نامه پیامبر به کسری

[=&quot]در[/][=&quot] سال-1229-ه‍ق . يكى از تحصيل داران دولت از سيد فقيرى مطالبه وجه ديوانى-ماليات - مي نمود: سيد هر چه قسم ياد كرده و اظهار تنگدستى و پريشانى ميكرد، اثرى در قلب آن نبخشيده و بر سختگيرى و فشار خود ميافزود[/][=&quot].
[/][=&quot]سيد چون براى اظهار عجز و بيچارگى خود نتيجه نديد گفت : چند روزى مرا مهلت ده تاخدا چاره بسازد، و از جدم رسول خدا شرم كن[/][=&quot] .
تحصيلدار گفت : اگر جد تو كارسازى ميكند و ميتواند، يا شر مرا از سر تو دفع كند ويا حاجت تو را كارسازى نمايد.
سپس از سيد ضامنى گرفته و گفت : هر گاه براى ساعت اول صبح فردا وجه را حاضر نكنى ، نجاست بحلق تو خواهم ريخت ، و بگو بجدت هركارى ميتواند مضايقه نكند.
تحصيلدار شب به خانه خود مراجعت كرده و براى خواب به پشت بام رفته بود، و نصف شب بقصد بول كردن از جاى خود برخاست ، و چون هوا تاريك بود، پاى بر ناودان گذاشته، و با [/]
[=&quot]ناودان بزمين آمد[/][=&quot].
تصادفا در زير ناودان چاه بيت الخلاء بود كه : مرد تحصيل دار در همان خلوت شب بچاه سرنگون شد.
از اين قضيه نيمه شب كسى آگاهى نيافت : چون روز شد از او جستجو كرده ، و بالاخره درچاه مستراح يافتند كه : سرش تا حوالى ناف در نجاست فرو رفته ، و آنقدر نجاست بحلق او رفته بود كه شكم او ورم كرده و خفه شده بود.[/][=&quot]

[/]

[=&quot]يكى[=&quot] از تجار نيشابور بشيخ ابى عثمان حميرى بامانت سپرده بود: روزى غفلتا نظرشيخ به كنيز افتاد، و چون كنيز جمال و ملاحت جالبى داشت ، شيخ بى اختيار محبت وعلاقه و ميل بكنيز پيدا كرده ، و رفته رفته بر عشق و دلباختگى شيخ افزوده شده ، وآتش محبت در دل او افروخته گرديد[=&quot].
شيخ اين پيش آمد را باستاد خود ابى حفص حدّاد گزارش داده ، و بموجب پاسخ و دستوراستاد ماءموريت پيدا كرد: از نيشابورى بسوى رى حركت كرده ، و صحبت شيخ بزرگوارشيخ يوسف را دريابد.
شيخ بسوى رى حركت كرده ، و در كوچه هاى رى ازمنزل شيخ يوسف را دريابد.
[=&quot]شيخ[=&quot] بسوى رى حركت كرده ، و در كوچه هاى رى ازمنزل شيخ يوسف استفسار مينمود[=&quot]: مردم در جواب او همه بصورت تعجب مى گفتند: بسيارجاى شگفت است كه شخص ‍ پرهيزكارى مانند شما ازمنزل يكنفر آدم فاسق و بدكارى سؤ ال نمايد، و شيخ در مورد ملامت واقع ميشد.
شيخ از اين پيش آمد متحير و سرگردان شده ، و بناچارى بطرف نيشابور مراجعت كرده : واستاد خود را از اين امر مطلع ساخت .
استاد دوباره شيخ را امر كرد: بهر طوريست لازم است شيخ يوسف را ملاقات كرده ، و ازروحانيت و انفاس قدسيه او استفاده نمائيد.
شيخ ايندفعه نيز بناچارى بسمت رى حركت
[=&quot]كرده : ملامت و مذمت مردم را بخود هموار ساخت[=&quot] .
شيخ بموجب نشانى كه گرفته بود منزل شيخ يوسف را در محله باده فروشها پيدا كرده ، و چون به باطاق او وارد شد، در يكطرف او بچه ظريف و خوش اندام و در طرف ديگر شيشه اى كه شبيه بخمر بود، مشاهده نمود.
بر حيرت و تعجب شيخ افزوده شد و سؤ ال كرد، اين منزل در اين محله خماران با مقام شما تناسبى ندارد: و جهت انتخاب آن چيست ؟
ميزبان - اين خانه ها مربوط به دوستان ما بود كه : يكى از اشخاص ظالم آنها را خريده و براى خمر فروشى و خمر سازى اختصاص داده است ، و خانه ما را نخريدند.
[=&quot]شيخ - اين بچه زيبا و اين شيشه خمر چيست ؟[=&quot]
ميزبان - اما اين بچه پسر صلبى من است . و اما شيشه : شيشه سركه باشد نه خمر.
شيخ - در اينصورت چرا با مردم طورى رفتار ميكنند كه : نسبت بمقام شما سوء ظن پيداكرده ، و خود را در معرض تهمت قرار بدهيد.
ميزبان - براى اين ستكه مردم درباره من عقيده مند نبوده ، و مرا بامانت و وثوق و خوبى نشناسد تا كنيزهاى خود را بمن سپارند، و عشق آن ها در قلب من جايگير باشد.
شيخ بى اختيار بشدت گريه نمود.[=&quot][=&quot] [=&quot]

