جمع بندی چرا امام زمان(ع) در زندگی ام کمرنگ شده؟

با سلام خدمت شما دوست عزیز
دوران غیبت کبری یکی از دوران های استثنایی بشر است که بشر در این دوره از راهنمایی مستقیم امام خود محروم و به امتحانات سختی مبتلی می گردد. آنها یا امام خود را نمی بینند یا اگر می بینند نمی شناسند.
همان گونه كه از حضرت موسي بن جعفر (ع) روايت شده كه فرمود: "إذا فقد الخامس من ولد السابع، فاللَّه اللَّه في أديانكم لايزيلكم عنها أحد، يا بني! إنّه لابدّ لصاحب هذا الأمر من غيبة حتّي يرجع عن هذا الأمر من كان يقول به، إنّما هي محنة من اللَّه عزّوجلّ امتحن اللَّه بها خلقه ..."؛

"هر گاه پنجمين از اولاد هفتمين مفقود شد، پس خدا را، خدا را در اديانتان، مواظب باشيد كه معتقدات شما را زايل نكنند، اي فرزندم! به طور حتم براي صاحب اين امر غيبتي است به حدّي كه معتقدان به آن، از اين امر رجوع مي‏ كنند، و اين محنتي است كه خداوند به واسطه آن خلقش را امتحان مي‏كند...".(كافي، ج 1، ص 336، ح 2.)

در این دوران باقی بودن بر دین و اعتقادات حقه یکی از مشکل ترین کارهاست که حضرات اهلبیت آن را به نگه داشتن آتش در کف دست و یا زدودن خار درختان با دست تعبیر می کنند.
عن أنس عن النبي (ص) أنه قال: «يأتي على الناس زمان الصابر منهم على دينه كالقابض على الجمرة ؛(میرزاحسین نوری،مستدک الوسائل ،بیروت، مؤسسه آلبیت، سال 1388، ج 12 ص 33.) رسول خدا فرمود: زمانی بر مردم می آید که ماندن بر دین حق مانند نگه داشتن گلوله آتش در دست است» .

در روایت دیگر ایشان در وصف برادران آخر الزمانی خود می فرماید:
«لأحدهم أشد بقية على دينه من خرط القتاد في الليلة الظلماء أو كالقابض على جمر الغضا ؛ (محمد بن الحسن الصفار ، بصائر الدرجات ، تهران ، اعلمی ، 1404 ق ، ص 104.) هر یک از آنان بر دین خود باقی است با این که باقی ماندن بر دین سخت تر از زدن تیغ درخت با دست و صاف کردن آن و از نگه داشتن آتش چوب های سخت (که آتششان دوام زیاد دارد) ، در دست است.

علت این امر هم این است که از یک طرف ولی خدا در بین مردم ظاهر نیست و از طرف دیگر بشر که بیشتر دارای دین حسی است آنگاه که ولی خدا را ندید و غیبتش به درازا کشید آن را منکر شده و داستانی بیش نمی داند. و از طرفی شبهات بی دینان و معاندان باعث تزلزل آنها شده وباعث گرایشات مادیگرایانه(مخصوصا در زمان ما) شده و کم کم یا دینشان را از دست می دهند یا جز پوسته ای از دین چیزی برایشان نمی ماند و هر لحظه بیم فرو ریختنش را دارند.
در این بین شداید و گرفتاری ها و دسایسی که دشمن برای مختل کردن جامعه مسلمین به کار می برد و نا عدالتی و ظلم ها کم کم باعث نا امیدی دوستان حضرت شده و آنها را ملول و خسته می سازد.
عامل دیگر این خستگی ها فرقه گرایی ها و کار های خرافی و ادعای مدعیان دروغین که هر روز برای تامین منافع خودشان و حزب و گروهشان احساسات ناب دوستان حضرت را نشانه گرفته و باعث جدا شدن عده ای از این خیل عظیم و گمراه شدن دسته ای دیگر و خستگی عمومی برای جامعه می شوند.
اینها همه و همه باعث تنها تر شدن ولی خدا بیش از پیش می شود و مزید بر آنها گناه محبین آن حضرت باعث به درد آمدن قلب نازنین آم حضرت می شود.

حال راه چاره چیست؟؟
ما برای بیرون آمدن حضرت از غربت و تنهایی چه می توانیم بکنیم؟؟
راه زنده کردن یاد امام زمان در این دوره چیست؟؟

چند راه حل به نظر می رسد که به ترتیب اهمیت بیان می کنم
1.معرفت افزایی جامعه نسبت به مساله امامت:
نیاز جامعه به امام ، فواید وجود امام ، ولایت امام بر عالم ، جایگاه امام در عالم تکوین و...
2. بیان ویژگی های امام زمان :
مهربانی ، دلسوزی ، توجه حضرت به فرد فرد جامعه، علم امام ، فضایل و مناقب امام، معجزات امامو...
3.بیان جایگاه محبت و محبت و به امام
ثواب محبت به امام ، فواید محبت و مودت به امام ،درجات محبین ، حرکت حبی و...
4. بیان وظایف منتظران و جایگاه آنها
به نظر بیان صحیح وظایف منتظران و بردن جامعه به سمت و سوی انتظار واقعی (نه آنچه که برخی آن را انتظار می دانند و نه آنچه که به غلط رویت حضرت را تنها راه انتظار می دانند) می تواند نقش بسزایی در این راه داشته باشد.
5.ایجاد روحیه ظلم ستیزی و آمادگی برای ظهور
و در پایان بیان حقایق تاریخی از کاستی های شیعیان در طول زمان امامت ائمه و دوری آنها از آرمان ائمه و درس گرفتن از آن برای ایجاد رابطه با امام زمان خود مخصوصا درس هایی که از کربلای امام حسین می توان گرفت.

سوال:همه می دونیم که بدون وجود امام (ع) دنیا هیچ ارزشی نداره و اگر امام (ع) نباشه زمین اهلش رو می بلعه ... خوب اخرین حجت خدا الان هست و این از سعادت ماست که با ایشان همزمان هستیم
اما نکته ای که اینجا هست این دوره معروفه به اخر الزمان (دورانی بسیار خطرناک) که طبق روایت نگه داشتن دین در این دوران بسیار کار سختیه ... همه ما این رو هم می دونیم که امام زمان(ع) در این دوره چقدر از قبل تنهاتر شده و حتی کسانی که خودشون رو یاور امام زمان(ع) می دونند (بعضی هاشون) امام رو در بسیاری از مواقع از یاد میبرن
به نظر شما یک راه حل مناسب برای زنده کردن یاد امام (ع) در خاطر مردم و ایجاد یک رابطه دائمی با امام (ع) چه چیزی می تونه باشه؟

جواب:

دوران غیبت کبری یکی از دوران های استثنایی بشر است که بشر در این دوره از راهنمایی مستقیم امام خود محروم و به امتحانات سختی مبتلی می گردد. آنها یا امام خود را نمی بینند یا اگر می بینند نمی شناسند.

همان گونه كه از حضرت موسي بن جعفر (ع) روايت شده كه فرمود: "إذا فقد الخامس من ولد السابع، فاللَّه اللَّه في أديانكم لايزيلكم عنها أحد، يا بني! إنّه لابدّ لصاحب هذا الأمر من غيبة حتّي يرجع عن هذا الأمر من كان يقول به، إنّما هي محنة من اللَّه عزّوجلّ امتحن اللَّه بها خلقه ..."؛
"هر گاه پنجمين از اولاد هفتمين مفقود شد، پس خدا را، خدا را در اديانتان، مواظب باشيد كه معتقدات شما را زايل نكنند، اي فرزندم! به طور حتم براي صاحب اين امر غيبتي است به حدّي كه معتقدان به آن، از اين امر رجوع مي‏ كنند، و اين محنتي است كه خداوند به واسطه آن خلقش را امتحان مي‏كند...".(كافي، ج 1، ص 336، ح 2.)

