جواب دوستانم بدهيد_چرا با فرا رسيدن ماه محرم سياه پوش ميشویم؟

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
جواب دوستانم بدهيد_چرا با فرا رسيدن ماه محرم سياه پوش ميشویم؟

[=&quot]چرا در ماه محرم لباس سياه مي پوشيم؟؟؟؟؟؟؟؟

لطفابا توجه به احاديث و يا آيه قران جواب بدهيد... از من دوستانم مي پرسند که چرا با فرا رسيدن ماه محرم سياه پوش ميشوم و من به آنها جواب واضح مي دهم ولي قانع نمي شوند لطفا مرا کمک کنيد تا جواب قاطع بدهم... خيلي متشکرم

[/]

بسم الله الرحمن الرحيم

سیاه‏پوشی برای عزا، سنت و عادت بشر، در طول تاریخ بوده است؛ از ایران باستان گرفته تا یونان و اعراب جاهلیت. غالباً در فرهنگ های مختلف لباس سیاه ، نماد عزاداری بوده است.
سیاه‏پوشی از سوی عباسیان یا اعراب پس از اسلام، به ایران منتقل نشده؛ بلکه از دیر باز این سلوک عملی و ظاهری در فرهنگ و تمدن ملت ایران ریشه داشته است. شواهد فراوان تاریخی و ادبی، بیانگر این حقیقت است که بسیاری از ملل و اقوام جهان، از دیر زمان، در ایام عزا سیاه می‏پوشیده‏اند. به دلیل مجال اندک به ذکر چند نمونه از ایران، یونان باستان و اعراب اشاره می‏شود.

الف. ایران باستان؛ شواهد فراوانی در متون کهن ایرانی وجود دارد که سیاه‏پوشی را نشان ماتم و اندوه قلمداد کرده است. شاهنامه فردوسی - که بیانگر فرهنگ و تمدن کهن ایران است - پر است از مواردی که جامه سیاه را نمود عزا و غم تلقی کرده است.
در خصوص زمانی که رستم به دست برادرش شغاد، ناجوانمردانه کشته شد، فردوسی می‏سراید:
به یک سال در سیستان سوگ بود همه جامه‏هاشان، سیاه و کبود
در عصر ساسانیان نیز، هنگامی که بهرام گور درگذشت ولیعهدش یزدگرد، چنین کرد:
چهل روز سوگ پدر داشت راه‏ بپوشید لشگر کبود و سیاه‏
فریدون هم که از جهان درگذشت، نواده و جانشین وی چنین کرد:
منوچهر، یک هفته با درد بود دو چشمش پر از آب و رخ زرد بود
سپاهش همه کرده جامه سیاه‏ توان گشته شاه و غریوان سپاه‏
و این سیاه‏پوشی تا هم‏اکنون در ایران رایج است.(1)

سلام
مطالعه این پست ها هم به شما کمک میکند:

ب . یونان باستان؛ در اساطیر یونان باستان، آمده است: زمانی که تیتس از قتل پاتروکلوس به دست هکتور، شدیداً اندوهگین شد؛ به نشانه عزا، سیاه‏ترین جامه‏هایش را پوشید.
این امر نشانگر آن است که قدمت رسم سیاه‏پوشی در یونان، به عصر هومر بازمی‏گردد. در میان عبرانیان (یهودیان قدیم) نیز رسم آن بود که در عزای بستگان خویش، سرها را می‏تراشیدند و بر آن خاکستر می‏پاشیدند و لباس‏شان در این گونه مواقع، سیاه‏رنگ یا نزدیک به آن بود.(2)
بستانی در دائرة المعارف خود، رنگ سیاه را برای عزا در تمدن اروپای قرن‏های اخیر، به عنوان مناسب‏ترین رنگ گزارش کرده، می‏نویسد: طول دوران عزاداری - بر حسب درجه نزدیکی به مرده - از یک هفته تا یک سال طول می‏کشد و بیوه زنان، دست کم تا یک سال عزا می‏گیرند و در این مدت لباس‏های آنان سیاه‏رنگ و خالی از هرگونه نقش و نگار و زیورآلات است.(3)

