جمع بندی گناه

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
گناه

آیا خداوند گناه کبیره را می بخشد؟

با نام الله



کارشناس بحث: استاد

talenia;436176 نوشت:
آیا خداوند گناه کبیره را می بخشد؟

بسمه تعالی

خدای متعال خود را در قرآن به گونه ای معرفی کرده که حتی شیطان به رحمت او امید دارد و استناد به آیه ای از قرآن می کند: ان الله یغفر الذنوب جمیعا. (1) ناامیدی و یاس از بخشش پروردگار، بزرگ ترین گناه است.
راه توبه به روی همه گناهکاران (با هر گناه عظیمی که دارند) باز است و توبه مخصوص گناه خاصی نیست و شخص خاصی را نیز شامل نمی‌شود و مطمئنا خداوند گناهان را می بخشد، خداوند نسبت به هر عمل زشت و گناهی وعده پذیرش توبه داده است. در این جهت فرقی بین گناه کبیره و صغیره نیست، خداوند در هیچ کجا نفرموده که اگر کسی مرتکب گناه کبیره شده و توبه کرد او را نمی بخشد. بلکه در آیات و روایات متعددی بر این نکته تأکید شده که توبه مخصوص گناه خاصی نیست. بلکه هر گناهی را (چه صغیره و چه کبیره) شامل می شود.
خداوند باب توبه را به خاطر رحمت و لطفش به روی بندگان باز کرده تا بندگان گنهکارش با هر گناهی که انجام داده اند از رحمت خداوند مأیوس نشوند و این مطلب هرگز به این معنی نیست که انسان مرتکب گناه کبیره و یا گناه صغیره بشود(اگر مریض شدی طبیب هست ،نه این که کسی بگوید حال که طبیب هست برویم مریض شویم!!). از آیات قرآن استفاده می­شود که اگر گناهی از روی جهل و نادانی واقع شود و انسان بعد از آن گناه پشیمان شده؛ از آن گناه توبه کند و عزم بر ترک آن گناه داشته باشد، خداوند توبه او را می پذیرد.(2)توبه کننده، محبوب خداست قرآن کریم فرموده: «ان الله یحب التّوابین؛ (3) یقیناً خداوند توبه کنندگان را دوست دارد».
بنا براین نباید از رحمت خداوند مأیوس شد، شیطان دائما انسان را وسوسه می کند و انسان را از رحمت خداوند مأیوس می کند تا رابطه انسان را با خداوند به کلی قطع کند و میگوید ،آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب!!خدا گناهت را نمی بخشد !! دیگه فایده ای نداره!!و از این قبیل القائات برای ناامید کردن انسان. بر اساس روایات، مطمئنا بعد از توبه گناهان بخشیده خواهد شد.
هر چقدر گناهمان عظیم باشد، از رحمت بی کران و نا محدود او که عظیم تر نیست. او مهربان ترین مهربان هاست. بنا بر این توبه که به معنی پشیمانی واقعی از معصیت است، موجب بخشش هر گناهی شده و صفحه قلب را از آلودگی پاک و تیرگی را مبدّل به روشنایی می سازد. گناه هر چه باشد، قابل توبه است و توبه از آن در درگاه الهی پذیرفته می شود، به شرط آن که توبه حقیقی باشد؛ یعنی انسان از عمق دل توبه کرده و واقعا پشیمان باشد و در صدد جبران گناهان گذشته خود باشد.

پی نوشت ها :
1. زمر(39)آیه53 :قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمه الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا؛ از رحمت خدا نا امید نشوید.
2. مهدوی کنی، نقطه های آغاز در اخلاق عملی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1372، چاپ دوم، ص313.
3. بقره(2) آیه 222 .


