اشکالاتی به تفسیر شیعه از آیه شریفه "النبی اولی بالمومنین.." و رابطه آ

با عرض سلام
ظاهراً بعضی از علمای غیر شیعه، اشکالاتی به تفسیر شیعه از آیه شریفه "النبی اولی بالمومنین.." و رابطه آن با غدیر خم، وارد کرده اند. بنده هر جا که مطالعه کرده ام، پاسخی به چنین اشکالات پیدا نکرده بودم. متن این اشکالات این هست:
"مطلب دیگری که در مورد صدر کلام پیامبر باید در نظر داشت این است که چون مفهوم وصف، مشعر علیَّت است در نتیجه آیة مذکور حاکی از این معناست که سبب اولویت پیامبر بر مؤمنان، نبوت اوست و طبعاً از عدم نبوَّت عدم اولویت لازم می آید. اگر به آیة مورد اشاره در صدر کلام رسول خدا ُ توجه کنیم در می یابیم که آیة شریفه نفرموده: «محمّدٌ أولى بالمؤمنین من أنفسهم»، بلکه بجای نام مبارک پیامبر، صفت وسمت نبوّت ذکر گردیده و از آن حضرت با عنوان «النبی» یاد شده و فرموده: «النَّبِیُّ أَوْلَى بِالمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ...» = "این پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسرانش مادران ایشانند" (الأحزاب ۶)، و بدین ترتیب اولویت آن بزرگوار نتیجة نبوتش محسوب گردیده است، بنا بر این کسی که واجد مقام «نبوت محمّدیّه» نیست نمی تواند همچون آن حضرت، واجد «اولویت» بر مؤمنین باشد: از این رو نمی توان ادعا کرد که گرچه أئمه مقام «نبوت محمّدیّه» را فاقد اند و لی امامتشان آنان را بر دیگر انبیاء برتری داده است زیرا اولاً، پیش از اثبات امامت منصوصة آن بزرگواران، اظهار اینکه مقام امامت أئمه، از مقام نبوت أنبیاء سلف برتر است جز ادعایی بی دلیل و مصادرة به مطلوب نیست. ثانیاً، در آیة کریمه نبوّت خاصّة پیامبر اسلام، که أئمه فاقد آنند، مطرح است؛ به عبارت دیگر «ال» در کلمة «النّبیّ» که در آیه آمده، «الف و لام عهد» است، زیرا در ادامة آیه که می فرماید: «وَ ازْواجُهُ أُمَّهاتُهُم= و همسرانش مادران ایشانند» ضمیره «ـهُ» به خود پیامبر راجع است و مثبت این معنی است که منظور «النّبیّ» شخص پیامبر اسلام ُ است، نه عموم انبیاء و آن حضرت بر مؤمنان به سبب نبوت خاصه اش «اولویت» یافته است؛ و خلاف نیست که ائمه دارای آن نبوت نبوده و در نتیجه از آن اولویت نسبت به مؤمنان بر خوردار نخواهند بود. همچنین اگر ادعا شود اولویت ائمه، درجه و مرتبه ای نازلتر از اولویت پیامبر است، یادآوری می کنیم که مفهوم «اولویت بر نفس یعنی ترجیح دادن خواست پیامبر بر خواستة خود» مفهومی ذو مراتب و تشکیک پذیر از قبیل اعلمیت، افضلیت، نوارنیت و ...... نیست تا بتوان برای آن مراتب و درجات مختلف ادعا کرد. با توجه به مطالب فوق ناگزیز باید «مَوْلى» را در حدیث غدیر، به معنایی غیر از «اَوْلى» حمل کنیم به عبارت دیگر، لا اقل در حدیث غدیر «مَفْعَل» به معنای «اَفْعَل» نیامده است. آشکار است که پیامبر ُ چنانکه مقتضای مقام ارشاد و هدایت و لازمة بلاغت است کوچکترین واجبات، بلکه مستحبات و حتی آداب نشست و برخاست و خورد و نوش را به نحوی که هر آشنای به زبان عربی اعم از حاضر و غائب، به تکلف، معنای مقصود را دریابد، بیان فرموده است. بنابر این اگر در این موضوع مهم، پیامبر کلامی این چنین بگوید که بنا به قواعد زبان عربی نتوان معنایی را که منظور مدعیان است از آن استخراج کرد، العیاذ بالله عدم بلاغت و قصور بیان پیامبر ُ یا سهل انگاری آن حضرت را در تبلیغ و ارشاد اثبات کرده ایم!! از اینرو معلوم می شود که مقصود پیامبر ُ همان معنایی است که بدون تکلّف از کلام می توان دریافت، یعنی اینکه محبت علی (ع) همچنون محبت نسبت به پیامبر ُ، واجب و عداوت با او، چونان عداوت نسبت به رسول خدا ُ، حرام است. "
به نظر حضرتعالی، چه اشکالاتی میتوان به این نوشتار میتوان وارد کرد؟