باختن برای خدا

در فرهنگ مردم امروز جهان باختن اصلا مطلوب نیست . بردن اصل و اساس وآرزوی هر انسانی است . با اینکه زندگی ها پر است از باختنهای مکرر ،ولی کسی برای باختن برنامه ای ندارد . آنها به دلایل مختلفی می بازند مثلا بخاطر دوست ،بخاطر خانواده ،بخاطر کم دقتی بخاطر عدم اطلاع و از این قبیل دلایل اما باز هم برای باختن هیچ ارزشی قائل نیستند شاید بخاطر اینکه باختن بخاطر این چیزها چنگی به دل نمی زند . اما در این میان باختنهایی است که برای اهل ایمان و اهل دین اتفاق می افتد . کسانی که داوطلب باختهای متفاوتی هستند . "آنها بخاطر دینداری خود می بازند ". بخاطر اینکه خدا از آنها راضی باشد بخاطر اینکه خلاف دستورات الهی کاری نکنند می بازند . و اما این باختن چیز دیگری است . شاید برای باختهای دیگر در زندگی جایگزینی نباشد اما باختن برای خدا جایگزینی ارزشمند دارد .
وقتی انسان برای خدا می بازد خشنودی و رضایت خدا جایگزین باخت او می شود بلکه گاهی باختن برای خدا آنقدر بزرگ و مهم است که خود خدا جایگزین آن می شود . مثلا حضرت سید الشهداء یک بازنده تمام عیار برای خداست . آنها که از جریان نینوا باخبرند و یا مقام و منزلت حجت الهی را می شناسند می دانند که بردن برای سیدالشهداء در صحنه کربلا سخت نبود و کافی بود کمی غیرمعمول عمل کند تا پیروز شود . اما ماموریت سیدالشهداء باختن بود .
از همان اول به سیدالشهداء ع گفتند تو باید ببازی برای خدا. ببازی چرا؟ چون : " شاء الله ان یراک قتیلا" خدا خواسته تورا بازنده ببیند بلکه هرآنکس که با توست باید طعم باختن را بچشد " شاء الله ان یراهن صبایا "خدا خواسته خانواده تو هم با اسارت ببازند . و اینگونه بود که کوه صلابت خردشدگی را پذیرفت چراکه دل دوست را بدست آوردن بهتر است از هرآنچه در عالم است . و حسین باخت . اما چه چیز جایگزین باخت او شد . خدا . آری خدا جایگزین باخت او شد . او شد ثارالله همچون پدرش که ثاره است .
در معامله دین گرفتن در کار نیست . دادن در کار است البته منظور ما از دین ،دین اهل شکر است همانهایی که حضرت سیدالشهداء فرمود :خدا را برای خدا می پرستند نه از ترس جهنم و نه برای شوق بهشت . لذا آن عزیز بزگوار جناب علامه حسن زاده در الهی نامه خود عرض کرد : الهی همه گویند بده، حسن گوید بگیر
چرا؟ چون وقتی خدا چیزی از کسی بگیرد خودش هم مسوول جایگزین کردن است و چه خوش آنچه که خدا بدهد . گاهی هم که خودش جایگزین می شود . و این همان مقام فناست. در مقام فنا که قرار نیست یک بمب انسان را تکه تکه کند . مگر خدا از خلق جداست .؟مگر بین خدا و خلق فاصله ای است ؟ و ان الراحل الیک قریب المسافه . مگر بین خدا و خلق حجابی است ؟ و انک لا تحتجب عن خلقک الا ان تحجبهم الاعمال دونک . و مگر غیر او در عالم آشکار است . الغیرک ظهور مالیس لک .
ما همه شیریم اما شیر علم حمله مان از باد باشد دمبدم
و قربان آن باد که ما را حمله عطا می کند . نشستن و رفتن و ...
فنا چیزی جز برداشته شدن توهم و خیال منیت نیست . همه دین برای گرفتن این منیتهاست . منیتها که برداشته شد به خدا رسیده ای . رسیدنی معرفتی نه رسیدنی مسافتی . بین تو و او هیچ حجاب نیست جز خود تو . منیت تو . تو برخیز خدا می ماندو خدا
میان عاشق و معشوق هیچ حجاب نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
و اینگونه است که باختن برای خدا ، بهتر است از بردن . در بردن بهره تو هیچگاه خدا نیست چیزی است که هرچه باشد خدا نمی شود اما در باختن" خدا" بهره توست .
به این میگویند تجارت عظیم!!!
بعد از این همه حرف و سخن بعضی از اهل ایمان را مورد خطاب قرار می دهیم که گله می کنند چرا ما باید بخاطر مسائل دینی فلان چیز را از دست بدهیم ؟یا بخاطر خدا فلان چیز را از دست دادیم و امثال این حرفها . باید خطاب به این عزیزان عرض کنیم که :
چرا غم خوری ز خسران خویش
چو در بر بود روی جانان خویش
تو را گر دو عالم ز بردن دهند
عطای دوعالم کی شود جان خویش
آری ای عزیز چه کسی همچون تو برنده است که رضایت حق را برده ای . بازندگی تو بهتر از صد بردن است .
غمت ز بی دانشی است . کسب دانش کن . غمت از بی دلی است . دلی کسب کن.
موفق در پناه حق:Gol: