تسامح در ازدواج، آری یا خیر؟
تب‌های اولیه
سلام
سؤالی که بنده دارم اینه:
در کلیه مراحل ازدواج، از انتخاب و خواستگاری رفتن گرفته تا برگزاری مجلس و جشن و خرید و منزل و... ما چقدر حق داریم که به آرمان ها و اصولی که داریم پافشاری کنیم و چقدر حق نداریم؟ به طور کلی کجاها باید سر حرف خود بمونیم و کجاها باید تسامح کنیم و کوتاه بیایم؟
اصول و آرمانهایی که ازش صحبت میکنم همین دستورات و آداب اسلامی هستند که مبنای واقعی دارند و سلیقه شخصی نیستند.
لطفاً بفرمایید به طور کلی ما تا چه اندازه باید بر سر اینها پافشاری کنیم و در چه مواردی و کجاها نباید؟
فکر میکنم این مطلب برای خیلی از دختر و پسرها مسئله باشه. چون در حال حاضر خیلی از خانواده ها هستند که آداب و رسوم و ارزشهای اسلامی رو در امر ازدواج مهم نمی شمرند و به طور جدی بهشون نگاه نمی کنند. از اون طرف هم کسانی هستند که معتقدند این مسائل باید رعایت شود و به قولی پایه و ستونهای زندگی به طور صحیح و با مبناهای اسلامی گذاشته شود.
سلام بر شما و تشكر از سؤال دقيق و كاربردي شما
خب حدود الهي را بايد رعايت كرد. اجازه نداد در مراسم مربوط به ما گناهي انجام شود.
مي گويند: يك شب هزار شب نمي شود.
خب چرا در اين يك شب بهترين بندگان خدا روي زمين، كسي كه مردمي به واسطه او روزي مي خوردند و زمين به خاطر و عشق او مي روياند و آسمان به خاطر او مي بارد در اين جشن حاضر نشوند؟
خب سؤالي كه غالبا اينجا طرح مي شود اين است كه اين سخن براي افراد معنوي فاز بالا درست است و مي فهمند با اقوام نزديك عادي و والدين معمولي كه زياد هم مذهبي نيستند چه كار كنيم؟
اگر ما مذهبي باشيم و اين مذهبي بودن مان بيشتر عملگرا باشد تا گفتاري مدار، بيشتر عمقي باشد تا صوري تا حدود زيادي جهت دهند خواهد بود.
به تعبير روان شناسان روابط انساني ما بيشتر از اين كه با زبان دهان مان سخن بگوييم با زبان بدن و روابط غير كلامي مان حرف مي زنيم. فردي كه خودش در مجالس شاد لهوي شركت مي كند براي ديگران پذيرفته شده نيست كه از او بشنوند نمي خواهم در مجلس شادي من گناه باشد
زبان غيركلامي شامل رفتارها، سكوت ها، حالات معنوي، حالات چهره، نوع نگاه ها، نوع پوشش، شيوه راه رفتن و ايستادن و لحن كلام، و......است. بنابراين يك جوان مذهبي قبل از مراسم ازدواجش به رفتار و گفتارش اعلام داشته است كه در مراسم مربوط به من نبايد گناه انجام شود.
مجلس شادي
مجلس شادي بايد با مجالس غيرشاد فرق كند. بايد برنامه هاي جذاب و شرعي را جايگزين كنيم. و تا جايي كه ممكن است دل والدين را با رعايت مسائل شرعي شاد به دست آورد.
البته ممكن است افرادي از دست ما دلخور بشوند ولي اين دلخور بودن مقطعي است چون يك فرد مذهبي در كل زندگي اش به خانواده وفا دار است و در تلخي ها و شيريني هاي زندگي در كنار آنها خواهد بود و اين نگرش را تغيير مي دهد.
برخي از برنامه هاي شاد را در اين نمودار ببينيد:
ممنون از پاسخ شما
سؤال بنده خیلی کلی تر از این بود و کلیه مسائل مربوط به ازدواج مد نظرم بود. همون طور که نوشتم در مراحل مختلف اعم از خواستگاری رفتن و خرید کردن و مهریه و جشن و...
میخواستم بدونم در کلیه این موارد باید چگونه برخورد کرد؟ آیا باید سفت و محکم بر سر آرمانها ایستاد؟ یا باید بعضی از جاها کوتاه اومد و بیخیال شد؟ در چه جور جاهایی کوتاه اومدن بهتر از پافشاری کردنه؟ چه جاهایی باید از حرف خود کوتاه نیاییم؟ از این قبیل موارد
سلام
اگر منظورتون از آرمان ها، رسومات است كه نبايد سخت گرفت و فقط نبايد در دام تجملات و تشريفات افتاد و البته شأن اجتماعي و خانوادگي بايد رعايت شود. برخي از رسومات غلط ريشه دار تر از چيزي است كه ما فكرش را بكنيم و براي تغيير آن لازم است بسيج عمومي شود، رسانه ها، مبلغان ديني، مربيان و.....براي تلاش هماهنگ و علمي و حساب شده كنند و مهم اين است كه [HL]جايگزين بهتر يا خوب[/HL] به جاي آن قرار داده شود. صرفا فقط نبايد با رسومات در افتاد. خداوند ابتدا به آدم و حوا فرمود وارد اين باغ سر سبز بشويد و هرچه دلتان مي خواهد بخوريد و از اين يك درخت استفاده نكنيد.
اگر مقصود از آرمان دستورات دين باشد كه با ظرافت روان شناسانه و تدبير و ترفند بايد كاري كرد كه دستورات دين انجام شود.
همنوا بودن زوج جوان در اين قسمت بسيار مهم است.
