نگاه نگردن به نامحرم به علت ترک وظیفه و قیامت؟
تب‌های اولیه
سلام
آقایی را می شناسم که با مسأله ای روبرو شده اند که بشرح ذیل است:
من در مرکزی علمی فعالیت می کنم که می بایست با پسران و دختران دانشجو صحبت کنم که مستلزم نگاه کردن هم هست...
برخی از این دختران، آرایشی غلیظ کرده اند یا بدحجابند...
من دوست ندارم با دختران، زیاد صحبت کنم...حالا چه برسد به این دختران بد حجاب...
خودم نمی خواستم وارد این کار شوم... از من خواستند چون...
اطلاعات پسران و دختران می بایست به کسی سپرده شود که قابل اعتماد است...
در نتیجه این را بعنوان وظیفه تلقی نموده و قبول کردم که همکاری کنم....
سؤال من اینست که اگر بخواهم با نامحرم ارتباط نداشته باشم، این کار (وظیفه) را ترک کنم آیا روز قیامت مؤاخذه می شوم...؟
[="Tahoma"][="Blue"] سؤال من اینست که اگر بخواهم با نامحرم ارتباط نداشته باشم، این کار (وظیفه) را ترک کنم آیا روز قیامت مؤاخذه می شوم...؟در نتیجه این را بعنوان وظیفه تلقی نموده و قبول کردم که همکاری کنم....
باسلام و احترام
درباره نگاه کردن به نامحرم، در حوزه مباحث فقهی بحث شده که چه نگاهی و به چه افرادی حرام هست یا نیست.
اما اگر می بینید که با این شغل، به گناه می افتید و مستلزم نگاه حرام می شوید، و راه دیگری هم برای فرار از این گناه، جز با ترک این شغل ندارید، بهترین عمل این است که این شغل را ترک کنید و بدانید که اجتناب از گناه، نه تنها در قیامت مواخذه ندارد، بلکه عین حقیقت و درستی است.[/]
سؤال من اینست که اگر بخواهم با نامحرم ارتباط نداشته باشم، این کار (وظیفه) را ترک کنم آیا روز قیامت مؤاخذه می شوم...؟
سلام
خیر مواخذه ای در کار نیست اما قدم اول فرار از این شغل نیست وقتی امکان جمع بین انجام وظیفه و ترک گناه وجود دارد. شما میتوانی برای این مشکل راهکاری پیدا کنی. مثلا صحبت با آنها را به حد اقل برسانی و اطلاعات اولیه را از طریق فرم های از پیش تعیین شده بگیری. هنگاه صحبت با آنها به آنها نگاه نکنی. برای انجام برخی صحبت ها از نیروهای خانم استفاده کنی تا آنها با دختران و شما با پسران صحبت کنی. قوانینی را برای صحبت کردن در اتاق مثلا مشاوره وضع کنی که حتما حجاب خود را رعایت کنند.
اگر با این تفاسیر باز هم احساس کردی به گناه می افتی آن موقع تکلیف از گردن شما ساقط است و میتوانی شغل خود را ترک کنی.
پیروز و سربلند