيــروزي شــهيــدان است

واي بــر حـال آن كسي كه حسان
خــصــم قــرآن و يـار شيطان است

مبارک باد آمد ماه روزه
رَهَت خوش باد ای همراه روزه

شدم بر بام تا مَه را ببینم
که بودم من به جان دلخواه روزه

به جز این ماه، ماهی هست پنهان
نهان چون ترک در خرگاه روزه

بدان مَه ره برد آن کس که آید
درین مَه خوش به خرمن گاه روزه

رُخ چون اطلسش گر زرد گردد
بپوشد خلعت از دیباه روزه

دعاها اندرین مه مستجاب است
فلک ها را بدرّد آه روزه

چو یوسف ملک مصر عشق گیرد
کسی کو صبر کرد در چاه روزه

سحوری کم زن ای نطق و خمش آن
ز روزه خود شوند آگاه روزه

ماه رمضان آمد ای یار قمر سیما
بر بند سر سفره بگشای ره بالا

ای یاوه هر جایی، وقتست که باز آیی
بنگر سوی حلوایی تا کی طلبی حلوا...

مرغت ز خور و هیضه، مانده‏ست درین بیضه
بیرون شو از این بیضه تا باز شود پرها

بر یاد لب دلبر خشکست لب مهتر
خوش با شکم خالی می‏نالد چون سرنا

خالی شو و خالی به لب بر لب نایی نه
چون نی زدمش پر شو و آنگاه شکر می‏خا...

گر تو به زیان کردی آخر چه زیان کردی
کو سفره نان افزا کو دلبر جان افزا

از درد به صاف آییم و زصاف به قاف آییم
کز قاف صیام ای جان، عصفور شود عنقا

صفرای صیام ار چه، سودای سفر افزاید
لیکن ز چنین سودا یابند ید بیضا

هر سال نه جوها را می‏پاک کند از گل
تا آب روان گردد تا کشت‏شود خضرا

بر جوی کنان تو هم، ایثار کن این نان را
تا آب حیات آید تا زنده شود اجزا...

بستیم در دوزخ یعنی طمع خوردن
بگشای در جنت ‏یعنی که دل روشن

بس خدمت‏خر کردی بس کاه و جوش بردی
در خدمت عیسی هم باید مددی کردن

تا سفره و نان بینی کی جان و جهان بینی
رو جان و جهان را جو، ای جان و جهان من

اینها همه رفت ای جان بنگر سوی محتاجان
بی برگ شدیم آخر چون گل ز دی و بهمن

سیریم ازین خرمن، زین گندم و زین ارزن
این سنبله و میزان، ای ماه تو کن خرمن ...

کلیات شمس، جزء هفتم، ص 92،91

«فتحالله اسلامینیا»