دعا برای رفع بستگی و ابطال جادو
تبهای اولیه
لطفا کارشناسان محترم راهنمایی بفرمایید
پدرم بیش از 40سال است که در کار ساختمان فعالی دارند اما حدوددوسال است که کار ایشان بکل قفل شده طوریکه افراد برای کار نزد ایشان میآیند اما بعد مدتی پشیما ن میشوند و قرار داد نمیبدند. فکر میکنم که کسی برایشان جادو کرده چه دعایی بخوانم تا این مشکل بزرگ و سخت حل شود.؟
نماز استغفار :پیامبر اکرم صل الله علیه و آله فرمود : چون روزیت کم شد و کارت به پراکندگی گراید حاجتت را به درگاه حق ببر
و نماز استغفار را ترک مکن و نماز استغفار دو رکعت است
در هر رکعت حمد و سوره قدر را بخوان و بعد از قرائت پانزده بار بگو : اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ و بعد به رکوع رفته ده بار بگو
و همانند نماز جعفر طیار نماز را تمام کن که تمام کارهایت اصلاح گردد انشاء الله .
منبع : مکارم الاخلاق ص330
ظهور خیر و برکت :هر کس با ایمان این دو آیه را به شکل مربع با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن بنویسد و در کیسه ای نهد و
باخود دارد روزی بر وی فراخ گردد و خیر وبرکت بسیار برایش به ظهور آید
آیه ۱۷ و ۱۸ سوره تغابن :
إِن تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ
عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
منبع : خواص آیات قرآن کریم ص ۱۷۶
از تعقيبات مهم جهت برآورده شدن حوايج، آن است كه وقتى از نماز فراغت پيدا كرد، بخواند دعايى را كه ادريس بن عبداللَّه می گويد: از امام صادق (عليه السلام) شنيدم مىفرمود: وقتى از نماز فراغت پيدا كردى بگو:
أَللّهُمَّ، إِنّى أَدينُكَ بِطاعَتِكَ وَ وِلايَتِكَ وَ وِلايَةِ رَسُولَكِ وَ وِلايَةِ الاَْئِمَّةِ مِنْ أَوَّلِهِمْ وَ [يا: إِلى] آخِرِهِمْ. و همه ائمه [(عليهم السلام)] را يكايك نام مىبرى، سپس مىگويى: أَللّهُمَّ، أَدينُكَ بِطَاعَتِهِمْ وَ وِلايَتِهِمْ وَ الرِّضا بِما فَضَّلْتَهِمْ بِهِ غَيْرَ مُتَكَبِّرٍ [يا: مُنْكِرٍ] وَ لا مُسْتَكْبِرٍ عَلى مَعْنى ما أَنْزَلْتَ فى كِتابِكَ عَلى حُدُودِ ما أَتانا فيهِ وَ مالَمْ يَأْتِنا، مُؤْمِنٌ مُعْتَرِفٌ مُسَلِّمٌ بِذلِكَ، راضٍ بِما رَضيتَ بِهِ، يارَبِّ، أُريدُ بِهِ [وَجْهَكَ الْكَريمَ وَ] الدّارَ الْآخِرَةَ مَرْهُوباً وَ مَرْغُوباً إِلَيْكَ فيهِ، فَأَحْيِنى عَلى ذلِكَ وَ أَمِتْنى إِذا أَمَتَّنى عَلى ذلِكَ، وَ ابْعَثْنى عَلى ذلِكَ. وَ إِنْ كانَ مِنّى تَقْصيرٌ فيما مَضى، فَإِنّى أَتُوبُ إِلَيْكَ، وَأَرْغَبُ إِلَيْكَ فيما عِنْدَكَ، وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَعْصِمَنى بِوِلايَتِكَ عَنْ مَعْصِيَتِكَ، وَ لا تَكِلْنى إِلى نَفْسى طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً وَ لا أَقَلَّ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْثَرَ، إِنَّ النَّفْسَ لاََمّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلّا ما رَحِمْتَ، يا أَرْحَمَ الرّاحِمينَ، وَ أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ وَجْهِكَ الْكَريمِ وَ بِحُرْمَةِ اسْمِكَ الْعَظيمِ وَ بِحُرْمَةِ رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله على و آله و سلم) وَ بِحُرْمَةِ أَهْلِ بَيْتِ رَسُولِكَ (عليهمالسلام) و آن بزرگواران را [يك به يك] نام می برى – أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْ تَفْعَلُ بى كَذا وَ كَذا.
