چرا حضرت اباعبدالله(ع) زنان واطفال خود را به کربلا آوردند؟
تبهای اولیه
چرا حضرت اباعبدالله(ع) زنان واطفال خود را به کربلا آوردند؟
نهضت امام حسين (ع) دو چهره داشت و بر اساس هر يك از آنها يك تقسيم كار صورت گرفت: يكى فداكارى و جانبازى و «شهادت» و ديگرى «ابلاغ پيام». البته ابلاغ پيام جز با فداكارىها و زحمات طاقتفرسا ممكن نبود. جايگاه و نقش اصلى زنان در عمل به وظيفه دوم تبلور يافت. گرچه زنان در تربيت رزمندگان تهييج آنان و ساير اقدامات پشتيبانى نقش ايفاء كردند اما وظيفه اصلى آنان «پيامرسانى» بود.
طبق روايات تمام كارهاى سيدالشهدا (ع) روى حساب بوده است و علت اينكه به رغم آگاهى از خطرات سفر اهل بيت را همراه خود به سوى كوفه برد اين بود كه به واسطه الهامى كه از عالم معنا به اباعبدالله (ع) شد و پيامبر (ص) در عالم رؤيا به ايشان فرمود: «ان الله شاء ان يراهنّ سبايا»(1) حضرت فهميد كه اسارت اينها مورد رضاى حق است يعنى حضرت مصلحت تشخيص داد كه اهل بيت خود را همراه ببرد. در حقيقت امام (ع) با اين كار مبلغان خود را به شهرهاى مختلف و حتى به قلب حكومت دشمن فرستاد و پيام خود را به گوش همگان رساند.
تاريخ كربلا يك تاريخ مذكر- مؤنث است يعنى زن و مرد هر دو در آن نقش دارند ولى هر يك در مدار خودش و بدون خارج شدن از حريم خود.
نقش مردان در حادثه عاشورا روشن است اما نقش زنان به خصوص با حضرت زينب (س) از عصر عاشورا به بعد تجلّى پيدا مىكند و تمام كارهااز اين پس به او واگذار مىشود. او در مقابل پيكر مطهر امام كارى مىكند كه دوست و دشمن به گريه در مىآيند و در واقع اولين مجلس عزادارى امام حسين (ع) را برپا مىكند. از امام سجاد (ع) و ديگر زنان و كودكان پرستارى مىكند و در مقابل دروازه كوفه با خطبه خود شجاعت على (ع) و حياى فاطمه (س) را در هم مىآميزد و خطابههاى عالى علوى را به ياد مردم مىآورد و مردم كوفه را نسبت به كارى كه انجام داده بودند متنبه مىسازد. اين است زنى كه اسلام مىخواهد. شخصيت رشد يافته اجتماعى در عين حيا و عفت و رعايت حريم.(2)
با توجه به آنچه گفته شد همراهى خانواده امام حسين (ع) در نهضت عاشورا از چند جهت حائز اهميت است
1. زنان و كودكان توانايى تبليغ و پيامرسانى را دارند.
2. علاوه بر توانايى تبليغ دشمنان نيز از مقابله با آنان عاجزند زيرا بايد حريم آنان را حفظ كنند و در صورت آسيبرسانى به زنان و كودكان عواطف همگان جريحهدار مىشود و نزد افكار عمومى در طول تاريخ محكوم خواهند شد. چنان كه در واقعه كربلا دشمنان حتى نزد خانوادههاى خود سرافكنده شدند.
ديگر آنكه از نگاه عرفانى امام حسين (ع) تمام هستى خود و اطرافيان خود را بدون هرگونه كاستى در طبق اخلاص گذاشت و به درگاه خداوند آورد. ثمره چنين اخلاصى آن شد كه نهضت عاشورا در طول و عرض تاريخ براى مسلمانان و غير مسلمانان تأثيرگذار باشد و در قيامت نيز به درجهاى برسند كه همگان غبطه آن را بخورند.
پىنوشت
(1)بحارالانوار ج 44 ص 364.
(2)حماسه حسينى ج 1 صص 397- 411 و ج 2 صص 236- 231.