[=&quot][/][=&quot] - شبى در انجمن ادبى ايران يكى از اعضاءكنفرانسى راجع بشرح حال و حيات و ادبيات جلال الدين [/][=&quot]-ملاى رومى - داد.
روز ديگرش وزير دربار سابق-تيمور تاش - برئيس يا نائب رئيس انجمن گفت كه ما مشغوليم به فناء و اضمحلال ملاها و قصد داريم هر چه ملّا
[/]

[=&quot]چون[=&quot] حضرت موسى عليه السلام از ترس فرعون فرار كرده و به شهر مدين وارد شده[=&quot] : تب شديد او را عارض گشته ، و سخت گرسنه و تهى دست شده بود، پس اظهار كرد كه

[=&quot]حجاج بن يوسف روزى بقصد تفريح و گردش بيرون رفته بود و چون برنامه گردش[/][=&quot] تمام شد: اطرافيان متفرق و حجاج خود تنها ماند[/][=&quot].
حجاج متوجه شد كه پيرمردى از قبيله عجل حاضر است ، گفت : اى پيرمرد از كجا هستى ؟
[/][=&quot]گفت : از اين محل ، و اشاره به آبادى نزديكى كرد[/][=&quot].
حجاج پرسيد: امراء و عمال دولت چگونه هستند؟ و چطور با شما معامله و رفتار ميكنند؟
گفت : عمال دولت شريرترين و بدترين مردم هستند، از ستم كردن باكى ندارند، واموال مردم را حلال مي شمارند.
حجاج پرسيد: عقيده تو درباره حجاج چيست ؟
گفت : در سرزمين عراق كسيكه بدتر و شريرتر از او باشد تابحال حكومت نكرده است ، خدا او را بسوء اعمالش بگيرد و هم آن كسى را كه او را مسلط وحاكم بر مردم كرده است .
حجاج پرسيد: آيا ميدانى كه من كيستم ؟
گفت : نه .
[/][=&quot]حجاج خود را معرفى كرد كه : من حجاج هستم[/][=&quot] .
پيرمرد گفت : آيا تو هم ميدانى كه من كيستم ؟
حجاج گفت : نه .
گفت : من مجنون قبيله بنى عجل هستم ، و روزى دو مرتبه حالم منقلب و دگرگون گردد.
حجاج خنديده و او را بخششى كرد.

[/]
[=&quot]
[/]
[=&quot]
[/]

[=&quot]ذوالنون[=&quot] مصرى گفت : درباديه عاشقى را ديدم با يك پاى سر در بيابان نهاده بود و خوش ميرفت[=&quot] .
گفتم : تا كجا؟
گفت : تا خانه دوست .
گفتم : بى آلت سفر مسافرت بعيد قطع كردن چون ميسر شود؟
گفت :[=&quot] واى[=&quot] بادبر تو اى ذوالنون ، آيا در كتاب دوست نخواندى كه ميفرمايد ما آنرا در دريا و صحراحمل ميكنيم[=&quot] !
ذوالنون گفت : چون بكعبه رسيدم ، ديدم او را كه طواف ميكرد، و چون مرا بديد خوش بخنديد، و مرا گفت : تكليف در كار آورده است وميخواهى بار تكليف خود را بمنزل برسانى ، و مرا جاذبه او باين ديار كشيده است[=&quot][=&quot] [=&quot].

[=&quot]نقل[=&quot] شده است كه : ذوالنون مصرى روزى بقصد شستن لباسهاى خود بكنار رودنيل آمده ، و ناگاه متوجه ميشود كه عقرب بزرگى بسوى او ميآيد، ذوالنون سخت متوحش شده و از شر او بخدا پناه ميبرد عقرب بطرف رود نيل متوجه شده ، و در اين هنگام قورباغه اى از آب بيرون
[=&quot]آمده و عقرب بپشت او سوار ميشود، قورباغه خود را بآب[=&quot] زده و از آب عبور ميكند[=&quot].
ذوالنون ميگويد: چون اين حلال را ديدم ، به عجله تمام لنگى به خود بسته و وارد آب شدم، و از پشت سر قورباغه حركت ميكردم ، تا اينكه از آب خارج شديم .
عقرب در كنار آب از پشت قورباغه پائين آمده و براه افتاد، و من پشت سر او راه ميرفتم ،و مراقب او بودم كه آخر كار و مقصد او را دريابم عقرب نزديك درخت بزرگ ميوه دارىرسيد، و جوان سفيد رويى كه مست شراب بود در سايه آن درخت خوابيده بود.
با خود گفتم كه : لا حول و لا قوة الا بالله مانع و ياورى نيست مگر از جانب پروردگار متعال ، و