احادیث معصومین درباره ی پیدایش جهان / اسمان ها و زمین

​کارشناس: استاد مجید

_________________________________________________________
با صلوات برمحمد وآل محمد
با سلام بر شما دوست گرامی
در ابتداء به محضر مبارک کلمات امیر بیان امام المتقین علی (ع) اشاره می گردد:
1- آفرینش آسمان وزمین در خطبه 185بند 24-27،خطبه171بند1،خطبه185بند 18-17،خطبه160بند 7-8خطبه 91بند 32
2- آفرینش دوباره آسمان وزمین؛خطبه 109بند 29
3- چگونگی آفرینش آسمان ها؛خطبه 91بند32
4- شگفتی آفرینش موجودات وآسمان؛خطبه 1بند10-17
5- شگفتی آفرینش هفت آسمان؛خطبه 211بند2
در مورد زمین
1- چگونگی آفرینش زمین؛خطبه91بند 65
2- زمین شناسی؛خطبه 91بند65
شگفتی آفرینش خشکی های زمین؛خطبه 211بند7-8
3-شگفتی آفرینش زمین؛خطبه 91بند63-96
4- شگفتی آفرینش زمین برای موجودات؛خطبه 171بند2-3،خطبه211بند2
5- کیفیت آفرینش آسمان وزمین؛خطبه160بند7-8
6- نقش زمین در آفرینش؛خطبه 171بند2

