قرن حکومتهای شیعی
تب‌های اولیه
با توجه به آنکه قرن چهارم را قرن حکومتهای شیعی(آل بویه ،فاطمیان،حمدانیان) میدانند با این حال همه این دولتها با یکدیگر در حال نزاع و در تلاش برای ساقط کردن رقیب هم کیش بودند،علت چه بوده است؟
سلام استاد محترم :Sham:
سوال خوبی بود اتفاقا سوال من هم هست:Gig: میشه توضیح بفرمایید من مشتاقانه منتظرم
مچکرم :Gol:
با توجه به آنکه قرن چهارم را قرن حکومتهای شیعی(آل بویه ،فاطمیان،حمدانیان) میدانند با این حال همه این دولتها با یکدیگر در حال نزاع و در تلاش برای ساقط کردن رقیب هم کیش بودند،علت چه بوده است؟
و اما پاسخ : دول سه گانه شیعه از دولتهایی بودند که هر کدام بر اساس ایدئولوژی خاص خود تشکیل شده بودند ، فاطمیان ،که مرحله ی آغازین آن عموما در شمال آفریقا (افریقیه و مغرب)در سال 297قمری بود ،دولتمردانش بعد از مرگ کافور اخشیدی ،جوهر صقلی (سیسیلی )سردار معروف خود را مامور فتح مصر نمودند و او در 358قمری وارد مصر شد و چهار سال بعد ،در 362قمری ، با ورود المعز فاطمی به مصر ،دولت فاطمیان در مصر ظهور یافت.و مدت 209سال سایه های اقتدار سیاسی و مذهبی خلافت فاطمیان بر مصر و مناطق تحت سلطه گسترانیده شد.رسمیت یافتن کیش اسماعیلی بر ساختار قدرت فاطمیان تاثیر مستقیم و در رفتارها و روابط سیاسی بسیار موثر بود.اما آل بویه با تولدشان به سال 334قمری در بغداد و گرایش شیعی امامی نقطه مقابل فاطمیان بودند ،چرا که هر دو حکومت به فرقه ای خاص از تشیع تعلق داشتند و بسیاری اسماعیلیان یا همان شیعیان هفت امامی را باطنی مسلک می شمردند که در واقع نوعی طعن به فاطمیان بود .و اما ال حمدان که از بنی تغلب بودند و در شمال عراق ساکن گشتند به دو تیره موصلی و حلبی تقسیم می شوند و دیدگاه مذهبی شان امامی است که از این بابت تفاوتی با آل بویه ندارند (گر چه احتمال دارد هانگونه که عده ای معتقدند آل بویه زیدی مذهبند اینان نیز چنین دیدی نسبت به آل بویه داشته باشند)،ولی به نظر می آید اصلی ترین مساله مورد اختلافشان با بویهیان عشق تصرف بغداد باشد که بارها نقشه آنرا ریخته و کوشیدند اما به نتیجه نرسیدند:Mohabbat: (ادامه دارد)
همانگونه که وعده دادم اکنون بخشی دیگر از پاسخ را به امید خدا به عرضتان می رسانم : از دلایل دیگر برای درگیری بین حکونتهای شیعی این بود که برخی از این ها دیگری را در حد و اندازه حکومت کردن نمی دیدند مثلا فاطمیان ،حمدانیان را در این قد و قواره نمی دیدند لذا برای سرنگونی آنها می کوشیدند و از سوی دیگر این حکومتها ،یکدیگر را رقیب خود می پنداشتند و برای از میدان به در کردن رقیب همواره در تلاش بودند .فاطمیان برای خود در مکه امام جماعت تعیین می کردند و عباسیان که آل بویه که امیران منصوب شده آنها به حساب می آمدند هم امام جماعتی دیگر داشتند . آل بویه از قرمطیان که اسماعیلی مذهب بودند علیه فاطمیان استفاده می کردندو از اینکه بتوانند فاطمیان را به هم کیشانشان مشغول کنند خوشحال بودند. حمدانیان بارها سعی کردند بغداد را بگیرند اما نشد درنهایت عزم آل بویه برای مبارزه با خود را بیشتر کردند . با آنکه دشمن مشترک همه این دول ،رومیان و صلیبیان بودند اما این دشمن مشتر ک هرگز آنها را متحد نکرد .در نهایت حمدانیان بوسیله فاطمیان از بین رفتند و سرزمین های آنان به سرحدات فاطمیان افزوده شد . ادامه دارد:hamdel: