چرا بسيارى از مردم از حضرت على(ع) ‏روى برگرداندند؟

تب‌های اولیه

1 پست / 0 جدید
چرا بسيارى از مردم از حضرت على(ع) ‏روى برگرداندند؟

اين سؤال يكى از مهم‏ترين مسائلى است كه به ذهن هر مسلمانِ محقّق و منصف خطور مى‏كند زيرا روايات فراوانى از زبان رسول اكرم (ص) در فضايل حضرت على (ع) و حضرت زهرا (س) آمده است. اين روايات را اهل تسنن هم قبول دارند و كتاب‏هاى روايى آنها مملو از اين احاديث است.
در جواب به این سوال می توان به چند مطلب اشاره کرد:
1- حب قدرت و رياست بسيارى از بزرگان مهاجرين و انصار
2- وجود نفاق در ميان بزرگان قوم
3- وجود اختلاف و كينه‏هايى از گذشته در بين مسلمانان
4- سست ايمانى تازه مسلمانان
5- وجود كينه‏ها و دشمنى‏هاى برخى با حضرت على (ع) (زيرا بسيارى از بستگان نزديك آنان در جنگ‏ها به دست حضرت على كشته شده بودند)
6- نگرانى گروهى از اشراف از ادامه راه رسول اللّه به وسيله اميرالمؤمنين (ع) و عدالت وى
7- حيله‏گرى و خدعه برخى از افراد و ايجاد جوّ متشنّج و آلوده بعد از پيامبر (ص) (به عنوان مثال تبليغ مى‏كردند كه ما على را براى جانشينى پيامبر قبول داريم ولى فعلاً جوان است (حدود 33 سال).
8- ريشه كن نشدن رسوم قبيله‏اى و عصبيت جاهلى (برخى از مورّخان بر اين نكته تأكيد دارند كه مردم با اين كه حرف‏هاى حضرت رسول (ص) را شنيده بودند، ولى باز منتظر آن بودند كه شخصى طبق سنت قبيله‏اى براى خلافت برگزيده شود). البته براى هر يك از موارد هفتگانه شواهد تاريخى و دلايل كافى وجود دارد. نظير اين قضيه در قرآن آمده و آن داستان موسى و هارون (ع) و سامرى است.
بدين صورت كه پيامبرى موسى (ع) براى بنى اسرائيل ثابت شده بود. عصاى او را ديده و يد بيضاى او را مشاهده كرده بودند. ساحران در مقابل چشمان آنان ايمان آوردند. هم چنين ديدند كه چگونه عصاى موسى نيل را شكافت و خود آنها از آن عبور كردند و فرعون و انصارش غرق شدند و با اين وجود وقتى موسى (ع) هارون را به جانشينى خود نصب كرد و به دستور خدا به كوه طور رفت. مردم دوباره بت پرست شدند و جانشينى هارون را قبول نكردند و به نصايح او گوش فراندادند و گاوى را كه سامرى با طلا و زيورآلات خود آنها ساخته بود، پرستيدند. اين در حالى بود كه پيامبرشان نمرده بود و فقط تأخير كرده بود.[1] رسول خدا (ص) هم به حضرت على (ع) فرمودند: تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسى هستى و اين شباهت درامور متعددى است كه يكى از آنها عدم تبعيت مردم است.

[1] - براى آگاهى بيشتر ر. ك: سوره طه، آيات 40- 99.