چرا امام حسین زمین کربلا را خرید؟

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چرا امام حسین زمین کربلا را خرید؟

چرا امام حسین زمین کربلا را خرید؟ چند خرید؟ از کی خرید؟ چرا خرید؟ مگر ارض موات را می خرند؟ این زمین به چه کاری می آمد؟ خریدن زمین سند قدیمی دارد یا ساخته دست عده ای از مورخین است ؟

چون میدانست شهید میشود آنجا میخواست در ملک خود شهید شده و دفن شود

[=Century Gothic]با سلام
امام حسين وقتي از مكه آمد، «اشْتَرَى الارض نَيْنَوَى» (اشْتَرَى النَّوَاحِيَ الَّتِي فِيهَا قَبْرُهُ مِنْ أَهْلِ نَيْنَوَى وَ الْغَاضِرِيَّةِ بِسِتِّينَ أَلْفِ دِرْهَم وَ تَصَدَّقَ بِهَا عَلَيْهِمْ وَ شَرَطَ أَنْ يُرْشِدُوا إِلَى قَبْرِهِ وَ يُضَيِّفُوا مَنْ زَارَهُ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ‏) (مستدرك/ج14/ص61)
يعني زمين منطقه كربلا را خريد. «بِسِتِّينَ أَلْفِ دِرْهَم‏» 60 هزار درهم داد، منطقه را خريد. «اشترط عليهم» به مردم منطقه شرط كرد. «وَ يُضَيِّفُوا مَنْ زَارَهُ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ»
گفت: سه روز زوارهاي من را پذيرايي كنيد.
زمين كربلا را خريد يعني چه؟
يعني اگر من مي خواهم قيام كنم، انقلاب كنم، خونم را در راه خدا ريخته شود، خون من در زمين مردم ريخته نشود:Sham:
.

سید مهران;68317 نوشت:
چرا امام حسین زمین کربلا را خرید؟ چند خرید؟ از کی خرید؟ چرا خرید؟ مگر ارض موات را می خرند؟ این زمین به چه کاری می آمد؟ خریدن زمین سند قدیمی دارد یا ساخته دست عده ای از مورخین است ؟

با سلام به دوستان خوبم:
درمورد سوال مذكور بايد عرض كنم كه:
در فقه اصطلاحی به نام اراضی 'مفتوحه العنوه' وجود دارد که شامل سرزمین هایی است که مسلمانان در لشکرکشی های خود آن را فتح کرده اند.
اگر این جنگ ها به امر پیامبر (ص) و ائمه (ع) بوده باشد، این زمین ها نیز حکم خاص خود را خواهند داشت. یعنی کسی نمی تواند مالک آنها شود و مالکیت از آن همه مسلمانان است. اگر این زمین ها آباد شده باشد، ساکنان زمین ها، مالک محسوب نمی شوند و باید به بیت المال خراج بدهند ولی اگر در هنگام لشکرکشی آباد نشده نباشند به امام مسلمین اختصاص دارد و اگر افرادی به احیای زمین بپردازند، مالک آن می شوند.
درکتاب 'زمین در فقه اسلامی' نوشته 'سیّد حسین مدرسی طباطبایی' اشاره اي به اين بحث شده است. منطقه بین النهرین یعنی فاصله بین دو رود دجله و فرات در سرزمین عراق از این نوع زمین ها بوده و حکم آن در فقه شیعه و اهل سنت ذکر شده و شیعه معتقد است، اگر زمین کربلا در آن زمان آباد نبوده متعلق به امام معصوم (ع) بوده و مردم می توانند آن را احیا کنند و مالک آن شوند.
امام حسین (ع) قسمتی از زمین کربلا را که در میان چند روستا و آبادی از جمله غاضریه، طف، نینوا بود از قبیله بنی اسد که در یکی از این آبادی ها زندگی می کردند، به مبلغ 60 هزار درهم خریداری کرد.
حضرت سیدالشهدا (ع) زمین کربلا را پس از خریدن دوباره به قبیله بنی اسد برگرداند ولی شرط کرد: کسانی که به این سرزمین می آیند از آنها پذیرایی کنید. به عبارت دیگر امام (ع) این سرزمین را وقف نکرد بلکه آن در اختیار اهالی آن منطقه نهاد.
این سیره ائمه معصومین (ع) بود، چنانچه در کتاب 'اللؤلؤه الغالیه' نوشته 'سید ابوطالب قائینی' از مجتهدان و علمای قرن سیزدهم، درباره خرید زمین کربلا مطالبی بیان و به روایتی اشاره شده که در آن آمده است: حضرت علی (ع) نیز وقتی از جنگ صفین برمی گشت سرزمینی را در عراق که کوفه نیز جزیی از آن بود، به قیمت زیادی خریداری کرد و سپس به صاحبانش قبلی اش بازگرداند.
امیرالمومنین (ع) در پاسخ به کسانی که از این اقدام حضرت شگفت زده شده بودند، فرمود: خواستم این سرزمین مال من باشد. چون از پیامبر (ص) شنیدم که از کوفه و اطراف آن عده زیادی وارد بهشت می شوند و من خواستم تا مردم از ملک من به بهشت بروند.
مرحوم قائینی در کتاب خود حتی با استناد به روایتی می گوید، حضرت ابراهیم (ع) نیز سرزمین مکه را خریداری کرد و سپس آن را به صاحبانش برگرداند تا هر عبادتی در آنجا انجام شد، آن حضرت نیز در آن عبادات شریک باشد.