در این دوران باقی بودن بر دین و اعتقادات حقه یکی از مشکل ترین کارهاست که حضرات اهلبیت آن را به نگه داشتن آتش در کف دست و یا زدودن خار درختان با دست تعبیر می کنند.
عن أنس عن النبي (ص) أنه قال: «يأتي على الناس زمان الصابر منهم على دينه كالقابض على الجمرة ؛(میرزاحسین نوری،مستدک الوسائل ،بیروت، مؤسسه آلبیت، سال 1388، ج 12 ص 33.) رسول خدا فرمود: زمانی بر مردم می آید که ماندن بر دین حق مانند نگه داشتن گلوله آتش در دست است» .

در روایت دیگر ایشان در وصف برادران آخر الزمانی خود می فرماید:
«لأحدهم أشد بقية على دينه من خرط القتاد في الليلة الظلماء أو كالقابض على جمر الغضا ؛ (محمد بن الحسن الصفار ، بصائر الدرجات ، تهران ، اعلمی ، 1404 ق ، ص 104.)
هر یک از آنان بر دین خود باقی است با این که باقی ماندن بر دین سخت تر از زدن تیغ درخت با دست و صاف کردن آن و از نگه داشتن آتش چوب های سخت (که آتششان دوام زیاد دارد) ، در دست است.

علت این امر هم این است که از یک طرف ولی خدا در بین مردم ظاهر نیست و از طرف دیگر بشر که بیشتر دارای دین حسی است آنگاه که ولی خدا را ندید و غیبتش به درازا کشید آن را منکر شده و داستانی بیش نمی داند. و از طرفی شبهات بی دینان و معاندان باعث تزلزل آنها شده وباعث گرایشات مادیگرایانه(مخصوصا در زمان ما) شده و کم کم یا دینشان را از دست می دهند یا جز پوسته ای از دین چیزی برایشان نمی ماند و هر لحظه بیم فرو ریختنش را دارند.
در این بین شداید و گرفتاری ها و دسایسی که دشمن برای مختل کردن جامعه مسلمین به کار می برد و نا عدالتی و ظلم ها کم کم باعث نا امیدی دوستان حضرت شده و آنها را ملول و خسته می سازد.
عامل دیگر این خستگی ها فرقه گرایی ها و کار های خرافی و ادعای مدعیان دروغین که هر روز برای تامین منافع خودشان و حزب و گروهشان احساسات ناب دوستان حضرت را نشانه گرفته و باعث جدا شدن عده ای از این خیل عظیم و گمراه شدن دسته ای دیگر و خستگی عمومی برای جامعه می شوند.
اینها همه و همه باعث تنها تر شدن ولی خدا بیش از پیش می شود و مزید بر آنها گناه محبین آن حضرت باعث به درد آمدن قلب نازنین آم حضرت می شود.

حال راه چاره چیست؟؟
ما برای بیرون آمدن حضرت از غربت و تنهایی چه می توانیم بکنیم؟؟
راه زنده کردن یاد امام زمان در این دوره چیست؟؟

چند راه حل به نظر می رسد که به ترتیب اهمیت بیان می کنم
1.معرفت افزایی جامعه نسبت به مساله امامت:
نیاز جامعه به امام ، فواید وجود امام ، ولایت امام بر عالم ، جایگاه امام در عالم تکوین و...
2. بیان ویژگی های امام زمان :
مهربانی ، دلسوزی ، توجه حضرت به فرد فرد جامعه، علم امام ، فضایل و مناقب امام، معجزات امام و...
3.بیان جایگاه محبت و محبت و به امام
ثواب محبت به امام ، فواید محبت و مودت به امام ،درجات محبین ، حرکت حبی و...
4. بیان وظایف منتظران و جایگاه آنها
به نظر بیان صحیح وظایف منتظران و بردن جامعه به سمت و سوی انتظار واقعی (نه آنچه که برخی آن را انتظار می دانند و نه آنچه که به غلط رویت حضرت را تنها راه انتظار می دانند) می تواند نقش بسزایی در این راه داشته باشد.
5.ایجاد روحیه ظلم ستیزی و آمادگی برای ظهور
و در پایان بیان حقایق تاریخی از کاستی های شیعیان در طول زمان امامت ائمه و دوری آنها از آرمان ائمه و درس گرفتن از آن برای ایجاد رابطه با امام زمان خود مخصوصا درس هایی که از کربلای امام حسین می توان گرفت.