رابطه تقوا و خویشتن داری کودکی

[=Tahoma][=&quot]چكيده:[/][/]
[=Tahoma][=&quot]در پژوهش حاضر با تكيه بر روش [/][=&quot]توصیفی- تحلیلی( بررسی «شواهد اسلامي» و «تحقيقات علمي»)، درباره خودکنترلی در دوره کودکی (تولد- 12 سالگی) و «مهارت های پایه اخلاقی» بحث شده است[=&quot][1][/]و سپس نقش محوری «خويشتن‌داري های دوران کودکی»، در رسیدن به مقام «تقوا(خویشتنداری دینی[=&quot][2][/]) در بزرگسالی»، موفقیت مادی و معنوی، سلامت روان و بالندگی شخصیت[=&quot][3][/][/][=&quot]برجسته شده است چرا که مهارت خود کنترلیِ کودکی با مهارت خویشتن داری اخلاقی(تقوا) از یک ماهیت (توانائی مهار تمایلات و خواسته و..) حکایت می کند.[/] [=&quot]در آخر به شیوه های رفتاری، شناختی، عاطفی و...برای تقویت خودکنترلی پرداخته شده است.[/][/]

[=Tahoma][=&quot][1][/][=&quot]. [/][=&quot]مسعود جان بزرگی،آموزش اخلاق،رفتار اجتماعی و قانون پذیری به کودکان(راهنمای عملی)،ص 58.[/][/]

[=Tahoma][=&quot][2][/][=&quot] مرتضی مطهری، ده گفتار، ص 17 تقوای به معنی خودنگهداری و خويشتن‌داري است.[/][/]

[=Tahoma][=&quot][3][/][=&quot]. تسلط برهیجان ها و شناسایی نقاط ضعف و قوت از مؤلفه های مهم سلامت روان است. رک:[/][=&quot] حمزه گنجى، بهداشت روانى. [/][/]