ج . اعراب؛ تاریخ، شعر، لغت و سیره نشان می‏دهد که اعراب - از مصر و شامات گرفته تا عراق و حجاز - رنگ سیاه را رنگ عزا شناخته‏اند.
زمخشری (ادیب و مفسّر قرن ششم) می‏نویسد: یکی از ادیبان گوید: راهبی سیاه‏پوش را دیدم و بدو گفتم: چرا سیاه پوشیده‏ای؟ گفت: عرب زمانی که کسی از آنها می‏میرد، چه می‏پوشد؟ گفتم: سیاه می‏پوشد، گفت: من نیز در عزای گناهان سیاه پوشیده‏ام.(4)
در کتاب‏های تاریخی، گزارش شده است که عرب، در مواقع مصیبت، جامه خویش را به رنگ سیاه می‏کرد.(5)
در عصر پیامبر(ص) پس از پایان جنگ بدر - که هفتاد تن از مشرکان و قریش به دست مسلمانان به خاک هلاکت افتادند - زنان مکه در سوگ کشتگان خویش، جامه سیاه پوشیدند.(6)
این شواهد تاریخی و ادبی، نشان می‏دهد که رنگ سیاه از دیر باز در میان بسیاری از ملل و اقوام نشان عزا و اندوه بوده است . این امر اختصاص به ایران یا دوران اسلام نداشته است؛ بلکه اعراب پیش از اسلام، ایرانیان و یونانیان باستان نیز به رسم عزا، جامه سیاه یا کبود می‏پوشیده‏اند.(7)

سیاه‏پوشی در میان اهل‏بیت(ع)
گزارش‏های مستند بیانگر این حقیقت است که پیامبر و ائمه اطهار نیز مهر تأیید بر این سنت منطقی و رسم طبیعی گذاشته و خود در مقام عمل، در عزای عزیزان خویش سیاه پوشیده‏اند.
به روایت ابن‏ابی‏الحدید در شرح نهج‏البلاغه، امام حسن(ع) در سوگ امیرمؤمنان علی(ع)، جامه‏های سیاه بر تن کرد و با همین جامه به میان مردم آمد و برای آنان خطبه خواند.(8)
بنابر حدیثی که اکثر محدثان آن را نقل کرده‏اند، امام باقر(ع) فرمود: زنان بنی‏هاشم در سوگ ابا عبد الله(ع) جامه سیاه بر تن کردند:
«لما قتل الحسین بن علی(ع) لبس نساء بنی‏هاشم السواد و المسوح و کن لاتشتکین من حر و لابرد و کان علی بن الحسین(ع) یعمل لهن الطعام للمأتم؛(9) زمانی که امام حسین بن علی(ع) به شهادت رسید، زنان بنی‏هاشم لباس‏های سیاه و جامه‏های خشن مویین پوشیدند و از گرما و سرما شکایت نمی‏کردند. [پدرم‏] علی بن الحسین به علت [اشتغال آنان به‏] مراسم عزاداری، برای‏شان غذا درست می‏کرد.»

سپاه‏پوشی عباسیان‏
عباسیان در طول قیام، داعیه خون‏خواهی شهیدان اهل‏بیت را داشتند و زمانی که به قدرت رسیدند، دولت خود را دولت آل‏محمد(ص) و ادامه خلافت علی ابن ابی طالب(ع) قلمداد کردند . نخست وزیر خویش ابوسلمه خلال را وزیر آل محمد(ص) و سردار مشهورشان ابومسلم خراسانی را امین یا امیر آل‏محمد(ص) نامیدند. لباس سیاه را در تداوم سیاه‏پوشی ماتم و اندوه فقدان عزّت پیامبر و مصایبی که بر اهل‏بیت(ع) رفته بود، انتخاب کردند؛(10) نه آن که آنان سیاه‏پوشی را در ایران و بلاد اسلامی، پایه‏گذاری کنند؛ زیرا سیاه‏پوشی در عزای از دست‏رفتگان، منش طبیعی و رایج بود؛ خصوصاً سیاه‏پوشی در عزای شهیدان اهل‏بیت(ع).
بنی‏عباس به بهانه خون‏خواهی شهیدان مظلوم کربلا و زید و یحیی، پرچم سیاه و سیاه‏پوشی را به عنوان ابراز و اعلام عزای شهیدای اهل‏بیت برگزیدند و با این ترفند، دوستداران اهل‏بیت(ع) را به دور خود گردآوردند .برای آن که این تبلیغ ظاهری را در اذهان مردم زنده نگه دارند؛ پس از به قدرت رسیدن، در ظاهر سیاهی پرچم و لباس را شعار همیشگی خویش ساختند.(11) به دلیل همین فریبندگی ظاهری بود که امام صادق(ع) و دیگر ائمه(ع) به رنگ و لباس سیاه انتقاد داشتند؛ یعنی، مخالفت امام در این موارد، ناظر به سیاه‏پوشی رسمی و خاصی بود که از سوی بنی‏عباس تحمیل شده و نماد بستگی و اطاعت از حکومت جائرانه آنان بوده است؛ نه سیاه‏پوشی بر اهل عزا و ماتم بر سوگ از دست‏رفتگان و خصوصاً مصایب اهل‏بیت(ع).(12)

