×××××بخشش گناهان ما در مراسم امامان×××××
تب‌های اولیه
سلام و عرض خسته نباشید به همه دوستان ، کارشناسان و اساتید اسک دین :Gol:
سوالی برای یک از دوستان پیش اومد می خواستم اینجا مطرح کنم و جواب دوستان ببینم !
مثال) من گناه کار وقتی زیر پرچم امام حسین عزاداری میکنم آقا در روز قیامت همه همه گناهانم را می بخشد ؟!! منی که توبه نمی کنم و باز هم این گناهان را انجام میدهم چی ؟!!!
باتشکر :hamdel:
سلام
برا ی مقدمه میتونید به تاپیکهای زیر مراجعه کنید.
چه چيزهائى سبب آمرزش گناهان است؟
خداوند در قرآن می گوید: ما تمام گناهان را می بخشیم. این بخشش شامل چه گناهانی میشود؟
در ادامه هم کارشناسان محترم به جواب اصلی خواهند پرداخت.
من گناه کار وقتی زیر پرچم امام حسین عزاداری میکنم آقا در روز قیامت همه همه گناهانم را می بخشد ؟!! منی که توبه نمی کنم و باز هم این گناهان را انجام میدهم چی ؟!!!
افراد را بايد با فلسفه عزاداري براي امام حسين(ع) آشنا كرد
حال ما قوانين دين را زير پاي بگذاريم كه امام حسين(ع) مي بخشد؟!
امام حسين(ع) در فلسفه قيام خود مي گويد كه براي امر به معروف و نهي از منكر قيام مي كنم
امام براي اسلام شهيد شد تا دين زنده بماند
دين همه آن قوانيني است كه از طرف خداوند براي هدايت انسان امده است و ما موظف به رعايت انها هستيم و اگر انها را رعايت نكنيم گناه كرده ايم
کربلا را پایگاه کبریایی می کند
خود تماشا می کند اما حسین فاطمه
در مقام جرم بخشیدن خدایی می کند
من گناه کار وقتی زیر پرچم امام حسین عزاداری میکنم آقا در روز قیامت همه همه گناهانم را می بخشد ؟!! منی که توبه نمی کنم و باز هم این گناهان را انجام میدهم چی ؟!!!
همه ی ما گناهکاریم ولی امیدواریم به لطف و رحمت اهلبیت علیه السلام
ولی کسی که اصرار بر گناه داره و هیچ خیال توبه و ندامت و پشیمانی نداره خیلی باید بترسه از عاقبتش ...
ولی یقین دارم خود زیر پرچم سیدالشهداء رفتن باعث هدایت افراد میشه
من میگم آدم هرچی گناهکار هم باشه ، حتی اصرار به گناه هم داره باز مجالس سیدالشهدا رو رها نکنه ، مطمئناً آقا از آخر دستش رو میگیره . چون در خونه ی امام حسین علیه السلام با باقی اهلبیت فرق میکنه :geryeh:
امام حسين(ع) شهيد نشده است كه عده اي گناه كارهرعمل خلاف دين و شرع مقدس انجام دهند و زير پرچم امام حسين(ع) را مرجعي براي بخشش گناهان خود بيابند و بگويند براي امام حسين(ع) عزاداري مي كنم و گناهانم بخشيده مي شود
سلام به کارشناس کمی زود رنج :Gol:
همه چیزهایی که شما می گوید با خبرم ، من مثال زدم !
یک نفر که چاقو کش و لات محله ما بود با دیدن تعزیه یک بار آدم مسجدی شد !
میگم کارهایی که بعضی از ما می کنیم ! آقا شفیع ما میشه !
سلام:Gol:
در قیامت ذات حق قدرت نمایی می کند
کربلا را پایگاه کبریایی می کند
خود تماشا می کند اما حسین فاطمه
در مقام جرم بخشیدن خدایی می کند
!