با صلوات بر محمد وآل محمد
آفرینش جهان
مدت زمان آفرينش در قرآن شش روز دانسته شده كه چهار روز آن مربوط به زمين و تدبير امور آن و چهار روز مربوط به آسمان‏ هاست كه دو روز آن با زمين مشترك است) فصلت، آيات 10 و 21 (لذا جمعا شش روز مى‏ شود. لازم به ذكراست، منظور از شش روز، شش دوره است نه شش روز از روزهاى دنيا. بحث آفرينش و خلقت جهان در شش روز در هفت آيه از آيات قرآن(1)آمده است و در سه مورد علاوه بر آسمان ها و زمين، «ما بينهما آن چه در ميان زمين و آسمان قرار دارد» نيز به آن اضافه شده است يعنى تمام چيزهايى كه بين زمين و آسمان قرار دارد. آن گاه پيدايش مجموعه هستى و جهان در شش روز، يعنى كمتر از يك هفته مطلبى به ظاهر خلاف علم است زيرا علم مى گويد: ميلياردها سال طول كشيده تا زمين و آسمان به وضع كنونى در آمده است. ولى بايد توجه داشت كه «يوم روز» و معادل آن به معناى «يك دوران» به كار مى رود، خواه اين دوران يك سال باشد يا صد سال يا يك ميليون سال و يا ميلياردها سال و شواهدى اين معنى را اثبات مى كند:
1. در قرآن بارها كلمه يوم به معنى مدت طولانى به كار رفته، مانند «يوم القيامه» كه لااقل پنجاه هزار سال طول مى كشد.(2)
2. در لغت نيز گاهى «يوم» به مدتى از زمان به هر مقدار باشد اطلاق شده است.(3)
3. در روايات نيز «يوم» به معناى دوران آمده است: «الدهر يومان يوم لك و يوم عليك دنيا براى تو دو روز است روزى به سود تو است و روزى به زيان تو». و «سته ايام» هم به «سته اوقات» شش وقت و دوران (تفسير شده است)(4)
4. در گفتگوى روزمره نيز يوم و معادل آن به معناى دوران زياد ديده مى شود، مثلا مى گوييم زمين روزى گداخته و سوزان بود و روز ديگر سرد شد، در حالى كه دوران گداختگى زمين به ميلياردها سال بالغ مى شود. كليم كاشانى مى گويد:
به نامى حيات دو روزى نبود بيش آن این هم كليم با تو بگويم چسان گذشت
يك روز صرف بستن دل شد به اين و آن روز ديگر به كندن دل زين و آن گذشت
از مجموع بحث فوق نتيجه مى گيريم كه خداوند مجموعه زمين و آسمان را در شش دوران متوالى آفريده است، هر چند اين دوران ها گاهى به ميليون ها يا ميلياردها سال بالغ شده است، و علم امروز هيچ گونه مطلبى را كه مخالف اين موضوع باشد بيان نكرده است. اين دوران هاى ششگانه احتمالا به ترتيب ذيل بوده است:
1. روزى كه همه جهان به صورت توده گازى شكلى بوده كه با گردش به دور خود از هم جدا گرديد و كرات را تشكيل داد.
2. اين كرات تدريجا به صورت توده مذاب و نورانى و يا سرد و قابل سكونت در آمدند.
3. روز ديگر منظومه شمسى تشكيل يافت و زمين از خورشيد جدا شد.
4. روز ديگر زمين سرد و آماده حيات گرديد.
5. سپس گياهان و درختان در زمين آشكار شدند.
6. سرانجام حيوانات و انسان در روى زمين ظاهر گشتند.(5)
آن چه در دوران ششگانه بيان شد با آيات قرآن نيز سازگارى دارد، از جمله در سوره فصلت مى خوانيم: «او(خدا )در زمين كوه هايى قرار داد و بركاتى در آن آفريد و مواد غذايى مختلف آن را مقدر فرمود، اين ها همه در چهار روز( و دوره) بود درست به اندازه نياز تقاضا كنندگان، سپس اراده آفرينش آسمان فرمود و در حالى كه به صورت دود بود، به آن و به زمين دستور داد به وجود آييد و شكل گيريد، خواه از روى اطاعت و خواه اكراه. آنها گفتند: ما از روى طاعت مى آييم». در اين هنگام آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز( دو دوره) آفريد و آن چه مى خواست در هر آسمانى مقدر فرمود و آسمان پائين را با چراغ هايى) ستارگان (زينت بخشيديم و) با شهاب ها (از استراق سمع شياطين حفظ كرديم اين است تقدير خداوند دانا».(6)
پى نوشت ها:
1. اعراف، آيه 54، يونس، آيه 3، هود، آيه 7، فرقان، آيه 59، سجده، آيه 4، ق، آيه 38، حديد، آيه 4.
2. معارج، آيه 4.
3. راغب اصفهانى، مفردات راغب، دفتر نشر الكتاب، ص 553.
4. ناصر مكارم شيرازى، تفسير نمونه، تهران: دارالكتب الاسلاميه، ج 6، ص 201.
5. تفسير نمونه، همان، ج 6، صص 200- 202، با تلخيص و برخى اضافات.
6. فصلت، آيات 10- 12.

سلام با تشكر از شما برادر بزرگوار

برادرم براي دريافت پاسخ به مسائل ژئوفيزيكي بنده شما را به دو كتاب توحيد مفضل و مغز متفكر جهان اسلام ارجاع مي دهم

اين دو كتاب مربوط به امامنا سيدنا جعفر صادق ع صاحب فقه جعفري يعني عالم آل محمد بر مي گردد، اينقدر اين مولايم در برهان هاي علمي نافذانه ورود كرده است كه هر زمان اسم ايشان مي آيد و ياد برهان هاي علمي ايشان مي افتم سرور خاصي بر من طنين انداز مي شود

و برادرم مجدد مي گويم اگر علاقه اي به دانستن مطالب چون، زيست شناسي، زمين شناسي، زئوفيزيك، متافيزيك، جغرافيا، فيزيك، شيمي و الي آخر داريد آن دو كتابي را كه لينك دادم را مطالعه بفرماييد تا بيشتر به ديني و مذهبي كه داريد افتخار كنيد

پیدایش دنیا (جهان) از نظر امام صادق (ع)

