ویژه نامه عید سعید قربان
تب‌های اولیه
فصل «قرب» يافتن مسلمانان به خداوند، در سايه «عبوديت» است.
[="darkgreen"]عيد قربان[/]، فصل فدا كردن «عزيز»ها در آستانِ «عزيزترين» است، يعنى «خدا».
[="darkgreen"]عيد قربان[/]، مجراى فيض الهى و بهانه عنايت رحمانى به بندگانِ «مؤمن» و «مسلم» و «مطيع» است.
براى اولياء اللّه، عيد قربان «جامع الشواهد» صدق در گفتار و كردار و ادّعا و عمل است، تا در راه خواسته «دين»، از تمنّاى «دل» بگذرند و «خواسته ها» و «داشته ها» را فداى رضاى دوست كنند.
«قربانى» وسيله «قرب» به خداست و [="#006400"]«عيد قربان» [/]روز تقرّب به پروردگار.
رها شدن از تعلّقات و ذبح كردن تمنيّات در پيش پاى اراده الهى، درس «قربانى» است.
بايد تيغ اراده بر حنجر نفسانيات گذاشت.
«ذبح قربانى»، رمزى از ترك هواهاى نفسانى و روى آوردن به «رضاى الهى» است.
[/]
خدایا! تو قصد نداشتی اسماعیل قربانی شود؛ بلکه او را بهانه کردی تا ابراهیم را به خود نزدیک تر کنی.
تو می خواستی ابراهیم، همه تعلقات خویش را قربانی کند تا خلیل اللّه شود.
و ابراهیم علیه السلام ، خود را از هر چه غیر تو، جدا کرد تا به تو بپیوندد.
ای خدای ابراهیم!
من هم قربانی آورده ام؛
می خواهم تمام بدی هایم را قربانی کنم.
هوی و هوس، توان عروج را از من ربوده است، می خواهم هوی و هوس را ذبح کنم و با بال های ایمانم به سوی تو پرواز کنم.
می خواهم از مرداب گمراهی به درآیم تا در دریای بی کران محبتت، غرق شوم... تو را به خودت سوگند مرا دریاب و بپذیر!
سیدمحمدصادق میرقیصری
[="blue"] حاجیان رفتند یکسر در منا او به جای موی سر سر میدهد سعی حج او صفا با خنجر است
پس کجا رفته [="darkgreen"]حسین [/][="purple"]فاطمه[/]
پس چرا رفته سوی کرببلا
[="darkgreen"]قاسم[/] و [="darkgreen"]عباس[/] و [="#006400"]اکبر [/]می دهد
مروه اش قبر [="darkgreen"]علی اصغر[/] است
خدایا چه میشود که روزی دلم را به درگاه تو قربانی کنم.
:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol: