متن نامه حضرت سلیمان

با سلام
آنچه در قرآن آمده است، این متن است:« این نامه ای است از طرف سلیمان، به نام پروردگار بخشنده ی بخشایشگر «بر من بزرگى مكنيد و مرا از در اطاعت درآييد.»ُ (31 نمل)
اما در برخی از کتب دعائی شیعه متن کاملتری نقل شده است. گرچه به نظر می آید ادامه ای که در اینجا افزون بر سخن خدای یکتا در قرآن آمده، سخن امام صادق باشد، اما می توان حدس زد که این کلام از حضرت سلیمان باشد. چرا که هماهنگی نیکی با جمله قبل دارد و جملاتی که پس از این می آید کمی ناهمگون با این سخن است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَ أْتُونِي مُسْلِمِينَ‏ كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ لا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ بِما يَعْمَلُونَ مُحِيط
بر من برتری نجویید و در حالی که مسلمان شده اید نزد من آیید که خداوند فرموده است من و پیامبرانم پیروزم و خداوند نیرومند و تواناست. و اینکه نیرنگهای دشمنان شما ( کافران)بر شما ( مومنان) زیانی نخواهد رساند و البته خداوند بر رفتارهای ایشان آگاهی کامل دارد.
سند: مهج الدعوات‏، سيد بن طاوس‏ (د664 ق)، قم، دارالذخائر، چاپ اول 1411ق، ص 30 .
در ادامه نوشته اند: بلقيس مهره‏ اى دست نخورده پيش سليمان فرستاد كه اين را سوراخ كن و سليمان از آدمیان پرسيد كه علم آن ندانستند. آنگاه از شيطانها (جنیان) پرسيد گفتند: «موريانه را بخوان» و چون موريانه بيامد موئى به دهان گرفت و در مهره رفت و پس از لحظه‏اى آنرا سوراخ كرد. و چون فرستادگان بلقيس باز گشتند وى ترسان شد و صبحگاهان به راه افتاد و قومش نيز با وى بودند.( تاريخ الأمم و الملوك ، أبو جعفر محمد بن جرير طبري (م 310)، تحقيق محمد أبو الفضل ابراهيم ، بيروت، دار التراث ، چاپ دوم، 1387/1967، ج 1، ص 491)