دوست عزیز ماه بانوی گرامی
بخشش و عفو تنها به اراده خداوند است و در قیامت هم معصومین (علیهم السلام) تنها کسانی را مورد شفاعت قرار می دهند که خداوند اذن آن را داده باشد.
موفق باشید:Gol:
میگم کارهایی که بعضی از ما می کنیم ! آقا شفیع ما میشه !
گفت عرق خورده بودم . دهنم بوی بدی میداد .
داشتم می رفتم ، دیدم از روبرو امام صادق یا موسی بن جعفر علیه السلام دارن تشریف میارن !
با خودم گفتم چیکار کنم ؟
اگه جلو برم و حضرت سوال کنند : چرا دهنت بوی بدی میده چی جواب بدم ؟ اگر هم برگردم بد هست ، چشمهام تو چشمهای حضرت افتاده باید برم سلام کنم ...
همین طور در خجالت مونده بودم که چه کنم ، آرام آرام میرفتم و متحیر که چه کنم ، حضرت هم نزدیک میشد . وقتی مقابل هم قرار گرفتیم ، نتونستم سلام کنم از خجالت سرو رو پایین انداختم ...
تا سرم از خجالت پایین افتاد ة حضرت ایستادند و فرمودند : نه نه ، در هر حالی هستید از ما رو برنگردونین و سرتون رو پایین نندازین ، شما کسی جز ما اهلبیت ندارید ، جز ما پناهی برای شما نیست ...
ما از تو شرمساریم ، از بس گناه داریم
سلام
از این نوع داستانها خیلی زیاد هست در روایات و تاریخ ولی الان سندش دم دستم نیست .
اگه کارشناسان لطف کنند و سند این روایت رو لطف کنند ممنون میشم .
با تشکر :Gol:
من گناه کار وقتی زیر پرچم امام حسین عزاداری میکنم آقا در روز قیامت همه همه گناهانم را می بخشد ؟!! منی که توبه نمی کنم و باز هم این گناهان را انجام میدهم چی ؟!!!
با سلام وتشکر
اولا که شفاعت باذن الله است و مخصوص اولیائش بنص قرآن کریم.وتوسل به ولی الله نیز دستور خداست و آثارمخصوص خود رادارد.
ثانیامتاسفانه دوستان تک بعدی فکر میکنند ! چرا احادیث صحیحی را نمیبینید که امام صادق علیه السلام فرمودند که به شفاعت ما نمیرسید مگر با ورع .
همچنین به ولایت ما نمیرسید مگر با رعایت تقوا و تهذیب واجتهاد.
والله قسم شیعه ما نیست کسی که مطیع الله نیست .و......
احادیث اصول کافی را ببینید :
أبوعلي الاشعري، عن محمد بن عبدالجبار، عن صفوان بن يحيى، عن يزيد بن خليفة قال: وعظنا أبوعبدالله عليه السلام فأمر وزهد، ثم قال: عليكم بالورع، فإنه لا ينال ما عند الله إلا بالورع.
حميد بن زياد، عن ابن سماعة، عن وهيب بن حفص، عن أبي بصير، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: شيعتنا الذين إذا خلوا ذكروا الله كثيرا.
علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن أحمد بن محمد بن أبي نصر، عن محمد أخي عرام، عن محمد بن مسلم، عن أبي جعفر عليه السلام قال: لا تذهب بكم المذاهب، فوالله ما شيعتنا إلا من أطاع الله عزوجل.
أبوعلي الاشعري، عن محمد بن سالم ; وأحمد بن أبي عبدالله، عن أبيه، جميعا عن أحمد بن النضر، عن عمر وبن شمر، عن جابر، عن أبي جعفر عليه السلام قال: قال لي: يا جابر أيكتفي من ينتحل التشيع أن يقول بحبنا أهل البيت، فو الله ما شيعتنا إلا من اتقى الله وأطاعه وما كانوا يعرفون يا جابر إلا بالتواضع والتخشع والا مانة وكثرة ذكر الله والصوم والصلاة والبر بالوالدين والتعاهد للجيران من الفقراء وأهل المسكنة والغارمين والايتام وصدق الحديث وتلاوة القرآن وكف الالسن عن الناس إلا من خير ; وكانوا امناء عشائرهم في الاشياء.
علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن حماد بن عيسى، عن إبراهيم بن عمراليماني، عن رجل، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: شيعتنا أهل الهدى وأهل التقى وأهل الخير وأهل الايمان وأهل الفتح والظفر.
علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن الحسن العطار، عن أبي بصير، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: قال رسول الله صلى الله عليه وآله: لا ينال شفاعتي من استخف بصلاته ولا يرد علي الحوض، لا والله لا ينال شفاعتي من شرب المسكر ولا يرد علي الحوض لا والله.
ودرباره شراب :
قام أبوعبدالله عليه السلام عن المائدة فسئل عن قيامه، فقال: قال رسول الله صلى الله عليه وآله: ملعون من جلس على مائدة يشرب عليها الخمر وفي رواية اخرى ملعون ملعون من جلس طائعا على مائدة يشرب عليها الخمر.
(12260 3) عدة من أصحابنا، عن سهل بن زياد، عن عمرو بن عثمان، عن الحسين بن سدير، عن أبيه، عن أبي جعفر عليه السلام قال: يؤتى شارب الخمر يوم القيامة مسودا وجهه مدلعا لسانه(1) يسيل لعابه على صدره وحق على الله عزوجل أن يسقيه من طينة خبال أو قال: من بئر خبال، قال: قلت: وما بئر خبال؟ قال: بئر يسيل فيها صديد الزناة().
(12261 4) علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن بعض أصحابه، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: قال رسول الله صلى الله عليه وآله: شارب الخمر لا يعاد إذا مرض ولا يشهد له جنازة ولا تزكوه إذا شهد ولاتزوجوه إذا خطب ولا تأتمنوه على أمانة.
علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن إسماعيل بن بشار، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: سأله رجل فقال له: أصلحك الله شرب الخمر شر أم ترك الصلاة؟ فقال: شرب الخمر (ثم) قال: أو تدري لم ذاك؟ قال: لا، قال: لانه يصير في حال لا يعرف معها ربه.
(12290 2) أبوعلي الاشعري، عن محمد بن حسان، عن محمد بن علي، عن أبي جميلة، عن الحلبي، وزرارة، ومحمد بن مسلم، وحمران بن أعين، عن أبي جعفر وأبي عبدالله عليهما السلام قالا: إن الخمر رأس كل إثم.
... يا جابر لا تذهبن بك المذاهب، حسب الرجل ان يقول احب عليا و اتولاه ثم لا يكون مع ذلك فعالا؟ فلو قال: انى احب رسول الله - فرسول الله خير من علي - ثم لا يتبع سيرته و لا يعمل بسنته ما نفعه حبه اياه شيئا، فاتقوا الله و اعملوا لما عند الله، ليس بين الله و بين احد قرابة، احب العباد الى الله عز و جل اتقاهم و اعملهم بطاعته، يا جابر فوالله ما يتقرب الى الله تبارك و تعالى الا بالطاعة، و ما معنا براءة من النار و لا على الله لاحد من حجة، من كان لله مطيعا فهو لنا ولى، و من كان لله عاصيا فهو لنا عدو، لا تنال ولايتنا الا بالعمل و الورع. وقریب به همین در صفات الشیعه.
عمرو بن أبي المقدام قال: سمعت أبا عبد الله عليه السلام يقول: خرجت أنا وأبي حتى
إذا كنا بين القبر والمنبر إذا هو باناس من الشيعة، فسلم عليهم، ثم قال: إني والله
لاحب رياحكم وأرواحكم، فأعينوني على ذلك بورع واجتهاد، واعلموا أن ولايتنا لا تنال
إلا بالورع والاجتهاد، من أئتم منكم بعبد فليعمل بعلمه.