آقاي قرائتي هم در فلسفه خريد كربلا مي فرمودند:
امام حسين وقتي كربلا آمد، زمين كربلا را خريد. چرا؟ به خاطر مساله‌فقهي. فرمود: زمين مردم است. من در زمين مردم مي‌خواهم شهيد نشوم. خون من در زمين غصبي ريخته نشود. زوارها كه زيارت من مي‌آيند، پا در زمين مردم نگذارند. ببين امام حسين زمين كربلا را خريد كه مسائل فقهي مراعات شود.

بحثی درباره خریداری زمین کربلا از سوی امام حسین علیه السلام:
[=&quot]روایتی که اشاره به خريدن زمين کربلا می نماید بدین صورت در تاریخ گزارش شده است.
[=&quot]روايـت شـده کـه امـام حـسـيـن (ع) آن نـواحـي کـه قـبـر آن جـنـاب در آنـجـاسـت از اهل نينوي و غاضريّه به شصت هزار درهم خريدند. سپس آن زمين را به ايشان تصدّق نموده و شـرط کـردنـد که زوّار را به آن قبر شريف راهنمائي کنند، و تا سه روز آنان را مهمان نمايند.[=&quot][1]
[=&quot]نقل دیگر با مضمونی نزدیک به همین آورده است: [=&quot]امام حسین مساحت بزرگي از زمين هاي پيرامون مرقد مقدس خويش را از اهـل غـاضـريـه و نـيـنـوا خـريـداري کـرد. زمـيـن يـاد شـده را کـه مـساحت آن چهار در چهار مـيـل بـود بـه مـبلغ شصت هزار درهم خريداري شد. سپس امام، آن زمين هاي وسيع را به خودشان بـخـشـيـد، به شرط آن که ساکنانش، زائران قبر حضرت را راهنمايي کنند و سه روز از آنـان پـذيـرايـي نـمـايـنـد. ولي آنـان بـه ايـن شـرط عـمـل نـکـردنـد و حـقـشان بر آن زمين ساقط شد و زمين هايي را که از آنان خريده بود، به مالکيت امام و فرزندان وي بازگشت.[=&quot][2]
[=&quot]در تایید خریداری شدن این زمین ها، امـام صـادق (ع) فـرمـودنـد: حـرم امـام حـسـيـن (ع) کـه چـهـار مـيـل در چـهـار مـيـل اسـت آن بـزرگـوار آن را خـريـد، بـراي فـرزنـدان و مـواليـانـش حلال است (که از آن استفاده کنند و ساکن شوند) و بر غير ايشان از مخالفان آن جناب حرام است، و برکت خداوند در حرم حسين (ع) مي باشد.[=&quot][3] در همچنین نقل دیگری اشاره می کند: محمد بن احمد بن داود قمى در كتاب الزيارات و به نقل از او رضى‏الدين على بن طاووس در كتاب مصباح الزائر و نيز به نقل از وى بهاء الدين محمد عاملى در كتاب كشكول[=&quot][4] روايتى را نقل كرده است كه متن آن چنين است: «نقل شده است كه حسين (ع) ناحيه‏اى را كه اينك قبرش در آن قرار دارد، از اهالى نينوا و غاضريه به شش هزار درهم خريد و به آنان بخشيد به اين شرط كه زائرانش را به سوى قبرش راهنمايى كرده، آنان را سه روز ميهمان كنند».[=&quot][5] سپس در ادامه خبر مقدار مساحت آن اراضى، يعنى حرم حسينى را اين گونه بيان كرده است: «امام صادق (ع) فرمود: حرم حسين (ع) كه آن را خريدارى كرد شانزده ميل مربع بود. اين مكان براى فرزندان و دوستان ايشان حلال است و بر ديگرانى كه با ايشان مخالفت ورزيدند حرام مى‏باشد؛ و در آن بركت است.[=&quot][6]
[=&quot][1][=&quot] - مستدرک ج 10، ص 321؛ مقتل مقرم، ص 235.

[=&quot][2][=&quot] - تاریخ مرقد الحسین و العباس، ص 26 به نقل از « جغرافیه کربلاالقدیمه و بقاعها»، دکتر عبدالجواد کلیدار، ص 12.

[=&quot][3][=&quot] - مستدرک ج 10 ص 321 ح 6؛ مقتل مقرم، ص 235.

[=&quot][4][=&quot] - مقتل الحسین ، مقرم، ص 196 .

[=&quot][5][=&quot] - تاریخ کربلاء و حائر الحسین (ع)، ص 44، به نقل از کشکول شیخ بهایی ص 103 .

[=&quot][6][=&quot] - مستدرک ج 10 ص 321؛ مقتل مقرم، ص 235 .


[=&quot]امام صادق (ع) فرمودند: كربلا حرم امام حسين (ع) است و بركت خداوند در آن است، بر فرزندان و مواليان حلال است، و بر غير اينها (يعنى مخالفان و دشمنان آن جناب) حرام است. [=&quot][1]
[=&quot]سيد جليل رضى الدين على بن طاووس نوشته است كه از آن رو پس از بخشيدن فرزندان امام حلال شد كه مردم [نينوا] به شرط عمل نكردند. على بن طاووس همچنين مى‏گويد: محمد بن داود، عدم وفاى آنان به شرط را در باب نوادر الزمان نقل كرده است.[=&quot][2]
[=&quot]این دقت لازم است که صاحب مستدرک الوسائل [=&quot]یعنی جناب محدث نوری، از کشکول شیخ بهائی نقل کرده است[=&quot]. او نیز این مطلب ر از سید بن طاووس و سید هم از محمد بن احمد بن داود قمی نقل می کند که القمی با عبارت روی این را نقل می کند و احتمال [=&quot]تردید در صحت سند[=&quot] را بالا می برد.[=&quot] الشَّيْخُ بَهَاءُ الدِّينِ مُحَمَّدٌ الْعَامِلِيُّ فِي الْكَشْكُولِ، عَنْ جَدِّهِ عَنْ خَطِّ السَّيِّدِ بْنِ طَاوُسٍ نَقْلًا مِنَ الْجُزْءِ الثَّانِي مِنْ كِتَابِ الزِّيَارَاتِ لِمُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ دَاوُدَ الْقُمِّيِّ قَالَ: رُوِيَ أَنَّ الْحُسَيْنَ ع اشْتَرَى النَّوَاحِيَ الَّتِي فِيهَا قَبْرُهُ مِنْ أَهْلِ نَيْنَوَى وَ الْغَاضِرِيَّةِ بِسِتِّينَ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ تَصَدَّقَ بِهَا عَلَيْهِمْ وَ شَرَطَ أَنْ يُرْشِدُوا إِلَى قَبْرِهِ وَ يُضَيِّفُوا مَنْ زَارَهُ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ‏ وَ ذَكَرَ السَّيِّدُ رَضِيُّ الدِّينِ بْنُ طَاوُسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّهَا إِنَّمَا صَارَتْ حَلَالًا بَعْدَ الصَّدَقَةِ لِأَنَّهُمْ لَمْ يَفُوا بِالشَّرْطِ قَالَ وَ قَدْ رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ دَاوُدَ عَدَمَ وَفَائِهِمْ بِالشَّرْطِ فِي بَابِ نَوَادِرِ الزِّيَارَات‏.[=&quot][=&quot][3]
[=&quot]لازم به ذکر است که محمد بن احمد بن داود قمی در سال 330 ق در قید حیات بوده است. و سخن وی در سندهای پیش از او یافت نشد.و علی رغم فحص و عدم دستیابی به سندی متقدم و با سلسله روات، این مطلب را به ظن قوی می توان گفت که با توجه به روحیه شخصی جناب محمد بن احمد بن داود قمی در نقل هر گونه روایت و حتی خوابی که فضیلت امام حسین علیه السلام را برساند، به نظر می آید که نقل ایشان از پشتوانه محکم سندی برخوردار نیست. همانگونه که خود نیز با قید « روی» بدان اشاره کرده است. احتمالا این شبهه از سوی عباسیان و بویژه متوکل عباسی مطرح شده است که سید الشهداء، حسین بن علی (ع) در جای غصبی خاک شده است.و پس از آن به تخریب بارگاه ملکوتی آن امام دست یازیده اند. و بعد از آن تلاش شیعیان برای رفع این شبهه باعث شده است تا این گونه نقل هایی را در این زمان یعنی سالهای 330 ق شاهد باشیم. گرچه متوکل مدتها پیش از دنیا رفته است اما گویا ادامه تفکر متوکل باعث شده تا شیعیان از این گونه روایات بهره بگیرند. والله العالم .


[=&quot][1][=&quot] - معالی السبطین، ج 1 ص 175.

[=&quot][2][=&quot] - تاریخ کربلاء و حائر الحسین (ع)، ص 44، به نقل از کشکول شیخ بهایی ص 103 .

[=&quot][3][=&quot] - مستدرک، محدث نوری، ج 14، ص 61 .

موضوع قفل شده است