مهمترین موضوعی که باید روش پافشاری بشه عقاید دینی-مذهبی- سیاسیه....چون قسمت اعظم ازدواج رو تشکیل میده!
اگر مقصود از آرمان دستورات دين باشد كه با ظرافت روان شناسانه و تدبير و ترفند بايد كاري كرد كه دستورات دين انجام شود.
اگر ممکنه مثالهایی در این مورد بزنید.
سلام
سؤالی که بنده دارم اینه:
در کلیه مراحل ازدواج، از انتخاب و خواستگاری رفتن گرفته تا برگزاری مجلس و جشن و خرید و منزل و... ما چقدر حق داریم که به آرمان ها و اصولی که داریم پافشاری کنیم و چقدر حق نداریم؟ به طور کلی کجاها باید سر حرف خود بمونیم و کجاها باید تسامح کنیم و کوتاه بیایم؟
اصول و آرمانهایی که ازش صحبت میکنم همین دستورات و آداب اسلامی هستند که مبنای واقعی دارند و سلیقه شخصی نیستند.
لطفاً بفرمایید به طور کلی ما تا چه اندازه باید بر سر اینها پافشاری کنیم و در چه مواردی و کجاها نباید؟
فکر میکنم این مطلب برای خیلی از دختر و پسرها مسئله باشه. چون در حال حاضر خیلی از خانواده ها هستند که آداب و رسوم و ارزشهای اسلامی رو در امر ازدواج مهم نمی شمرند و به طور جدی بهشون نگاه نمی کنند. از اون طرف هم کسانی هستند که معتقدند این مسائل باید رعایت شود و به قولی پایه و ستونهای زندگی به طور صحیح و با مبناهای اسلامی گذاشته شود.
فک کنم این شرح حدیث رهبری مفید باشه در این مورد(البته در باره ی همه ی مردم است نه فقط همسر ایندتون)
[h=3]شرح حدیث اخلاق | مدارا با مردم[/h]
بسیار خوب بود.
تسامح و مدارا کردن با مردم یکی از عوامل بسیار کلیدی در برقراری رابطه با مردم هست. بدون اون هیچ چیزی شکل نمیگیره.
اما در مورد همسر آینده و زندگی مشترک، دامنه این تسامح کمی محدود تر میشه و به اندازه اون چه که در اجتماع و با مردم دیگه باید رعایت کرد نیست.
لذا من همین سؤال برام پیش اومده که در تشکیل زندگی، چه جاهایی باید این تسامح رو به کار برد؟ چه جاهایی نه؟ کلا کجاها کوتاه بیایم و کجاها نیایم؟
بعضی چیزها سلیقه ایه و اصلاً قرار نیست تأثیری روی زندگی داشته باشه. ولی امروزه خیلی از چیزها بین مردم باب شده که متأسفانه در تقابل صد در صد با دین و شریعت هست. در چنین شرایطی نمیشه به راحتی از کنار هر چیزی گذشت.
بسیار خوب بود.
تسامح و مدارا کردن با مردم یکی از عوامل بسیار کلیدی در برقراری رابطه با مردم هست. بدون اون هیچ چیزی شکل نمیگیره.
اما در مورد همسر آینده و زندگی مشترک، دامنه این تسامح کمی محدود تر میشه و به اندازه اون چه که در اجتماع و با مردم دیگه باید رعایت کرد نیست.نقل قول:]
[=verdana] رسول خدا(ص) در حدیثی فرمودند: بهترین شما کسی است که برای اهلش بهترین باشد و من برای اهلم بهتر از همه شما هستم.
[="DarkGreen"]اگر ممکنه مثالهایی در این مورد بزنید.
لذا من همین سؤال برام پیش اومده که در تشکیل زندگی، چه جاهایی باید این تسامح رو به کار برد؟ چه جاهایی نه؟ کلا کجاها کوتاه بیایم و کجاها نیایم؟
سلام و عرض ادب
جناب علی
اون چیزی که خداوند به اون تاکید داره انجام واجبات و ترک محرماته که نباید ازش چشم پوشی کرد.والا لزومی نداره شما در مستحبات و مکروهات سخت گیری و یا حتی تذکر بدید. مستحبات و مکروهات حکم گاز و ترمز داره و این واجبات و محرمات هستند که انجام یا ترک اونها موجب سعادت یا شقاوت میشه.
هر چند در مورد واجبات و محرمات هم باید با لطایف الحیلی کار رو پیش ببرید که کدورت پیش نیاد.
برای مثال یکی از معضلات بزرگ که موجب ایجاد گناه و فضای گناه آلود در مجالس عقد و عروسی میشه موسیقی هست موسیقی های لهوی که زمینه گناهان دیگر(مثل رقص و...)رو فراهم میکنه.
به طور مثال اگر بخواید در این زمینه هم تسامح و مدارا داشته باشید و هم مجلستون مجلس گناه نباشه میتونید از موسیقیهای ملایم و نشاط آوری که گوش دادن به آنها گناه نیست استفاده کنید.
موسیقی های بی کلام یا حتی باکلامی که از نظر شرعی گوش کردن به آنها گناه نیست.
شما تا چیزی برای جایگزین کردن نداشته باشید نمیتونید موردی رو به راحتی حذف کنید.
در این گونه موارد صحبت کردن همراه با محبت میتونه کارساز باشه.
کافیه رگ خواب خوانواده دستتون باشه. مطمئنا با تند و تیز برخورد کردن چیزی جز کدورت عایدتون نمیشه.
احترام به دیگران در هر شرایطی میتونه به پیشبرد اهدافتون کمک کنه.[/]