«عمرو بن ابى مقدام گويد كه: شنيدم حضرت صادق عليه السلام مىفرمود: من با پدرم براى رفتن به مسجد رسول خدا از منزل خارج شديم و وقتى كه در بين قبر و منبر بوديم جماعتى از شيعيان در آنجا مجتمع بودند.پدرم بر آنها سلام كرد و پس از آن فرمود: سوگند به خدا من بوى شما را و روح شما را دوست دارم، شما در اين امر مرا با ورع و اجتهاد خود يارى كنيد.بدانيد كه به ولايت ما كسى نمىرسد مگر با ورع و اجتهاد.اگر فردى از شما به بندهاى اقتدا كند بايد طبق روش او رفتار كند.شما شيعه خدا هستيد، شما ياران خدا هستيد، شما سابقون اولين هستيد، شما سابقون آخرين هستيد، شما سابقون در دنيا و سابقون در آخرت به سوى بهشت هستيد.ما براى شما بهشت را به ضمان خدا و ضمان رسول خدا ضمانت كرديم.سوگند به خدا كه هيچ ارواحى بيشتر از شما در درجات بهشتى نيست، پس در كسب فضائل و مكارم از ديگران سبقت گيريد، و گوى مسابقه را بربائيد.شما پاكانيد، و زنان شما پاكانند، هر زن مؤمنهاى حوريهاى است زيبا و داراى چشمان درشت، و هر مرد مؤمنى صديقى است در اين امت.
اگه کارشناسان لطف کنند و سند این روایت رو لطف کنند ممنون میشم .
فکر کنم داستان این بوده :
شخصي به نام شقراني در زمان امام صادق (ع) مرتكب شراب خواري شد .امام صادق (ع) به او فرمود: اي شقراني ! كار زشت از هر كس كه سر زند ، زشت است ؛ ولي اگر از تو سر زند ، زشت تر است؛ همان گونه كه كار نيكو از هر كس نيكوست ؛ ولي اگراز تو سر زند ، نيكوتر است . اين به خاطر جايگاه تو است . تو از وابستگان ما هستي . پس ، قدر خود را بدان !اعلام الورى ومناقب.
محمد و آله ،خیرالورا سجیه، فاغفرلنا یا ذو العلی فی هذه العشیه .
[=times new roman]فکر کنم داستان این بوده :[=traffic]شخصي به نام شقراني در زمان امام صادق (ع) مرتكب شراب خواري شد .امام صادق (ع) به او فرمود: اي شقراني ! كار زشت از هر كس كه سر زند ، زشت است ؛ ولي اگر از تو سر زند ، زشت تر است؛ همان گونه كه كار نيكو از هر كس نيكوست ؛ ولي اگراز تو سر زند ، نيكوتر است . اين به خاطر جايگاه تو است . تو از وابستگان ما هستي . پس ، قدر خود را بدان !ا[=traditional arabic]علام الورى ومناقب.
[=traffic][=traditional arabic][=traffic]
با سلام و تشکر
نه این داستان جداست
من این فرمایش حضرت صادق علیه السلام به شقرانی رو در این داستان به صورت خود متن عربیش خیلی دوست دارم و برام دلنشین تر هست تا ترجمه ی متن :
شَقرانی می گوید : روزی منصور دوانیقی به افرادی جایزه و عطا می داد . منهم بر در خانه او ایستاده بودم که امام صادق آمد . جلو رفتم و از ایشان خواستم که از منصور برای منهم عطایی بگیرد . حضرت در مراجعت چیزی را که برایم گرفته بود ، بمن داد و فرمود :
«اَلحَسَنُ لِکُلِّ حَسَنُ وَ مِنکَ اَحسَنُ لِمَکَانِکَ مِنَّا ، اَلقَبِیحُ لِکُلِّ اَحَدٍ قَبِیحٌ وَ مِنکَ اَقبَحُ لِمَکَانِکَ مِنَّا»
شقرانی می گوید : این کلام اشاره ای بود بکار زشت من ؛ زیرا گاهی در خفا شراب می خوردم .