talenia;436176 نوشت:
آیا خداوند گناه کبیره را می بخشد؟

با سلام :Gol:
خداوند متعال همواره راه بازگشت را به روي انسان‌ها گشوده است. آنان مي‌توانند با استغفار و توبه حقیقی از گناهان گذشته خود رهایی پیدا کرده و با پیش گرفتن مسیر تقوا و دوری از گناهان، دیگر بار به درگاه الهی برگشته و از بندگان خوب خدا باشند.
از همین روست که خداوند در قرآن مجید و اهل بیت علیهم السلام در روایات، مردم را به توبه و بازگشت به راه حق و تقوای الهی دعوت کرده اند.
قرآن مجيد در آيه 8سوره تحريم مي‌فرمايد:
[INDENT=2]«يا ايها الّذين آمنوا توبوا إلي اللّه توبه نصوحاً عسي ربّکم أن يکفّر عنکم سيئاتکم ويدخلکم جنات ٍتجري من تحتها الانهار
[/INDENT]
( اي کساني که ايمان آورده‌ايد! حقیقتا به سوی خدا باز گردید. اميد است با اين کار پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغ‌هايي از بهشت که نهرها از زير درختانش جاري است، وارد کند.)
اين آيات، دلالت بر بخشش و عفو الهي دارند.
واژه غفران و عفو در لغت به معناي پاک کردن و محوکردن آثار (گناه) است.(1)
حتی در برخی موارد خدا می فرماید کسی که توبه کند بدی های وی به کار نیک تبدیل می شود. در آیات قرآن است که خداوند می فرماید:
[INDENT=2] ... إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ‏ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً (2)
[/INDENT]
مگر كسى كه توبه كند و ايمان آورد و كار شايسته كند. پس خداوند بدي هايشان را به نيكي ها تبديل مى‏ كند، و خدا همواره آمرزنده و مهربان است.
اما توبه ای می تواند کارساز باشد و موجب زدودن گناهان شود که توبه حقيقي و خالص باشد توبه ای که قرآن در آيه 8سوره تحريم از آن به «توبه نصوح» ياد مي‌کند.
حضرت امام صادق(ع) مي‌فرمايد:
«هنگامي که بنده‌اي توبه نصوح (حقيقي) کرد ،مواهب و نعمت‌هاي کم نظير الهي را متوجه خود مي‌سازد . اولين اثرش آن است که محبوب خدا مي‌شود،
دوم: خداوند در دنيا و آخرت گناهان او را مي‌پوشاند. راوي سؤال کرد که چگونه خدا پرده‌پوشي مي‌کند؟ امام(ع) فرمود: هر چه از گناهان که دو فرشته موکل بر او، برايش نوشته‌اند، از يادشان ببرد. به اعضاي بدن، فرمان مي‌دهد که گناهان او را پنهان کنيد. به نقاط زمين و هر کجايي که گناهکار توبه کننده گناه کرده است، دستور مي‌دهد که گناهان او را پنهان کنيد و آثار آن را پاک مي‌کند».
پس توبه کننده در حالي خدا را در قيامت ملاقات مي‌کند که هيچ چيزي به ضرر او و بر گناهانش گواهي و شهادت دهنده نيست و چيزي از آن آشکار نخواهد شد».(3)
آري ،توبه حقيقي چنان اثری در زندگی انسان دارد که گویی هیچ گناهی را مرتکب نشده است. از این روست که امام محمد باقر(ع) مي‌فرمايد:«التائب من الذّنب کمن لا ذنب له؛.(4) توبه کننده از گناه مانند کسي است که گناه نکرده است».
البته توبه اگر واقعي و حقيقي باشداین آثار را خواهد داشت، توبه ای که دو رکن اساسی آن پشیمانی از گناه و عزم جدی بر ترک آن است؛ و در غیر این صورت توبه فایده ای ندارد. افراد زیادي هستند که استغفار مي‌کنند، اما دوباره با گناه خود را آلوده می کنند و هیچ گونه تصمیمی بر ترک گناه ندارند. این گونه استغفار در کلام امام علی علیه السلام نوعی مسخره کردن شمرده شده است. (5) ‌
چنانچه از این آیات و روایات پیداست عفو الهی شامل همه گناهان می شود و اختصاصی به گناهان کوچک (صغیره) ندارد و جدای از اینکه دور از رحمت واسعه الهی است، اگر گناهان کبیره از محدوده عفو الهی بیرون بود حتما خدا در قرآن کریم به این امر اشاره می فرمود.

بنابراین اگر توبه واقعی باشد حتی گناهان کبیره انسان نیز قابل بخشش است.