خدايا، من به طاعت و ولايت و دوستى تو ولايت رسولت و ولايت امامان از اوّل تابه آخرشان، از تو اطاعت نموده و می پرستمت. خداوندا، من به واسطه ى اطاعت و ولايت و دوستى آنان، و خشنودى از آنچه كه ايشان را به آن برترى دادى، بدون اينكه تكبّر نموده [يا: انكار نموده] و يا گردنكشى نمايم، بر اساس آنچه كه در كتابت فرو فرستادى، و بر اساس احكام و حدودى كه در آن به ما رسيده و يا نرسيده، از تو اطاعت نموده و مىپرستمت. و به آن ايمان آورده و معترف و تسليم آن هستم، و به هرچه كه تو بدان خشنودى، خرسندم، پروردگارا، مقصودم از اين [روى و اسماء و صفات - گرامىات و رضاى تو و ]دار آخرت مىباشد، در حالى كه در اين باره هم از تو هراسانم و هم به سوى تمايل و رغبت دارم. پس مرا بر همين [اعتقاد] زندهبدار، و هنگامى كه مىميرانى بر همان بميرانم، و بر همان [در قيامت] مبعوثم بدار، و اگر در گذشته تقصير و كوتاهى از من سرزده [از آن] به سوى تو توبه مىنمايم، و نسبت به آنچه در نزد توست ميل و رغبت دارم، و از تو درخواست مىكنم كه مرا به سرپرستى خود از نافرمانىات نگاه دارى، و هيچگاه به اندازهى چشم برهم زدنى مرا به خود وامگذار، نه كمتر از اين و نه بيشتر از آن، زيرا نفس بسيار بدفرماست، مگر اينكه تو رحم آرى. اى مهربانترين مهربانان، و از تو درخواست مىنمايم به حرمت روى [و اسماء وصفات ]گرامىات، و به احترام اسم بزرگت، و به حرمت رسول خدا (صلى الله على و آله و سلم) و به احترام اهل بيت رسولت (عليهمالسلام) – و ايشان را نام می برى – اينكه بر محمّد و آل او درود فرستى، و به من چنين و چنان كنى.
به جاى اين لفظ چنين و چنان كن حوايج خويش را ذكر می كنى كه إِنْ شاءَ اللَّه. برآورده می شود.
فلاح السائل (ادب حضور) ، سید بن طاووس (ره)
امام سجاد (ع) در دعاي 54 صحيفة سجاديه فرموده اند كه هر گاه اندوه و گرفتاري دنيا به شما روي آورد اين گونه خدا را بخوانيد: « يا فارِجَ الهَمِّ وَ كاشِفَ الغَمِّ، يا رَحمنَ الدُّنيا والاخِرَةِ وَ رَحيمَهُما، صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ و الِ مُحَمّدٍ وَ افرُج هَمّي وَاكشِف غَمّي يا واحِدُ يا اَحَدُ يا صَمَدُ يا مَن لَم يَلِد وَ لَم يوُلَد وَ لَم يَكُن لَهُ كُفُواً اَحَدٌ اِعصِمني وَ طَهِّرني وَ اِذهَب بِبَلِيَّتي . آن گاه آيةالكرسي (آية 255 سورة بقره) و سورة فلق و ناس و توحيد را بخوانيد و بگوييد: «اي خداي من، مانند كسي كه نيازمنديش به نهايت رسيده و فريادرسي نمي يابد و نيرويش سست شده و نيرودهنده اي نمي شناسد و گناهانش بسيار است و آمرزنده اي سراغ ندارد... جان مرا آن دم بازستان كه در ايمان استوار باشم و رشتة نياز مرا از اين جهان بگسل و ميل و رغبت و نياز مرا به آنچه در نزد توست قرار ده... خدايا ميل و نياز مرا در درخواست از خودت آن گونه قرار ده كه آنچه دوستانت از تو مي خواهند من نيز از تو بخواهم و از آنچه ميترسند بترسم...