من خودم این داستان رو خیلی دوست دارم و با اینکه بارها شنیدم هیچ وقت خسته نمیشم و برام تازگی داره ...
ضمن اینکه بنده اگه این مطالب رو نوشتم نه اینکه راهی برای گناه افراد باشه منظورم چیز دیگه ای هست ...
با تشکر از پاسخ تون :Gol:
سلام به کارشناس کمی زود رنج
سلام بر
بزرگوار عزيز
همه چیزهایی که شما می گوید با خبرم ، من مثال زدم !
شكر خدا
یک نفر که چاقو کش و لات محله ما بود با دیدن تعزیه یک بار آدم مسجدی شد ! میگم کارهایی که بعضی از ما می کنیم ! آقا شفیع ما میشه !
ببينيد بزرگوار
الان نوع سوال فرق كرد
قبلا سوال اين بود كه
من گناه کار وقتی زیر پرچم امام حسین عزاداری میکنم آقا در روز قیامت همه همه گناهانم را می بخشد ؟!! منی که توبه نمی کنم و باز هم این گناهان را انجام میدهم چی ؟!!!
برم هرگناهي بكنم به اين اميد كه امام حسين كه براي او عزاداري مي كنم گناهان مرا ببخشد
ولي الان سوال چيست ؟؟؟
میگم کارهایی که بعضی از ما می کنیم ! آقا شفیع ما میشه !
انسان ممكن الخطاست و در معرض خطا و گناه و اين را هم خود انسان مي داند و هم خداي انسان و هم امام انسان
سوال اولي اين بود كه گناه مي كرد به اين اميد كه با عزاداري گناهانش بخشيده شود
الان گناه مي كند ولي نادم و پشيمان از كرده خود است و خجل زير پرچم اباعبدالله مي نشيند كه خدايا اشتباه كردم و توبه
بنده بحث ام اين است كه فرق است بين اين دو نوع نگاه
خداوند شفاعت را براي بندگاني قرار داده است كه دلشان با خداست و دين و ايين اسلام ولي لغزشهايي را هم در زندگي داشتند
كساني كه دل در گرو شيطان دارند و هر از گاهي كار خوب مي كنند فرق دارد با افرادي كه مومن و متعهد به شرع مقدس اند و كرده شان اعمال نيك است و كارهاي خوب و هراز گاهي مرتكب خطا مي شوند و گناه
در مورد شفاعت به اين تايپك ها مراجعه نماييد
! كار زشت از هر كس كه سر زند ، زشت است ؛ ولي اگر از تو سر زند ، زشت تر است؛ همان گونه كه كار نيكو از هر كس نيكوست ؛ ولي اگراز تو سر زند ، نيكوتر است . اين به خاطر جايگاه تو است . تو از وابستگان ما هستي
سلام
فکر کنم آقا یک جورایی با منم هست !!! :geryeh::Sham:
فکر کنم آقا یک جورایی با منم هست !!!
با سلام
آقا؟؟؟؟
منظورتان را متوجه نشدم؟؟؟؟
سلام
آقا؟؟؟؟ منظورتان را متوجه نشدم؟؟؟؟
استاد طاها فکر میکنم منظورشون آقا امام صادق (علیه السلام) باشه!طبق؛
امام صادق (ع) به او فرمود: اي شقراني ! كار زشت از هر كس كه سر زند ، زشت است ؛ ولي اگر از تو سر زند ، زشت تر است؛ همان گونه كه كار نيكو از هر كس نيكوست ؛ ولي اگراز تو سر زند ، نيكوتر است . اين به خاطر جايگاه تو است . تو از وابستگان ما هستي . پس ، قدر خود را بدان
:Gol:
[=arial]با سلام[=arial]آقا؟؟؟؟[=arial]منظورتان را متوجه نشدم؟؟؟؟
با سلام
ظاهراًچون ایشون از سادات محترم هستند اینطور نوشتند که منظور حضرت صادق علیه السلام با ایشون هم بوده
مسلماً سادات از عوام بیشتر به اهلبیت متصلند :Gol:
موفق و پیروز باشید :Gol:
ظاهراًچون ایشون از سادات محترم هستند اینطور نوشتند که منظور حضرت صادق علیه السلام با ایشون هم بوده مسلماً سادات از عوام بیشتر به اهلبیت متصلند
تایید :hamdel:
سوالی برای یک از دوستان پیش اومد می خواستم اینجا مطرح کنم و جواب دوستان ببینم ! مثال) من گناه کار وقتی زیر پرچم امام حسین عزاداری میکنم آقا در روز قیامت همه همه گناهانم را می بخشد ؟!! منی که توبه نمی کنم و باز هم این گناهان را انجام میدهم چی ؟!
با سلام به همه دوستان و تشکر از جواب های خوبشون.:Gol:
به فرموده علامه طباطبايي(ع)، تربيت ديني اقتضا ميكند كه خصوصيات و اوصاف اين گروه، مبهم بوده و به طور مشخص بيان نشود. به همين جهت قرآن هم به اين مسأله به طور كلي و مطلق اشاره فرموده است. از باب نمونه ميفرمايد:
«هر كسي در گرو دستاورد خويش است، به جز ياران دست راست؛ در ميان باغها، از يكديگر در باره مجرمان ميپرسند: «چه چيزي شما را در آتش(سقر) در آورد؟» گويند: «از نمازگزاران نبوديم، و بينوايان را غذا نميداديم، با هرزرهدرايان هرزه درايي ميكرديم و روز جزا را دروغ ميشمرديم، تا مرگ ما در رسيد» و شفاعت شفاعتگران را سود نبخشد». (كلّ نفس بما كسبت رهينة، الا اصحاب اليمين، في جنات يتسائلون عن المجرمين، ما سلككم في سقر، قالوا لم نك من المصلّين و لم نك نطعم المسكين و كنا نخوض مع الخائضين و كنا نكذب بيوم الدين، حتي اتينا اليقين فما تنفعهم شفاعة الشافعين) (مدّثر (74)، آيه 38 - 48).
آيات ياد شده بيانگر اين حقيقت است كه اصحاب يمين، داراي صفات دوزخيان نيستند؛ آن صفاتي كه مانع شفاعت شدن آنان است؛ يعني، عدم اقامه نماز، انفاق نكردن، هرزه گويي، دنياگرايي و تكذيب روز قيامت. پس اصحاب يمين به دليل آنكه اين موانع در كارشان نيست، قهراً شفاعت شامل حالشان ميگردد و از گرو دستاوردها و اعمالشان در آمده و ديگر پس از شفاعت، مرهون گناهان و تعلّقات نخواهند بود.
روشن است كه اين آيه تنها موانع شفاعت را براي دوزخيان مطرح كرده است كه شايد بتوان از مفهوم آن چنين نتيجه گرفت كه شفاعت شوندگان و بهرهمندان از شفاعت، به طور كلي بايد داراي چهار ويژگي باشند:
1. خضوع در مقابل خدا؛
2. انفاق در راه خدا؛
3. اعراض از دنيا به جهت ياد خدا؛
4. ياد و قبول داشتن قيامت.
شايد بتوان آيات ديگري كه شفاعت شوندگان را مبهم ذكر فرموده به اين صفات چهارگانه ارجاع دهيم؛ ولي به هر صورت بيشتر از اين، درباره مشمولان شفاعت بياني نيامده است.براي اطلاع بيشتر ر.ك: الميزان، ج 1، ص 169 - 171.