اما نکته مهم در اینجا این است که انسان به هیچ روی نباید از بخشش الهی نا امید باشد که خود از بزرگترین گناهان کبیره است. و این امر جز با وسوسه شیطان حاصل نمی شود.
خداوند در آيه 39 زمر می فرمايد:
[INDENT=2]قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛
[/INDENT]
بگو اى بندگان من که بر خويشتن زياده‏روى روا داشته‏ ايد! از رحمت‏ خدا نوميدمشويد. درحقيقت ‏خدا همه گناهان را مى‏ آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است.

اين درگه ما درگه نوميدي نيست صد بار اگر توبه شکستي باز آي

در پایان به ذکر نمونه ای از توبه حقیقی که موجب بخشودگی گناهان کبیره است بسنده می کنم.
مرحوم ملا احمد نراقى در کتاب معراج السعادة ، در این باره داستان شگفت آوری را نقل مى کند :
منقول است: «در بصره زنى به نام «شعوانه» بود که مجلسى از فسق و فجور برگزار نمی شد مگر این که او برای گرم کردن مجلس با رقص و آوازه خوانی در آن حضور می یافت.
روزى با جمعى از كنيزان خود در كوچه ‏هاى بصره مى‏گذشت به در خانه‏ اى رسيدند كه از آن افغان و خروش بلند بود گفت: سبحان اللّه در اين خانه عجب مصيبت و غوغايى است كنيزى را برای جستجو از موضوع فرستاد، آن كنيز رفت و برنگشت. كنيزى ديگری را فرستاد آن نيز رفت و نيامد. ديگرى را فرستاد و به او تأكيد نمود كه زود برگرد. كنيز رفت و برگشت و گفت: اى خاتون اين غوغاى مردگان نيست، ماتم زندگان است. اين ماتم بدكاران و عاصيان و نامه سياهان است. شعوانه كه اين را بشنيد گفت: آه، بروم و ببينم كه در اين خانه چه خبر است.
چون به اندرون رفت ديد واعظى در آنجا نشسته و جمعى در دور او فراهم آمده ايشان را موعظه مى‏ كند و از عذاب خدا مى‏ ترساند. و ايشان همگى به گريه و زارى مشغولند. و در زمانی رسيد كه واعظ تفسير اين آيه مى‏ كرد كه:
«اذا رَاتْهُمْ مِنْ مَكانٍ بَعيدٍ سَمِعُوا لَها تَغَيُّظا وَ زَفيرا وَ اذا الْقُوا مِنْها مَكانا ضَيِّقا مُقَرَّنينَ دَعَوْا هُنالِكَ ثُبُورا. (6) يعنى: در روز قيامت چون دوزخ، عاصيان را ببيند در غرّيدن آيد و عاصيان در لرزيدن آيند. و چون عاصيان را در دوزخ افكنند در مقام تنگ و تاريك و زنجيرهاى آتشين به يكديگر باز بسته فرياد واويلا برآورند. مالك جهنّم به ايشان گويد:
زود به فرياد آمديد بسا فرياد و فغان كه بعد از اين از شما صادر خواهد شد». شعوانه چون اين را شنيد بسيار در وى اثر كرد و گفت: اى شيخ من يكى از روسياهان درگاهم آيا اگر توبه كنم حقّ - تعالى - مرا مى‏ آمرزد؟ گفت: البته اگر توبه كنى خداى - تعالى - تو را مى‏ آمرزد اگر چه گناه تو مثل گناه شعوانه باشد. گفت: اى شيخ شعوانه منم و توبه كنم كه از این پس گناه نكنم. آن واعظ گفت: خداى - تعالى - ارحم الرّاحمين است و البتّه اگر توبه كنى آمرزيده شوى.
پس شعوانه توبه كرد و بندگان و كنيزان خود را آزاد كرد و به صومعه رفت و مشغول عبادت پروردگار شد و دايم در رياضت مشغول بود، به نحوى كه بدنش گداخته شد و به نهايت ضعف و نقاهت رسيد.
روزى در بدن خود نگريست، خود را بسيار ضعيف و نحيف ديد گفت: آه آه، در دنيا به اين نحو گداخته شدم و نمى ‏دانم در آخرت حالم چون خواهد بود؟ ندايى به گوش او رسيد كه خوشحال باش و ملازم درگاه ما باش تا روز قيامت ببينى حال تو چگونه خواهد بود. (7)
این دانشمند پس از نقل این داستان می فرماید پرواضح است که هر کس به درگاه الهی بازگشت جایگاهش در بهترین جاها خواهد بود.