امام صادق (ع) راجع به پیدایش دنیا چنین گفته اند : جهان از یک جرثومه بوجود آمد وجرثومه دارای دو قطب متضاد، سبب پیدایش ذره گردیده و آن گاه ماده بوجود آمد و ماده تنوع پیدا کرد و تنوع ماده ناشی از کمی یا زیادی ذرات آنها می باشد. این تئوری با تئوری اتمی امروزی راجع به بوجود آمدن جهان هیچ تفاوتی ندارد و دو قطب متضاد، دو شارژ مثبت و منفی درون اتم است و آن دو شارژ، سبب تکوین اتم گردیده است و اتم هر ماده را بوجود آورده و تفاوتی که بین مواد (یعنی عناصر) دیده می شود، ناشی از کمی یا زیادی چیزهایی است که درون اتم عناصر موجود می باشد.

نظریه ی امام صادق(ع) در مورد زمین (آیا زمین به دور خورشید می چرخد یا خورشید به دور زمین می چرخد ؟)
امام صادق (ع) دریافت که زمین اطراف خود می گردد و آن چه سبب توالی شب وروز می شود گردش خورشید در اطراف زمین نیست (که وی آن را از لحاظ عقلی غیر قابل قبول می دانست) بلکه گردش زمین در اطراف خود سبب می گردد که روز و شب بوجود بیاید و دائم نیمی از زمین تاریک و شب باشد و نیمی دیگر روشن و روز باشد .

دانشمندان قرون 16 و 17 با این که یک قسمت قوانین مکانیک نجومی را کشف کرده بودند نتوانستند پی ببرند که زمین به دور خود می گردد و چگونه امام جعفر صادق (ع) توانست دریابد که زمین در اطراف خود می چرخد ؟
مراکز علمی در آن زمان «قسطنطنیه» و «انطاکیه» و «گندی شاپور» بود و هنوز بغداد از نطر علمی آن قدر اهمیت نداشت که دارای مرکزیت باشد .
آیا امام جعفر صادق (ع) که به این حقیقت علمی پی برد از قوانین مکانیک نجومی اطلاع داشت؟ و می دانست « که اثر نیروی جاذبه که با دو شکل یکی به شکل نیروی فرار از مرکز و دیگری به شکل نیروی جذب به سوی مرکز بروز می کند، سبب می گردد که اجرام آسمانی دور خود بگردند.»

نظريه امام صادق(ع)راجع به ستارگان

هريک از ستارگان اسمان يک جهان هستند وحرکت دائمي ستارگان به خاطر اين است که سقوط نکنند(مثل فلاخن در حال چرخش که اگر متوقف گردد سنگ مي افتد)و درهم نريزند و نظم دنيا از بين نرود، بعضي از ستارگان آسمان اجام جامدهستندو بعضي ديگر مايع و بعضي آبخره (بخار)هستندآنها گرم هستندو گرماي زياد اين آبخره سبب درخشندگي آنها مي شودو من فکر مي کنم خورشيد هم از آبخره هست؛در جهان هاي ديگر موجودات جاندار زندگي مي نمايند که ما آنها را به مناسبت دوري ستارگان نمي بينيم؛درخشانترين ستاره متحرک زهره(چون از خورشيد نور مي گيرد و بازتاب کننده نور خورشيد است) و بعد از ان مشتري مي باشد؛ در بين ستارگان ثابت ،ستاره شعراي يماني و بعد از آن سماک رامح است

نظريه امام صادق(ع)راجع به نظام جهان


وقتي دراوضاع جهان بي نظمي مي بينيد ومشاهده مي کنيد که ناگهان طوفان مي شود ، سيل جاري مي گرددو غيره اين ها را دليل بر بي نظمي جهان ندانيد و آگاه باشيد که هر يک از وقايع غيرمنتظره از يک يا چند قاعده ثابت و غيرقابل تغييراطاعت مي نمايدو بر اساس آن قواعد اين اتفاقات روي مي دهد(امروزه دانشمندان فيزيک اين عقيده را دارند، درگذشته عقيده داشتند که هرقاعده اي که در جهان وجود دارد تغيير مي کندتا زمان دکات عقيده بدين صورت بود)