در مورد پوشیدن لباس سیاه در مصیبت و عزای ائمه مخصوصاً حضرت اباعبدالله الحسین(ع) چون از مصادیق تعظیم شعایر اسلامی است و باعث زنده نگه داشتن اهداف امام حسین(ع) می باشد،دارای ثواب و اجر الهی است. بزرگانی همچون مرحوم آیتاللهالعظمی بروجردی در روز عاشورا قبای سیاه بر تن میکردند.
امروزه نیز مردم ایران وبرخی از مسلمانان در ایام عزاداری امام حسین (ع) لباس سیاه می پوشند تا مراتب غم وانده خود را به نمایش گذاشته وخود را در غم امام حسین (ع) ویاران او شریک بداند
پی نوشت:
1. معجم‏البلدان، حموی، ج 3، ص 452 ؛ تاریخ گیلان و دیلمستان، ص 223.
2.دائره المعارف، ج 6، ص 710 - 722.
3.همان.
4.ربیع الابرار و نصوص الاخبار، ج 3، ص 747.
5.اخبار الدولة العباسیة، ص 247.
6.السیرة النبویة، ج 3، صص 10 - 11.
7.: تمدن اسلامی در قرن چهارم هجری، ج 2، ص 127.
8.شرح نهج‏البلاغه، ابن ابی‏الحدید، ج 16، ص 22.
9. بحارالانوار، ج 45، ص 188 ؛ وسائل‏الشیعه، ج 2، ص 890..
10.شرح نهج‏البلاغه، ج 7، ص 172.
11.اخبار الدولة العباسیة، صص 230-232 و 242.
12.سیاهپوشی در سوگ ائمه نور، صص 195 - 200، 129-155، 76 و 77.



فلسفه لباس سياه در عزاداري

پوشيدن لباس سياه شعار اهل مصيبت و علامت سوگواري و عزا است

و پوشيدن آن در عزاي حضرت سيّدالشهدا و ساير معصومين عليهم السلام تعظيم شعاير و اعلان برائت از اعداي آل محمد(ص)و تجليل ازايثار، فداكاري ، شهادت در راه خدا و عناوين راحجه ديگر است .

به طور يقين اين برنامه ها و سياه پوشيدن وسياهپوش كردن در و ديوار خانه و حسينيه ها، تكايا و مجالس ، كه متضمن درس هاي بسيار آموزنده و موجب تعالي افكار و اهداف و تبلور شعور مذهبي و انساني است
همه راجح و سبب احيا و بسط امر مذهب و تحكيم علايق وروابط با خاندان رسالت است .(1)

فقها پوشيدن لباس سياه جهت عزاداري را راجح مي دانند. پس از شهادت امام حسين (ع) و ياران آن حضرت كسي از زنان بني هاشم و طايفه قريش نبود مگر آن كه براي امام حسين (ع)لباس سياه پوشيده بود.(2)

فقط در دوران حاكميت بني عباس ، چون لباس سياه به عنوان لباس رسمي آنان محسوب مي شده پوشيدن لباس سياه به عنوان يكي از مصاديق تلبس به لباس ظلمه و تشبه به آن ها محسوب مي شد كه با نابودي آنان اين عنوان منتفي شده.

امروزه سياه پوشي از ويژگي هاي مهم شيعه است ، شيعه در عزاداري ها همانند ايام محرم و صفر نه تنهاسياه مي پوشد

بلكه در و ديوار و كوي و برزن را نيز سياهپوش مي كند. لباس سياه ، نشانهء عشق و دوستي به ساحت مقدس امامان معصوم است

و اعلام جانبداري از سرور آزادگان در جبههء ستيز حق و باطل كه سراسر تاريخ را فراگرفته است .

شيعه با سياهپوشي خويش در عاشورا اعلام مي دارد كه در منطق وي ، بي حسين ، جامعه تاريك و جهان بي فروغ است .(3)

امروزه پوشيدن لباس سياه از شعاير شيعه محسوب مي شود.



پی نوشت:
1.حسين رجبي ، پاسخ به شبهات عزاداري ، ص 105
2.بحارالانوار، ج 45 ص 196
3.همان ، ص 106
موضوع قفل شده است