پي‌نوشت‌ها:
1. المنجد، مادة غفر و عفو.
2. فرقان70
3.کليني، اصول کافي، ج 4، شرح و ترجمه حاج سيد جواد مصطفوي، ص 164
4. همان، ص168،حديث 10
5. نهج البلاغه (فيض الاسلام)، حکمت 409.
6.فرقان ( 25 ) آيه 12 ـ 13 .
7. معراج ‏السعادة ص : 686


پرسش:
آیا خداوند گناه کبیره را می بخشد؟

پاسخ:
خدای متعال خود را در قرآن به گونه ای معرفی کرده که حتی شیطان به رحمت او امید دارد. «...إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا... (1) در حقيقت ‏خدا همه گناهان را مى ‏آمرزد.»



ناامیدی و یاس از بخشش پروردگار، بزرگ ترین گناه است. راه توبه به روی همه گناهکاران (با هر گناه عظیمی که دارند) باز است و توبه مخصوص گناه خاصی نیست و شخص خاصی را نیز شامل نمی‌شود و مطمئنا خداوند گناهان را می بخشد. خداوند نسبت به هر عمل زشت و گناهی وعده پذیرش توبه داده است. در این جهت فرقی بین گناه کبیره و صغیره نیست. خداوند در هیچ کجا نفرموده که اگر کسی مرتکب گناه کبیره شده و توبه کرد، او را نمی بخشد؛ بلکه در آیات و روایات متعددی بر این نکته تأکید شده که توبه مخصوص گناه خاصی نیست. بلکه هر گناهی را (چه صغیره و چه کبیره) شامل می شود.
خداوند باب توبه را به خاطر رحمت و لطفش به روی بندگان باز کرده تا بندگان گنهکارش، با هر گناهی که انجام داده اند، از رحمت او مأیوس نشوند.

این مطلب هرگز به این معنی نیست که انسان مرتکب گناه کبیره و یا گناه صغیره بشود و مشکلی نیست. (اگر مریض شدی طبیب هست، نه این که کسی بگوید حال که طبیب هست، برویم مریض شویم!!) از آیات قرآن استفاده می­شود که اگر گناهی از روی جهل و نادانی واقع شود و انسان بعد از آن گناه پشیمان شده، از آن گناه توبه کند، و عزم بر ترک آن گناه داشته باشد، خداوند توبه او را می پذیرد.(2) توبه کننده، محبوب خداست. قرآن کریم فرموده: «ان الله یحب التّوابین (3) یقیناً خداوند توبه کنندگان را دوست دارد.»

بنابراین نباید از رحمت خداوند مأیوس شد. شیطان دائما انسان را وسوسه کرده و او را از رحمت خداوند مأیوس می کند تا رابطه اش را با خداوند به کلی قطع کند. شیطان القا می کند آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب؛ خدا گناهت را نمی بخشد؛ دیگر فایده ای ندارد؛ و امثال اینها. در حالیکه بر اساس روایات، مطمئنا بعد از توبه گناهان بخشیده خواهد شد.
گناه هرچقدر هم عظیم باشد، از رحمت بی کران و نا محدود او که عظیم تر نیست. او مهربان ترین مهربان هاست. بنابراین توبه ای که به معنی پشیمانی واقعی از معصیت است، موجب بخشش هر گناهی شده و صفحه قلب را از آلودگی پاک و تیرگی را مبدّل به روشنایی می سازد. گناه هر چه باشد، قابل توبه است و توبه از آن در درگاه الهی پذیرفته می شود، به شرط آن که توبه حقیقی باشد؛ یعنی انسان از عمق دل توبه کرده و واقعا پشیمان باشد و در صدد جبران گناهان گذشته خود باشد.

پی نوشت:
1.زمر/ 53
2. مهدوی کنی، نقطه های آغاز در اخلاق عملی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1372، چاپ دوم، ص313.
3. بقره/ 222.

موضوع قفل شده است