آیا اگر لطف خداوند نباشد، همه گمراه خواهيم شد؟؟؟؟

با نام الله

کارشناس بحث: استاد یاسین

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و احترام


آیه 37 سوره حج:« لَن يَنَالَ اللَّهَ لحُُومُهَا وَ لَا دِمَاؤُهَا وَ لَاكِن يَنَالُهُ التَّقْوَى‏ مِنكُمْ كَذَالِكَ سَخَّرَهَا لَكمُ‏ْ لِتُكَبرُِّواْ اللَّهَ عَلىَ‏ مَا هَدَئكمُ‏ْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ» (نه گوشتها و نه خونهاى آنها، هرگز به خدا نمى‏رسد. آنچه به او مى‏رسد، تقوا و پرهيزگارى شماست. اين گونه خداوند آنها را مسخّر شما ساخته، تا او را بخاطر آنكه شما را هدايت كرده است بزرگ بشمريد و بشارت ده نيكوكاران را).


این آیه شریفه با آنچه شما ذکر کردید متفاوت است. به نظر می رسد آیه دیگر مورد نظرتان باشد؛

« ْ الحَْمْدُ لِلَّهِ الَّذِى هَدَئنَا لِهَاذَا وَ مَا كُنَّا لِنهَْتَدِىَ لَوْ لَا أَنْ هَدَئنَا اللَّهُ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالحَْقّ‏ِ»[1]( و اگر خدا ما را رهنمون نمى ‏شد ما هرگز راه نمى‏يافتيم، حقّا كه رسولان پروردگار ما به حق و درستى (به منظور اين هدف) آمدند).

اگر خداوند انبیاء(علیهم السلام) را نمی فرستاد و کتابهای آسمانی نازل نمی کرد و احکام را وضع نکرده بودهیچ کس هدايت نميشد. عقل به تنهایی كافى نيست، حتّى حكماء بزرگ و دانشمندان سترگ كه دست آنها از دامن انبياء كوتاه بوده در چه ضلالتها افتادند خداوند از لطف و كرمش تمام اسباب هدايت را براى بشر فراهم فرموده چه اسباب تكوينى از اعطاء عقل و قوى و اسباب خارجيه و چه اسباب تشريعى.[2]

[2] - أطيب البيان في تفسير القرآن، ج‏5، ص: 323.

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر اشاره به اسم تفسیر مورد نظر می کردید خوب بود، به هر حال اصل مطلب فرقی ندارد، چون هدایت انسانها لطف و موهبتی از جانب خداوند است.

علاوه به مواردی که در پست قبلی ذکر شد، از جمله اعطاء عقل، ارسال انبیاء(علیهم السلام)، نزول کتابهای آسمانی و تشریع احکام، به موردی دیگری که به لطف خداوند نسبت به هدایت انسانها می پردازد می توان اشاره کرد؛ قرآن مجید می فرماید:« فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتي‏ فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها لا تَبْديلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ»[1] (پس روى خود را متوجّه آيين خالص پروردگار كن! اين فطرتى است كه خداوند، انسانها را بر آن آفريده دگرگونى در آفرينش الهى نيست اين است آيين استوار ولى اكثر مردم نمى‏دانند).

آيه فوق تاكيد مى‏كند كه دين حنيف و خالص خالى از هر گونه شرك دينى است كه خداوند در سرشت همه انسانها آفريده است سرشتى است جاودانى و تغيير ناپذير هر چند بسيارى از مردم توجه به اين واقعيت نداشته باشند.[2]

و من الله التوفیق

[2] - تفسير نمونه، ج‏16، ص: 418.