حکایت(امام موسی کاظم علیه السلام)

زنده شدن گاو!
عليّ بن مغيره - که يکي از راويان حديث و از اصحاب امام موسي کاظم عليه السلام مي باشد - حکايت کند:
روزي در مِني و عرفات بوديم که امام موسي کاظم عليه السلام در مسير راه به زني برخورد کرد، که مشغول گريه و زاري بود؛ و نيز کودکان خردسالش در اطراف او گريان بودند.
امام کاظم عليه السلام به طور ناشناس نزديک رفت و علّت گريه آنها را جويا شد؟
زن اظهار داشت : اي بنده خدا! من داراي فرزنداني خردسال هستم ؛ و تنها سرمايه زندگي براي امرار معاش ما يک گاو بود که ساعتي قبل مرد؛ به همين جهت ، گريان هستم چون ديگر وسيله امرار معاش نداريم .
حضرت فرمود: دوست داري آن را زنده کنم ؟
زن عرضه داشت : بلي .
پس حضرت کناري رفت و دو رکعت نماز خواند و دست خود را به سوي آسمان بالا برد و لبهاي مبارک خود را حرکت داد و زمزمه اي نود، که من نفهميدم چه دعائي را خواند.
پس از آن ، امام عليه السلام از جاي بر خاست و به سمت گاو مرده آمد و با پاي مبارک خود بر پهلوي گاو زد.
ناگهان گاو زنده گرديد و بلند شد و سر پا ايستاد،
همين که زن چشمش به گاو افتاد - که زنده شده است - سراسيمه کنان فرياد کشيد: اين شخص ، عيسي بن مريم است .
و چون امام کاظم عليه السلام داد و فرياد آن زن را شنيد، سريع حرکت نمود و خود را در بين جمعيّت پنهان کرد، تا کسي آن حضرت را نشناسد.

نشانه هائي از امامت
ابوبصير روايت کند:
روزي به محضر مبارک امام موسي کاظم عليه السلام وارد شدم و عرضه داشتم : فدايت گردم ، امام چگونه شناخته مي شود و نشانه هاي امامت چيست ؟
حضرت فرمود: امات نشانه ها و علامتهاي بسياري دارد:
يکي آن بود که پدرم انجام داد جريان بينا شدن ابوبصير توسّط امام صادق عليه السلام .
و از طرف خداوند متعال به وسيله حضرت رسول صلي الله عليه و آله منصوب و معرّفي شود، همانطور که امام عليّ عليه السلام را نصب نمود.
و ديگر آن که آنچه از او در هر موضوعي سئوال کنند، جواب آن را بداند و بتواند پاسخ دهد، و با مردم از هر قبيله و نژادي و صاحب هر لغتي که باشند، سخن گويد.
سپس افزود: اي ابوبصير! هم اکنون نشانه اي از آن را مشاهده و ملاحظه خواهي نمود.
آن گاه لحظاتي گذشت ، ناگهان شخصي از اهالي خراسان وارد شد و با زبان عربي با حضرت سخن گفت ؛ ولي امام عليه السلام به فارسي و زبان محلّي با آن خراساني صحبت مي فرمود.
مرد خراساني با حالت تعجّب گفت : يا ابن رسول اللّه ! من با شما به زبان عربي سخن مي گويم ؛ ليکن شما به زبان فارسي صحبت مي فرمائي ؟!
حضرت فرمود: اگر ما نتوانيم به زبان فارسي و محلّي با شما سخن گوئيم ؛ پس چه مزيّت و فضيلتي بر ديگران داريم .
پس از آن ، حضرت به من خطاب نمود و فرمود: اي ابوبصير! امام به تمام لغات انسانها آشنا است ، و نيز زبان تمام حيوانات را مي فهمد و با آنها سخن مي گويد؛ و کسي که داراي اين مزايا و اوصاف نباشد، امام نيست .
پرش نان و بلعيدن شير
عليّ بن يقطين - يکي از دوستان و اصحاب امام موسي کاظم عليه السلام که وزير هارون الرّشيد نيز بود - حکايت کند:
روزي هارون الرّشيد بعضي از نزديکان خود و همچنين امام موسي کاظم عليه السلام را براي صرف طعام دعوت کرد؛ و يکي از افراد خود را دستور داد تا بر سر سفره کاري کند که حضرت موسي کاظم عليه السلام شرمنده و خجل شود.
حضرت به همراه يکي از خادمان خود تشريف آورد و در جايگاه خود جلوس فرمود، پس از لحظاتي سفره پهن و غذاها چيده و آماده شد و حاضران مشغول خوردن غذا شدند.
و خادم حضرت نيز کنار حضرتش قرار گرفته بود، مشغول خوردن شد و چون مي خواست ناني بردارد با سحر و جادوئي که شده بود، نان پرواز مي کرد و تمام حاضران مي خنديدند و در ضمن حضرت را مسخره مي کردند.
چون چند مرتبه اين کار تکرار شد، حضرت به عکس شيري که بر يکي از پرده ها بود خطاب نمود و اظهار داشت : اي شير خدا! دشمن خدا را برگير.
ناگهان آن عکس تجسّم يافت و شيري بزرگ و غضبناک گرديد؛ و سپس ‍ حمله اي نمود و آن شخص ساحر و جادوگر را بلعيد.
تمامي افراد در آن مجلس ، با ديدن چنين صحنه اي هولناک ، از ترس و وحشت بيهوش گشته و روي زمين افتادند و شير به حالت اوّليّه خود برگشت .
پس از گذشت ساعتي که حاضران بهوش آمدند، هارون الرّشيد به حضرت موسي بن جعفر عليهما السلام عرضه داشت : تو را سوگند مي دهم به حقّي که بر گردنت دارم ، تقاضا نمائي که شير آن مرد را بازگرداند.
حضرت فرمود: اگر عصاي پيغمبر خدا، حضرت موسي عليه السلام آنچه را که در حضور فرعون بلعيد، بازگردانيد، اين شير هم آن شخص را باز مي گرداند.